Lübnan Genekurmay Başkanı'nın emekliliğini erteleme hamlesi sürüyor

Lübnan Genelkurmay Başkanı Avn'ın siyasi geleceği Hizbullah'ın elinde

Ordu Komutanı General Joseph Avn (Getty Images )
Ordu Komutanı General Joseph Avn (Getty Images )
TT

Lübnan Genekurmay Başkanı'nın emekliliğini erteleme hamlesi sürüyor

Ordu Komutanı General Joseph Avn (Getty Images )
Ordu Komutanı General Joseph Avn (Getty Images )

Lübnan Genelkurmay Başkanı Joseph Avn’ın, emeklilik yaşını doldurması nedeniyle 10 Ocak 2024'te askeri hizmetten emekli edilmesinin ertelenmesi, güvenlik ve askeri sektörlerde boşlukları doldurmak için yapılan diğer yasa tekliflerinden öne çıkıyor. Bu teklifler arasında, ‘Demokratik Buluşma’ milletvekillerinin, en düşük askeri rütbeden en yükseğe kadar tüm güvenlik ve askeri sektörlerde çalışanlar için emeklilik yaşını yükseltme talebiyle, Orgeneral Avn'ın emekliliğini erteleme teklifini sunan ‘Güçlü Cumhuriyet’ (Lübnan Kuvvetleri Partisi) milletvekillerinin teklifi de bulunuyor. Ayrıca, bağımsız Sünni milletvekillerinden bazıları, mayıs ayında emekliye ayrılacak olan İç Güvenlik Güçleri Genel Müdürü Tümgeneral İmad Osman'ı da kapsayacak şekilde emekliliğin ertelenmesi çağrısında bulunan bir dilekçe sunmayı planlıyor.

Öte yandan, Özgür Yurtsever Hareket (ÖYH) Başkanı ve Milletvekili Cibran Basil'in yaptığı, bu tekliflerin dışında kalıyor. Basil, Orgeneral Avn'ın yerine yeni bir ordu komutanı, bir kurmay başkanı ve Genel İdare ve Genel Müfettişlik müdürleri (emekli olan çalışanları tarafından boşaltıldı) atanmasını talep ediyor. Bu atamaların, tüm hükümet üyelerinin imzaladığı bir acil kararname ile Bakanlar Kurulu tarafından yapılmasını öngörüyor.

Fotoğraf Altı:  Mikati ve Avn, geçtiğimiz 24 Ekim'de güney Lübnan'daki Lübnan Ordusu bölgelerine yaptıkları ziyaret sırasında (Ordu Komutanlığı)
Mikati ve Avn, geçtiğimiz 24 Ekim'de güney Lübnan'daki Lübnan Ordusu bölgelerine yaptıkları ziyaret sırasında (Ordu Komutanlığı)

Basil bu fikri yalnız başına savunuyor ve önerisini destekleyen kimse bulamıyor. Özellikle bu önerisiyle, cumhurbaşkanı olmadan atamalara karşı çıkan Ulusal Hareket'in pozisyonunu ihlal ediyor. Üst düzey bir bakan kaynağı Şarku'l Avsat’a yaptığı açıklamada, Basil'in, bir yandan General Avn'ı artan Arap, uluslararası ve yerel desteğiyle Cumhurbaşkanlığı adayları listesinden çıkarmak, öte yandan da Güney Lübnan'da İsrail'le yaşanan çatışmada da yanında yer aldığı için baş müttefiki Hizbullah’ı köşeye sıkıştırarak onu Avn'ın görevden alınmasına sürüklemek için bu öneriyi sunduğunu söyledi.

Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi, diğer önerilerin önüne geçmesi, muhalefetteki milletvekillerinin Başbakan Vekili Necip Mikati ile yaptıkları görüşmede hakim olan olumlu atmosferle birlikte geliyor. Mikati, onlara ordu komutasında boşluk yaşanmasını önlemek için elinden geleni yaptığını ve özellikle de İsrail'in topraklarına yönelik devam eden saldırıları nedeniyle Lübnan'ın içinde bulunduğu olağanüstü koşullar göz önüne alındığında, askeri kurumda istikrarı korumamız ve onu herhangi bir sarsıntıya maruz bırakmamamız gerektiğini vurguladı. Bu, sivil barışı olumsuz etkileyebilecek düzeyde bir krize işaret ediyor.

Lübnan muhalefetinin bir parçası olan ve Cumhurbaşkanı Mikati ile görüşen milletvekillerinden bazıları, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi konusunda hemfikir olduklarını açıkladılar. Şarku'l Avsat’a yaptıkları açıklamada milletvekilleri, Başbakanın bu konudaki çabalarını desteklediklerini ve bu konuda bir uzlaşmaya varıldığını söylediler.

Milletvekilleri, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin bir yıl ertelenmesi önerisinde bulunduklarını, ancak Başbakan Mikati'nin, bu süreyi altı aya indirmeyi tercih ettiğini belirttiler. Bunun nedeni, bazılarının, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi durumunda, Lübnan'da cumhurbaşkanı olmadan işler yürüyormuş gibi davranabileceklerini düşünmesiydi. Ancak milletvekilleri, cumhurbaşkanının seçilmesinin, Lübnan'ın anayasal kurumlarına geri dönmesi ve yeni bir hükümetin kurulması için gerekli olduğunu vurguladılar. Bu hükümet, devlet dairelerinde ve kurumlarında boşlukları dolduracak ve Lübnan'ı mali toparlanma sürecine taşıyacak reformları gerçekleştirecek. Lübnan'ın, çöküşten kaçınması için bu gerekli.

Başbakan Mikati, onlara, uygun fırsatı beklediğini ve Bakanlar Kurulu'na, gündeminin dışında, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi önerisinde bulunacağını söyledi. Ayrıca, hükümetin teklifi oylaması için ortamı hazırlamak amacıyla bir dizi temas yürüttüğünü de sözlerine ekledi.

Başbakan Mikati, Meclis Başkanı Nebih Berri ile sürekli iletişim halinde olduğunu ve bu konudaki detaylara girmediğini söyledi. Berri, ziyaretçilerine yaptığı açıklamada, askeri kurumda boşluk yaşanmaması gerektiğini ve bu kurumun istikrarını ve bütünlüğünü korumanın vazgeçilmez bir ilke olduğunu vurguladı.

Meclis Başkanı Berri, askeri kurumun sürekliliğini ve siyasi çekişmelerden uzak tutulmasını vurgulamakla yetinerek, parolayı kendine saklıyor. Ancak, Hizbullah hâlâ sessizliğini koruyor ve milletvekilleri, ordu komutanı için uzatma konusuna değinmeyi reddediyor ve uzatma ile ilgili olarak olumlu veya olumsuz konuşmaktan kaçınıyorlar. Ancak, Basil, onları köşeye sıkıştırmayı umuyor.

Meclis Başkanı Berri, dün, Lübnan Kuvvetleri partisi milletvekilleriyle bir araya geldi. Berri, milletvekillerinin, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi talebini desteklediklerini ve Başbakan Mikati ile yaptıkları toplantıya katıldıklarını belirterek, onların, Meclis'te bir oturum yapılması ve gündeminde tek madde olarak, Orgeneral Avn'un emekliliğinin ertelenmesi talebini içeren yasa teklifinin yer alması talebini anladığını söyledi. Berri, hükümetin bu konudaki kararını vermemesi durumunda, oturumu, ‘acil ve zamanında müdahale’ kapsamında, gelecek ay ilk madde olarak gündeme almayı da kabul ettiğini belirtti.

Şarku'l Avsat’a konuşan muhalif bir milletvekiline göre, Lübnan Kuvvetleri partisi, hükümet tarafından emeklilik ertelenmesi gerçekleştirilmesi durumunda, partinin tutumunu gözden geçirmeyi reddetmiyor. Çünkü bu durumda, partinin, ‘acil ve zamanında müdahale’ kapsamındaki yasa teklifini sunma girişiminin amacına ulaşmış olabileceği düşünülüyor. Bu teklif, içeriği itibariyle emeklilik ertelenmesi ile çelişmiyor.

Bu nedenle, Basil, General Avn'ın ordudan çıkarılması konusunda tek başına kalıyor. Şii ikilinin, bu konudaki tutumunu resmi olarak açıklamaması durumunda, bu tutumun kendi lehine yorumlanabileceğinden endişeleniyor. Özellikle, el-Marada Akımının lideri ve eski milletvekili Süleyman Franciye, Bnaşi ziyareti sırasında Basil ile mutabakata varılanın aksine uzatmayı desteklemekten kaçınmayarak pozisyonunu yeniden değerlendirdi. Bu, aynı zamanda, General Avn'a karşı tutumlarında farklı olan İlerici Sosyalist Parti lideri ve milletvekili Teymur Canbolat ile yaptığı görüşmeden de anlaşılıyor.

İlerici Sosyalist Parti, milletvekili grubu aracılığıyla, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi ile yeni bir genelkurmay başkanının atanması arasında bir bağlantı kurmayı planlamıyor. Çünkü, parti, Lübnan'ın içinde bulunduğu acil ve olağanüstü koşullar altında askeri kurumun boşluğa sürüklenmesini önlemek istiyor.

Burada sorulması gereken soru şudur: Şii ikilisi, Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi konusundaki olumlu tutumların karşısında nasıl bir tavır takınacak? Bu tutum, sadece Maruni Kilisesi'nin başı ile sınırlı değil, aynı zamanda Lübnan'daki istikrarı korumakla ilgilenen Vatikan ve diğer aktörleri de içeriyor. Özellikle, Arap ve Avrupalı ​​elçilerin çoğunluğu, ABD büyükelçisinin yanı sıra, resmi veya siyasi olsun, görüşmelerinde Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi konusunu gündemlerine alıyor.

Orgeneral Avn'ın emekliliğinin ertelenmesi, Şii ikilinin zamanında tavrını söylememesi durumunda, güvenli bir limana ulaşamaz. Çünkü, bu erteleme talebinin hayata geçirilmesi için zorunlu bir geçiş yoludur. Hükümetin bu erteleme talebini kabul etmesi için gerekli siyasi çoğunluk, Şii ikilinin elinde.



Bölgesel güç dengeleri

 İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
TT

Bölgesel güç dengeleri

 İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP

Mustafa Feki

Ortadoğu, Doğu Akdeniz ve Arap Körfezi, son zamanlarda karşılaştıkları krizlerin büyüklüğünü önemli ölçüde vurgulayan benzeri görülmemiş ve zor koşullar yaşadı. Bu krizler, yalnızca sınırlı bir bölgesel sorun olmaktan çıkıp büyük bir uluslararası sorun haline geldiler.

Bölgedeki kanlı diziyle başlarsak, ki bu nihayetinde Filistin topraklarının İsrail tarafından vahşice işgal edilmesinin beklenen bir sonucu gibi görünüyor, 7 Ekim 2023 tarihinin işgalin dirençli Filistin halkına her düzeyde uyguladığı baskının otomatik ve doğal bir sonucu olduğunu hemen fark ederiz. Söz konusu baskı, şiddet döngüsünün genişlemesine ve Gazze'nin mevcut koşulları altında yaşanmaz bir alana dönüşmesine yol açtı. Öldürülmemesi gereken on binlerce çocuk, kadın ve sivili içeren şehit kafileleri her gün birbirini takip ediyor. Karşı karşıya kaldıkları katliamlar hem kardeşlerinden hem de dostlarından hiçbir insani yardım veya destek alamadan katlandıkları zor yaşam koşulları unutulamaz.

Son İran-İsrail çatışmasındaki ateşkesin, Gazze'deki acı verici duruma olumlu bir yansıması olabilir, ne var ki İsrail'in uzlaşmazlığı ve Netanyahu modelinin sabah akşam yaydığı nefret dolu söylemlerin temsil ettiği güç despotluğu, acıların devam edeceğinin, güven ve barış kıyısından hâlâ uzak olunduğunun en iyi kanıtı.

Belki okuyucuyla birlikte ülkelerin ağırlıklarını, gerçekleşen dönüşümlerin doğasını ve bazı tarafların ağırlıkları açısından bölgesel borsa üzerindeki etkilerini düşünebilir ve aşağıdaki kanıtları gözlemleyebiliriz:

İlk olarak, bir yandan Lübnan'da Hizbullah'ın başına gelenlere, diğer yandan Suriye'de yaşananlara bakıldığında, İran toplamda kaybeden gibi görünüyor. Tahran, Esed ailesinin yönetimi boyunca sadakatini sürdüren itaatkar bir müttefikini kaybetti. Buna ilaveten, ABD'nin tam desteğiyle İsrail, İran'ın nükleer projesinin temellerini büyük ölçüde yok etti. İran ayrıca siyasi yaşamının, askeri mevkilerinin ve bilimsel uzmanlıklarının en ön saflarından onlarca şehit verdi.

Burada, İran'ın direndiğini ve inkar edilmesi zor birçok güçlü karşılık verdiğini dolaylı olarak kabul etmeliyiz. İsrail'e gönderdiği füze ve insansız hava araçlarının, on binlerce sakinini İran saldırılarından kaçmak için sığınaklara yönelmeye zorladığını itiraf etmeliyiz. Ancak, bu elbette, İsrail Hava Kuvvetleri'nin İran'ın kalelerini vurması, İran içindeki bir dizi önemli ekonomik ve askeri konumda hayati öneme sahip arterleri hedef almasıyla kıyaslanamaz.

ABD Başkanı Donald Trump, başlangıcından itibaren İran-İsrail çatışmasının baş vaftiz babası rolünü oynadı. Gelişmelerin ayrıntılarına doğrudan kişisel olarak müdahale etti. Öyle ki hem İran hem de İsrail tarafı kazandıklarını iddia ettikleri bir zafer veya rakiplerine karşı sağladıklarını iddia ettikleri bir üstünlükle gururlanarak savaştan çıktılar. Her halükarda durum ve medyatik gelişmeler alanı yorumlara açık, tüm tarafların bakış açılarının kabul edilmesine olanak tanıyor. Zira silahlı çatışmalar geride bir kazanan bırakmaz, aksine kayıp ve zararları tüm taraflara dağıtır.

Burada, İran nükleer programının geçici bir süreliğine de olsa çökertilmesinin, Netanyahu için gurur duyacağı yanıltıcı bir zafer olduğuna dikkat etmeliyiz. Bu zafer, onu siyasi durumunu ve İsrail hükümetinin başkanı olarak konumunu güçlendirebilecek bir erken genel seçim çağrısında bulunmaya itebilir. Tahran ve Tel Aviv arasında yaklaşık iki hafta süren bu askeri çatışma hakkında ne söylenirse söylensin, İsrail'in imajına bir çizik atıldığını, her koşulda etkilendiğini dürüstçe belirtmeliyiz. İran, bölgedeki en büyük askeri cephaneliğe karşı mücadelede kahramanlıktan veya cesaretten yoksun olmayan bir duruş sergiledi. İsrail'e verilen Amerikan desteği, o savaşta gerçek belirleyici faktördü, kimsenin itiraz edemeyeceği ve olaylar tarafından gölgede bırakılmış gibi görünen bir kriterdi. Zira İsrail ilk kez içeride derin bir darbe aldı, iç hedefler benzeri görülmemiş bir şekilde vuruldu. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı analize göre bu da yenilmez ordu efsanesinin ve son on yıllarda yarattığımız büyük putun ne sandığımız kadar sağlam ne de hayal ettiğimiz kadar güçlü olmadığını teyit etti.

İkincisi; eğer şimdi uzun bir geçmişe ve geniş topraklara sahip bir İslam devleti olarak İran'dan bahsedeceksek, kendisinin üstünden atlanması zor birkaç hatasını kaydetmeliyiz. Bunların ilki, arenalar birliği dediğimiz şey ve son kırk yıldır komşu ülkelerde onlar aracılığıyla savaştığı çeşitli kollardır. Lübnan'daki Hizbullah ile başlayıp Suriye ve Irak'tan geçerek Yemen'deki Ensarullah-Husi grubuna kadar uzanan bu kollar, kanlı çatışmaların ve tekrarlanan çekişmelerin bir tarafı olarak kendini dayattı. Böylece İran Batı'nın, Batı Asya, Arap Yarımadası, Arap Körfez bölgesi ve hatta Kuzey Afrika'daki Araplar, Türkler, Kürtler ve diğer etnik gruplara karşı kullandığı bir korkuluğa dönüştü.

İran'ın benimsediği kollar inşa etme politikası, İran'da İslam Devrimi'nin patlak vermesi ve Şah'ın Şubat 1979'da devrilmesi ile başlayan geniş çaplı bir kaosa yol açtı. Ama iş bununla bitmedi. İran, Arap Körfez bölgesindeki Amerikan hedeflerini vurmaya çalışarak ve Katar hava sahasını ihlal ederek de büyük bir hata yaptı. İlave olarak, İran'ın hatalarına sık sık tahammül eden, işlerine karışmasını ve yanlışlarını görmezden gelen Körfez'de de tahribat yaratmaya çalıştı. İşleri daha da kötüleştiren ise İran parlamentosunun, bu hayati bölgede dünya petrol nakliyatının yüzde 20'sinin geçtiği, büyük öneme sahip bir ticaret ve deniz yolu olan Hürmüz Boğazı'nı kapatma kararı almasıydı.

İran'ın son eylemleriyle Körfez’in duygularını geçici de olsa kendisine karşı yabancılaştırarak kaybettiğine şüphe yok. Oysa Körfez ülkeleri, Maşrık (Levant) ülkeleri, Mısır ve diğerleri, İsrail'in İran'a yönelik saldırganlığını en başından kınadılar. Tahran, düşman listesine geçici de olsa başka ülkeler eklemek yerine dostlarının desteğini almaya çalışmalıydı.

Bu nedenle, İran'ın çok şey kaybettiğine, yalnızca Beyaz Saray'daki güçlü adamın, Tahran ve Tel Aviv arasındaki savaşı sona erdirme başarısını kendisine nispet etmeye çalışan Donald Trump'ın göreceli, geçici memnuniyetini elde ettiğine inanıyorum. Trump daha önce de Pakistan ve Hindistan arasındaki ateşkesi kendisine mal etmişti. Buna bir de ABD’nin Tahran'daki rejimi devirmeye çalışmadığını, bunun yerine yalnızca İran nükleer projesini yok etmeyi ve onu en azından gelecekte aciz hale getirmeyi amaçladığını defalarca dile getirenin de o olduğunu eklemeliyiz.

Üçüncüsü; nükleer programını kaybeden İran'ın, siyasi rejiminin devamı ve onu zayıflatma girişimlerini durdurma konusunda geçici bir kabul kazandığı açıkça ortaya çıktı. İran’ın artık sona eren bu çatışmada en önemli ve en öne çıkan devlet olduğuna şüphe yok. Ancak, Trump'ın gözdesi Recep Tayyip Erdoğan liderliğindeki Türk tarafını da göz ardı etmemeliyiz. Türkiye'nin bir Avrupa-Asya, Akdeniz ve Ortadoğu ülkesi, NATO'nun aktif bir üyesi, bölgede ve genel olarak güç denkleminde hem İsrail hem de İran ile birlikte hesaba katılması gereken bir güç olduğunu aklımızda tutmalıyız. Türkiye de Suriye'de yaptıkları ve Körfez'de elde ettikleri sayesinde ve ayrıca ABD’nin bölgedeki politikalarından duyduğu memnuniyet sayesinde yaşananlardan kazançlı çıktı.

Güç dengesinin, Körfez ülkelerinin de şu ana kadar kazandığını gösterdiğine inanıyorum, çünkü İran tarihsel olarak dost bir ülke ancak onlarla ilişkileri varlığı inkar edilemez veya görmezden gelinemez endişelerden yoksun değil. Biz Araplar olarak, İranlı ve Türk komşularımızın, akıllardan hiç çıkmayan adil Arap davası, yani tüm sonuçları, tarihsel gelişmeleri ve onu çevreleyen koşullarıyla Filistin davası için kalıcı bir çözüme ulaşmada aktif oyuncular olmalarını umut ediyoruz.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.