Belge 29, Cezayir ile Fas arasında ‘liman savaşını’ başlattı

Kuzey Afrika bölgesinde ekonomik entegrasyon fırsatlarının kaybı ve çeyrek milyar insanı içeren bir pazar için rekabet

Fotoğraf: Majalla
Fotoğraf: Majalla
TT

Belge 29, Cezayir ile Fas arasında ‘liman savaşını’ başlattı

Fotoğraf: Majalla
Fotoğraf: Majalla

Kevser Zantur

Cezayirli yetkililerin doğruluğunu inkâr etmediği bir belgeye göre Cezayir ve Fas arasındaki sınırlar, 10 Ocak 2024 tarihinden itibaren kara, deniz ve hava trafiğine tamamen kapatıldı. Cezayir Bankaları ve Finansal Kurumları Meslek Birliği'ne atfedilen ‘Belge 29’, nakliye veya transit olsun, Fas limanları üzerinden yapılan her türlü ticari işlemin yasaklanmasını şart koşuyor. Bu gerilimi tırmandıran adım, nüfuz mücadelesinin rekabet aşamasından çatışma aşamasına geçmesinin ardından iki ezeli komşunun bölgedeki ticareti kontrol altına almak amacıyla başlattığı ‘karşılıklı vergiler’ bağlamında geldi.

Üzerinde ‘gizlidir’ damgası bulunan Belge 29, Cezayir Bankaları ve Finansal Kurumları Meslek Birliği Başkanı tarafından Cezayir Limanlarının Genel Müdürlerine gönderildi. Anlaşma, ‘Fas limanlarından yeniden nakliye veya transit geçişi sağlayan taşımacılık sözleşmelerine yönelik herhangi bir yerelleştirme sürecinin reddedilmesini’ şart koşuyor.

Belgede, şirketlerin, aktarma veya transit geçişin Fas limanları üzerinden gerçekleşmediğini ekonomik yetkililerden teyit etmesi gerektiği vurgulandı; bunlardan en önemlisi ABD'nin Rabat Büyükelçisi Puneet Talwar, 17 Ocak 2024'te ziyaret etti. Bunların en önemlisi, 17 Ocak 2024'te Cezayir'e yönelik kargo operasyonlarının çoğunun geçtiği liman olan Tanca Med limanını ziyaret etti. Yasak, nakliye maliyetlerinin artmasına, ithal malların fiyatlarının artmasına ve boşaltma sevkiyatlarının gecikmesine neden olacak. Fas medyası, Valencia Limanı’nın, 2024 Mali Kanunu verilerine göre cari yıl için beklenen ithalat değerinin 43,5 milyar dolar olduğu tahmin edilen ve 2025'te 47,4 milyar dolara ulaşması beklenen Cezayir'e alternatif olduğunu doğruladı.

Beklenen yansımalar

Valensiya Limanı, Afrika kıtasının en büyüğü olarak kabul edilen Tangier Limanı'nın rakibi olup yıllık 9 milyon konteyneri aşan kapasitesiyle Akdeniz Havzası'ndaki en büyük konteyner barındırma platformunu temsil ediyor. Dünya Bankası Grubu ve küresel kuruluş Standard & Poor's tarafından yayınlanan 2022 yılı Dünya Konteyner Limanları Performans Endeksi'nin üçüncü baskısına göre, performans kalite endeksi açısından da altıncı sırada yer alıyor.

Tanca-Med limanı, birçok ABD ve uluslararası şirket için Afrika'ya ve ötesine açılan bir kapıdır ve ticareti kolaylaştırmak ve refahı teşvik etmek için verimli ve güvenli operasyonlarını görmek harika. ABD'nin Rabat Büyükelçisi Puneet Talwar

Büyükelçi Talwar'ın ziyareti, yasak tedbirinin kabul edilmesinin geçerliliğinin bir teyidiydi. Ziyaret, Cezayir'in yeni bir düşmanca tırmanış olarak nitelendirdiği bir durumu geniş çaplı bir şekilde yansıtan Fas medyasının manşetlerinde yer aldı. Ayrıca, ABD Büyükelçiliğinin ‘X’ platformundaki hesabından Büyükelçi'nin liman hakkındaki olumlu görüşlerini yayınlandı. Paylaşımda Büyükelçi’nin "Tanca-Med Limanı, ABD’li ve uluslararası birçok şirket için Afrika'ya ve ötesine açılan bir kapıdır. Limanın etkili ve güvenli operasyonlarının ticareti kolaylaştırdığını ve refahı teşvik ettiğini doğrudan görmek harika" ifadelerine yer verildi.

Cezayir'de korumacı ve Fas'ta saldırgan olarak nitelendirilen bu adımın, ekonomik çatışma alanının genişlemesiyle geldiği bir bağlamı, anlamı ve sonuçları vardır. Bu adım, ‘düşman kardeşler’ arasındaki ekonomik çatışmanın alanının genişlediği bir dönemde geliyor. İlişkileri onlarca yıldır bozulmaya ve kötüleşmeye devam eden iki ülke arasındaki bu çatışma, siyasi, diplomatik, güvenlik ve askeri dosyalar üzerinde yoğunlaştı. Son yıllarda, bu çatışma, silahlanma yarışı ve Afrika kıtasında nüfuz ve etki mücadelesi yoluyla açıkça ortaya çıktı.

Deniz ticaretinde rekabet

Limanlar, bu etkiyi gerçekleştirmenin en önemli stratejik ve hayati araçlarından birini temsil eder. Fas, Tanca-Med Limanı gibi limanları kurarak ve geliştirerek uluslararası deniz ticareti eksenlerini kontrol etmeyi amaçlıyor. Fas'ın en önemli yatırımlarından biri, Atlantik Okyanusu'nu Sahra Altı Afrika ülkeleriyle bağlama planının temelini oluşturan Dakhla Limanı'dır. Dakhla limanı, Fas Kralı 6. Muhammed tarafından başlatılan ve Mali, Nijer, Burkina Faso ve Çad ülkelerinin Dışişleri Bakanları’nın 23 Aralık 2023’te Marakeş'te Fas liderleriyle buluştuğunda kabul ettiği, Sahra altı ülkeleri Atlantik Okyanusu'na bağlama planının veya ‘Atlantik Girişimi’nin temel taşını temsil ediyor.

Fas ‘Tanca- Med Limanı’ gibi daha fazla liman kurup geliştirerek uluslararası deniz ticaret merkezlerini kontrol etmeyi amaçlıyor ve Fas'ın en önemli yatırımı Dakhla limanıdır.

Cezayir, müttefiki Moritanya ile birlikte, Sahel Ülkeleri'nde ticareti kontrol etmeye karşı olan bir projeyi yönetiyor. Bu projenin bir parçası olarak, ülkelerinin okyanus kıyısına erişimini güçlendirmek amacıyla Nuakşot Limanı üzerinden okyanusa erişimi arttırıyor. Aynı zamanda, iki ülke arasında serbest ticaret bölgesi oluşturma çalışmalarına başladı. Müttefikler, aynı anda Fas ticaretine sert darbeler indirdi. Cezayir, gemi taşımacılığı operasyonlarının Fas limanları üzerinden geçişine ilişkin işlemlerin yerelleştirilmesini yasaklayarak bu konuda sert bir politika izlerken diğer yandan, Kuzey Afrika ile Batı Afrika arasındaki bağlantı noktasını temsil eden Moritanya, Fas'tan gelen ürünler üzerinde uygulanan gümrük vergilerini arttırma kararı aldı.

Gümrük vergilerinin artırılması, 7 Ocak 2024 tarihinde yürürlüğe girdi ve bu artış oranı yüzde 171'e ulaştı. Bu oran, pratikte Fas ile Moritanya arasındaki Kerkerat Sınır Kapısı üzerinden transit geçişi etkiliyor. Bu stratejik geçiş noktası, Batı Afrika Ekonomik Topluluğu (ECOWAS) bölgesinin bir uzantısı olarak önem taşıyor.

Sahel ülkeleri, dünyanın en tehlikeli bölgelerinden biri olarak artık sadece Fas ve Cezayir arasında ortak bir güvenlik endişesi oluşturmuyor. Bu bölgeler, komşularının ekonomileri için giderek daha fazla stratejik önem taşıyor. Bu durum, bu bölgedeki ticaretin kontrolü için yapılan çekişmelerin arkasındaki gizli nedenleri açıklar. Bu bölge, Rusya/Çin ekseninden bir tarafta ve Batı ülkelerinden diğer tarafta bir jeopolitik sahne haline geldi.

Siyasi ve ekonomik rekabet

İki ülke, diplomatik, siyasi ve ekonomik açıdan, yaklaşık 250-300 milyon nüfusu barındıran bir pazar üzerinde rekabet ediyor. Fas ve Cezayir'in bu bölgede hareket etmeye yönelik çabaları, Fransa ve Avrupa ülkelerinin Sahel bölgesinden çekilmesinin ardında bıraktığı boşluğu doldurma fırsatını temsil ediyor. Faslı Arap Araştırmalar uzmanı Louis Martinez, Fransız gazetesi La Croix’de 19 Ocak 2024 tarihinde yayınlanan bir makalesinde, bölgenin, nüfusunun 250-300 milyon arasında olduğu Sahel bölgesinden çekilen Fransa ve Avrupa'nın ardında bıraktığı bir fırsatı temsil ettiğini ifade etti.

Martinez'e göre, Fas, Sahel ülkeleri için denize açılan bir kapı rolünü üstleniyor ve bu durum, ülkeye ticari avantajlar ve aynı derecede önemli siyasi avantajlar sağlıyor. Bu avantajlardan biri, Fas'ın Batı Sahra üzerindeki gerçek meşruiyetini güçlendirmesidir; bu bölge, Polisario Cephesi ile anlaşmazlık yaşanan bir bölgedir. Öte yandan, Cezayir, ilişkilerindeki dalgalanmalardan faydalanarak özellikle Fas ile olan ilişkilerin karmaşıklığından dolayı Moritanya'ya yöneldi.

İki ülke, yaklaşık çeyrek milyar insanı kapsayan bir pazar için diplomatik, siyasi ve ekonomik olarak rekabet ediyor

Martinez, Sahel ülkelerinin Atlas Okyanusu'na ulaşma arzusunu ifade ederek, bu hedefin Batı Sahra üzerinden gerçekleşmesinin, özellikle Gine Körfezi üzerinden geçen alternatif rotadan daha güvenli ve siyasi açıdan daha istikrarlı olduğunu belirtti. Bu alternatif rotada korsanlık tehlikesi bulunuyor ve bölgesel politik açıdan güvenli ve istikrarlı bir seçenek değil.

Cezayir için umut verici bir pazar

Aynı kaynağa göre dört Sahel ülkesinin gayri safi yurt içi hasılası 9,2 ila 18,4 milyar euro arasında değişiyor.

Batı Afrika ülkeleri, Cezayir için umut vaat eden bir pazar oluşturuyor. Cezayir, ‘ekonomiyi petrol bağımlılığından kurtarma’ amacı güden politikalarının başarılı bir şekilde sonuçlanmasıyla, petrol dışı ihracatını artırmayı başardı. Bu başarıda, gümrük kısıtlamalarının kaldırılması, kara kıtasındaki ülkelerle deniz ve hava seferlerinin artırılması gibi bir dizi kararın etkisi bulunuyor. Ayrıca, ülkenin tarihinde ilk kez yurtdışında şube açma girişimi, Senegal ve Moritanya'da başladı.

dserg
Cezayir'deki Skikda Limanı - Cezayir

Sayılarla ifade edildiğinde, Cezayir, Cezayir Cumhurbaşkanı Abdulmecid Tebbun'a göre, 2019'dan bu yana petrol dışı ihracat hacminde yılda yüzde 30'luk bir artış elde etti. Bu hacim, 2022'de 7 milyar dolar seviyesinden 2023'te 13 milyar dolara sıçradı. Cezayir'in hedefi ise 2025 yılına kadar 15 milyar dolar eşiğini aşıyor.

Öte yandan bankacılık, maden ve hizmet sektörlerindeki stratejik yatırımlarına güvenerek, ortaklıklar ve anlaşmalar kurarak bölgedeki varlığını güçlendiren Fas için Afrika kıtası cazip bir yatırım destinasyonu olarak ortaya çıkıyor. Ayrıca, Fas'ın Afrika'ya olan ihracatı, 2000 yılında 300 milyon dolar (3,7 milyar dirhem) seviyesinden 2021 yılında 4,5 milyar dolar (45 milyar dirhem) seviyesine yükselerek 2022 yılında 6,4 milyar dolar (64 milyar dirhem) seviyesine çıktı.

Deniz taşımacılığı, onlarca yıldır Cezayir ekonomisinin büyümesini engelleyen ikilemlerden biri olarak görülüyor ve daha sonra bu dosya, ulusal iç yetkiler nedeniyle ‘Muradiye Sarayı’ için büyük önem taşıyan bir ulusal güvenlik dosyası haline geldi.

Fas Ekonomi Bakanı, geçtiğimiz yılın Ocak ayında Danışmanlar Meclisi'nde yaptığı bir konuşmada, Afrika ülkeleri ile Fas arasındaki ticaretin büyümesini, Fas bankalarının kıtadaki yaygın ağına bağladı. Ayrıca, Dakhla limanının Afrika pazarına açılan en büyük kapı olacağını vurgulayarak bu büyümeyi destekleyeceğini belirtti.

Fas Maliye Bakanlığı'nın 2022'de yayınladığı raporda, Fas’ın ortaklarına yönelik, kendisini kıtada bölgesel bir merkez haline getirmeyi amaçlayan bir ekonomik strateji izlediği belirtildi.

Dünya Ticaret Bankası'na göre, küresel ticaretin hacmi açısından, malların yüzde 80'den fazlası deniz yoluyla taşınmaktadır ve gönderimlerin yüzde 35'i hacminde ve ticari değeri olan gönderilerin yüzde 60'ından fazlası konteynerlerle sevk ediliyor. Bu, limanların ve onların rolünün giderek artan önemini yansıtıyor.

Fas, Cezayir’in rekabetine hazırlıklı

Fas, Cezayir'in liman altyapısını geliştirmeye yönelik büyük projelerini hem orta hem de uzun vadede, yakından takip ediyor. Fas, şu anda komşusundan hem liman platformlarının büyüklüğü hem de performansı ve verimliliği açısından daha üstün olmasına rağmen, bu rekabete hazırlıklı.

Cezayir ekonomisinin büyümesini onlarca yıldır engelleyen sorunlardan biri olan deniz taşımacılığı, daha sonra Muradiye Sarayı için ulusal güvenlik açısından büyük bir öneme sahip olan bir dosya haline geldi. Bu durum, içsel ve ulusal gereksinimlere ek olarak (ekonomiyi çeşitlendirmek için bir kalkınma planı) Fas ile olan bölgesel çatışma bağlamında ortaya çıkan zorlukları yansıtıyor.

İki açıklama Cezayir’in yönelimlerinin arka planını özetliyor. Eski Cezayir Ulaştırma Bakanı Ammar Tou, ülkesinin yük ve ticaret ithalatının ve ihracatının sadece yüzde 3'ünü kontrol ettiğini, bu oranın 1990 yılında yüzde 30 ila yüzde 35 arasında olduğunu belirtmişti. 2013 yılında ise, Ekonomik Kuruluşlar Başkanları Forumu'nun eski lideri Rıza Hamiyani, ülkesinin limanlarının kötü durumu ve deniz taşımacılığı hizmetlerinin yüzde 97'sini kontrol eden yabancı deniz nakliyat şirketlerinin etkisi nedeniyle her yıl 3 milyar dolar kaybettiği konusunda uyarmıştı.

Cezayir, sömürge döneminden miras kalan denizcilik tesislerini geliştirmedi; bunların en eskisi, 1860 yılında kurulan başkentin limanıdır. Batı komşusuyla arasındaki büyük farkı azaltmak ve yabancı gemicilik şirketlerine, Avrupa limanlarına ve Fas'ın Tanca limanına neredeyse tamamen bağımlılık ve bağımlılığa son vermek için inşaat ve inşaatı hızlandırmayı umuyor.

Cezayir, dünyanın en önemli 30 limanı arasında yer almak için rekabete başlama tarihi olarak 2030'u belirledi. Bu tarih, başkentin batısındaki Şerşel’deki Hamdania Limanı'ndaki çalışmaların tamamlandığı tarihe denk geliyor

Yasak kararı, Tanca limanına olan bağımlılığı sona erdirdi ve Fas limanlarından yapılan nakliye ve gemi geçiş işlemleri için herhangi bir sözleşmeye yer verilmemesi kararı alındı. Bu durumda, İspanya, Portekiz ve Marsilya limanları, Fas limanlarından yapılan nakliyat ve gemi geçiş işlemlerine alternatif olacak.

Cezayir gaz ihracat operasyonları üç özel liman aracılığıyla güvence altına alınıyor: Arzew, Skikda ve Bejaia limanları. Ülkenin geri kalan limanları ise sadece taşıma malzemelerini boşaltma veya yükleme hizmetlerinin minimum gereksinimlerini karşılamakta zorlanıyor. Eski Cezayir Ulaştırma Bakanı Lazhar Hani, daha önce, Cezayir, 2019 yılında limanlardaki konteyner boşaltma gecikmeleri ve kira maliyetlerinin artması nedeniyle yaklaşık 1 milyar dolar (9.7 milyar Cezayir dinarı) zarar yaşadığını dığrulamıştı.

Bu faktörlere ek olarak, petrol fiyatlarının çöküşü krizlerinde döviz rezervlerinin erozyonu da söz konusu. Bu durum, Cezayir'i, 2022 yılından bu yana deniz ve hava yolu taşımacılığı için bir geliştirme planı oluşturmak, 55 liman tesisinin yönetim mekanizmalarını gözden geçirmek zorunda bıraktı. Bu limanlar, bin 650 kilometre uzunluğundaki kıyı şeridine yayılmış olup bunların içinde 7 tanesi yük taşımacılığına, 3 tanesi ise petrol ürünlerinin taşınmasına özel ticaret limanlarıdır.

Cezayir, dünyanın en önemli 30 limanı arasında yer almak için rekabete başlama tarihi olarak 2030'u belirledi. Bu tarih, Cezayir'in Afrika'daki ticareti kontrol etmesini sağlayacak bir deniz üssüne dönüştürme hedefi ışığında, başkentin batısındaki Şerşel'deki Hamdania limanındaki çalışmaların tamamlanmasıyla aynı zamana denk geliyor.

Proje tamamlama süreci birkaç engelle karşılaştı. ‘İpek Yolu’ girişimi kapsamında, Cezayir Ulusal Yatırım Fonu ile Çin Bankası Exim arasında uzun vadeli bir kredi anlaşması imzalandı ve Şanghai Limanları şirketi tarafından yönetilecekti. Ancak proje birkaç yıl boyunca ilerlemedi ve nihayet 28 Haziran 2022'de Tebbun'un Çin ziyareti sırasında tekrar gündeme geldi.

Limanın alanı 300 hektarı aşmakta (3 kilometrekare), 23 rıhtımı içermekte ve yılda 6.5 milyon konteyneri işleme, ayrıca 25 milyon ton taşıma kapasitesine sahip. Yeniden canlandırılması, Cezayir deniz taşımacılığı alanında bir devrime olanak sağlayacak. Komşular arasında deniz hakimiyeti ve nakliye trafiğinin kontrolü için rekabetin artması bekleniyor, limanlar için yönlendirilen yatırımların izlenmesinde bir yarışın başlamasına neden olabilir.

Tanca limanı, hayati coğrafi konumuyla Cebelitarık Boğazı'na hakim olması ve Afrika ile Avrupa kıtalarını, Akdeniz'i ve Atlantik Okyanusu'nu birbirinden ayırması nedeniyle Fas ekonomisinin gurur kaynağı ve arteri haline geldi.

Bu yılın başında Fas, Tanca Med Limanı için 714 milyon dolarlık fon tahsis edilecek yeni bir genişleme projesini duyurdu.

Fas, liman altyapısı ve lojistik gelişimini bir öncelik haline getirdi. Ülkede uluslararası ticaret için açık olan 14 liman bulunmakta ve bu limanlar, ülkenin ihracat ve ithalat işlemlerinin yüzde 96'sını karşılıyor. Fas, Akdeniz'in batısındaki Nador Limanı ve Atlantik kıyısındaki Dakhla Limanı için uluslararası standartlarda yatırımlar yaptı, bununla birlikte ticaret filosu oluşturma hedefleri doğrultusunda önlemler aldı.

Tanca Limanı, Fas ekonomisinin bir gururu ve ana arteri haline geldi. Coğrafi konumuyla Cebelitarık Boğazı'na bakan liman, Afrika ve Avrupa kıtalarını, Akdeniz'i ve Atlantik Okyanusu'nu birbirinden ayıran stratejik bir noktada bulunuyor. Aynı zamanda kuzey ve güney ülkeleri arasında bir bağlantı noktasıdır ve dünya çapında 180'den fazla limanı birbirine bağlıyor.

Bugün, bu liman, uluslararası deniz trafiğini engelleyen Kızıldeniz krizinden potansiyel bir fayda sağlıyor gibi görünüyor. Marsilya Limanı Başkanı Christine Cabau-Woehrel’in 19 Ocak 2024 tarihinde Reuters'a yaptığı açıklamaya göre, Kızıldeniz'deki savaşın devam etmesi durumunda olası senaryolardan biri, uluslararası gemilerin şu anda alternatif bir rota olan Ümit Burnu’ndan Fas'a yönelmesidir. Diğer gemiler ise Akdeniz üzerinden malları taşımak için Fas'a ulaşmak üzere hareket edebilir.

Ticaret borsalarının çöküşü

Ambargonun uygulanmasının sonuçları arasında, geçen yıl yaklaşık yüzde 70 düşüş gösteren Fas ve Cezayir arasındaki ticaret değerinde bir çöküş olması muhtemeldir.

İkili ilişkilerin, Cezayir'in 2021 yılının Ağustos ayında Fas ile diplomatik ilişkileri ‘kalıcı olarak’ keseceğini duyurmasından bu yana en kötü durumda olduğu belirtiliyor.

Fas'ın Cezayir'den ana ithalatı doğal gazdır. Cezayir Ekim 2021'de sözleşmeyi yenilememeye karar vermeden önce Rabat, doğalgaz boru hattının kendi topraklarından Avrupa'ya geçmesi karşılığında bundan pay alıyordu.

Cezayir'den gelen doğalgaz, Fas'ın Cezayir'den yaptığı en önemli ithalatlar arasında yer alıyor. Rabat, Cezayir'in gaz boru hattının Fas toprakları üzerinden Avrupa'ya geçişi karşılığında bir pay alıyordu. Ancak, Cezayir, Ekim 2021'de sözleşmeyi yenilememe kararı alarak bu durumu değiştirdi. Bu kararın ardından Rabat, Fas topraklarındaki borunun bir kısmını kullanarak dünya pazarlarından sıvılaştırılmış doğal gaz elde etmek için İspanya üzerinden bir yol izlemeye karar verdi.

İlişkilerin süregelen gerilimi, ‘Mağrip Ekonomik Entegrasyonu’ fırsatlarını ortadan kaldırdı. Uluslararası Para Fonu, bu bölgenin, yaklaşık 100 milyon nüfuslu bir bölgesel pazarı içeren dünyanın en az entegre olan bölgelerinden biri olduğunu belirtiyor. Bölgedeki ülkeler arası ticaretin toplam ülkelerinin yüzde 5'in altında olduğu bir ortamda, entegrasyon düzeyi düşük görünüyor.

Fas-Cezayir anlaşmazlığı, aralarındaki Kum Savaşı'ndan (Ekim 1963) bu yana yarım yüzyılı aşkın süredir devam eden gerilimlerin, rekabetlerin ve tehlikeli suçlama alışverişlerinin ürünü olması nedeniyle her türlü senaryoya açıktır. Bu çatışmayı, Batı Sahra meselesi üzerindeki çekişme izledi. Sonuç olarak ilişki özellikle Rabat ve Tel Aviv arasındaki normalleşme sonrasında net bir düşmanlığa dönüştü.

* Şarku’l Avsat tarafından Al Majalla dergisinden tercüme edilmiştir.



12 günlük savaşın ardından İran’ı dayatılan bir savaş mı yoksa dayatılan barış mı bekliyor?

Görsel: Eduardo Ramon
Görsel: Eduardo Ramon
TT

12 günlük savaşın ardından İran’ı dayatılan bir savaş mı yoksa dayatılan barış mı bekliyor?

Görsel: Eduardo Ramon
Görsel: Eduardo Ramon

Araş Azizi

ABD'nin 22 Haziran'da İran'ın nükleer tesislerine düzenlediği saldırıların ve 12 gün süren İran-İsrail Savaşı’nın sona ermesinin ardından acil cevaplanması gereken bir soru ortaya çıktı: Tahran nasıl tepki verecek?

Tahran'ın bugün karşı karşıya olduğu en önemli soru ise stratejik geleceğiyle ilgili olan ‘İran, ABD üslerini barındıran komşu ülkelerle gerginliklere yol açabileceği halde ABD ile uzun soluklu bir gerilime doğru gidebilecek bir yola mı devam edecek yoksa Washington ile tarihi bir anlaşma arayışına girerek tırmanan gerginliği sona erdirecek ve devam eden savaşa bir son verecek farklı bir yol mu seçecek?’ sorusudur.

Orta yolun bir marjı olması gayet doğal karşılanabilir. İran İslam Cumhuriyeti'nin siyasi deneyimi, ‘Amerika'ya ölüm’ gibi düşmanca sloganların yanında gerektiğinde Washington ile pratik iş birliği yapma becerisine sahip olduğunu daha önce kanıtlamıştı. İran rejimi, ABD ve İsrail ile kapsamlı bir çatışmayı bir kez daha önleyerek, yaralarını sararken Batı karşıtı söylemlerini sürdürmeyi başarabilir. Fakat, özellikle sabırsızlığıyla tanınan ve daha önce reddettiği bir seçenek olarak ‘rejim değişikliği politikasını’ düşünmeye başlayan Donald Trump gibi bir ABD başkanı varken bu denge oyununu sürdürmek oldukça zorlaştı.

İran’ın krizlerle boğuşan 86 yaşındaki Dini Lideri siyasi kariyerinin sonuna yaklaşırken pek çok kişinin beklentilerini boşa çıkarmış olması son derece ironik.

İran’ı bugünkü duruma Dini Lideri (Rehber) Ayetullah Ali Hamaney getirdi. İran geçtiğimiz yıldan bu yana nükleer silaha sahip üç ülke tarafından saldırıya uğradı. Pakistan’ın geçtiğimiz yıl saldırdığı İran’a geçtiğimiz haftalarda İsrail ve ABD de saldırılar düzenledi. İran bugün İsrail'in saldırıları altında ezilirken Tahran, ABD’nin bölgedeki çıkarlarına saldırmaya karar vermesi halinde buna şiddetle karşılık verebilecek olan değişken bir ruh hali içindeki bir ABD başkanıyla karşı karşıya.

İran’ın krizlerle boğuşan 86 yaşındaki Dini Lideri siyasi kariyerinin sonuna yaklaşırken ironik olan ABD ile ilişkilerin normalleşmesini umut edenlerin de İran'ın bölgede daha güçlü bir rol oynamasını isteyenlerin de beklentilerini boşa çıkarmış olmasıdır. Hamaney, ideolojik katılık ve Batı'ya karşı sert bir düşmanlık şeklindeki bir yaklaşıma sahip. Taktik düzeyde aşırı ihtiyatlıydı. Bu çelişkinin sonucu olarak, rejim içindeki çeşitli akımlar nezdindeki itibarı zedelendi. Onun dışlanması büyük bir kurumsal şok yaratabilir, bu yüzden birçok kişi onun ölümünü beklemeyi tercih ediyor. Bununla birlikte, gerçek güç merkezlerinin iktidar içindeki diğer taraflara geçmesiyle birlikte, giderek marjinalleşebilir.

Karşı karşıya gelme seçeneği

Öte yandan Tahran'da kararları kimin verdiği önemli değil. Bu savaştan sonra İran’ın geleceği iki ana yolda şekillenecek gibi görünüyor.

İran önce, dış politika alanında tutumunu sürdürmekte ısrarcı olabilir ve dış politika alanında reddedici yaklaşımını sürdürebilir. Hatta ABD'nin bölgedeki ve uluslararası arenadaki çıkarlarını hedef alarak ABD ile çatışmayı genişletmeye çalışabilir. Ancak bu yolda ilerlemek, Tahran’ın son yıllarda, özellikle Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ile, hatta uzun süredir yakın ilişkiler sürdürdüğü Türkiye ve Katar gibi ülkelerle kurmayı başardığı bölgesel ilişkiler ağını zedeleme riski taşıyor.

Bu ilişkilerle ilgili kayıp önemsiz bir kayıp olmaz. Riyad ve Abu Dabi ile ilişkilerin yeniden başlaması, İran rejimine yönelik tecridin azalmasına katkıda bulunmuş ve son dönemde İran'ın en önemli diplomatik başarılarından biri olmuştu. Bu durum, Washington ile yakın ortaklığına rağmen, İsrail ve ABD’nin İran'a yönelik saldırılarını kınamaktan çekinmeyen Suudi Arabistan'ın tutumunda açıkça görülüyordu.

Ayrıca İran, dışişleri bakanları düzeyinde yapılan tekrarlı toplantıların ardından Mısır ve Bahreyn ile ilişkilerini yeniden kurma yolunda ilerliyordu. Hatta İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi’nin Kahire sokaklarında dolaşırken Mısır mutfağına olan sevgisini coşkuyla anlatması artık alışılmış bir manzara haline gelmişti. Dolayısıyla, bölgesel bir savaşa sürüklenerek Arap ülkeleriyle olan bu dostluğunu kaybetmek Tahran için ağır bir darbe olur.

Eğer savaş çıkarsa, İran büyük olasılıkla kendini tek başına savaşırken bulacak. Bazı ideologların sert söylemlerine ve vaatlerine rağmen, Rusya veya Çin'in Tahran'a doğrudan destek verme olasılığı yok. Moskova, iki ülke arasındaki ilişkilerin en yakın olduğu dönemde bile İsrail'in Suriye'deki İran güçlerini hedef almasına izin verdi ve Tahran'ın talep ettiği hava savunma sistemlerini sağlamayı reddetti. Çin ise, ABD ile küresel bir çatışmaya girse bile, Ukrayna için yapmadığı gibi İran'ı da savunması söz konusu değil.  Böylece, stratejik açıdan İran izole kalacak ve içerde geniş bir destek bulamayacağı kesin olan bir savaşla karşı karşıya kalmış olacak.

İran rejiminin destekçileri, uzun ve eşit olmayan savaşlarda rejimin direnme kabiliyetiyle gurur duysalar da rejim artık ilk yıllarında sahip olduğu esnekliğe sahip değil. Son yıllarda yaşanan bir dizi bölgesel ve uluslararası değişim, ‘direniş ekseni’ olarak bilinen yapının dağılmasına yol açtı. Bu eksenin merkezi ve en belirgin örneği, geçtiğimiz yıl halk ayaklanması karşısında çöken Beşşar Esed rejimiydi. İsrail de bu eksenin geri kalan bileşenlerinin parçalanmasında önemli bir rol oynadı.

Irak'ta Tahran'a yakın Şii milisler ABD üslerini hedef alabilirler, ancak özellikle seçimler yaklaşırken ülkeyi yeniden topyekûn bir savaş ortamına sürükleyen bir izlenim vermemeye özen göstereceklerdir. Arap dünyasında daha geniş bir sahnede ise çoğu ülke kalkınma ve ekonomi önceliklerini benimsiyor. Körfez ülkelerinden ve ABD'den yatırım çekmeye çalışıyor, bu da onları İran ile İsrail arasındaki silahlı çatışmaya dahil olmaya hazırlıksız kılıyor.

Bu yüzden Arap ülkelerindeki Tahran ile ittifak halinde olan milislerin ABD'ye karşı açık bir savaşa girmeleri için siyasi alan daralıyor. Bu da Hizbullah'ın tırmanışa katılmakta tereddüt etmesini açıklıyor. Yemen'deki Husiler ise şu anda ABD ve Suudi Arabistan ile ayrı ayrı ateşkes anlaşmaları yapmaktan yararlanarak, doğrudan çatışmanın dışında kalıyor.

Mevcut seçenekler pek cazip olmasa da Hamaney kendini ‘dayatılan bir savaş ya da dayatılan bir barış’ şeklinde iki seçenek arasında seçim yapmak zorunda bulabilir.

Alternatif yol

Askeri gerilim olasılıklarının yarattığı bu karanlık gerçeklik karşısında, İran rejimi en uygun seçeneğin savaş mantığından uzaklaşmak ve alternatif bir yol izlemek olduğunu düşünebilir. Başkan Trump'ın İran'ın nükleer programı ve Batı'yı endişelendiren diğer konuları kapsayan kalıcı bir anlaşma müzakere etmeyi amaçlayan ilk girişimini ciddiye alabilir ve Trump'ın ekonomik refah yoluna girme teklifinden yararlanmayı düşünebilir.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre ABD'nin İsrail'in İran'a yönelik saldırılarını onaylaması ve bu saldırılara doğrudan katılması, Tahran'da Başkan Trump'ın samimiyeti konusunda derin şüpheler uyandırdığına şüphe yok. Bu durum, önceki turlarda müzakereleri hedef almaktan çekinmeyen bir başkanla müzakerelerin yeniden başlatılmasının yararlılığı konusunda ciddi soruların sorulmasına neden oluyor.

Abbas Arakçi ile Trump'ın Ortadoğu Özel Temsilcisi Stephen Witkoff arasında beş turluk nükleer konulu müzakereler yapıldıktan sonra Trump, İran tarafının kendisiyle oynadığını düşündü. Zaman geçtikçe, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun tavsiyeleri kararlarını etkilemeye başladı. Beşinci turdan sonra, İran'ın müzakere stratejisini destekleyenler ‘saldırgan diplomasi’ politikasıyla övünmeye başladılar. ABD’nin dayattığı herhangi bir anlaşmayı ‘reddetme’ ilkesine dayalı bir tutum benimsediklerini açıkladılar. Bu yüzden Trump'ın kasıtlı manevralar olarak gördüğü bu durum karşısında sinirlerine hakim olamaması şaşırtıcı değil.

İran’ın kalıcı bir anlaşmaya varmak için en iyi seçeneği, yeni arabuluculara kapılarını açmak olabilir. Umman, Tahran ile Washington arasındaki diyaloğu kolaylaştırmada önemli ve belirgin bir rol oynarken, Suudi Arabistan, sahip olduğu siyasi nüfuz ve bölgesel ağırlığıyla, müzakere sürecini kesin sonuçlara doğru itmek için daha etkili ve ciddi bir garantör olabilir. Riyad, Başkan Trump'ın yurt dışı gezilerinin ilk durağıydı. Bu bağlamda Trump ile İran Cumhurbaşkanı Mesud Pezeşkiyan’ı bir araya getirecek yeni bir barış zirvesine ev sahipliği yapabilir ve belki de en önemlisi, çatışmayı sona erdirecek bir müzakere anlaşmasının temellerini atabilir.

İran’ın Dini Lideri Hamaney, ABD’nin İran’daki nükleer tesisleri hedef alan saldırılarından önce sert bir konuşma yaparak İran'ın ne dayatılan bir savaşa ne de dayatılan bir barışa teslim olacağını bir kez daha vurguladı. Hamaney, konuşmasında meydan okuyan bir ton kullansa da yüzünde yorgunluğun izleri vardı ve ülkesini büyük bir savaşa sürüklemeye hazırlanan bir lideri değil krizlerden yıpranmış bir lideri andırıyordu. Belki de artık bu yaşlı adamın uzun kariyerinin sonuna yaklaştığını kabul etmesinin zamanı gelmiştir. Mevcut seçenekler cazip olmasa da Hamaney kendini ‘dayatılan savaş ya da dayatılan barış’ şeklinde iki seçenek arasında seçim yapmak zorunda bulabilir.