عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
ARAP DÜNYASI

Haşdi Şabi Irak'ta gerilimi yeniden alevlendiriyor?

Haşdi Şabi Güçleri, Washington ile Muhammed Şiya es-Sudani arasındaki verimli ilişkiden endişe duyuyor

Eduardo Ramon
Eduardo Ramon
TT
TT

Haşdi Şabi Irak'ta gerilimi yeniden alevlendiriyor?

Eduardo Ramon
Eduardo Ramon

David Schenker

Üç yıl önce Irak'taki İran destekli milisler, Bağdat'taki ABD Büyükelçiliği’ni roket ve havan topu yağmuruna tuttu. Başkan Donald Trump yönetimi, 2020 yılının yazında ABD personelini korumak amacıyla benzersiz bir adım atarak, ‘C-RAM’ olarak bilinen roket, top ve havan savunma sistemi olan bir sistem olan ‘Counter Rocket, Artillery, and Mortar’ (C-RAM) sistemini diplomatik komplekse taşıdı. Sonraki aylarda, ‘C-RAM" sistemi, dakikada 4 bin 500 adet 5 inçlik mermi atan ve Amerikan bölgelerine yönelen onlarca mermiyi etkisiz hale getirdi.

Bu dinamik, Biden yönetiminin gelmesiyle değişti. Göreve başladığı andan itibaren, Trump'ın İran'a karşı başlattığı ‘maksimum baskı’ kampanyasını iptal ederek bunun yerine Tahran'daki dini hükümetle nükleer anlaşmaya yeniden katılmak amacıyla müzakerelere girdi. Sonuç olarak, Bağdat'taki ABD büyükelçiliğine ve geçen yıl Irak'ta konuşlanmış 2 bin 500 ABD askerine yönelik saldırılar azaldı. Görünüşte güvenlik durumunda bir iyileşme olmasına rağmen, ABD'nin Irak'taki personeli ve çıkarlarına yönelik tehditler yeniden artıyor gibi görünüyor.

Geçtiğimiz Mayıs ayının ortasında, Başkan Biden, Irak'ta ‘ulusal acil durum’ durumunun Uluslararası Ekonomik Acil Durum Yetkisi (IEEPA) yasası uyarınca devam edeceğini ilan ettikten sonra, bazı İran yanlısı milis grupları, bunun endişe verici bir etkisi olduğunu ifade ettiler. Bu gruplar arasında Haşdi Şabi Güçleri de vardı. Ayrıca, önceki bir televizyon röportajında ABD Büyükelçisi Alina Romanowski'nin yaptığı açıklamada ABD'nin bölgeden ayrılmayacağını açıkça vurguladı.

Göstericiler 31 Aralık 2019'da Bağdat'taki ABD büyükelçiliğini basarken (AFP)
Göstericiler 31 Aralık 2019'da Bağdat'taki ABD büyükelçiliğini basarken (AFP)

Bu açıklamaların ardından, Ashabu’l Kehf adlı Haşdi Şabi Güçleri ile bağlantılı bir grup, Irak'taki ‘ABD işgal güçlerine’ karşı askeri operasyonları yeniden başlatmaya çağıran bir bildiri yayınladı. Bu çağrı, ABD üsleri ve konvoylarını da kapsadı. Milis gruplar daha sonra tehdit içeren bir açıklama yaparak, "Sizi doğru yerde bulmamız yeterli" ve "Her zaman uygun zamandır" dediler. Ayrıca, örgüt üyelerine ‘şeytana sus payı verme’ çağrısı yaptılar. Bu da Büyükelçi Romanowski'ye yönelik bir tehdit anlamına geliyor.

“Başkan Donald Trump yönetimi, 2020 yılının yazında ABD personelini korumak amacıyla benzersiz bir adım atarak, ‘C-RAM’ olarak bilinen roket, top ve havan savunma sistemi olan bir sistem olan ‘Counter Rocket, Artillery, and Mortar’ (C-RAM) sistemini diplomatik komplekse taşıdı.”

Haşdi Şabi milisleri, ABD ile Irak Başbakanı Muhammed Şiya es- Sudani arasındaki verimli çalışma ilişkisinden de endişe duyuyor. Sudani, ABD güçlerinin, DEAŞ'a karşı uluslararası koalisyonun bir parçası olarak Irak'ta kalmasını desteklemekte ve Irak'ın enerji alanında İran'a olan bağımlılığını azaltmaya çalışıyor. Haşdi Şabi Güçleri için belki de daha da endişe verici olan, Sudani ve Romanowski arasında kesintisiz devam eden görüşmelerdir.

İran destekli Koordinasyon İttifakı ve Haşdi Şabi Güçleri'nin siyasi kanadını desteklemekte başarısız olan Başbakan, bu grupların artan güç ve nüfuzunu sınırlamak için yeterli önlemleri almadı. Aslında, Sudani'nin göreve başladığı Ekim ayından bu yana Haşdi Şabi Güçleri'nin yetkileri önemli ölçüde genişletildi.

Örneğin, Sudani, 2022 yılının Kasım ayında Irak bütçesinden yaklaşık 70 milyon doları Engineer Company adlı şirkete aktarmayı kabul etti. Bu, Haşdi Şabi Güçleri tarafından sahip olunan ve yönetilen bir şirket - ABD hükümeti tarafından liderlerinin çoğu ve oluşturan milisler terörist olarak sınıflandırılıyor - ve bu şirketin Irak hükümetiyle milyarlarca dolarlık sözleşmeler kazanması bekleniyor. İran'daki Devrim Muhafızları ve onun alt şirketi ‘Hatemu’l Enbiya’ gibi, bu anlaşma Halkın Güçleri'nin mali refahını kalıcı bir şekilde sağlamaya yardımcı olacak ve hatta Irak hükümeti doğrudan örgütün maaşlarını finanse etmeyi durdurduğunda bile devam edecek.

“Muhammed Şiya es-Sudani, Haşdi Şabi Güçleri’nin siyasi kanadı olan İran destekli Koordinasyon Çerçevesi Koalisyonu tarafından yönetilen bir hükümete başkanlık ediyor, ancak şu ana kadar milislerin beklentilerini karşılayamadı.”

Irak hükümeti, Engineer Company'ye arazi tahsis etmeyi kabul etti. Bunun geniş tarım arazilerinde tarım yapılması için uygun olmayan bölgelerde, Ürdün ve Suudi Arabistan sınırlarına yakın bölgelerde ağaçlandırma amacıyla yapıldığı iddia ediliyor. Toprak mülkiyetinin transferi ve bu bölgelerde milisler için yeni üsler ve hava üsleri oluşturma olasılığı hem Amman hem de Riyad'ı endişelendiriyor. Zira Haşdi Şabi Güçleri'ne ait insansız hava araçları birkaç kez Amman ve Riyad'ın hava sahasını ihlal etti.

Mali refahın yanı sıra Sudani göreve geldiğinden beri, Haşdi Şabi Güçleri’nin büyüklğü arttı. Bundan sadece iki yıl önce, Haşdi Şabi Güçleri’nin tahmin edilen gücü 100 bin savaşçıya kadar ulaşıyordu. Irak'ın 2023 bütçesine göre, Haşdi Şabi Güçleri bugün yaklaşık 238 bin silahlıyla gurur duyuyor ve bu güç, Irak ordusunun yaklaşık yarısını temsil ediyor. Bağdat’ın, bu yıl İran destekli bu güçleri finanse etmek için 2.7 milyar dolar ayırması bekleniyor. Sudani hükümeti, geçtiğimiz Şubat ayında, Haşdi Şabi Güçleri savaşçılarına yönelik yeni bir askeri akademi kurma desteğini açıkladı. Bu güçler emekli olma yaşına geldiklerinde emekli maaşlarına hak kazanacak.

Fotoğraf Altı:  İran Ulusal Güvenlik Danışmanı Ali Ekber Ahmadiyan, Iraklı mevkidaşı Kasım el-Araci ile 29 Mayıs'ta Tahran'da bir araya gelmişti (Reuters)
İran Ulusal Güvenlik Danışmanı Ali Ekber Ahmadiyan, Iraklı mevkidaşı Kasım el-Araci ile 29 Mayıs'ta Tahran'da bir araya gelmişti (Reuters)

Öte yandan Haşdi Şabi, Irak'taki ABD güçlerini aktif olarak hedef almasa da bunu yurtdışında yapıyor. Mart ayının sonlarında, ABD’li yetkililer İran yapımı bir intihar insansız hava aracının Suriye'nin kuzeydoğusundaki bir ABD üssüne saldırdığını ve bu saldırının Irak'taki Haşdi Şabi Güçlerine bağlı bir ileri grubun tarafından gerçekleştirildiğini belirtti. Saldırı sonucunda ABD’li bir paralı asker öldürüldü ve 20’den fazla ABD askeri saldırıda yaralandı. Üç ay öncesinde ise Haşdi Şabi’ye bağlı olan el-Vârisin Oluşumu adlı grup, Irak'tan Suriye'deki Ayn el-Esed Üssü'nü hedef alan üç insansız hava aracı fırlattı. Saldırıda, ABD'nin Suriye'de DEAŞ'a karşı desteklediği ve Suriye Demokratik Güçleri’nin (SDG) olarak bilinen bir ortak güçte görev yapan iki asker hafif şekilde yaralandı.

“Haşdi Şabi Güçleri bugün yaklaşık 238 bin silahlıyla gurur duyuyor ve bu güç, Irak ordusunun yaklaşık yarısını temsil ediyor. Bağdat’ın, bu yıl İran destekli bu güçleri finanse etmek için 2.7 milyar dolar ayırması bekleniyor.”

Biden yönetimi, Başbakan Sudani'nin enerji alanındaki bağımsızlık yolunda kaydettiği ilerleme ve Irak halkına sağladığı somut iyileştirmeler nedeniyle ona yüksek notlar veriyor. Bununla birlikte, Sudani, Washington ve Bağdat arasında kabul edilen politika öncelikleri olan istikrar, güvenlik ve egemenlik konularında yeterli ilerleme kaydetmiyor. Aslında, Irak'ta günümüzde gözlenen nispeten sakin ortama rağmen, Haşdi Şabi'nin son kazanımları sorunlu bir yön izliyor.

Sudani de kendisinden öncekiler gibi kişisel güvenliğini ciddi şekilde tehdit edebileceğinden, Haşdi Şabi Güçleri'nin faaliyetlerini sınırlamak için cesur adımlar atmaktan kaçınabilir. Başbakanın yolsuzluğu engelleme, kara para aklamayı sona erdirme ve ülkesinin İran enerjisine olan bağımlılığını azaltma konusundaki çabaları takdir edilmelidir. Ancak Haşdi Şabi Güçleri'nin askeri genişlemesini ele almada başarısız olması gelecekte olumlu bir işaret değil. Sudani'nin seçilmesinden bu yana, Biden yönetimi Başbakan'a sabırlı ve yumuşak bir yaklaşım sergiledi ve bu durum sınırlı sonuçlar elde edilmesine neden oldu. Ancak, Lübnan'daki Hizbullah ve Yemen'deki Husiler gibi örneklerden anlaşılacağı üzere, eğer Haşdi Şabi Güçleri denetimsiz bırakılırsa, İran'ın vekili büyümeye devam edecek ve Irak üzerindeki egemenliğini güçlendirecektir.

* Şarku’l Avsat okurları için Londra merkezli Al-Majalla dergisinden tercüme edilmiştir

Daha fazlasını oku

 
 
ARAP DÜNYASI

Hamas yetkilisi: Silahların "dondurulması veya depolanması" konusunu görüşmeye hazırız

İsrail'in Gazze Şeridi'ne düzenlediği hava saldırılarının yol açtığı yıkımdan, (AP)
İsrail'in Gazze Şeridi'ne düzenlediği hava saldırılarının yol açtığı yıkımdan, (AP)
TT
TT

Hamas yetkilisi: Silahların "dondurulması veya depolanması" konusunu görüşmeye hazırız

İsrail'in Gazze Şeridi'ne düzenlediği hava saldırılarının yol açtığı yıkımdan, (AP)
İsrail'in Gazze Şeridi'ne düzenlediği hava saldırılarının yol açtığı yıkımdan, (AP)

Hamas'tan üst düzey bir yetkili dün yaptığı açıklamada, hareketin İsrail ile varılan ateşkes anlaşması kapsamında silah cephaneliğinin "dondurulması veya depolanması" konusunu görüşmeye hazır olduğunu belirtti. Yetkili, böylece ABD arabuluculuğundaki anlaşmanın en karmaşık konularından birini çözmek için olası bir formül önerdiğini söyledi.

Hareketin siyasi büro (karar alma organı) üyesi Basem Naim'in açıklamaları, tarafların anlaşmanın ikinci ve daha karmaşık aşamasına geçmeye hazırlandığı bir zamanda geldi.

Naim, hareket liderlerinin çoğunun bulunduğu Katar'ın Doha kentinde Associated Press'e (AP) verdiği demeçte, "Daha fazla gerilimi veya daha fazla çatışma veya patlamayı önlemek için kapsamlı bir yaklaşım benimsemeye açığız" ifadelerini kullandı.

Naim, Hamas'ın "direnme hakkını" koruduğunu, ancak hareketin Filistin devleti kurma sürecinin bir parçası olarak silah bırakmaya hazır olduğunu ifade etti. Naim, bunun nasıl uygulanacağı konusunda ayrıntı vermese de müzakerelere olanak sağlamak için beş ila on yıllık uzun vadeli bir ateşkes önerdi.

Naim, "bu sürenin ciddi ve kapsamlı bir şekilde kullanılması gerektiğini" vurgulayarak, Hamas'ın silahlarıyla ilgili mevcut seçeneklere "çok açık" olduğunu belirtti. Naim, "Filistin'in ateşkes veya müzakere süresince silahların hiçbir şekilde kullanılmayacağına dair garanti vermesiyle, silahların dondurulması, depolanması veya imha edilmesi hakkında konuşabiliriz" ifadesini kullandı.

Ateşkes, ABD Başkanı Donald Trump'ın ekim ayında sunduğu ve "garantör devletler" olarak hareket eden uluslararası tarafların da katılımıyla hazırlanan 20 maddelik bir plana dayanıyor. Naim, "planın çok fazla açıklığa kavuşturulması gerektiğini" belirtti.

Uluslararası bir istikrar gücünün konuşlandırılması şu anda en acil endişeler arasında.

Şarku’l Avsat’ın edindiği bilgiye göre en önemli konulardan biri, bu gücün Hamas'ı silahsızlandırmaktan sorumlu olup olmayacağı.

Naim, bunun Hamas için kabul edilemez olduğunu ve hareketin, söz konusu gücün anlaşmanın uygulanmasını izlemesini beklediğini vurguladı. Naim, "Ateşkes anlaşmasını izlemek, ihlalleri bildirmek ve olası bir gerilimi önlemek için sınıra yakın bir BM gücünün bulunmasını memnuniyetle karşılıyoruz" dedi. "Ancak, bu güçlere Filistin topraklarında silahsızlanma veya bu tür eylemlerde bulunma yetkisi verilmesini kabul etmiyoruz" diye ekledi.

Naim, ilerlemenin bir işareti olarak, Hamas ve rakibi Filistin Yönetimi'nin, Gazze'deki günlük işleri yönetecek yeni teknokrat komiteyi kurma konusunda ilerleme kaydettiğini açıkladı.

Yönetim ve Hamas'ın, Batı Şeria'da ikamet eden ancak aslen Gazzeli olan Filistin hükümetinden bir bakanın komiteye başkanlık etmesi konusunda anlaştıklarını söyledi.

ARAP DÜNYASI

Netanyahu, ikinci aşamanın Hamas iktidarının sona ermesine bağlı olduğunu ileri sürüyor

Filistinliler, işgal altındaki Batı Şeria'nın el Halil kentinde dün İsrail tarafından öldürülen bir işçinin cenazesini taşıyor (AFP)
Filistinliler, işgal altındaki Batı Şeria'nın el Halil kentinde dün İsrail tarafından öldürülen bir işçinin cenazesini taşıyor (AFP)
TT
TT

Netanyahu, ikinci aşamanın Hamas iktidarının sona ermesine bağlı olduğunu ileri sürüyor

Filistinliler, işgal altındaki Batı Şeria'nın el Halil kentinde dün İsrail tarafından öldürülen bir işçinin cenazesini taşıyor (AFP)
Filistinliler, işgal altındaki Batı Şeria'nın el Halil kentinde dün İsrail tarafından öldürülen bir işçinin cenazesini taşıyor (AFP)

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, Gazze'deki ateşkes anlaşmasının ikinci aşamasına geçişin yakın olduğunu öngörmesine rağmen, bunu Hamas'ın iktidarının sona ermesine bağladı.

Netanyahu, dün İsrail'de Almanya Başbakanı Friedrich Merz ile düzenlediği basın toplantısında, "Kimse Trump'ın rehineleri serbest bırakması için Hamas'a baskı yapmasını beklemiyordu ama başardık. Şimdi ikinci aşama, Hamas'ı ve Gazze'yi silahsızlandırmak" ifadelerini kullandı.

Merz'in İsrail ziyareti, Netanyahu'nun Gazze Savaşı'nın ardından yaşadığı göreceli Avrupa izolasyonuna son verdi. Merz, Tel Aviv'in yanında durmanın "Almanya politikasının ayrılmaz ve temel bir parçası olduğunu ve öyle kalacağını" belirtti, ancak Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin Netanyahu ve eski savunma bakanı Yoav Gallant hakkında Gazze'de işlendiği iddia edilen savaş suçları nedeniyle çıkardığı tutuklama emrine atıfta bulunarak, Netanyahu'ya Berlin'i ziyaret daveti göndermeyi reddetti.

ARAP DÜNYASI

Akıllı görünme cumhuriyeti: Lübnanlılara şok edici gerçekleri kim açıkça söyleyecek?

Yönetim oyununda, siyasi sınıf gizlenme, manipülasyon ve siyasi suikast gibi iç savaş taktiklerini sürdürmüştür (AFP)
Yönetim oyununda, siyasi sınıf gizlenme, manipülasyon ve siyasi suikast gibi iç savaş taktiklerini sürdürmüştür (AFP)
TT
TT

Akıllı görünme cumhuriyeti: Lübnanlılara şok edici gerçekleri kim açıkça söyleyecek?

Yönetim oyununda, siyasi sınıf gizlenme, manipülasyon ve siyasi suikast gibi iç savaş taktiklerini sürdürmüştür (AFP)
Yönetim oyununda, siyasi sınıf gizlenme, manipülasyon ve siyasi suikast gibi iç savaş taktiklerini sürdürmüştür (AFP)

Tony Bouloss

Lübnan, ekranlarımızda gördüğümüz bakanlar, başkanlar ve milletvekilleri tarafından yönetilmiyor. Lübnan, Taif Anlaşması'ndan bu yana ülkeyi kontrol eden, ekonomik, ailevi ve feodal çıkarlara sahip, köklü ve iç içe geçmiş bir siyasi sınıftan oluşan derin bir devlet tarafından yönetiliyor. Bu sınıf dün savaştı ve bugün de yönetim oyununu oynuyor, ne var ki gizlenme, manipülasyon, belirsizlik ve siyasi suikast, başarılı oldukları için değil, içeriden reform edilmesi imkânsız bir sistem kurdukları için iktidardan hiç ayrılmamış partiler gibi savaş taktiklerini devletin merkezinde tutmayı sürdürdü. Bahsi geçen sistem de krizlerden beslenen ve meşruiyetini kaostan alan bir sistem.

Karşımızda bir “akıllı görünme” cumhuriyeti var ve bu hesaplı belirsizlikler, sistematik yalanlar, çok yüzlü oyunlar ve yönetim politikası olarak zaman kazanma cumhuriyetidir.

Bu cumhuriyette, kimse çıkıp Lübnan halkına açıkça bir şey söylemiyor. Her dosya, her müzakere ve her anlaşma iki yüzle yönetiliyor; halka güven verici bir yüz ve muğlak bir diplomatik yüz. Üçüncü bir yüz ise, kirli anlaşmaların yapıldığı kapalı kapılar ardında ortaya çıkıyor.

Yetkililer halkın önünde egemenlikten bahsederken, diplomatlara farklı bir anlatı sunuyorlar. Uluslararası kurumlara asla tutmayacakları sözler veriyorlar ve kapalı kapılar ardında siyasi güçler karşılıklı yalanlar söyleyip, gizli anlaşmalar yapıyorlar. Siyasi yalancılık Lübnan'da bir anormallik değil; yönetim sisteminin özü. Bu sistem, istikrarının gerçeğe değil aldatmacaya; tek bir net karara değil, çelişkili yorumlara dayandığını onlarca yıl önce keşfetti.

Her şey ikiyüzlülük üzerine kurulu olduğu için Lübnan'da gerçek bir çözüm yok, hiçbir krizden kesin bir çıkış yolu yok; çünkü gerçeğin itirafı, iktidar yapısı için doğrudan bir tehdit oluşturuyor. Bu sınıf, açık diyalogla değil, karşılıklı yalanlarla yönetiyor. Net kararlar değil, belirsizlikle yönetiyor. Bu nedenle her dosya hiçbir şeyle sonuçlanmıyor.

Yüzü olmayan bir devlet

Kağıt üzerinde, Lübnan devleti, güçler ayrılığı, denetim kurumları ve net anayasasıyla ideal bir devlet. Ancak bu kağıdın ardında, gerçek karar alma süreçlerinin dizginlerini elinde tutan bir gölge güç yatıyor. 40 yılı aşkın süredir her hükümette yer alan güçler, Lübnan'dan geçen her gücün elinde birer araç olarak hareket etmeyi başardı. Bunlar önce Filistin Kurtuluş Örgütü’nün müttefikiydiler, sonra Suriye vesayetinin başlıca ortağı oldular, bugün de Hizbullah tarafından kurulan İran nüfuz ağının bir parçası konumundalar.

Bu güçler, özlerini veya araçlarını değiştirmeden, söylemlerini ve dillerini siyasi ihtiyaçlarına göre değiştiriyorlar. Lübnan çıkmazının özü, yüzleşmenin ve faillerin isimlerinin açıklanmasının engellemesidir. Gerçeğe yaklaştığınız her an, komiteler, medyatik tiyatrolar ve çelişkili yorumlar ile sabote ediliyor.

Bu sınıf, yalnızca bir partiler topluluğu değil, çelişkiler ile kendisini gizleyen bir sistem. Gündüzleri reform bayrağını taşıyor, geceleri ise fiili güçlerle veya yabancı taraflarla anlaşmalar yapıyor. Halka bir şey söylerken, diplomatlara tam aksini söylüyor. Bu davranış kendiliğinden ortaya çıkan bir davranış değil, aksine etkili bir yönetim aracı.

İkiyüzlülük belirsizlik üretiyor ve belirsizlik de otoriteyi koruyor. Böylece “siyasi yalan”, yalnızca söylemde bir sapma değil, kimseyi hiçbir şeye mecbur bırakmadığı ve hesap sormaya kapıyı kapattığı için denklem içinde dengeyi koruyan stratejik bir yapı haline geliyor.

Bu bağlamda, yönetici sınıf metinleri siyasi olarak yorumlamada ustalaştı. Onun için anayasa bir referans noktası değil, yorumlama malzemesidir. 1559'dan 1701 ve 1680'e kadar BM kararları, metinlerine göre değil, siyasi heveslere göre yorumlanır. Taif Anlaşması bile herkes tarafından istediği gibi yorumlandığından, “egemenlik” esnek bir terim, “silahsızlandırma” ertelenebilir bir hedef ve “geçiş aşaması” kalıcı bir aşama haline gelir. Böylece metinler hukuki ilkelere değil, siyasi araçlara dönüşür.

Lübnan'da çözüm tek bir yüzün olmasını gerektiriyor. Ancak yönetimin on yüzü var. Her yüzün bir anlatısı ve her anlatının bir dinleyicisi bulunuyor. Yetkililer, savaştan ziyade, gerçeklerin kendisinden korkarlar, çünkü gerçek belirleyicidir ve kararlılık belirsizliği ortadan kaldırır. Oysa Lübnan'da belirsizlik bir kusur değil, sistemi korumayı, hesap sormayı engellemeyi ve meseleleri çözümsüz bırakmayı amaçlayan kasıtlı bir siyasi stratejidir.

Gerçeksiz bir patlama

 Beyrut Limanı’ndaki patlama sadece bir felaket değildi; sistemin özü için bir sınavdı. Normal bir ülkede, bu büyüklükte bir patlamanın ardından mahkemeler toplanır ve hükümet istifa ederdi. Lübnan'da medya aktif, ancak gerçek gizli kalıyor.

Binlerce belge, yüzlerce celp, değiştirilen yargıçlar, engellenen soruşturmalar ve tek bir sonuç; hiçbir şey. Çünkü gerçek ortaya çıkarsa, sistem sarsılır. Bu nedenle dava gri bir alanda tutulmaya devam ediliyor; ne resmen kapatılıyor ne de resmen tamamlanıyor. İnsanlar yorulana ve gerçek kaybolana kadar askıda bırakılıyor.

Burada sistemin en belirgin özelliklerinden birini görüyoruz, o da cezadan kurtulma kültürü. Lübnan'da siyasi suikastlar medyatik bir hadiseye dönüşüyor ve ardından hukuken unutuluyor. Refik Hariri suikastından Lokman Selim, Joe Bejjani ve diğer suikastlara, herkes içten içe kimin bundan çıkar sağladığını bilse bile, katil her zaman meçhul.

Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı habere göre bankacılık krizi yalnızca finansal bir olay değil, tamamen politik bir olay. Ortadan kaybolan para boşa gitmedi; bizzat yönetimdeki ağların cebine girdi. Siyasi liderlere, seçim finansmanına, finansal mühendislik planlarına, kaçakçılık ağlarına, partizan çıkarlara ve yabancı kuruluşlarla yapılan anlaşmalara gitti. Bu nedenle, gerçek bir yargılamaya şahit olmamız imkânsız, çünkü bu bir tür kolektif siyasi intihar olurdu.

Böylece, bir kaos ekonomisi yerleşti. Rejim, gerçek bir finansal düzenlemeden vazgeçerek kaçakçılığın tamamen entegre bir ulusal ağ haline gelmesine, bankacılık sisteminin dışında bir nakit ekonomisinin gelişmesine, gerçek sahipleri bilinmeyen paravan şirketlerin türemesine, nakitin günlük hayatın fiili para birimi haline gelmesine izin verdi. Hiçbir kural, hiçbir yasa, hiçbir şeffaflık yok; sadece çöküşten nasıl kâr elde edeceğini bilenlerin çıkarlarına hizmet eden üretken bir kaos var.

Burada iki yüzlülük son derece etkili bir şekilde işliyor:

Yetkililer halkın önünde “mevduatların geri alınmasından” bahsediyorlar.

Diplomatların önünde “gerçekçi çözümlerden” bahsediyorlar.

Ancak kapalı kapılar ardında kayıplar paylaşılıyor ve asıl yararlananlar korunuyor.

İşte siyasi yalanın anlamı budur; biri halka özel, biri uluslararası topluma özel, üçüncüsü ise arka planda gizlice yürütülen anlaşmalara özel bir söylem.

Açıklaması olmayan bir anlaşma

İsrail ile yapılan ateşkes anlaşmasında bile aynı senaryo tekrarlanıyor; yetkililer bir şey duyuruyor, başka bir şey uyguluyor ve üçüncü bir şeyi gizliyor. Hizbullah taahhütlerinin sadece Litani Nehri'nin güneyini kapsadığını iddia ederken, devlet kontrolü dışında hiçbir silahın olmayacağını söylüyor. Ordu, mevzilerin yüzde 90'ının, sonra yüzde 80'inin, sonra da yüzde 85'inin dağıtıldığından bahsediyor; sanki rakamlar bir şans oyunuymuş gibi.

Kimse çıkıp açıklamıyor çünkü açıklama kararlı bir duruş gerektiriyor ve kararlı bir duruş da sorumluluk almak anlamına geliyor ve Lübnan'da sorumluluk büyük bir siyasi suç.

Burada sistemin bir başka yönü ortaya çıkıyor; otoritenin manipülatif dili. “Mekanizma”, “yol haritası”, “teknik açıklama”, “ortak komite” ve “istisnai durumlar” gibi terimler herhangi bir özden yoksun, içi boş terimler. Tek bir şeyi, yani karar almamayı maskeleyen güzel sözler. Hayır demek yerine, “bir mekanizmaya ihtiyacımız var” diyorlar. Evet demek yerine, “teknik bir açıklama bekliyoruz” diyorlar. Bu, boşluğu güzelleştirmek için kullanılan bir dil.

Lübnan'daki sistem çöküşe rağmen yönetmiyor; çöküş aracılığıyla yönetiyor. Her çöküş yeni sadakatler doğuruyor ve halkın gerçeği talep etme gücünü zayıflatıyor. Elektrik sektörünün çöküşü jeneratörler için aracılar, liranın çöküşü karaborsalar ve yargının çöküşü de güçlünün iktidarını doğuruyor. Lübnan'da çöküş bir hata veya başarısızlık değil, bir yönetim aracı.

Lübnan, belirsizliği yönetim doktrini, yalanı hayatta kalma aracı ve ikiyüzlülüğü resmi dil haline getirmiş bir siyasi sistem altında yaşıyor. Hiçbir kriz çözülmüyor, sadece yönetiliyor. Hiçbir gerçek konuşulmuyor, sadece gizleniyor. Hiçbir sorumluluk üstlenilmiyor, sadece erteleniyor.

Lübnan'ın normal bir devlet olmasını engelleyen şey çözümlerin yokluğu değil, belirsizliğe karşı netliği seçme iradesinin yokluğudur. Siyasi sınıf iki yüzlülük sanatında usta olduğu sürece, her konu yeni bir krize, her kriz de geleceği inşa etmek yerine zaman kazanma fırsatına dönüşecektir.

Yetkililer gerçekle tek bir yüzle yüzleşip halka açıkça “neler olduğunu”, “kimin yaptığını” ve “nasıl düzelteceğimizi” söyleyene kadar Lübnan yeniden ayağa kalkamayacak. O zamana kadar, Lübnanlılara karşı dürüst olmayı reddeden bu “akıllı görünme” cumhuriyeti, krizleri çözmek yerine yönetmeye, çatışmayı önlemek yerine ertelemeye ve devlet kurmak yerine kaosa yatırım yapmaya devam edecektir.