Fransa, Azerbaycan'a karşı ‘Ermenistan'ın koruyucusu’ rolünü oynamaya çalışıyor

Erivan'ı silahlandırmaya ve Bakü'ye yaptırımlarla tehdit etmeye yönelik adımlar hız kazandı.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron cuma günü Granada'daki Avrupalı liderler toplantısına katıldı. (AFP)
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron cuma günü Granada'daki Avrupalı liderler toplantısına katıldı. (AFP)
TT

Fransa, Azerbaycan'a karşı ‘Ermenistan'ın koruyucusu’ rolünü oynamaya çalışıyor

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron cuma günü Granada'daki Avrupalı liderler toplantısına katıldı. (AFP)
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron cuma günü Granada'daki Avrupalı liderler toplantısına katıldı. (AFP)

Son saatlerde, Fransa-Azerbaycan ilişkilerinin seyri, Azerbaycan'ın Karabağ bölgesini hızlı bir şekilde ele geçirmesi, 100 binden fazla sakininin Ermenistan'a göç etmesi ve her iki tarafın da yaptığı açıklamalar, özellikle de Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna'nın Erivan'dan sarf ettiği gözler önüne serildi. Ermenistan ordusunun sınırlarını savunması için silah sağlamaya kararlı olduğunu duyurması nedeniyle tırmanma eğiliminde olduğu açıkça görülüyor.

Anlaşmazlık, Colonna'nın geçtiğimiz perşembe akşamı Fransız İkinci Kanalı'na yaptığı açıklamalarla daha da derinleşti. Colonna, Karabağ'da yaşananların ‘etnik temizliğe benzediğini’ söyledi. Bu, bölgenin ‘aslî topraklarını veya evlerini terk etmek zorunda kalan kişilerin zorla yerinden edilmesine’ tanık olmasından kaynaklanıyor. Fransız bakanın verdiği bilgiye göre, yaşananlar ‘gönüllü bir ayrılma’ değil. Bu, bir Fransız yetkilinin ilk kez ‘etnik temizlik’ ifadesini kullandığı bir durum.

Yaptırımla tehdit

Bu gerginliğe rağmen, Paris henüz Azerbaycan'a yaptırım uygulamaya hazır değil. Bu tutum, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un Avrupa Politika Grubu ve Avrupa Zirvesi'ne katılımının ardından yaptığı açıklamada ifade edildi. Macron'un ve Colonna'nın sözlerine göre, ‘yaptırımların zamanı henüz gelmedi çünkü ters sonuçlar doğuracak ve bize Ermeni topraklarını ve sakinlerini en iyi şekilde korumamıza izin vermeyecek.’

Fotoğraf Altı: Cumhurbaşkanı Macron ve Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan perşembe günkü Avrupa Siyasi Grubu toplantısı vesilesiyle Granada'ya gitti. (EPA)
Cumhurbaşkanı Macron ve Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan perşembe günkü Avrupa Siyasi Grubu toplantısı vesilesiyle Granada'ya gitti. (EPA)

Paris, Ermenistan ordusuna sağlayacağı silahların niteliğini açıklamadı. Colonna, bu konuların ‘savunma sırrı’ olduğunu savunduğu açıklamasında şunları söyledi:

“Ermenistan ile ihtiyaçlarını belirlemek için bir diyalog başlatılacak... Bu, daha zor bir duruma düşmekten kaçınmanın bir yoludur. Bu sefer kesinlikle yaptırımlar ve Avrupa, Fransa ve uluslararası toplumdan çok güçlü bir tepki gerektirecektir.”

Avrupa Parlamentosu, perşembe günü, Azerbaycanlı hükümet yetkililerine yaptırım uygulanmasını talep eden bir karar çıkardı. Bu karar, Azerbaycan'ın Karabağ'daki insan hakları ihlallerini ve ateşkes anlaşmalarını ihlallerini kınıyor. Ancak, parlamento kararı bağlayıcı değil ve İspanya'nın Granada kentinde düzenlenen 27 Avrupalı liderin toplantısında kabul edilmedi. Parlamento, Avrupa Birliği'ni Azerbaycan'dan gaz alımını durdurmaya da çağırdı. Avrupa Birliği, gaz ihtiyacının yüzde 3,5'ini Azerbaycan'dan ithal ediyor.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Almanya Başbakanı Olaf Scholz ve Avrupa Birliği Başkanı Charles Michel, perşembe günü Granada'da Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan ile bir araya geldi. Toplantının ardından yayınlanan bildiride, üç lider ‘Ermenistan'ın bağımsızlığına, egemenliğine, toprak bütünlüğüne ve sınırlarının dokunulmazlığına olan kararlı desteklerini’ vurguladılar. Üç lider, ‘Ermenistan ve Azerbaycan arasındaki ilişkileri normalleştirmeye yönelik tüm çabalara bağlı olduklarını’ da teyit ederek Ermenistan'a insani yardım sağlamaya hazır olduklarını ifade ettiler.

Alternatif müttefik

ŞarkU’l Avsat’ın gözlemlerine göre Erivan, Moskova'nın Karabağ olaylarına kayıtsız kalmasından kaynaklanan boşluğu doldurmak için kendisine koruma sağlayacak bir alternatif arıyor. Bu alternatifi Fransa'da bulmuş gibi görünüyor. Fransa, Ermenistan ile yakın ilişkilere sahip bir ülkedir. Fransa'da 600 binden fazla Ermeni yaşıyor ve bu topluluk oldukça örgütlü. Bu topluluk içinde ekonomik, sosyal, kültürel ve hatta siyasi olarak saygın konumlara sahip kişiler var.

Fotoğraf Altı: Fransa Dışişleri Bakanı ve Ermeni mevkidaşı Ararat Mirzoyan, 3 Ekim'de Erivan'a yaptıkları ziyaret vesilesiyle bir araya geldiler. (Reuters)
Fransa Dışişleri Bakanı ve Ermeni mevkidaşı Ararat Mirzoyan, 3 Ekim'de Erivan'a yaptıkları ziyaret vesilesiyle bir araya geldiler. (Reuters)

Ermenistan Cumhurbaşkanı Vahagn Haçaturyan perşembe akşamı France 2 televizyon kanalına verdiği röportajda, ülkesinin ‘kendini savunmak için yeteneklerini güçlendirmek için yeni bir güvenlik ortağına ihtiyacı bulunduğunu ve Fransa'nın Ermenistan'a yardım etmeye hazır olduğunu’ söyledi. Ermeni yetkiliye göre, mevcut güvenlik sistemleri Ermenistan'ı korumak için yetersiz kaldı. Haçaturyan, Ermenistan'ın Fransa ile iş birliğinin ‘kimseyi hedef almadığını ve tamamen savunma amaçlı olduğunu’ söyledi.

Yukarıda bahsedilenlerden ve Fransız ve Ermeni taraflarından yapılan açıklamalardan yola çıkarak, Paris'in Ermenistan'ın ‘koruyucusu’ rolünü üstlenmeye yöneldiği açık. Ermenistan, Rusya ve İran olmak üzere iki önemli müttefikini kaybetti. Her iki ülkenin de Ermenistan'ın güvenliğini sağlama konusunda farklı hesapları vardı. Bu durum, Azerbaycan'ın Karabağ'ı işgalini uzaktan izlemelerine ve hiçbir şey yapmamalarına neden oldu.

Paris ve Bakü arasındaki gerilimin artmasının ardından, Macron ve Aliyev arasında iletişimin yeniden başlaması pek olası görünmüyor. Azerbaycan tarafı, Fransa'yı Avrupa Parlamentosu'nun Azerbaycan'a yaptırım uygulanması çağrısında bulunmasına neden olmakla suçluyor. Cumhurbaşkanı Macron ayrıca, Granada'da Ermeni ve Azerbaycanlı yetkililer arasında Macron, Şansölye Scholz ve Avrupalı ​​yetkili Charles Michel'in katılımıyla yapılması planlanan görüşmelere Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın katılmasının reddedilmesinin arkasında olmakla suçlanıyor. Bu durum, Erdoğan ve Aliyev'in Granada Zirvesi'ni boykot etmelerine neden oldu. Ancak, Michel cuma günü, Aliyev ve Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan'ın bu ayın sonlarında Brüksel'de bir araya geleceğini duyurdu.

Paris’in sebepleri

Bugüne kadar Fransa dışında hiçbir Avrupa ülkesi, Erivan'a silah tedarik etme niyetini açıklamadı. Fransa, aynı zamanda, Avrupa Birliği'nin Ermenistan'a, Karabağ'ı ele geçiren Bakü'nün eline geçen bölgeden yoğun göçün üstesinden gelmesine yardımcı olmak için iddialı bir yardım paketi hazırlamasını da teşvik ediyor. Ancak, mesele sadece insani yönden değil, aynı zamanda askeri yönden de önemli. Paris, Azerbaycan'ın Ermenistan'a karşı askeri üstünlüğünü kullanarak, Türkiye ile sınırı bulunan batıdaki Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti ile coğrafi bağlantı kurabilecek bir askeri ilerleme elde etmeye çalışabileceğinden endişe ediyor.

Fotoğraf Altı: Ermeniler, 29 Eylül'de Azerbaycan güçlerinin eline geçen Karabağ bölgesini terk ediyor. (AFP)
Ermeniler, 29 Eylül'de Azerbaycan güçlerinin eline geçen Karabağ bölgesini terk ediyor. (AFP)

Bakü, Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti ile coğrafi bağlantı kurmak için, Ermenistan'ın güneyinde bulunan Zengizur Koridoru'nu da kullanabilir. Bu nedenle, Avrupalılar, Karabağ'ın Azerbaycan'ın kontrolüne geçmesi ve Ermenilerin bölgeyi terk etmesi ve Ermenistan topraklarına katılması ile sonuçlanan Karabağ dosyası kapandıktan sonra, iki tarafı bir anlaşma imzalamaya zorlamak istiyor. Bu anlaşma, iki ülkenin sınırlarını belirleyecek, her birinin egemenliğini tanıyacak ve gelecekte savaşları önleyecektir.

Bu nedenle, Paris, Erivan'a yardım etmek ve olası en kötü senaryoda topraklarını savunmasını sağlamak istiyor. Fransız bir siyasi kaynağına göre, bugün yaşananlar, 2020 ve 2021 yıllarında Türkiye'nin Yunanistan'ın kıta sahanlığı olduğunu öne sürdüğü sularda sondaj yapması nedeniyle artan Yunanistan ve Türkiye arasındaki şiddetli gerilimi hatırlatıyor. Bu durum, Paris'i Atina ile bir savunma anlaşması imzalamaya, Yunanistan'a savaş uçakları ve deniz gemileri satmaya ve Yunan gemileriyle birlikte bir dizi deniz gemisini göndermeye sevk etti. Bu, Türkiye'yi, NATO üyesi iki ülke arasında açık bir savaşa dönüşebilecek herhangi bir maceradan caydırmak için yapıldı.



Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters
TT

Güney Asya'da kırılgan barış

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters

Kaswar Klasra

Hindistan ve Pakistan arasında, Hindistan yönetimindeki Keşmir'de gerçekleşen yeni bir terör saldırısıyla tetiklenen son şiddet patlaması, dünyanın dikkatini Güney Asya'daki gergin cephe hatlarına yeniden odakladı. ABD öncülüğündeki uluslararası arabuluculuk çabaları, iki nükleer silahlı komşuyu savaşın eşiğinden geri çekmeyi başarmış olsa da, bu ihtiyatlı sakinlik kalıcı bir barış olarak kabul edilemez.

İki ülke arasındaki anlaşmazlığın merkezinde yer alan Keşmir anlaşmazlığına bir çözüm bulunmaması nedeniyle, bölge 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit eden bir gerilimi tırmandırma döngüsünün esiri olmaya devam ediyor.

Bu hadise, on yıldan kısa bir sürede yaşanan üçüncü büyük tırmandırma sayılıyor ve her dalga bir öncekinden daha tehlikeli. Hindistan'ın Pakistan topraklarında faaliyet gösteren militanları sorumlu tuttuğu Pahalgam'daki saldırı, her iki taraftaki askeri tesisleri hedef alan bir dizi füze ve insansız hava aracı saldırısını tetikledi. Gerginliğin tırmanma hızı ve yoğunluğu, durumun kırılganlığını ve yarımadanın büyük bir felakete kaymaya hazır olduğunu teyit ederek, tehlike seviyesini yükseltti. Önceki örneklerde olduğu gibi, ABD, krizi kontrol altına almak için arabuluculu olarak müdahalede bulundu. Kendisine duyurulmayan Çin ve Körfez çabaları da destek verdi.

Bu model tanıdık hale geldi; Keşmir'de bir terör olayı gerçekleşiyor, onu Hindistan’ın yanıtı,  ardından Pakistan'ın askeri yanıtı takip ediyor.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre Son şiddet dalgasını diğerlerinden ayıran husus yalnızca yoğunluğu değil, aynı zamanda kullanılan savaş araçlarının gelişmişliğiydi. Her iki taraf da geleneksel askeri güç kullanımının yanı sıra siber operasyonlara ve insansız hava araçlarına başvurdu. Bu çatışma, yapay zekanın, otonom insansız hava araçlarının ve siber savaşın savaş alanını yeniden şekillendirmeye başladığı Güney Asya'nın askeri tarihinde yeni bir bölümü işaret ediyor. Bununla birlikte, siyasi söylem durgun kaldı ve önemli bir dönüşüme sahne olmadı.

 Hindistan, çok daha büyük olan ekonomisi ve Batı'ya giderek daha yakın hale gelmesi sebebiyle stratejik bir ivmeye sahip olduğunu hissedebilir, fakat devam eden istikrarsızlık büyük hedeflerini tehdit ediyor. Tedarik zincirlerini Hindistan'a taşımayı düşünen küresel şirketler, çalkantılı bir bölgesel tablo karşısında tereddüt ediyor. Kalkınma veya kuzeydeki Çin tehdidi ile yüzleşmede kullanılabilecek kaynaklar kronik sınır krizi tarafından tüketiliyor. Dahası, Keşmir'de devam eden huzursuzluk, yerel halkı devletten daha da uzaklaştırıyor ve Yeni Delhi'nin son vermeye çalıştığı ayaklanmayı körüklüyor.

Pakistan’a gelince, yüksek gerilimin maliyeti onun için daha ağır. Uluslararası kredilere bağımlı ve yakın zamanda terörizm finansmanı artırılmış izleme listesinden çıkarılan kırılgan ekonomisi, her tırmandırmada ağır kayıplar yaşıyor.

Pakistan'ın Pahalgam saldırısıyla ilgili ortak soruşturma teklifi -Hindistan'ın bu tür girişimleri tekrar tekrar reddetmesine rağmen- ciddiye alınmayı hak ediyor. Bu tür konularda şeffaflık ve iş birliği, karşılıklı şüphe döngüsünü kırmaya yardımcı olabilir. Hindistan gerçekten sadece geçici bir ateşkes değil, uzun vadeli bir barışı hedefliyorsa, yanlış değerlendirme riskini azaltacak mekanizmalar kurmak için İslamabad ile ciddi bir diyaloğa girmelidir.

Sadece krizleri yönetmek yerine, iki ülke çatışmanın kökenlerini ele alma gibi daha zor bir göreve girişmelidir. Nükleer silaha sahip iki komşu arasındaki son gerginlik, Keşmir sorununun acilen ele alınması gereken bir nükleer patlama noktası olduğunu teyit etti. Bu kriz Hindistan ve Pakistan'daki 1 milyardan fazla insanın hayatını tehdit ediyor.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları da dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için bu anı değerlendirmelidir

Pakistan, Keşmir sorununun çözümünün ancak diyalog yoluyla mümkün olduğunu kabul ederken, Hindistan askeri baskının siyasi bir çözüme alternatif olmadığını kabul etmelidir. Keşmir'de adil ve kalıcı bir çözüm sadece bölgeyi istikrara kavuşturmakla kalmayacak, aynı zamanda onlarca yıldır arzu edilen ekonomik ve ticari iş birliğinin ve ilişkilerin normalleşmesinin önünü açacaktır.

Dış baskıyla durdurulan son turun sonucu, sahadaki gerçekleri değiştirmedi. Her iki tarafın askeri kuvvetleri halen yüksek alarm durumunda ve resmi bir barış anlaşması imzalanmadı. Ancak, her iki başkent de kısa vadeli taktik hesapların ötesine geçmeye karar verirse, bu tırmandırma bir dönüm noktası olabilir.

Uluslararası aktörler, özellikle de Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Körfez ülkeleri, doğrudan askeri iletişim kanalları, bağımsız soruşturma organları ve şeffaflığa yönelik karşılıklı taahhütler de dahil olmak üzere etkili bir kriz yönetim mekanizmasının kurulması için baskı yapmak üzere bu anı değerlendirmelidir. Aynı şekilde Pakistan ekonomisini ticaret ve yatırım teşvikleri yoluyla desteklemek, alışılmadık yöntemlere olan bağımlılığını azaltabilirken, Hindistan'ın daha ölçülü bir duruşu Keşmirliler ile genel olarak bölgenin sakinleri arasındaki güveni yeniden inşa edebilir.

Bu ganimet için yapılmış bir savaş değildi ve taraflardan hiçbiri zafer kazanmadı. Aksine bu savaş, Güney Asya'nın uçurumun eşiğinde olduğunun acı bir hatırlatıcısı ve Delhi ile İslamabad liderlerine kalıcı bir barış için gereken sıkı ve zorlu çalışmaya başlamaları yönünde acil bir çağrıydı.