Yerinden edilmiş Sudanlı kadınlar yiyecek ve ilaç için altınlarını satıyor

Sudan’da iç savaşın devam etmesi ve maaşların ödenmemesi kadınları mücevherlerini satmak zorunda bırakıyor

Sudan’ın altın üretiminin büyük kısmı geleneksel madencilik yoluyla elde ediliyordu (Reuters)
Sudan’ın altın üretiminin büyük kısmı geleneksel madencilik yoluyla elde ediliyordu (Reuters)
TT

Yerinden edilmiş Sudanlı kadınlar yiyecek ve ilaç için altınlarını satıyor

Sudan’ın altın üretiminin büyük kısmı geleneksel madencilik yoluyla elde ediliyordu (Reuters)
Sudan’ın altın üretiminin büyük kısmı geleneksel madencilik yoluyla elde ediliyordu (Reuters)

Yerinden edilmiş Sudanlı kadınlar için evlilik yüzüğü artık kutsal sayılmazken, aylardır süren savaş yangını nedeniyle ‘nişan yüzüğü’ de nişanlılar arasındaki değerli konumunu kaybetti. Artık ‘yemek karşılığı altın’ denklemi, ihtiyaçların baskısı altında yiyecek almak için mücevherlerinden vazgeçmek durumunda kalan yerinden edilmiş kadınlara zorla dayatılıyor.

Sudan, ordu ile Hızlı Destek Güçleri arasında, özellikle yerinden edilmiş kişileri ve mültecileri etkileyen savaşın başlamasından bu yana ciddi ve acı bir ekonomik krizle yüzleşiyor. Savaş, çatışmanın durmasına yönelik net bir ufuk olmaksızın 8’inci ayına girerken durum daha da kötüleşti. Bu durum, özellikle eşlerinin ve aile reislerinin çoğunun işini kaybetmesi ve sınırlı gelire sahip olanların maaşlarının aylardır ödenmemesi nedeniyle, yerinden edilmiş kadınları altın takılarını satmak zorunda bıraktı. Genç kız Zeyneb el-Sıddık, Şarku’l Avsat’a “Sudan'da savaşan tarafların silahlarıyla binlerce kişi öldüğü sürece, açlığın ve yerinden edilmenin devam etmesi ve sevgi sembollerinin işe önemsiz hale gelmesi garip değil” dedi.

Genç kız “Geçen Mayıs ayında düğünümün yapılması planlanıyordu, savaşın başlamasından sonra ertelendi. Nişanlım üç bilezik ve bir yüzüğü (Nişan hediyeleri) satmama ve kendim ve ailem için el-Cezire eyaletinde bir ev kiralamama ayrıca hediyelerin satışından geri kalan kısmı yeme, içme gibi diğer aile ihtiyaçları için kullanmama izin verdi. Düğün törenini ne zaman yapabileceğimizi biliyorum” dedi.

Zeynep bu durumda yalnız değil, yerinden edilmiş başka bir kadın olan ve adının verilmesini istemeyen W.T. biri kanser hastası olan iki aile üyesinin sağlık masraflarını ödemek için yüzüğünü satmak zorunda kaldığını anlattı. Kadın Şarku’l Avsat’a “İlaç alacak ve hastane masraflarını ödeyecek param yoktu, bir arkadaşım bana biraz para gönderdi. Ancak eczaneye gittiğimde ilacın fiyatını çok yüksek olduğunu gördüm ve ilacın parasını tamamlamak için hemen altın piyasasına giderek, hatıralarım sebebiyle çok sevdiğim yüzüğümü sattım” dedi. Krizin bir başka boyutu da Hartum’da çatışmaların başladığı atmosfere dayanıyordu. Zira başkent sakinleri, ilk başta canlarını kurtarmak her şeyden önemli olduğu için ve durumun geçici olacağını düşündükleri için paralarını ve değerli eşyalarını yanlarında almadan, güvenli sığınaklara akın etmişti. Yerinden edilen insanlar savaşın uzamasını ve güvenlik kaosunun büyüyeceğini beklemiyordu ancak sonrasında evleri yağmalandı ve bazı aileler bunu evlerine döndüklerinde fark etti.

Zorlu saha koşulları, Sudan lirasının yabancı paralar karşısında değer kaybetmesine bağlı olarak gözle görülür bir artışa sahne olan altın piyasalarına da yansıdı ve gram altının alış fiyatı yaklaşık 63 bin liraya ulaştı. Ülkede satın alma gücü düşerken, büyük bir durgunluk yaşanıyor.

Resmi tahminlere göre Sudan’ın 2022’nin ilk yarısında altın satışından elde ettiği gelir 1,3 milyar doları buldu. Altın piyasasındaki tüccarlardan biri, adının anılmaması şartıyla Şarku’l Avsat’a ‘Herkes satmak istiyor. Çatışmaların başlamasından bu yana çoğu çalışanın maaşlarının ödenmemesi nedeniyle, ailelerin ekonomik durumu genel olarak dayanılmaz hale geldi. Bu nedenle kadınlar altın takılarını satmak için bize geliyor. Altını gramı 53 bin liraya alıyoruz. Esnaf olarak biz de durgunluktan muzdaribiz ve aldığımızı ne zaman satabileceğimizi bilmiyoruz” dedi.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.