Baltık Denizi, Moskova ile deniz çatışması alanına giriyor mu?

Putin’e göre ödemeler ile lojistik ve sigortaya getirilen kısıtlamalar tahıl nakliye operasyonlarının önünde engel oluşturuyor. (Shutterstock)
Putin’e göre ödemeler ile lojistik ve sigortaya getirilen kısıtlamalar tahıl nakliye operasyonlarının önünde engel oluşturuyor. (Shutterstock)
TT

Baltık Denizi, Moskova ile deniz çatışması alanına giriyor mu?

Putin’e göre ödemeler ile lojistik ve sigortaya getirilen kısıtlamalar tahıl nakliye operasyonlarının önünde engel oluşturuyor. (Shutterstock)
Putin’e göre ödemeler ile lojistik ve sigortaya getirilen kısıtlamalar tahıl nakliye operasyonlarının önünde engel oluşturuyor. (Shutterstock)

Halid Hammade

Moskova geçtiğimiz ayın başında, Birleşmiş Milletler (BM) ve Türkiye'nin arabuluculuğunda Temmuz 2022’de imzalanan tahıl anlaşmasının askıya alındığını duyurdu. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, ödemeler, lojistik ve sigortaya getirilen kısıtlamalar nakliye operasyonlarının önünde engel oluşturduğundan, Rus tahıl ve gübre ihracatının kolaylaştırılması da dahil olmak üzere anlaşmanın geri alınmasına ilişkin koşullarını yineledi. Rusya'nın açıklamasına paralel olarak Ukrayna'nın Karadeniz'de tahıl ihraç edilen limanları ile Avrupa'nın en uzun ikinci nehri olan Tuna Nehri üzerindeki İzmail Limanı bombalandı.

Tahıl dosyası, Moskova ve Kiev'in her ikisinin de kendi savaşları için kullandıkları bir baskı aracı olarak çatışma alanına güçlü bir şekilde girdi. Moskova'nın nedenleri, Rus ihracatına yönelik yaptırımları kaldırmakla sınırlı değil. Şarku’l Avsat’ın Majalla’dan aktardığına göre Rusya aslında, Ukrayna'nın insansız hava araçlarıyla Kırım Köprüsü'ne ve Rus gemilerine saldırılarını ve tahıl gemilerinin savaş cephesine silah taşıma olasılığını yanıt olarak bu konuyu gündeme getirdi. Kiev ise özellikle Çin, Türkiye, Mısır, Cezayir ve Fas gibi Ukrayna tahılının alıcı ülkeleri olan dostları önünde Rusya'yı uluslararası toplumla karşı karşıya getirmeye çalışıyor. Ayrıca tahıl koridorlarını açmak için Rusya'nın gemilerine saldıracak deniz silahları sağlamaya çağırıyor.

sadfe
Baltık Denizi'ndeki bir Rus savaş gemisi. (Shutterstock)

Rusya'nın, Ukrayna'nın tahıl ihracatını engellemek için Dinyeper Nehri'ndeki İzmail Limanı'nı bombalaması, Moskova'nın krizi kendi avantajına kullanmak ve Ukrayna'yı destekleyen Avrupa'yı cezalandırmak için attığı bir adım olarak görülüyor. Dnipro Nehri, Almanya'dan kaynaklanan ve 10 Avrupa ülkesi (Almanya (yüzde 23), Avusturya (yüzde 10,3), Slovakya (yüzde 5,8), Macaristan (yüzde 11,7), Hırvatistan (yüzde 4,5), Sırbistan (yüzde 10,3), Romanya (yüzde 28,9), Bulgaristan (yüzde 5,2), Moldova (yaklaşık iki kilometre) ve Ukrayna (yüzde 3,8)) boyunca akan bir nehir ve Karadeniz'e dökülüyor.

Türkiye ve BM aracılığıyla diplomatik seçeneğin tahıl krizini sona erdirememesi durumunda Ukrayna'nın önündeki seçenekler sınırlı görünüyor. Komşu ülkelerle karayolu ve demiryollarının tercih edilmesi, her şeyden önce Ukrayna ve Batı'nın, gıda fiyatlarındaki artışı daha da artıracak olan ihracat maliyetlerindeki artışın yanı sıra, havalimanlarından sonra limanları da kaybettiğini kabul etmesi anlamına geliyor. Ayrıca Tuna Nehri üzerindeki komşu ülkelerin limanlarının veya Adriyatik Denizi'ndeki Hırvatistan limanlarının ihracat için kullanılması, bu ülkelerin mevcut çatışmaya taraf olarak dahil edilmesine yol açacak. Polonya gibi bazı komşu ülkelerin, kendi iç pazarları etkilenmediği için Ukrayna'nın ihracatının kendi topraklarından geçişini reddettiği hatırlatılıyor. Buna göre savaşın başlamasından 18 ay sonra kara çatışmalarında gerçek bir sonuç alınamaması üzerine Karadeniz'de Rus gemilerini vurarak karşı karşıya gelme seçeneği diğer seçeneklere göre öncelikli hale geliyor ve Karadeniz'i ana savaş alanına çeviriyor.

Baltık Denizi, yaklaşmakta olan askeri operasyonlar için potansiyel bir sahne

11 Temmuz 2023'te Vilnius'ta düzenlenen NATO Zirvesi, Finlandiya'nın ilk kez bir NATO üyesi olarak katıldığı ve Türkiye'nin İsveç'in üyeliğine onay verdiği bir zirveydi. Bu, bir zamanlar Moskova'nın kontrolü altında olan bir bölgede stratejik bir değişimin habercisi olarak görülüyor.

Rus filosunun St. Petersburg yakınlarındaki ve yoğun şekilde militarize edilmiş Kaliningrad bölgesindeki üslerine ulaşması için önemli bir deniz kapısı olan Baltık Denizi'nde NATO'nun kontrolü giderek arttı. Soğuk Savaş sırasında NATO'nun varlığı, Baltık Denizi'nin en batı ucundaki Danimarka ve Almanya ile sınırlıydı, ardından 1999'da Polonya katıldı ve denizin güney kıyılarının çoğu üç Baltık cumhuriyetinin gözetiminde ve NATO kontrolü altında oldu. Bu yıl, İsveç ve Finlandiya uzun süredir devam eden tarafsızlıklarını terk ettiler ve geçen Mayıs ayında Rusya'nın Ukrayna'yı topyekun işgalinin ardından koalisyona katılmak için başvurdular.

Türkiye ve Birleşmiş Milletler aracılığıyla yürütülen diplomasi tahıl krizini sona erdiremezse Ukrayna'nın seçenekleri sınırlı görünüyor.

Finlandiya ve İsveç'in NATO'ya katılımı, ittifakı coğrafi olarak daha bütünleşik hale getirecek. Bu, Baltık Denizi'ni Rusya'nın erişimi oldukça sınırlı olan bir iç göle dönüştürecek. Bu, NATO'nun Rusya ile cephe hattını önemli ölçüde genişletecek ve kuzey Avrupa'daki savunmayı güçlendirecek. Ayrıca, NATO'nun caydırıcılık yeteneklerini daha güvenilir hale getirecektir. Finlandiya ve İsveç'in NATO'ya katılımı, ittifakın Kuzey Kutbu'ndaki varlığını da genişletecek. Kuzey Kutbu hem Rusya hem de Çin için stratejik önemi giderek artan bir bölge. NATO'nun Kuzey Kutbu'ndaki varlığını genişletmesi, Rusya ve Çin'in bölgedeki faaliyetlerini sınırlayacak.

Finlandiya ve İsveç, NATO ile operasyonel olarak uyumlu büyük yeteneklere sahiptir. NATO standartlarına uygun (Interoperability) silah sistemlerini işletebilirler ve NATO misyonları ve tatbikatlarına katıldılar. Bu, NATO'nun performansına ek yetenekler sağlayacaktır. Çoğu Avrupa ülkesi, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden sonra silahlı kuvvetlerine harcama yapmayı bıraktığı için bu, NATO için önemli bir gelişme.

Finlandiya'nın medyasına göre Helsinki, Avrupa'nın en büyük topçu ve kara kuvvetlerinden birine sahip. Fransa, Almanya ve İngiltere gibi ülkelerin silahlı kuvvetlerini geride bırakıyor. Finlandiya, hava filosunu yakın zamanda yeniledi ve 2026 yılına kadar 64 adet ABD yapımı F-35 savaş uçağı teslim alması bekleniyor. İsveç'in gücü, Baltık Denizi'nde operasyon için iyi bir şekilde donatılmış olan deniz filosundadır. İsveç Hava Kuvvetleri, Saab JAS 39 Gripen akıllı savaş uçakları ile donatılmıştır. Bu, yerel olarak geliştirilen dördüncü nesil bir savaş uçağıdır ve Ukrayna sahasına girmesi muhtemel bir silah olarak görülüyor. Ek olarak, İskandinav ülkeleri telekomünikasyon alanında gelişmiş teknolojilere sahiptir. Finlandiya'nın Nokia şirketi, İsveç'in Ericsson şirketi ve Çin'in Huawei şirketi, 5G ağlarının çoğuna sahip. Bu, iki ülkenin NATO'ya sadece silahlanma alanında değil, aynı zamanda telekomünikasyon altyapısını güncelleme ve G5 sistemini askeri operasyonlarda kullanma konusunda da nitelikli bir katkıda bulunmalarını sağlıyor.

İsveç ve Finlandiya'nın yetenekleri ve yetenekleri, çatışmanın Baltık Denizi'ne taşınabilmesi için Almanya ve Polonya'nın dengeleyici deniz yeteneklerine eklenir. Bu, Rus yeteneklerinin tükenmesi ve Moskova'nın şu anda Karadeniz'de yoğunlaşmış olan donanma çabalarının dikkatini dağıtma girişimi anlamına geliyor. Alman ordusu dünyada 16’ıncı sırada yer alıyor ve Alman savunma bütçesi, tahmini 50,3 milyar dolarlık büyüklüğü ile dünyanın en büyük beş savunma bütçesi arasında yer alıyor. Amerikan ‘Global Fire Power’ internet sitesinin bildirdiğine ve Alman filosu tarafından yayınlanan bir rapora göre, Alman filosunda 11 fırkateyn, beş korvet, altı denizaltı ve 12 mayın tarama gemisi dahil 80 savaş gemisi bulunuyor. Almanya, dünyada bu türün en modern denizaltıları arasında yer alan dizel-elektrikli denizaltılar olan Dolphin denizaltıları da dahil olmak üzere ister savaş gemileri ister denizaltılar olsun, askeri denizcilik endüstrileri alanında lider ülkelerden biri konumunda. Buna ek olarak, Alman Donanması, savaş sırasında Atlantik Okyanusu'ndaki ticaret yollarını kesmeyi başardığı ve İngiltere'ye ikmalin kesilmesinde önemli bir rol oynadığı İkinci Dünya Savaşı'ndan edindiği deneyim ve derslerden yararlanıyor.

xas
Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, 4 Ağustos'ta Ukrayna'daki durumu görüşmek üzere toplantı düzenledi. (Reuters)

ABD menşeili ‘Global Fire Power’ internet sitesinin istatistiklerine göre dünyanın Polonya ordusu, en büyük 142 askeri gücü arasında 24. sırada yer alıyor. Polonya Donanması, onu dünyada 33. sırada yapan 86 deniz birimi içerirken, Polonya savunma bütçesi 18. sırada yer alıyor ve 14,5 milyar dolar olarak tahmin ediliyor.

NATO, Rus filosunun St. Petersburg yakınlarındaki ve ağır şekilde militarize edilmiş Kaliningrad bölgesindeki üslerine ulaşması için önemli bir deniz kapısı olan Baltık Denizi üzerindeki kontrolünü istikrarlı bir şekilde artırdı.

Diğer yandan Rusya, NATO ile Rusya arasındaki çatışmanın giderek ana odağı haline gelen Baltık Denizi'ndeki gelişmelerden de ayrı kalmıyor ve Baltık Denizi Rusya'nın St. Petersburg'a giden ana su yolu olduğu için düzenli olarak deniz manevraları yapıyor. Rusya Savunma Bakanlığı, 2 Ağustos 2023 tarihinde Baltık Denizi'ndeki deniz kuvvetlerine yönelik ‘Okyanus Kalkanı’ adı altında 30 gemi ve savaş botu, 20 destek gemisi ve 6 bin askeri personelin katılımıyla tatbikatlar başlattı. Deniz manevraları, deniz yollarını korumaya, askerleri nakletmeye ve kıyıları savunmaya yönelik askeri tatbikatları içeriyordu.

Ukrayna'da saha gerçekleri ortaya çıktı. NATO ve diğer ülkelerdeki karar vericiler ve askeri planlamacılar, kara operasyonlarının bir çıkmaza girdiğini ve mevcut savunma hatlarının ötesine geçmenin bir yolunun olmadığını kabul ediyor. Mevcut savunma hatları her geçen gün daha da dayanıklı hale geliyor. Rusya'nın iç kesimlerine yönelik niteliksel operasyonların planlayıcıları ve insansız hava araçlarının başkent Moskova'nın hava sahasına sızması ve Kırım Köprüsü'ne yönelik saldırılar denedi. Savaşın gidişatında niteliksel bir değişiklik yaratmaya çalıştılar ancak sınırlı başarılar savaşın gidişatında bir değişikliğe yol açmadı. Karadeniz tartışmalı bir etki alanı ve sonraki çatışma turları için uygun bir arena olarak karşımıza çıkıyor ve tahıl krizi mevcut çatışmaya daha fazla hararet katıyor ve onu küresel gıda krizi olarak adlandırılan uluslararası bir çatışmaya dönüştürüyor. Ukrayna savaşı, dünya çapında bir gerginlik yarattı ve bu gerilim her geçen gün daha da artıyor. Karadeniz, Ukrayna savaşı nedeniyle oluşan tüm uluslararası gerilimi barındırmaya yeterli görünmüyor. Bu nedenle, Baltık Denizi, Karadeniz'in yanında yeni bir uluslararası çatışma alanı haline gelebilir.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Majalla’dan çevrildi.



Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
TT

Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)

Refik Huri

ABD, “uluslar inşa etme” başlıklı savaş döneminden Ukrayna, Gazze ve İran nükleer dosyasında acil uzlaşılar dönemine geçişi tamamlıyor. Her iki durumda da ABD dünyadaki komplikasyonları anlamaktan aciz gibi görünüyor.

Savaşlar döneminde, Başkan George W. Bush başkanlığında neo-muhafazakarlar, el-Kaide’nin New York'taki Dünya Ticaret Merkezi’ne yönelik saldırısını Afganistan'ı, ardından Irak’ı istila etme, Taliban ile Başkan Saddam Hüseyin rejimlerini devirme, dönemin ulusal güvenlik danışmanı Condoleezza Rice’ın, “Yeni Ortadoğu” olarak adlandırdığı planı gerçekleştirmeye çalışarak dünyayı zorla değiştirme hırsları için kullandılar.

Başkan Donald Trump'ın varmaya çalıştığı uzlaşılar döneminde ise itici güç anlaşmalar politikasıdır. Dünya Trump'ın ve etrafındaki oligarşinin gözünde savaş alanı değil, bir borsadır. Ukrayna, Gazze ve nükleer dosyada zor uzlaşılar için müzakereleri yürüten kişi ise krizler, savaşlar, jeopolitik ve stratejik çatışmalar dünyasında deneyimsiz olan gayrimenkul geliştiricisi Steve Witkoff'tur.

Beyaz Saray'daki karar alıcıya gelince, temsilcisinden daha deneyimli değil ve kararlarında içgüdü ile basit algıya güveniyor, bu şekilde ABD'yi değiştirmek istedi ve karmaşık bir dünyaya tosladı. Kendilerine hizmet eden anlaşmalara açık olsalar bile, ideoloji tarafından yönlendirilen üç oyuncu ile canlı yayında dilediği iyi dilekler ve iyi niyetli çağrılarla başa çıkmaya çalıştı. Bunlardan ilki, yorumcu Nahum Barnea tarafından “iki ayak üzerinde yürüyen bir yanlış anlama” olarak tanımlanan Binyamin Netanyahu’dur. İkincisi, İmam Humeyni'nin dediği gibi, ABD'ye düşmanlığı devrimin temellerinden biri saymaya bağlı kalan, İslam Cumhuriyeti'nin güçlü bir devlet ve Devrim Muhafızları’nın anayasaya göre ihraç etme görevini üstlendiği bir devrim olduğunda ısrar eden İran'ın Dini Lideri Ali Hamaney’dir. Sonuncusu, istihbarattan Kremlin liderliğine yükselen, ABD, Avrupa ve Soğuk Savaş’ın sona ermesi, Sovyetler Birliği'nin devrilmesinden sonra “tarihin sonu” olduğunu hayal ederek muzaffer gibi davranan herkesten Rusya’nın intikamını almaya başlayan tecrübeli Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’dir.

ABD Taliban’ı devirdikten sonra en uzun Amerikan savaşı haline gelen Afganistan'da 18 yıl boyunca savaştı ve “uluslar inşa etme” planını uygulamaya çalıştı.  General Stanley Allen McChrystal’ın dediği gibi, ABD, “geleneksel yollarla devrimci hedeflere ulaşmak istedi.” Yine ABD’nin en önemli komutanlarından olan McChrystal’a göre “başarı ölçeği öldürdüğümüz Taliban unsurlarının sayısı değil, aksine koruduğumuz nüfus sayısıdır.” Bir görgü tanığına göre, ABD’den yardımlar alanlar ve gündüz polikliniklerinde tedavi edilenler, geceleri ona karşı savaşıyorlardı. ABD, eski istihbarat direktörü Richard Helms'in şu sözlerini okumadı: “Ortadoğu politikaları ile ilgili tüm saçmalıkları unutun ve yüzyıllık ömürleri olan hususlara, dini mezhepler, aşiretler, kabileler ve etnik kökenlere dikkat edin.” Yine ABD, “Bir Afgan'ı kiralayabilirsiniz ama satın alamazsınız” diyen kişinin tavsiyesini dikkate almadı ve savaş Taliban’ın iktidara dönmesi ve kendisinin Kabil'den aşağılayıcı bir biçimde çekilmesiyle sona erdi.

ABD Irak'ı da kısa bir fırtınalı savaşın ardından işgal etti, Saddam Hüseyin rejimini devirdi ama çok geçmeden sokaklarında boğuldu. Terör diye adlandırdığı eylemlerle şiddetli bir direnişle karşı karşıya kaldı. Demokrasinin Irak'tan bölgeye yayılarak onu kaplayacağını hayal etti. Richard Perle'in dediği gibi saf bir şekilde “Saddam'ın devrilmesinin İranlıları Mollalar diktatörlüğünden kurtulmaya motive edeceğine” inandı. Ama bunun yerine Irak'ı “şer ekseni” içinde yer alan İslam Cumhuriyeti'ne altın bir tabakta sundu.

ABD anayasa uzmanı Noah Feldman'ın “hızlı seçimler yapmak demokrasiye hizmet etmeye kendisini adamamış, yanlış kişileri iktidara getirir” sözünü görmezden geldi. Irak'ın mutlak yöneticisi olarak atanan, ordunun ve Baas Partisi'nin dağıtılmasını emreden bilgisiz Paul Bremer da en azından şu itirafta bulundu: “Zaferden sonra Irak'taki güvenlik tehditlerine karşı koymaya hazır değildik.” Irak hükümetinin Amerikan güçlerinin yardımına ihtiyacı olmasına rağmen, Suriye'de Esed rejiminin devrilmesinden sonra İran’ın taraftarlarının bu güçlerin ülkeden hızla çekilmesi talebinin gerileyeceğini gösteren hiçbir şey yok. Artık Ahmet eş-Şara’nın başkanlığı konusunda rahatlamış olan Amerikan güçleri de kendisine karşı eylemlerde bulunan İran ve Suriye rejimleri arasında sıkışmış değil.

Steve Coll, “Aşil Tuzağı: Saddam Hüseyin, CIA ve ABD’nin Irak İşgalinin Kökenleri” kitabında: “Saddam'ın dayısı, eğitimcisi ve öğretmeni Hayrullah Kifah’ın, ailenin felsefesini ‘Allah üç şeyi yaratmamalıydı; Persler, Yahudiler ve sinekler’ şeklinde özetlediğini” anlatır.

Rusya'nın Ukrayna'yı işgaline gelince, Başkan Vladimir Putin bunu NATO’nun Rusya sınırlarına yaklaşmasına ve neo-Nazilerin Kiev’i kontrol etmesine karşı kendini savunmak olarak tasvir ediyor. Ukraynalı gazeteci Illia Ponomarenko ise “Sana nasıl olduğunu göstereceğim” kitabında böyle olmadığına inanıyor ve şöyle diyor: “Ukrayna savaşının NATO ve hayali Batı tehditleriyle hiçbir ilgisi yok. Aksine, bu işgal, devleti Rus halkının çıkarlarına değil, kendi çıkarlarının hizmetine sunan bir diktatörün deliliğiyle ilgilidir.” Şarku'l Avsat'ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Putin Gürcistan'dan iki bölgeyi koparıp aldı, oğul Bush ve Obama ile bağları iyi olduğunda da Kırım'ı ilhak etti.

Kimse Trump'ın üç karmaşık sorunu çözecek anlaşmalarda nasıl başarılı olabileceğini bilmiyor. Bu sorunların ilki, İran'ın uranyum zenginleştirmesini ve yaptırımlara katlandıktan, nükleer eşikteki devlet olmak için milyarlarca dolar harcadıktan sonra nükleer silah sahibi olmasını önlemektir. İkincisi, Putin’in üçüncü yılında olmasına rağmen halen “özel operasyon” olarak adlandırdığı kapsamlı savaşı durdurmayı kabul etmesi için Cumhurbaşkanı Zelenskiy’yi, Kırım ve çoğu şu anda Rusya tarafından işgal edilmiş dört bölgenin kaybını kabul etmeye zorlamaktır. Üçüncüsü, Netanyahu’yu, savaşı bitirmeye ve Hamas hareketi ile İsrail'deki aşırı radikal hükümet arasındaki bir anlaşmayla rehineleri geri getirmenin bedeli olarak yıktığı Gazze'den çekilmeye zorlamaktır. Ama İsrail’in aşırı radikal hükümeti, Filistin devletini reddediyor ve Batı Şeria'yı ilhak etmekte diretiyor, eski rejimin silahlarının yok edilmesinden, onunla imzalanan güçleri ayırma anlaşması bölgesinin işgalinden sonra Suriye'deki yeni durumdan memnun, ayrıca Lübnan'daki Hizbullah'a şiddetli darbeler indirmeye de devam ediyor.

İronik olan, bu anlaşmalarda varsayılan başarının sadece statükoyu kabul etme ve “hakkın gücünden güç ile dayatılan hakka geçiş”ten ibaret olmasıdır.

Pascal De Sutter “Bizi Yönetenler” kitabında şöyle der: “En çılgın insanlara, kibirli ve yalancılara oy veriyoruz, çünkü hataları bize kendimiz hakkında güven veriyor. Bu yüzden bizim gibi olanlara oy veriyoruz.” ABD de bu konuda ilk değil, aksine listenin sonunda.

*Bu analiz Şarkul Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.