Türkiye, Suriye’nin kuzeyinde dördüncü operasyonu başlatabilir

PKK saldırıları Ankara'nın 30 kilometre derinliğindeki güvenli bölgeyi tamamlama adımlarına hız vermesine neden oldu.

TBMM, ordunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisini iki yıl süreyle uzattı. (Independent Arabian)
TBMM, ordunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisini iki yıl süreyle uzattı. (Independent Arabian)
TT

Türkiye, Suriye’nin kuzeyinde dördüncü operasyonu başlatabilir

TBMM, ordunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisini iki yıl süreyle uzattı. (Independent Arabian)
TBMM, ordunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisini iki yıl süreyle uzattı. (Independent Arabian)

Mustafa Rüstem

Gazze’de savaş devam ederken, Türk Silahlı Kuvvetlerinin, PKK’nın Suriye ve Irak'taki hedeflerine ve karargahlarına yönelik hava harekatları sürüyor. Ankara Suriye Demokratik Güçleri'ne (SDG) yönelik yeniden hava operasyonları gerçekleştiriyor. Askeri uzmanlara göre Ankara, uzun süredir terörist saldırıların gerçekleştiği, Kuzey Irak ve Suriye'den gelen sınır tehditleri durdurmaya yönelik bir savaş yürütüyor.

Diğer yandan Suriye Cezire Bölgesi ve Fırat Bölgesi halkının bir savaş çıkacağına dair endişeleri artıyor. Ankara'nın defalarca ima ettiği, bölge halkının ise endişe ettiği ve çıkması durumunda ‘yarım kalmaz’ olarak tanımladığı kara operasyonunun bu sefer YPG ile Türk ordusu arasındaki çatışma ile sınırlı kalmayacağı aksine, uluslararası tarafların müdahalesine kadar genişleyeceği tahmin ediliyor. Gözlemcilerin tahminlerine göre savaşın karmaşık bir operasyonel haritaya bağlı olması bu durumu açıklıyor.

TBMM, önceki gün ordunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisini iki yıl daha uzattı. Gözlemciler bunu Türkiye'nin kuzeyde başlattığı askeri operasyonun devamı olarak değerlendirdi. Bu yetki, daha önce yapılan üç kara operasyonundan sonra yeni bir yeşil ışığı temsil ediyor. Türkiye, Ağustos 2016'dan bu yana iki sınır bölgesi olan Halep kırsalındaki Azez ve Cerablus şehirlerinin kontrolünü ele geçirdi.

Ankara, Türkiye ve diğer Batılı ülkeler tarafından ‘terörist’ olarak sınıflandırılan PKK tehdidi nedeniyle Suriye topraklarına operasyonlar gerçekleştirdi. Türkiye Ocak 2018'de Suriye silahlı muhalefetinin askeri koluyla birlikte, Halep'in kuzey kırsalındaki nüfusunun çoğunluğu Kürt grupların yer aldığı Afrin şehrine Zeytin Dalı Operasyonu’nu gerçekleştirdi. Türkiye ayrıca YPG’yi sınırlarından uzaklaştırmak ve güvenli bölge oluşturmak amacıyla son kara harekâtı olan Barış Pınarı’nı başlatmıştı.

Savaş tehdidi

Askeri analistlere göre Türkiye bir güvenlik sorununa işaret ediyor ve SDG güçlerinin ve YPG’nin Münbiç ve diğer sınır bölgelerinden çıkarılmasının son derece önemli olduğunu vurguluyor. Hele ki 1 Ekim'de iki PKK’lı teröristin Ankara’daki İçişleri Bakanlığı'na düzenlediği saldırının ardından bu tutum güçlendi. Ankara daha sonra bu saldırıya Suriye sınırındaki 500 kilometrelik çok sayıda sahaya operasyonlar düzenleyerek karşılık verdi. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, güvenlik ve istihbarat bilgilerine göre iki teröristin Suriye topraklarından girdiğini açıkladı. SDG lideri Mazlum Abdi ise saldırıyı gerçekleştirenlerin kendi güçlerinin kontrolü altındaki bölgelerden geçtikleri iddiasını yalanladı. Abdi, X (eski adıyla Twitter) platformundaki resmi hesabında yaptığı paylaşımda, Türkiye’nin yeni bir askeri operasyon başlatmaya yönelik gerekçe aradığını öne sürdü.

TBMM’nin verdiği yeni yetki ile birlikte kuzeyde savaş kıvılcımlarının alevlenme ihtimali artıyor. Belki de Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın talebi üzerine iki hafta önce Meclis'e gelen talimat, ‘sıfır saat’ kara savaşının yakında başlayacağına ve dördüncü operasyona girileceğine işaret ediyor. Bakanlar Kurulu'nun son oturumunda Cumhurbaşkanı Erdoğan operasyonun ilk aşamasının sona erdiğini, örgütün genel merkezinin belirli yerleri ile gelir ve finansman kaynaklarının bulunduğu 194 hedefin imha edildiğini ve 162 teröristin etkisiz hale getirildiğini açıkladı.

Türk araştırmacılar Türk ordusunun Suriye ve Irak'ta sınır ötesi operasyon başlatma yetkisinin iki yıl süreyle uzatılması kararının zaten beklendiğine dikkat çektiler. Türk ordusunun Suriye topraklarındaki operasyonlara katılmasına olanak tanıyan ilk yetki DEAŞ'e karşı uluslararası operasyonu desteklemek amacıyla 2013 yılında verilmişti. Parlamento, 2021 yılında ordunun görev süresinin iki yıl daha uzatılmasına karar verdi. Bu yıl da ordunun görev süresi meclis kararıyla iki yıl daha uzatıldı.

Independent Arabia'ya konuşan Türk siyasi analisti Firas Rıdvanoğlu, Türkiye'nin herhangi bir askeri harekat başlatma ihtimalini reddetti. Türk ordusunun sınır ötesinde görev süresinin uzatılmasının mutlaka savaş davullarının çalması anlamına gelmediğini söyleyen Rıdvanoğlu değerlendirmesinde şunları söyledi:

 “Ordunun herhangi bir acil durum karşısında hazırlıklı olması için görev süresinin uzatılması gerekir. Sonuçta Suriye topraklarında Türkiye var ve parlamentonun onayı dahilinde Türk ordusunun Suriye’deki görev süresinin uzatılması bu stratejinin bir parçası olacaktır. Dolayısıyla bu, PKK ve SDG'ye Türkiye'nin gerekirse her türlü askeri operasyona girmeye hazır olduğu mesajıdır.”

Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığına göre Türk araştırmacı Rıdvanoğlu'nun bakış açısına göre kara operasyonu pek olası olmasa da bunun ortaya çıkma ihtimali halen mevcut ve bu, bölgede meydana gelen bölgesel gelişmelerle bağlı.  Rıdvanoğlu, “Herhangi bir askeri operasyon Türkiye'nin hem Avrupalılarla hem de ABD'lilerle sorun yaşamasına neden olacaktır. Bu halihazırda kaçınılmaz. ABD'nin İsrail-Gazze savaşı ile meşgul olması nedeniyle, bazılarının inandığı gibi mevcut koşullar herhangi bir Türk askeri operasyonuna uygun değil. Çünkü ABD'nin bölgeye uçak gemisi göndermesi Suriye Demokratik Güçleri'nin (SDG) bölgedeki pozisyonuna bir nevi destek anlamına geliyor.”

Suriye İnsan Hakları Gözlemevi, Türk kuvvetlerine ait 30 zırhlı araç ile lojistik malzeme ve personel taşıyıcılarla dolu bir kamyondan oluşan askeri konvoyun İdlib'in batı kırsalındaki Hirbet el-Cevz geçiş noktasından girişini gözlemlediğini açıkladı. Bu takviye birlikleri, 5 Ekim'de El-Gab Ovası'ndaki gerilimi azaltma bölgesine ve batı İdlib kırsalına konuşlandırılan askeri noktalara yöneldi.

En güçlü olanın hayatta kalması

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Türkiye'nin Suriye'nin kuzeydoğusundaki Kürt silahlı gruplara yönelik operasyonlarında ‘en büyük sorun’ olarak tanımladığı şeyi gizlemedi. Bakanlar toplantısında yaptığı açıklamaya göre bu sorun, müttefik olarak tanımladığı ABD tarafından temsil ediliyor. Erdoğan bölgedeki ülkelerden askeri ve istihbarat unsurlarının, örgütün üyelerinden ve karargâhlarından uzak tutulması talebini vurguladı.

ABD Savunma Bakanlığı (Pentagon), Suriye'deki güçlerinin yakınında uçan Türkiye’ye ait silahlı insansız hava aracının düşürüldüğünü duyurdu. Washington ilk kez NATO'daki müttefiki Türkiye'ye ait bir SİHA’yı düşürdü. Açıklamada, çatışmasızlık mekanizmalarının sahadaki işleyişinin iyileştirilmesi için sahadaki ilgili taraflarla birlikte çalışıldığı ifade edildi.  Pentagon, uçağın düşürülmesinin Ankara'nın bölgedeki askeri operasyonlarını etkilemeyeceğini kaydetti.

Türk siyasi alanında uzman isimler, bu gelişmeyi de göz önünde bulundurarak Washington'ın herhangi bir Türkiye operasyonu durumunda Suriye Demokratik Güçleri'nin (SDG) kontrolündeki Kürt bileşenini desteklemekten çekinmeyeceği görüşünde. Azerbaycan-Ermenistan savaşında Türkiye'nin tutumuyla uyumlu görünen Rusya'nın tutumu dalgalı bir seyir izlerken, diğer yandan Ukrayna savaşının başlamasından bu yana Beyaz Saray ile Kremlin arasında artan bir rekabet söz konusu.



İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
TT

İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)

Hasan Fahs

Tahran ve Moskova arasında pozisyon ve hedeflerde bir ayrışma veya uzaklaşma olduğunu düşündüren atmosfere ve Rusya'nın ihaneti, İsrail saldırılarına karşı koymak için gerekli desteği sağlamayı reddetmesi nedeniyle İran sokaklarını saran hayal kırıklığı hissine rağmen, iki taraf arasında perde arkasında yaşananlar bu hissin ve görüntüye dayalı tutumların ötesine geçiyor. Zira Tahran'ın düşüşü, her şeyden önce Moskova'yı kuşatma, hatta devirme yolunun artık açık olduğu anlamına geliyor. Bu durum, özellikle Rus mevkidaşı Vladimir Putin'in tutumundan duyduğu derin rahatsızlığı dile getiren Başkan Trump başta olmak üzere, ABD yönetiminin tutumlarındaki tırmandırma ile birlikte netleşmeye başladı. Trump son olarak Washington'un bunların bedelini ödemeyeceğini vurgulayarak, Ukrayna'ya silah sevk etme kararı ile birlikte Rusya'ya yönelik vergileri artırma kararı aldı.

Tahran'ın düşmesi, ikinci olarak, Çin'in Kuşak ve Yol Girişimi’ne trajik bir şekilde son verecek ve Trump'ın Çin'i kuşatma ve ekonomik ve siyasi emellerine nokta koyma hedefini daha gerçekçi ve ulaşılabilir kılacaktır. Zira İran toprakları, Batı Asya’daki kara bağlantısı projesindeki en önemli ve jeo-ekonomik bağlantıyı oluşturuyor. Buradan yola çıkarak, Çin'in Şanghay İşbirliği Örgütü Dışişleri Bakanları Konferansı kapsamında Çin'in başkenti Pekin'de İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi ile Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov arasında bir görüşme gerçekleşmesini kolaylaştırma çabası anlaşılabilir. Bu görüşme, Arakçi'nin Çinli mevkidaşı Dışişleri Bakanı Wang Yi ile yaptığı ön görüşmenin akabinde, Çin Devlet Başkanı Şi Jinping ile yaptığı görüşmenin ardından gerçekleşti.

Rus bakanın belirli bir tutum benimsememe konusundaki ısrarı -veya başka bir deyişle, İran-Amerikan nükleer krizi konusunda açık ve net bir tavır beyan etme konusundaki isteksizliği- ile Lavrov'un Rusya'nın barışçıl nükleer enerji hakkı konusunda İran'ın yanında durduğu açıklaması göz önüne alındığında, Lavrov, ülkesinin İran'ın kendi topraklarında zenginleştirme faaliyetlerinde bulunma hakkı talebine ilişkin tutumunu bir şekilde belirsiz bıraktı. Bu durum, Moskova'nın bu ilişkiyi, Washington ile yaşanan krize çözümler ve çıkış yolları sunmak için kullanmasına olanak tanıyor. En azından İran'ın zenginleştirilmiş uranyum stoku ve Rusya'ya nakledilerek İran'ın gelecekteki ihtiyaçlarını karşılamak üzere elektrik üretimi için yakıta dönüştürülmesi olasılığı konusunda.

Ancak, her iki yöndeki bu ikili görüşmeler, yeni bir diplomatik çerçeve oluşturabilir. Söz konusu çerçevenin de 16 Ekim'de, BM Güvenlik Konseyi'nin 2231 sayılı kararının sona ermesinden, 7. Bölüm kapsamında İran'a karşı uluslararası yaptırımların yeniden devreye alınmasına yönelik “tetik mekanizmasının” çökmesinden önceki üç ay boyunca, bir sonraki aşamanın şekillenmesine katkıda bulunması bekleniyor.

Her iki tarafın, yani Amerikalılar ile İranlıların, bu sefer doğrudan müzakere masasına döneceğine şüphe yok. Bu nedenle, her iki taraf da müzakere masasına oturmadan önce gücünü pekiştirecek kartları toplamaya çalışıyor. Washington askeri eyleme başvurmakla tehdit ederken ve askeri seçeneğe geri dönebileceğini deklare ederken, aynı zamanda Güvenlik Konseyi'ne başvurma ve tetik mekanizmasını aktifleştirme hakkına sahip olan Avrupa “troykası”ndaki (üçlüsü) müttefiklerinin nüfuzuna güveniyor.

Buna karşılık, Tahran'ın elindeki seçeneklerden biri, bir ay önce 13 Haziran'da şafak vaktinde düzenlenen saldırıda olduğu gibi hazırlıksız yakalanmamak için olası bir askeri çatışmaya hazırlık seviyesini yükseltmektir. Tahran ayrıca, Avrupa üçlüsünün Washington ile koordinasyon halinde başvurabileceği herhangi bir kararı engellemek için diplomatik seçeneği de aktifleştirecektir. Yani hem Moskova'yı hem de Pekin'i 5 Ağustos'tan önce nükleer anlaşmadan çekildiklerini açıklamaya ikna etmek için çalışması gerekecektir. Bu durumda iki ülke, 2015 anlaşmasına bağlı kalmaları halinde kaybettikleri veto haklarını geri kazanacak, böylece Washington ve üçlünün alabileceği herhangi bir karara karşı bu hakkı kullanabileceklerdir.

Tahran, eşzamanlı füze kabiliyetlerini yeniden değerlendirerek askeri hazırlıklarının seviyesini yükseltiyor ve bu kabiliyetleri müzakere masasında görüşmeye zorlayabilecek herhangi bir baskıyı kabul etmeyi reddediyor. Bununla birlikte bakım ve muharebe kabiliyetleri açısından, gelişmiş SU-35 savaş uçaklarının kendi istediği koşullar altında tedariki konusunda Moskova ile yaşadığı mevcut anlaşmazlığı, ihtiyaçlarını karşılayabilecek Çin savaş uçaklarına yönelerek aşmaya çalışıyor. Zira Çin'in koşulları daha az karmaşık ve daha dinamik. Bu hazırlıklar veya Tahran'ın deyimiyle “parmağını tetikte tutmak”, özellikle de güçlü bir konumda olduğunu hissettiği için diplomatik sürece geri dönmeyi reddettiği anlamına gelmiyor. Eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif'in, rejimin ve İran'ın tarihindeki bu kritik anda Dini Lider'in diplomasinin rolü hakkındaki sözlerini tekrarlaması, İran rejiminin diplomatik ve siyasi seçeneği destekleme ve askeri seçeneğe geri dönme ihtimalini savuşturma arzusunun birçok göstergesini taşıyor olabilir. Zarif'in de dediği gibi, Dini Lider diplomatik çabaları İran’ın gücünün temel taşlarından biri olarak nitelendirdi ve bunlara başvurmanın diğer tüm seçeneklerin veya güç yapılarının yokluğu veya kaybı anlamına gelmediğini belirtti. Çünkü “diplomasiyle elde edilebilecek bir şey savaşla elde edilmemelidir ve diplomatik seçenek kesinlikle daha az maliyetlidir.” Bakan Arakçi de tüm temaslarında, Şanghay İşbirliği Örgütü, BRICS ülkeleri ve hatta Avrupa üçlüsündeki mevkidaşlarıyla yaptığı çeşitli toplantı ve istişarelerde bu seçeneğe bağlı kalıyor. Washington ile müzakere masasına dönme olasılığını, Güvenlik Konseyi ve Avrupa üçlüsü tarafından İran nükleer tesislerine yönelik ABD-İsrail ortak saldırısının açıkça kınanmasına ilave olarak, yaptırımların yeniden uygulanması seçeneğinin, yani “tetik mekanizmasının” geri çekilmesi koşuluna bağlıyor. Zira tetik mekanizmasının aktifleştirilmesi “troyka” ülkelerini müzakerelerin dışında bırakabilir. Bu durum da İran'ı Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu ve müfettişleriyle iş birliğini askıya alma kararının ardından tansiyonu daha da yükseltecek adımlar atmaya zorlayabilir.

Arakçi'nin belirgin sert tutumu, İran'ın müzakereler konusunda isteksiz olduğu anlamına gelmiyor. Aksine, İran’ın müzakerelere güçlü bir konumda katılmaya çalıştığını gösteriyor. Çünkü İran, herkese güç ve kudrete sahip olduğunu ve bu gücü kullanabileceğini kanıtladığına, ABD-İsrail saldırısına verdiği yanıtla da bunu gösterdiğine inanıyor. Dolayısıyla, diplomatik fırsat, bu gücü ve elde ettiği başarıları pekiştirmek için en uygun yol ve en etkili mekanizmadır.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.