Almanya'da mültecilerden hükümete tepki: "Siyasetçiler konuyu seçim malzemesi yapıyor"

Alman hükümetinin, İtalya’dan sığınmacı kabulünü öngören programı durdurması, iltica başvurusu reddedilenlerin sınır dışı edilmesini kolaylaştıracak adımlar planlaması, tepkilere yol açıyor

Almanya'da mültecilerden hükümete tepki: "Siyasetçiler konuyu seçim malzemesi yapıyor"
TT

Almanya'da mültecilerden hükümete tepki: "Siyasetçiler konuyu seçim malzemesi yapıyor"

Almanya'da mültecilerden hükümete tepki: "Siyasetçiler konuyu seçim malzemesi yapıyor"

Almanya'nın düzensiz göçü azaltmak için aldığı yeni önlemler, insan hakları aktivistlerinin ve mültecilerin sert eleştirilerine yol açtı.

Hükümet, son olarak İtalya’dan sığınmacı kabulünü öngören programı durdururken Polonya ve Çek Cumhuriyeti sınırında geçici kontrollere başladı.

Hazırlanan yeni bir yasa taslağı ise iltica başvurusu reddedilen sığınmacıların, hızlı şekilde ülkelerine geri gönderilmesini öngörüyor.

İnsan hakları aktivisti Sonkeng Tegouffo, Almanya İçişleri Bakanı Nancy Faeser'in tüm bu tartışmalı planları gelecek haftaki eyalet seçimleri öncesinde attığını belirterek, buna tepki gösterdi.

"İçişleri Bakanı, sınır dışı mevzuatını daha da sertleştirmeyi önerdi. Bu da kamuoyunu yönlendirmek için yapılıyor. Sanki göç konusu, Almanya’nın en önemli sorunuymuş gibi gösterilmek isteniyor" ifadesini kullanan Tegouffo, siyasetçilerin göç konusunu bir seçim malzemesi olarak kullanmaya çalıştıklarını söyledi.

Tegouffo, hükümetin göç konusunda daha sert bir tutum takınmayı amaçlayan yeni sınır dışı kurallarına ilişkin taslağının, ağır insan hakları ihlallerine yol açacağı konusunda da uyardı.

Aktivist Tegouffo, "Polis, mülteciyi yakalayabilecek, telefonununa el koyabilecek, tüm bilgilerini toplayabilecek ve bunu Almanya gibi, kişisel verilerle ilgili yasalarının çok önemli olduğu bir ülkede yapabilecek. Eğer bir göçmenseniz, sizin hiçbir hakkınız yok. İşte bu mantalite, göç konusuna ırkçı bir yaklaşımı ortaya koyuyor" diye konuştu.

Mültecilerin çoğunun, ülkelerindeki savaş ve zulümden kaçtıklarını vurgulayan Tegouffo, buraya gelenlerin Almanya toplumunun bir parçası olmak ve ülkenin refahına katkıda bulunmak istediklerini dile getirdi.

Tegouffo, ırkçılık sorunu ve göç konusunun politikacılar tarafından seçim malzemesi haline getirilmesinin, başarılı bir entegrasyonun önündeki en büyük engel olduğuna dikkati çekerek, "Bir tarafta göçmenlere karşı ırkçı bir bakış açısına sahip olan politikacılar var. Diğer tarafta ise çalışacak insanlara ihtiyaç duyan bir ekonomi var. Bu ikisi birbiriyle uyumlu değil. Biz de diyoruz ki, 'Göçmenleri seçim meseleleri için malzeme yapmayı bırakmalısınız" değerlendirmesinde bulundu.

"Herkes, nerede olursa olsun özgür olmalıdır"

Almanya'ya 8 yıl önce mülteci olarak gelen Abdulkadir Issaka, ülkedeki mevcut siyasi tartışmalardan üzüntü duyduğunu belirterek, ülkelerindeki savaşlardan ve baskılardan kaçmak zorunda kalan mültecilere kapıların kapatılmak istenmesine tepki gösterdi.

"Benim için hiç kimse yasa dışı değildir" diyen Issaka, şunları söyledi:

Herkes, nerede olursa olsun özgür olmalıdır. Almanya'nın (İtalya'dan) göçmen kabulünü durdurduğunu duydum. Bunun insan haklarına aykırı bir şey olduğunu düşünüyorum. Almanya, büyük bir insan hakları ülkesidir. İnsan haklarını savunan bir ülke olarak bunun olmaması gerekiyor. Almanya, nereden geldiğinize ya da kim olduğunuza bakmaksızın herkese kucak açmalıdır. Bir insan olarak kabul edilmelisiniz.

Politikacılar "ikiyüzlülük" ile eleştiriliyor

Almanya’ya siyasi mülteci olarak gelen ve halen Berlin'de mültecilere destek veren "Herkes İçin Oturum Hakkı" inisiyatifinde faaliyet gösteren Kangni Coco Locoh, Alman hükümetinin son yaklaşımının ve iltica başvuruları reddedilenleri hızlıca ülkeden sınır dışı etmeye çabalamasının kabul edilemez olduğunu söyledi.

Alman hükümetinin, uluslararası yasal yükümlülüklerine uygun hareket etmesi ve BM Cenevre Mülteci Sözleşmesi'ne saygı göstermesi gerektiğini vurgulayan Locoh, şöyle devam etti:

Yapılmakta olan ikiyüzlülüktür. Benim için bu, ikiyüzlülüktür çünkü bir şeyi savunduğunuz zaman sonuna kadar savunmak zorundasınız. 'Şimdi biz bunu sevmiyoruz, şunu yapmayacağız, bunu yapmayacağız' diyemezsiniz. Sözleşmeyi ve bu anlaşmaları imzalamadan önce bunu savunmak zorunda olduklarını bilmeleri gerekir, bu yüzden bunun ikiyüzlülük olduğunu söylüyorum.

Locoh, Almanya'da sığınmacıların iltica başvurularının işleme konulması için uzun yıllar beklediğini hatırlatarak, birçoğunun da ülkelerine geri gönderilme endişesi taşıdığını, gönderildiklerinde siyasi ve yasal sonuçlarla karşı karşıyla kalabileceklerini, can güvenliklerinin tehlikeye girebileceğini anlattı.

10 hatta 20 yıldır Almanya'da iltica başvurularının sonuçlanmasını bekleyen sığınmacılar bulunduğunu dile getiren Locoh, bunların ağır şartlar altında yaşam mücadelesi verdiğini, çoğu sığınmacının çalışma izni olmadığını söyledi.

Locoh, "Bu insanlar, nasıl hayatta kalabilir? Bir insan olarak birbirimize yardım etmeye çalışmalıyız. Ben insanları bu durumdayken sınır dışı etmeye çalışmanın bir suç olduğunu düşünüyorum" ifadesini kullandı.

Almanya ve İtalya arasındaki gerilim

Avrupa'nın en büyük ekonomisi olan Almanya, Avrupa Birliği (AB) ülkelerine gelen düzensiz göçmenler ve sığınmacılar için en önemli varış noktası olmaya devam ediyor.
Berlin yönetimi, iki ülke arasında son dönemde yaşanan siyasi gerilim ve anlaşmazlıklar nedeniyle İtalya'dan gönüllü mülteci alımını geçici olarak durdurdu.

AB'nin Dublin Anlaşması'na göre, sığınmacıların girdiği ilk Avrupa ülkesinde "mülteci" statüsü için başvuruda bulunmaları gerekiyor.

Mültecilerin çoğu, İtalya ya da Yunanistan üzerinden Avrupa'ya giriş yaparken, birçoğu da daha fazla imkana sahip olduğu Almanya'ya gidiyor.

Bu yılın ocak-ağustos döneminde yaklaşık 205 bin göçmen, Almanya'ya iltica başvurusunda bulundu. Bu rakam, geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 77'lik bir artış anlamına geliyor.



Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
TT

Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)

Refik Huri

ABD, “uluslar inşa etme” başlıklı savaş döneminden Ukrayna, Gazze ve İran nükleer dosyasında acil uzlaşılar dönemine geçişi tamamlıyor. Her iki durumda da ABD dünyadaki komplikasyonları anlamaktan aciz gibi görünüyor.

Savaşlar döneminde, Başkan George W. Bush başkanlığında neo-muhafazakarlar, el-Kaide’nin New York'taki Dünya Ticaret Merkezi’ne yönelik saldırısını Afganistan'ı, ardından Irak’ı istila etme, Taliban ile Başkan Saddam Hüseyin rejimlerini devirme, dönemin ulusal güvenlik danışmanı Condoleezza Rice’ın, “Yeni Ortadoğu” olarak adlandırdığı planı gerçekleştirmeye çalışarak dünyayı zorla değiştirme hırsları için kullandılar.

Başkan Donald Trump'ın varmaya çalıştığı uzlaşılar döneminde ise itici güç anlaşmalar politikasıdır. Dünya Trump'ın ve etrafındaki oligarşinin gözünde savaş alanı değil, bir borsadır. Ukrayna, Gazze ve nükleer dosyada zor uzlaşılar için müzakereleri yürüten kişi ise krizler, savaşlar, jeopolitik ve stratejik çatışmalar dünyasında deneyimsiz olan gayrimenkul geliştiricisi Steve Witkoff'tur.

Beyaz Saray'daki karar alıcıya gelince, temsilcisinden daha deneyimli değil ve kararlarında içgüdü ile basit algıya güveniyor, bu şekilde ABD'yi değiştirmek istedi ve karmaşık bir dünyaya tosladı. Kendilerine hizmet eden anlaşmalara açık olsalar bile, ideoloji tarafından yönlendirilen üç oyuncu ile canlı yayında dilediği iyi dilekler ve iyi niyetli çağrılarla başa çıkmaya çalıştı. Bunlardan ilki, yorumcu Nahum Barnea tarafından “iki ayak üzerinde yürüyen bir yanlış anlama” olarak tanımlanan Binyamin Netanyahu’dur. İkincisi, İmam Humeyni'nin dediği gibi, ABD'ye düşmanlığı devrimin temellerinden biri saymaya bağlı kalan, İslam Cumhuriyeti'nin güçlü bir devlet ve Devrim Muhafızları’nın anayasaya göre ihraç etme görevini üstlendiği bir devrim olduğunda ısrar eden İran'ın Dini Lideri Ali Hamaney’dir. Sonuncusu, istihbarattan Kremlin liderliğine yükselen, ABD, Avrupa ve Soğuk Savaş’ın sona ermesi, Sovyetler Birliği'nin devrilmesinden sonra “tarihin sonu” olduğunu hayal ederek muzaffer gibi davranan herkesten Rusya’nın intikamını almaya başlayan tecrübeli Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’dir.

ABD Taliban’ı devirdikten sonra en uzun Amerikan savaşı haline gelen Afganistan'da 18 yıl boyunca savaştı ve “uluslar inşa etme” planını uygulamaya çalıştı.  General Stanley Allen McChrystal’ın dediği gibi, ABD, “geleneksel yollarla devrimci hedeflere ulaşmak istedi.” Yine ABD’nin en önemli komutanlarından olan McChrystal’a göre “başarı ölçeği öldürdüğümüz Taliban unsurlarının sayısı değil, aksine koruduğumuz nüfus sayısıdır.” Bir görgü tanığına göre, ABD’den yardımlar alanlar ve gündüz polikliniklerinde tedavi edilenler, geceleri ona karşı savaşıyorlardı. ABD, eski istihbarat direktörü Richard Helms'in şu sözlerini okumadı: “Ortadoğu politikaları ile ilgili tüm saçmalıkları unutun ve yüzyıllık ömürleri olan hususlara, dini mezhepler, aşiretler, kabileler ve etnik kökenlere dikkat edin.” Yine ABD, “Bir Afgan'ı kiralayabilirsiniz ama satın alamazsınız” diyen kişinin tavsiyesini dikkate almadı ve savaş Taliban’ın iktidara dönmesi ve kendisinin Kabil'den aşağılayıcı bir biçimde çekilmesiyle sona erdi.

ABD Irak'ı da kısa bir fırtınalı savaşın ardından işgal etti, Saddam Hüseyin rejimini devirdi ama çok geçmeden sokaklarında boğuldu. Terör diye adlandırdığı eylemlerle şiddetli bir direnişle karşı karşıya kaldı. Demokrasinin Irak'tan bölgeye yayılarak onu kaplayacağını hayal etti. Richard Perle'in dediği gibi saf bir şekilde “Saddam'ın devrilmesinin İranlıları Mollalar diktatörlüğünden kurtulmaya motive edeceğine” inandı. Ama bunun yerine Irak'ı “şer ekseni” içinde yer alan İslam Cumhuriyeti'ne altın bir tabakta sundu.

ABD anayasa uzmanı Noah Feldman'ın “hızlı seçimler yapmak demokrasiye hizmet etmeye kendisini adamamış, yanlış kişileri iktidara getirir” sözünü görmezden geldi. Irak'ın mutlak yöneticisi olarak atanan, ordunun ve Baas Partisi'nin dağıtılmasını emreden bilgisiz Paul Bremer da en azından şu itirafta bulundu: “Zaferden sonra Irak'taki güvenlik tehditlerine karşı koymaya hazır değildik.” Irak hükümetinin Amerikan güçlerinin yardımına ihtiyacı olmasına rağmen, Suriye'de Esed rejiminin devrilmesinden sonra İran’ın taraftarlarının bu güçlerin ülkeden hızla çekilmesi talebinin gerileyeceğini gösteren hiçbir şey yok. Artık Ahmet eş-Şara’nın başkanlığı konusunda rahatlamış olan Amerikan güçleri de kendisine karşı eylemlerde bulunan İran ve Suriye rejimleri arasında sıkışmış değil.

Steve Coll, “Aşil Tuzağı: Saddam Hüseyin, CIA ve ABD’nin Irak İşgalinin Kökenleri” kitabında: “Saddam'ın dayısı, eğitimcisi ve öğretmeni Hayrullah Kifah’ın, ailenin felsefesini ‘Allah üç şeyi yaratmamalıydı; Persler, Yahudiler ve sinekler’ şeklinde özetlediğini” anlatır.

Rusya'nın Ukrayna'yı işgaline gelince, Başkan Vladimir Putin bunu NATO’nun Rusya sınırlarına yaklaşmasına ve neo-Nazilerin Kiev’i kontrol etmesine karşı kendini savunmak olarak tasvir ediyor. Ukraynalı gazeteci Illia Ponomarenko ise “Sana nasıl olduğunu göstereceğim” kitabında böyle olmadığına inanıyor ve şöyle diyor: “Ukrayna savaşının NATO ve hayali Batı tehditleriyle hiçbir ilgisi yok. Aksine, bu işgal, devleti Rus halkının çıkarlarına değil, kendi çıkarlarının hizmetine sunan bir diktatörün deliliğiyle ilgilidir.” Şarku'l Avsat'ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Putin Gürcistan'dan iki bölgeyi koparıp aldı, oğul Bush ve Obama ile bağları iyi olduğunda da Kırım'ı ilhak etti.

Kimse Trump'ın üç karmaşık sorunu çözecek anlaşmalarda nasıl başarılı olabileceğini bilmiyor. Bu sorunların ilki, İran'ın uranyum zenginleştirmesini ve yaptırımlara katlandıktan, nükleer eşikteki devlet olmak için milyarlarca dolar harcadıktan sonra nükleer silah sahibi olmasını önlemektir. İkincisi, Putin’in üçüncü yılında olmasına rağmen halen “özel operasyon” olarak adlandırdığı kapsamlı savaşı durdurmayı kabul etmesi için Cumhurbaşkanı Zelenskiy’yi, Kırım ve çoğu şu anda Rusya tarafından işgal edilmiş dört bölgenin kaybını kabul etmeye zorlamaktır. Üçüncüsü, Netanyahu’yu, savaşı bitirmeye ve Hamas hareketi ile İsrail'deki aşırı radikal hükümet arasındaki bir anlaşmayla rehineleri geri getirmenin bedeli olarak yıktığı Gazze'den çekilmeye zorlamaktır. Ama İsrail’in aşırı radikal hükümeti, Filistin devletini reddediyor ve Batı Şeria'yı ilhak etmekte diretiyor, eski rejimin silahlarının yok edilmesinden, onunla imzalanan güçleri ayırma anlaşması bölgesinin işgalinden sonra Suriye'deki yeni durumdan memnun, ayrıca Lübnan'daki Hizbullah'a şiddetli darbeler indirmeye de devam ediyor.

İronik olan, bu anlaşmalarda varsayılan başarının sadece statükoyu kabul etme ve “hakkın gücünden güç ile dayatılan hakka geçiş”ten ibaret olmasıdır.

Pascal De Sutter “Bizi Yönetenler” kitabında şöyle der: “En çılgın insanlara, kibirli ve yalancılara oy veriyoruz, çünkü hataları bize kendimiz hakkında güven veriyor. Bu yüzden bizim gibi olanlara oy veriyoruz.” ABD de bu konuda ilk değil, aksine listenin sonunda.

*Bu analiz Şarkul Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.