Nijer’in sisli siyaset sahnesi, diplomatik çabaları zorlaştırıyor

Burkina Faso, Fransız büyükelçisinin atanmasını onaylamayı reddediyor. Çin, Macron’un BRICS zirvesine katılımını kabul etmiyor.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (AFP)
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (AFP)
TT

Nijer’in sisli siyaset sahnesi, diplomatik çabaları zorlaştırıyor

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (AFP)
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (AFP)

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, 28 Ağustos Pazartesi günü dünya genelindeki Fransız büyükelçilerinin  3 gün sürecek yıllık konferansının açılışını yapacak. Macron, her yıl olduğu gibi bu fırsattan yararlanarak ülkesinin dış politikasının ve önceliklerinin, özellikle de karşılaştığı zorlukların ana hatlarını çizecek.

Nijer meselesinin, özel bir yer tutacağına şüphe yok, çünkü bu mesele, Fransa’nın Sahel ülkelerindeki nüfuzunun azaldığını yansıtıyor. Çünkü bu durum, çoğu Sahel ülkesinin eski sömürge olduğu ve onlara ekonomik, ticari, savunma, güvenlik ve mali anlaşmalarla bağlı kaldığı göz önüne alındığında, yakın zamana kadar aynı standartta kalan bir bölgede Paris için ek bir aksilik teşkil ettiği ediyor.

Paris’in 2021’deki askeri darbe nedeniyle Mali’yi ve 2022’de benzer bir nedenle Burkina Faso’yu kaybetmesinin ardından Fransa, askerlerini sınır dışı etmek zorunda kaldı. 2014’ten bu yana Mali’de konuşlu olan Barkhane kuvvetinin bir kısmı Nijer’e nakledildi. Kendisi, bugün Niamey’de de zor bir durumla karşı karşıya. Öyle görünüyor ki Paris açısından, darbecilerin iktidarda kalması halinde personelinin çoğunluğu başkent havaalanının askeri bölümünde konuşlanmış olan bin 500 kişilik askeri gücünün hayatta kalmasının artık garantisi yok. 

Paris’in meşruiyetini tanımadığı Askeri Konsey ise Fransa’ya güçlerini çekmesi için bir aylık süre verdi. Buna, büyüyen güçlü düşmanlık duygusu da ekli. Ayrıca eski sömürge ülkesi, Nijer kamuoyunun bir kısmı tarafından ülkenin tüm sorunlarından sorumlu olarak görülüyor.

İşler burada bitmedi. Vagadugu’da iktidardaki Askeri Konsey’in Fransız diplomat Muhammed Bouabdullah’ın Burkina Faso’ya yeni Fransız büyükelçisi olarak atanmasını onaylamayı reddetmesi nedeniyle Paris’i yeni bir diplomatik- siyasi gerileme vurdu. Burkina Faso Askeri Konseyi, geçen yıl ‘Burkina Faso’daki güvenlik durumunun kötüleştiğine ve ülkede cihatçı ve terör örgütlerinin güçlendiğine’ değinen açıklamalarını protesto etmek amacıyla daha önce de eski büyükelçi Luke Halad’ın sınır dışı edilmesini talep etmişti.

Fransa, daha önce Vatikan’a eşcinsel bir büyükelçi atadığında bu durumdan acı çekmişti. Zira bu durum, Vatikan’ı memnun etmemişti. Bu nedenle atamayı kabul etmeyi ve itimatname almayı reddetmiş, Paris de onu başka bir büyükelçiyle değiştirmek zorunda kalmıştı.

Bu kez Burkina Faso Askeri Konseyi’nin atamayı reddetmesine yol açan nedenler bilinmiyor. Öte yandan Paris’ten tepki gelmedi. Bağımsız ‘Le Monde’ gazetesi, diplomatik çevrelerinin yorum yapmayı veya gerekçelerini açıklamayı reddettiğini aktardı ve sorgulayıcı tarafları Vagadugu’daki yetkililere yönlendirdi. Diplomat Muhammed Bouabdullah, ilk kez büyükelçiliğe terfi etmesi, daha önce dışişleri bakanlığında siyasi işler müdür yardımcısı olarak çalışmış olması, öncesinde de Kahire’deki Fransız Büyükelçiliği’nde Kültür Danışmanı ve oradaki Fransız Enstitüsü Müdürü olarak görev yapmış olması nedeniyle tanınmıyor. Paris ile Vagadugu arasındaki ilişkilerde yaşanan gerginliğe rağmen iki taraf arasındaki diplomatik ilişkiler kopmadı, ancak aralarındaki işbirliği oldukça sınırlı hale geldi. Aralarındaki anlaşmazlığı artıran şey, Nijer’deki güncel gelişmelere ilişkin çelişkili tutumlar ve Paris’in ‘son çare’ olarak askeri çözüme başvurmayı göz ardı etmemesi de dahil olmak üzere Fransa’nın sert ECOWAS kararlarının arkasında durması. Burkina Faso Askeri Konseyi ise Nijer darbesine destek veriyor. Mali’deki Askeri Konsey için de aynı durum geçerli.

Dün (23 Ağustos Çarşamba) yaz tatilinin ardından yapılan ilk kabine toplantısıyla Fransız diplomasisi yeniden canlandı. Ancak Paris, kesinlikle bunun başka koşullar altında gerçekleşmesini tercih ederdi. Öte yandan Burkina Faso ile yaşanan hayal kırıklığının yanı sıra, çok daha önemli bir hayal kırıklığı daha var; Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un şu anda Güney Afrika’da düzenlenen BRICS zirvesine katılımına ilişkin Çin’den gelen veto. Pazartesi günü Intelligence Online internet sitesi, Macron’un varlığını reddedenin Çin Devlet Başkanı Şi Cinping olduğunu ortaya koydu. Geçtiğimiz Haziran ayında Dışişleri Bakanı Catherine Colonna, Macron’un on beşinci zirveye katılma arzusuna ve Pretorya ve Yeni Delhi ile aynı fikirde olduğuna dikkati çekmişti. Ancak küçük ve alt düzey bir heyetin varlığını kabul eden Pekin, bu talebi reddetti.

Bu gelişmelerin önemine rağmen dikkatler, geleceğin belirsiz göründüğü ve diplomatik çabalarla savaş hazırlıkları arasında gidip geldiği Nijer’de yaşananlara odaklanmış durumda. Resmi Cezayir radyosu, Fransa’nın ‘Nijer darbesine karşı askeri operasyon kapsamında savaş uçaklarının Cezayir hava sahasını kullanmasına izin verme talebi’ karşısında bir tartışmayı alevlendirdi. Daha sonra Al-Habar gazetesi, dünkü sayısında darbeyi ters yüz etmek ve anayasal düzeni yeniden tesis etme çerçevesinde Cumhurbaşkanı Muhammed Bazoum’u yeniden iktidara getirmek için beklenen askeri operasyonun ayrıntılarını yayınladı.

Gazeteye göre edinilen bilgiler, ECOWAS’ın hazırlamakta olduğu yaklaşan ve beklenen askeri operasyonun, Afrika ülkelerinden (Nijerya, Senegal, Fildişi Sahili, Benin ve belki de Gana) gelen kuvvetlerin doksanların başındaki Ruanda savaşından bu yana gerçekleştireceği en büyük operasyon olacağını gösteriyor. Bununla ilgili hazırlıklar ise ilgili orduların komutanları tarafından tüm hızıyla devam ediyor.

Ancak Paris’teki kaynaklar, Afrika ve uluslararası arabuluculukların sonucuna bağlı olarak askeri seçeneğe yönelik hareketin hala ‘beklemede’ olduğunu vurguladı. Kaynaklar, Afrika Birliği’nin ECOWAS’ın Nijer’de anayasal düzeni diplomatik yollarla yeniden tesis etme çabalarını desteklemek için ortaya koyduğu tavrın önemine de dikkati çekti. Afrika Birliği, Nijer’in tüm kurumlarındaki üyeliğini askıya almış ve üyelerinden ECOWAS’ın uyguladığı yaptırımlara göre hareket etmelerini istemişti.

Diplomatik çabalar çerçevesinde Cezayir Dışişleri Bakanı Ahmed el-Ataf’ın Nijerya, Benin ve Gana’yı kapsayan turu, krize barışçıl çözüm arıyor. Cezayir, herhangi bir askeri çözüme karşı çıkıyor ve 6 Ağustos’ta Cumhurbaşkanı Abdulmecid Tebbun tarafından da doğrulandığı gibi bunu ‘Cezayir’e doğrudan bir tehdit’ olarak görüyor. Öte yandan ECOWAS misyonu, Niamey’de temaslarını sürdürüyor. Paris’te mevcut olan raporlara göre şu andaki temasların içeriği, Nijer’de iktidarın sivillere dönüşünden önce geçiş dönemi olarak kabul edilebilecek dönem etrafında dönüyor.

Askeri Konsey başkanı ve darbenin diktatörü General Abdurrahman Tiani, cumartesi günü bu aşamanın 3 yıl süreceğini ve ardından anayasa değişiklikleriyle ilgili bir ay sürecek diyaloğun başlayacağını duyurdu. Ancak ECOWAS, bu öneriyi reddetti ve resmi olarak Cumhurbaşkanı Bazoum ve hükümetinin gecikmeden ülke yönetimine dönmesi ve ordunun kışlalarına dönmesi konusunda ısrarcı oldu. Ancak Nijer’in Rusya ve Wagner milislerinden uzak kalacağının garanti edilmesinin yanı sıra, iki tarafın taleplerini uzlaştıracak geçiş dönemi için bir çıkış yolu bulunmasına yönelik arayışların sürdüğünü doğrulayanlar da var.

Buna paralel olarak insani durumun kötüleşmesine ilişkin korkular da artıyor. UNICEF, iki gün önce çocuklar, tehdit altındakilerin sayısındaki artış (yaklaşık iki milyon) ve yetersiz beslenme hususunda haykırıda bulundu. Ayrıca Nijer’de faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları, ECOWAS’ın Nijer’e karadan ve havadan uyguladığı çok yönlü abluka nedeniyle insani ve tıbbi yardımların ulaştırılmasını engelleyen zorluklara karşı alarm veriyor ve uyarılarda bulunuyor.



Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters
TT

Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters

Kaswar Klasra

Hindistan ve Pakistan arasında, Hindistan yönetimindeki Keşmir'de gerçekleşen yeni bir terör saldırısıyla tetiklenen son şiddet patlaması, dünyanın dikkatini Güney Asya'daki gergin cephe hatlarına yeniden odakladı. ABD öncülüğündeki uluslararası arabuluculuk çabaları, iki nükleer silahlı komşuyu savaşın eşiğinden geri çekmeyi başarmış olsa da, bu ihtiyatlı sakinlik kalıcı bir barış olarak kabul edilemez.

İki ülke arasındaki anlaşmazlığın merkezinde yer alan Keşmir anlaşmazlığına bir çözüm bulunmaması nedeniyle, bölge 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit eden bir gerilimi tırmandırma döngüsünün esiri olmaya devam ediyor.

Bu hadise, on yıldan kısa bir sürede yaşanan üçüncü büyük tırmandırma sayılıyor ve her dalga bir öncekinden daha tehlikeli. Hindistan'ın Pakistan topraklarında faaliyet gösteren militanları sorumlu tuttuğu Pahalgam'daki saldırı, her iki taraftaki askeri tesisleri hedef alan bir dizi füze ve insansız hava aracı saldırısını tetikledi. Gerginliğin tırmanma hızı ve yoğunluğu, durumun kırılganlığını ve yarımadanın büyük bir felakete kaymaya hazır olduğunu teyit ederek, tehlike seviyesini yükseltti. Önceki örneklerde olduğu gibi, ABD, krizi kontrol altına almak için arabuluculu olarak müdahalede bulundu. Kendisine duyurulmayan Çin ve Körfez çabaları da destek verdi.

Bu model tanıdık hale geldi; Keşmir'de bir terör olayı gerçekleşiyor, onu Hindistan’ın yanıtı,  ardından Pakistan'ın askeri yanıtı takip ediyor.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre Son şiddet dalgasını diğerlerinden ayıran husus yalnızca yoğunluğu değil, aynı zamanda kullanılan savaş araçlarının gelişmişliğiydi. Her iki taraf da geleneksel askeri güç kullanımının yanı sıra siber operasyonlara ve insansız hava araçlarına başvurdu. Bu çatışma, yapay zekanın, otonom insansız hava araçlarının ve siber savaşın savaş alanını yeniden şekillendirmeye başladığı Güney Asya'nın askeri tarihinde yeni bir bölümü işaret ediyor. Bununla birlikte, siyasi söylem durgun kaldı ve önemli bir dönüşüme sahne olmadı.

 Hindistan, çok daha büyük olan ekonomisi ve Batı'ya giderek daha yakın hale gelmesi sebebiyle stratejik bir ivmeye sahip olduğunu hissedebilir, fakat devam eden istikrarsızlık büyük hedeflerini tehdit ediyor. Tedarik zincirlerini Hindistan'a taşımayı düşünen küresel şirketler, çalkantılı bir bölgesel tablo karşısında tereddüt ediyor. Kalkınma veya kuzeydeki Çin tehdidi ile yüzleşmede kullanılabilecek kaynaklar kronik sınır krizi tarafından tüketiliyor. Dahası, Keşmir'de devam eden huzursuzluk, yerel halkı devletten daha da uzaklaştırıyor ve Yeni Delhi'nin son vermeye çalıştığı ayaklanmayı körüklüyor.

Pakistan’a gelince, yüksek gerilimin maliyeti onun için daha ağır. Uluslararası kredilere bağımlı ve yakın zamanda terörizm finansmanı artırılmış izleme listesinden çıkarılan kırılgan ekonomisi, her tırmandırmada ağır kayıplar yaşıyor.

Pakistan'ın Pahalgam saldırısıyla ilgili ortak soruşturma teklifi -Hindistan'ın bu tür girişimleri tekrar tekrar reddetmesine rağmen- ciddiye alınmayı hak ediyor. Bu tür konularda şeffaflık ve iş birliği, karşılıklı şüphe döngüsünü kırmaya yardımcı olabilir. Hindistan gerçekten sadece geçici bir ateşkes değil, uzun vadeli bir barışı hedefliyorsa, yanlış değerlendirme riskini azaltacak mekanizmalar kurmak için İslamabad ile ciddi bir diyaloğa girmelidir.

Sadece krizleri yönetmek yerine, iki ülke çatışmanın kökenlerini ele alma gibi daha zor bir göreve girişmelidir. Nükleer silaha sahip iki komşu arasındaki son gerginlik, Keşmir sorununun acilen ele alınması gereken bir nükleer patlama noktası olduğunu teyit etti. Bu kriz Hindistan ve Pakistan'daki 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit ediyor.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları da dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için bu anı değerlendirmelidir

Pakistan, Keşmir sorununun çözümünün ancak diyalog yoluyla mümkün olduğunu kabul ederken, Hindistan askeri baskının siyasi bir çözüme alternatif olmadığını kabul etmelidir. Keşmir'de adil ve kalıcı bir çözüm sadece bölgeyi istikrara kavuşturmakla kalmayacak, aynı zamanda onlarca yıldır arzu edilen ekonomik ve ticari iş birliğinin ve ilişkilerin normalleşmesinin önünü açacaktır.

Dış baskıyla durdurulan son turun sonucu, sahadaki gerçekleri değiştirmedi. Her iki tarafın askeri kuvvetleri halen yüksek alarm durumunda ve resmi bir barış anlaşması imzalanmadı. Ancak, her iki başkent de kısa vadeli taktik hesapların ötesine geçmeye karar verirse, bu tırmandırma bir dönüm noktası olabilir.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları, bağımsız soruşturma organları ve şeffaflığa yönelik karşılıklı taahhütler de dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için baskı yapmak üzere bu anı değerlendirmelidir. Aynı şekilde Pakistan ekonomisini ticaret ve yatırım teşvikleri yoluyla desteklemek, alışılmadık yöntemlere olan bağımlılığını azaltabilirken, Hindistan'ın daha ölçülü bir duruşu Keşmirliler ile genel olarak bölgenin sakinleri arasındaki güveni yeniden inşa edebilir.

Bu ganimet için yapılmış bir savaş değildi ve taraflardan hiçbiri zafer kazanmadı. Aksine bu savaş, Güney Asya'nın uçurumun eşiğinde olduğunun acı bir hatırlatıcısı ve Delhi ile İslamabad liderlerine kalıcı bir barış için gereken sıkı ve zorlu çalışmaya başlamaları yönünde acil bir çağrıydı.