‘SDG’ Deyr-i Zor olaylarının ardından rejim bölgelerine kaçanlara ‘uzlaşma’ çağrısında bulundu

Kürt siyasetçi: Deyr-i Zor'daki olaylar aşiretleri ‘özyönetim’ projesine karşı kışkırtmayı amaçlıyor.

Deyr-i Zor'un doğu kırsalındaki güvenlik operasyonu sırasında SDG güçlerine bağlı savaşçılar (Arşiv - Şarku'l Avsat)
Deyr-i Zor'un doğu kırsalındaki güvenlik operasyonu sırasında SDG güçlerine bağlı savaşçılar (Arşiv - Şarku'l Avsat)
TT

‘SDG’ Deyr-i Zor olaylarının ardından rejim bölgelerine kaçanlara ‘uzlaşma’ çağrısında bulundu

Deyr-i Zor'un doğu kırsalındaki güvenlik operasyonu sırasında SDG güçlerine bağlı savaşçılar (Arşiv - Şarku'l Avsat)
Deyr-i Zor'un doğu kırsalındaki güvenlik operasyonu sırasında SDG güçlerine bağlı savaşçılar (Arşiv - Şarku'l Avsat)

Suriye Demokratik Güçleri (SDG), Suriye'nin doğusundaki Deyr-i Zor olaylarına katılmak ve bu olaylara karışmakla suçlanan militanlara yönelik operasyonlarına başladı. Resmi internet sitesinde yayınlanan açıklamada, Deyr-i Zor'da son olaylara karışan ve rejimin kontrolündeki bölgelere kaçan tüm militanların kendisiyle temasa geçerek ‘yerleşim prosedürlerini başlatıp bölgeye dönmeleri’ çağrısında bulunuldu.

Suriye Demokratik Güçleri'nin (SDG) siyasi kanadı olan Suriye Demokratik Konseyi (SDK) Suriye rejimi, Türkiye ve İran'ı Deyr-i Zor'daki olayları kışkırtmakla suçladı. Bu ülkelerin, SDG'nin kontrolündeki bölgelerin güvenliğini ve istikrarını bozmayı amaçladığı iddia edildi. SDG lideri Mazlum Abdi, Arap ve Kürtler arasındaki bağların, bu komploların başarılı olmasını engellediğini söyledi. Abdi, "Bazı kesimler, nefret söylemini yayma, bölgenin istikrarını bozma ve etnik veya aşiret çatışmalarını teşvik etme konusunda başarısız oldu" dedi.

SDG, ‘çözüm’ süreci için dünden itibaren geçerli olan ‘uzlaşma işlemlerinin başlatılması ve en fazla 15 gün içinde bölgeye geri dönülmesi’ amacıyla WhatsApp üzerinden bir numara tahsis etti.

Tüm aşiret mensubu silahlı kişiler silahlarını teslim etmeye ve gerekli yasal işlemleri başlatmaya çağırıldı. Ayrıca, SDG'nin, silahlı kişilerin hizmet ve yönetim kurumlarına yönelik saldırıları nedeniyle zarar gören Deyr-i Zor sakinlerini desteklemeye ve failleri hesap sormaya kararlı olduğu vurgulandı.

Suriye'nin doğusundaki Deyr-i Zor kırsalı, Deyr-i Zor Askeri Meclisi'nden ayrılan unsurlar ve Arap aşiret mensubu silahlı kişiler, ABD öncülüğündeki uluslararası koalisyon güçleri tarafından desteklenen SDG ile kanlı çatışmalara sahne oldu. Çatışmalarda 78'den fazla kişi hayatını kaybetti, aralarında siviller de vardı. Çatışmalar, geçtiğimiz ayın sonunda başladı ve 10 gün sürdü. Bu süre zarfında, 25 SDG unsuru, 29 aşiret mensubu silahlı kişi ve 9 bölge sakini hayatını kaybetti. Çatışmalar, bu ay 25'inde tekrar alevlendi. Bu çatışmalarda, 24 silahlı saldırgan, 4 SDG militanı ve 1 sivil hayatını kaybetti, 31 kişi ise yaralandı. Çatışmaların nedenleri henüz tam olarak anlaşılamamış olsa da SDG'nin kontrolünü zayıflatmak ve bölgede istikrarsızlığı artırmak için başlatıldığı iddia ediliyor.

SDG lideri Mazlum Abdi, Deyr-i Zor'daki çatışmaların ardından, Arap ve Kürt ilişkilerinin, bölgedeki istikrarı ve güvenliği sağlamada önemli bir rol oynadığını söyledi. Abdi, "Doğu Suriye'deki Arap ve Kürt halkları arasındaki ilişkiler, bölgedeki istikrarı ve güvenliği sağlamada önemli bir rol oynuyor. Bu ilişkiler, bölgeyi hedef alan dış güçlerin planlarını bozdu" dedi. Abdi, Arap ve Kürt halklarının, barış ve birlikte yaşamanın temelini oluşturduğunu söyleyerek, "Arap ve Kürt halkları, barış ve birlikte yaşamanın temelini oluşturmaktadır. Bu halkların arasındaki ilişkiler, bölgedeki istikrar ve güvenliğin garantisidir" şeklinde konuştu. Abdi, Deyr-i Zor'daki çatışmaların, bölgedeki istikrarı ve güvenliği tehdit eden dış güçlerin bir komplosu olduğunu ifade etti.

İki SDG üyesi dün, Suriye'nin doğusundaki Deyr-i Zor kırsalındaki Ziban kasabasında (AP)
İki SDG üyesi dün, Suriye'nin doğusundaki Deyr-i Zor kırsalındaki Ziban kasabasında (AP)

Suriye'nin doğusundaki Deyr-i Zor ili ve geniş kırsalı, 2011'deki savaşın başından bu yana, petrol, doğal gaz ve enerji sahalarıyla zengin olan bu bölgeyi kontrol etmek için birden fazla askeri güç arasında rekabete sahne oldu. Fırat Nehri, bu ili ikiye bölüyor ve doğu ve kuzey taraflarında yer alan SDG'nin kontrolündeki bölgeleri, batı ve güney taraflarında yer alan ve Suriye rejim güçlerinin yanı sıra İran, Lübnan ve Irak'tan destek alan milislerin bulunduğu rejimin kontrolündeki bölgelerden ayırıyor.

SDG lideri Abdi, konuşmasında, SDG'nin siyasi kanadı SDK ve sivil yönetimin, bölgedeki ilişkileri korumak için birlikte çalıştıklarını söyledi. Bu çabalar sayesinde, istikrarsızlığı ve çatışmaları körüklemek isteyen güçlerin planlarını bozmayı başardıklarını belirtti. Abdi, bölge halkını, ’ölümcül’ olarak nitelendirdiği politikalara karşı dikkatli olmaları konusunda uyardı. Abdi, “Bu politikalar, Suriye'nin kuzeydoğusunu yıkıcı bir iç savaşa sürüklemek istiyor. Bu savaşı daha önce de önledik ve şimdi daha da büyük bir tehlike oluşturduğunu hissediyoruz. Ne pahasına olursa olsun bu savaşı durduracağız" dedi. Bölge halkından, kazanımlarını, güvenliğini, istikrarını ve refahını korumalarını isteyen Abdi, "Bu bölgede, tüm Suriye için bir model oluşturmak istiyoruz" şeklinde konuştu.

SDG savaşçıları 4 Eylül'de Deyr-i Zor'un bir köyünde iken (AP)
SDG savaşçıları 4 Eylül'de Deyr-i Zor'un bir köyünde iken (AP)

SDK Eş Başkanı Emine Ömer, Deyr-i Zor'daki çatışmaların sorumluluğunu Suriye rejimi, Türkiye ve İran'a yükledi. Ömer, Şarku'l Avsat gazetesine telefonla verdiği demeçte, "Son olaylar, planlı ve sistematik olduğunu gösterdi. Bu olaylar, bölgedeki güvenliği ve istikrarı bozmak için Türkiye, İran veya hükümet gibi birkaç tarafın koordineli bir şekilde yönettiği bir komplo" dedi. Ömer, komplonun amacının, ‘bölgede kaos yaratmak, etnik çatışmaları körüklemek ve aşiretleri özerk yönetim projesine karşı kışkırtmak’ olduğunu söyledi.

Ömer, "Bu komplo, Suriye'nin kuzeydoğusunu iç savaşa sürüklemek ve SDG'nin kazanımlarını yok etmek istiyor" dedi. Bölge halkına, bu komplolara karşı dikkatli olmaları ve birlikte çalışma çağrısı yaptı.

SDK Eş Başkanı Emine Ömer (Şarku'l Avsat)
SDK Eş Başkanı Emine Ömer (Şarku'l Avsat)

Suriye rejimi ile herhangi bir siyasi diyalog olmadığını söyleyen Ömer, "Geçmişte bazı toplantılar oldu, ancak bunlar diyalog seviyesine ulaşmadı. Hükümetin siyasi çözümleri kabul etmediğini ve Suriye krizini çözmek için herhangi bir gerçek adım atmadığını görüyoruz" dedi.



İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.