İsrail’deki gençlerin yüzde 54’ü göç etmeyi düşünüyor

Yeni bir anket, hükümetin yargı darbesi planı sonrası vatandaşların nabzını tutuyor

Cuma günü Tel Aviv’de Netanyahu’ya karşı düzenlenen gösteride İsrailli gençler (Reuters)
Cuma günü Tel Aviv’de Netanyahu’ya karşı düzenlenen gösteride İsrailli gençler (Reuters)
TT

İsrail’deki gençlerin yüzde 54’ü göç etmeyi düşünüyor

Cuma günü Tel Aviv’de Netanyahu’ya karşı düzenlenen gösteride İsrailli gençler (Reuters)
Cuma günü Tel Aviv’de Netanyahu’ya karşı düzenlenen gösteride İsrailli gençler (Reuters)

Tel Aviv’de dün yayınlanan yeni bir akademik çalışma, İsrailli gençlerle devlet ve kurumları arasında ‘ciddi bir güven krizinin olduğunu ve bunun giderek şiddetlendiğini’ ortaya koydu. Öyle ki, gençlerin çoğu (yüzde 54), iç ilişkilerin bozulması ve kişisel güvenlik ve istikrarın olmaması nedeniyle ülkeden göç etmeyi düşündüklerini belirtti.

Çeşitli bakanlıklara hizmet veren Yafa merkezli Effective Research for Impact (ERI) tarafından yürütülen bu çalışmada, genç nüfus ile devlet arasındaki ilişkilerin nabzı tutulmaya çalışıldı. Çalışma sonucunda, gençlerin yüzde 52’sinin devletin ayrımcılık politikası uyguladığını düşündüğü, yüzde 62’sinin gelecek yaşamlarında ilerlemelerini engelleyen zorluklar karşısında yalnız hissettiği ve yüzde 42’sinin kendi jenerasyonunu şanssız olarak gördüğü tespit edildi.

Araştırmayı finanse edenlerden The Rashai Foundation’un Program Yönetimi Genel Müdür Yardımcısı Yael Balla Avni, bu sonuçların merkez bölge (Tel Aviv ve çevresi) ile kırsal kesimler arasındaki yaşam standardında gittikçe genişleyen büyük bir uçurum olduğunu gösterdiğini söyledi. Bu gerçeği değiştirmek için hükümetin acilen derinlemesine bir çalışma yapması ve yeni ve cesur kararlar alması gerektiğini belirtti.

Çalışmanın finansörlerinden The Gandyr Foundation ekibinden Dr. Naama Meiran, bu sonuçların, geleceğin temeli olarak genç kesime yaklaşımlarında yetkilileri ‘uykularından uyandırmak’ için gençlerden gelen bir çığlık niteliğinde olduğunu söyledi.

ERI tarafından yürütülen çalışmanın sonuçlarına göre 2022’de 18-44 yaş arası vatandaşların yüzde 66’sı İsrail’den mümkün olsa bile ayrılmayacağını söylerken, bu oran şimdilerde yüzde 46’ya geriledi. Yüzde 54’ü ise pratikte göç olasılığını düşündüklerini söyledi.

Haredi Yahudileri kalıyor

Haredi Yahudileri arasında ülkede kalıp göç etmeyi istemeyenlerin oranı artarak yüzde 91’i bulurken, bu oran Haredi olmayan Yahudiler arasında yüzde 44’e düşüyor. 1948 Arapları (İsrail vatandaşı Filistinliler) arasında ise yüzde 32’de kalıyor. Bu, Haredi olmayan Yahudilerin yüzde 54’ünün ve Arapların yüzde 64’ünün göç etmeyi düşündüğü anlamına geliyor.

Çalışmayı yürütenler, gençlerden hayattaki en önemli üç hedeflerini belirlemelerini istediler. Yüzde 47’si ekonomik refah ve iyi bir yaşam standardı aradıklarını, yüzde 45’i bir aile kurmayı tercih ettiğini ve yüzde 40’ı yaşlılıkta sıkıntı çekmemelerini sağlayacak ekonomik bir güvence istediklerini söyledi. Sadece yüzde 6’sı hükümetin siyasi ve toplumsal bir değişim yaratmaya başlamasıyla ilgilendiğini söyledi.

Gençlerin yüzde 48’i, hayatta başarıya ulaşmanın kendi yeteneklerine ve sunulan imkanlara bağlı olduğuna inandıklarını söyledi. Yüzde 52’si ise, ulusal veya mezhepsel mensubiyet veya sosyal ve ekonomik statü ile ilişkili bir ırk ayrımcılığına dayalı olarak, iş dağılımında yolsuzluğa varan yanlı yaklaşımlar olduğunu ve ülke merkezinden ve zengin bir aileden gelen bir Yahudi’nin daha yüksek bir şansa sahip olduğunu söyledi.

İsrail’deki gençlerin yüzde 62’si devletin kendilerine güvenlik sağlamadığını söyledi (bu oran kadınlarda yüzde 66’ya, erkeklerde yüzde 55’e, Araplarda yüzde 49’a ve Haredi Yahudileri’nde yüzde 43’e ulaşıyor).



Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters
TT

Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters

Kaswar Klasra

Hindistan ve Pakistan arasında, Hindistan yönetimindeki Keşmir'de gerçekleşen yeni bir terör saldırısıyla tetiklenen son şiddet patlaması, dünyanın dikkatini Güney Asya'daki gergin cephe hatlarına yeniden odakladı. ABD öncülüğündeki uluslararası arabuluculuk çabaları, iki nükleer silahlı komşuyu savaşın eşiğinden geri çekmeyi başarmış olsa da, bu ihtiyatlı sakinlik kalıcı bir barış olarak kabul edilemez.

İki ülke arasındaki anlaşmazlığın merkezinde yer alan Keşmir anlaşmazlığına bir çözüm bulunmaması nedeniyle, bölge 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit eden bir gerilimi tırmandırma döngüsünün esiri olmaya devam ediyor.

Bu hadise, on yıldan kısa bir sürede yaşanan üçüncü büyük tırmandırma sayılıyor ve her dalga bir öncekinden daha tehlikeli. Hindistan'ın Pakistan topraklarında faaliyet gösteren militanları sorumlu tuttuğu Pahalgam'daki saldırı, her iki taraftaki askeri tesisleri hedef alan bir dizi füze ve insansız hava aracı saldırısını tetikledi. Gerginliğin tırmanma hızı ve yoğunluğu, durumun kırılganlığını ve yarımadanın büyük bir felakete kaymaya hazır olduğunu teyit ederek, tehlike seviyesini yükseltti. Önceki örneklerde olduğu gibi, ABD, krizi kontrol altına almak için arabuluculu olarak müdahalede bulundu. Kendisine duyurulmayan Çin ve Körfez çabaları da destek verdi.

Bu model tanıdık hale geldi; Keşmir'de bir terör olayı gerçekleşiyor, onu Hindistan’ın yanıtı,  ardından Pakistan'ın askeri yanıtı takip ediyor.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre Son şiddet dalgasını diğerlerinden ayıran husus yalnızca yoğunluğu değil, aynı zamanda kullanılan savaş araçlarının gelişmişliğiydi. Her iki taraf da geleneksel askeri güç kullanımının yanı sıra siber operasyonlara ve insansız hava araçlarına başvurdu. Bu çatışma, yapay zekanın, otonom insansız hava araçlarının ve siber savaşın savaş alanını yeniden şekillendirmeye başladığı Güney Asya'nın askeri tarihinde yeni bir bölümü işaret ediyor. Bununla birlikte, siyasi söylem durgun kaldı ve önemli bir dönüşüme sahne olmadı.

 Hindistan, çok daha büyük olan ekonomisi ve Batı'ya giderek daha yakın hale gelmesi sebebiyle stratejik bir ivmeye sahip olduğunu hissedebilir, fakat devam eden istikrarsızlık büyük hedeflerini tehdit ediyor. Tedarik zincirlerini Hindistan'a taşımayı düşünen küresel şirketler, çalkantılı bir bölgesel tablo karşısında tereddüt ediyor. Kalkınma veya kuzeydeki Çin tehdidi ile yüzleşmede kullanılabilecek kaynaklar kronik sınır krizi tarafından tüketiliyor. Dahası, Keşmir'de devam eden huzursuzluk, yerel halkı devletten daha da uzaklaştırıyor ve Yeni Delhi'nin son vermeye çalıştığı ayaklanmayı körüklüyor.

Pakistan’a gelince, yüksek gerilimin maliyeti onun için daha ağır. Uluslararası kredilere bağımlı ve yakın zamanda terörizm finansmanı artırılmış izleme listesinden çıkarılan kırılgan ekonomisi, her tırmandırmada ağır kayıplar yaşıyor.

Pakistan'ın Pahalgam saldırısıyla ilgili ortak soruşturma teklifi -Hindistan'ın bu tür girişimleri tekrar tekrar reddetmesine rağmen- ciddiye alınmayı hak ediyor. Bu tür konularda şeffaflık ve iş birliği, karşılıklı şüphe döngüsünü kırmaya yardımcı olabilir. Hindistan gerçekten sadece geçici bir ateşkes değil, uzun vadeli bir barışı hedefliyorsa, yanlış değerlendirme riskini azaltacak mekanizmalar kurmak için İslamabad ile ciddi bir diyaloğa girmelidir.

Sadece krizleri yönetmek yerine, iki ülke çatışmanın kökenlerini ele alma gibi daha zor bir göreve girişmelidir. Nükleer silaha sahip iki komşu arasındaki son gerginlik, Keşmir sorununun acilen ele alınması gereken bir nükleer patlama noktası olduğunu teyit etti. Bu kriz Hindistan ve Pakistan'daki 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit ediyor.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları da dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için bu anı değerlendirmelidir

Pakistan, Keşmir sorununun çözümünün ancak diyalog yoluyla mümkün olduğunu kabul ederken, Hindistan askeri baskının siyasi bir çözüme alternatif olmadığını kabul etmelidir. Keşmir'de adil ve kalıcı bir çözüm sadece bölgeyi istikrara kavuşturmakla kalmayacak, aynı zamanda onlarca yıldır arzu edilen ekonomik ve ticari iş birliğinin ve ilişkilerin normalleşmesinin önünü açacaktır.

Dış baskıyla durdurulan son turun sonucu, sahadaki gerçekleri değiştirmedi. Her iki tarafın askeri kuvvetleri halen yüksek alarm durumunda ve resmi bir barış anlaşması imzalanmadı. Ancak, her iki başkent de kısa vadeli taktik hesapların ötesine geçmeye karar verirse, bu tırmandırma bir dönüm noktası olabilir.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları, bağımsız soruşturma organları ve şeffaflığa yönelik karşılıklı taahhütler de dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için baskı yapmak üzere bu anı değerlendirmelidir. Aynı şekilde Pakistan ekonomisini ticaret ve yatırım teşvikleri yoluyla desteklemek, alışılmadık yöntemlere olan bağımlılığını azaltabilirken, Hindistan'ın daha ölçülü bir duruşu Keşmirliler ile genel olarak bölgenin sakinleri arasındaki güveni yeniden inşa edebilir.

Bu ganimet için yapılmış bir savaş değildi ve taraflardan hiçbiri zafer kazanmadı. Aksine bu savaş, Güney Asya'nın uçurumun eşiğinde olduğunun acı bir hatırlatıcısı ve Delhi ile İslamabad liderlerine kalıcı bir barış için gereken sıkı ve zorlu çalışmaya başlamaları yönünde acil bir çağrıydı.