ABD Temsilcisi Wooster, Şarku’l Avsat’a konuştu: “İsrail’e Gazze’yi yok etmesi için açık çek vermedik”

Hamas’a tolerans gösterilmemesi gerektiğini vurgulayan üst düzey ABD’li yetkili, savaşın herhangi bir şekilde genişletilmesine karşı çıkıyor.

ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Yakın Doğu'dan Sorumlu Yardımcısı Büyükelçi Henry Wooster, Şarku’l Avsat’a konuşuyor (Ali Berda)
ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Yakın Doğu'dan Sorumlu Yardımcısı Büyükelçi Henry Wooster, Şarku’l Avsat’a konuşuyor (Ali Berda)
TT

ABD Temsilcisi Wooster, Şarku’l Avsat’a konuştu: “İsrail’e Gazze’yi yok etmesi için açık çek vermedik”

ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Yakın Doğu'dan Sorumlu Yardımcısı Büyükelçi Henry Wooster, Şarku’l Avsat’a konuşuyor (Ali Berda)
ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Yakın Doğu'dan Sorumlu Yardımcısı Büyükelçi Henry Wooster, Şarku’l Avsat’a konuşuyor (Ali Berda)

ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Yakın Doğu’dan Sorumlu Yardımcısı Büyükelçi Henry Wooster, Şarku’l Avsat’a verdiği özel röportajda ülkesinin Gazze’deki 2 milyondan fazla Filistinli sivile insani yardım ulaştırılması amacıyla insani ateşkeslere destek verdiğini açıkladı. Wooster, aynı zamanda Hamas’a ‘silahlı bir terör örgütü olarak varlığını sürdürmesi ve İsrail’e karşı terörist saldırılar düzenlemeye devam etmesi’ için herhangi bir fırsat verilmeyeceğini vurguladı.

Uzun süredir Orta Doğu’da faaliyet göstermiş, kısmi Irak kökenli deneyimli bir üst düzey Amerikalı diplomat olan Wooster, Başkan Joe Biden yönetiminin savaşla ilgili politikalarının ve pozisyonlarının bazı yönlerini açıklığa kavuşturmak için bir propaganda kampanyası gibi görünen bir konuşma yaptı. ABD’li yetkililerin çok sayıda sivil kaybı nedeniyle halkın acısını ve ıstırabını anladığını ve İsrail’e tüm Gazze’ye yıkım topu atması için açık çek vermediklerini vurguladı. ABD’yi Filistinlilerin hayatlarına değer vermemekle suçlama konusunda sahte bölünme olarak adlandırdığı durumu sert şekilde reddeden Wooster, “Biz hiç de öyle değiliz” dedi.

Büyükelçi Wooster, ABD’nin açıkça İsrail’in yanında yer alması konusunda adaletin yanlış tarafında olduğunu öne sürmenin adaletsiz olduğunu dile getirirken, ancak ABD’li yetkililerin savaşın yayılmasını önlemek ve savaşa talip olanları zayıflatmak için ellerinden geleni yaptığını vurguladı.

Şu anda en önemli endişenin zararı insanlardan uzak tutmak ve yardım sağlamak olduğunu, Orta Doğu’daki normalleşme ve entegrasyon yaklaşımını, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da takip edilen çizgiye benzettiğini söyledi. Aynı şekilde Ortadoğu’da barış ve normalleşme konusunda Birleşmiş Milletler’in (BM) olası rolüne ilişkin her türlü spekülasyondan da kaçındı.

İşte röportajın tamamı;

-Bakan Blinken’in ABD’nin Gazze’deki Filistinli sivillere daha fazla insani yardım gönderirken İsrail’i savunmaya devam etmek istediğine dair doğrudan bir mesaj iletmek için ABD’nin diplomatik çabalarına öncülük ettiğini söyleyerek başlayayım. Ancak dünyadan, BM’den ve bölgeden öldürmelere son verilmesi çağrısında bulunan birçok ses duyuyorum. Bu, ne zaman gerçekleşecek? ABD ne tür insani ateşkesleri kabul edebilir?

Dün Başkan’ın kamuoyu önünde konuştuğunu görmüşsünüzdür. Sanırım Minneapolis’e (Minnesota) gidiyordu. İnsani molayı desteklediklerini söyledi. Başkanın bu çatışmanın başladığı andan itibaren insan hayatının güvenliğini ve onurunu desteklediğimizi söylemesi gerekli değildi. Ama tabiri caizse bulmaca burada. İnsani ateşkes ve ateşlerin durdurulması konusunda sık sık soru alıyoruz, bunlar aynı anlama gelmiyor mu? Cevap, hayır. Burada bir fark var. Sakıncası yoksa, bu farkı açıklamak için biraz zaman istiyorum. İnsani mola, özellikle de diplomatik ifadelerin bazı inceliklerini incelememiş olanlar olmak üzere pek çok insan için önemli. Ne diyeceğinizi iyi düşünün. Neden ateşkesi desteklemiyorsunuz? Ateşkesle ilgili kaygımız ise savaşı uzatma arzumuzla ya da Filistinli, İsrailli ya da üçüncü bir ülkeden olsun geçmişi ne olursa olsun başka bir masum insana daha fazla zarar verildiğini görme arzumuzla ilgili değil. Ancak bizi endişelendiren şey eski statükoya dönmeyi göze alamamamızdır. Bu durum, Hamas’ın silahlı bir terör örgütü olarak kalacağı ve terör saldırıları düzenlemeye devam edeceği anlamına geliyor. Bu devam edemez. Bu nedenle ateşkes istemiyoruz çünkü bu, savaşçıların yeniden silahlanmasına ve yeniden yapılanmasına olanak tanıyacak. Fark bu. Ama insani ateşkes, deyim yerindeyse geçici bir süreliğine ateşkese izin veriyor, ilaç ve su şeklinde insani yardımların ulaştırılmasına ve insanların (umuyoruz ki) oradan ayrılmasına olanak tanıyor. Biz kesinlikle bunun yanındayız. Emin olmanızı istediğim fark bu.

Hamas’a tolerans yok

-Ama bir yandan da cinayetler yaşanıyor. ABD binlerce sivilin öldürülmesine son verilmesi çağrısında bulunmaya hazır mı? Ayrıca 7 Ekim öncesindeki halimize dönmek istemediğinizi söylüyorsunuz. Ama bazıları, bugün bizi sahada olup bitenlerin Hamas’ın ve diğer terör örgütlerinin ya da diğer isimlerin güçlenmesine yol açacağı ve nesiller boyu affedilemez kalacağı konusunda uyarıyor. Siz ne düşünüyorsunuz?

Ne söylenirse söylensin, İsrail’e söylediklerimizi, bahsettiğiniz basın açıklamalarından duyduklarınızı, Bakan Blinken’ı kastediyorum, tekrarlamak istiyorum. Bu, her egemen aktörün, her insanın kendini savunma hakkına sahip olduğunu tekrar tekrar vurguladığımız bir noktadır. Bu temel ve doğuştan gelen bir haktır. Ancak aynı zamanda savaşın nasıl yürütüleceğine dair açık bir kontrol de yok. Yani ayrımcılık var ve bu, ne yaparsanız yapın, tam yetki olarak, Gazze’ye attığınız şeyin sadece bir yıkım güllesi olduğu şeklinde anlaşılmamalı. Bu bizim konumumuz değil. Tekrar söylüyorum, Hamas devam edemez ve bir ülkeden buna tolerans göstermesini isteyemezsiniz. Kastettiğiniz Hamas, Hamas değil. Bu durumda konu İsrail’i ilgilendiriyor. Siz bunu yapamazsınız, çünkü ABD’den şunu söylemesini isteyemezsiniz; Hadi, DEAŞ’ı sınırınıza yerleştirelim. Buna tolerans göstermeyeceğiz. Sadece bunu yapmayacağız. Ama bir kez daha nasıl? Peki bu konuda ne yapacağız?

Bu konuşmaları yaptık. Dış politikamızla ilgili olarak bu pozisyonu kamuoyuna çok açıkladık.

ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken (Reuters)
ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken (Reuters)

Anlamaya çalışıyoruz

-Bakan Yardımcısı Barbara Leaf, bu savaş sonrasında Gazze’nin geleceğini görüşmek üzere bölgeye gitti. ABD’de yaptığınız bu çalışmaya biraz ışık tutabilir misiniz?

Bakan Yardımcısı Leaf, bölgedeki diplomatik faaliyetlerini yorulmadan sürdürüyor. Bazen burada olduğundan daha çok orada olduğu konusunda onunla şakalaşıyorum. Burada diplomasinin yoğun olduğu çok doğru. Dinleyicilerinize ve aynı zamanda size açık olmak isterim ki, emrinizde veya talep üzerine mevcut bir çözümün bulunmaması, hiçbir durumda ilgi eksikliği veya kayıtsızlık anlamına gelmez ve bu şekilde anlaşılmamalıdır. Bir kez daha halkın çektiği acılarla ilgili sorunuza döneyim. Bakan Leaf’in yardımının amacı, Arap dünyası liderlerinin ve halklarının ne söylediğini dinlemektir. Tabii ki İsrail için de geçerli. Dolayısıyla Washington’da, sahada neler olup bittiğini anladığımızdan eminiz. Elbette büyükelçiliklerimiz ve ekiplerimiz de bunu yapıyor. Ve tabii ki Washington’a gelen yabancı liderlerle de sohbetlerimiz oluyor.

Sahte bölünme

-ABD’nin beyaz İsraillilerin hayatına verdiği değer kadar Filistinlilerin hayatına değer vermediğini söyleyen Araplara nasıl tepki veriyorsunuz?

Bunun yanlış bir ikilem olduğunu düşünüyorum ve bunun yanlış bir ikilem olduğunu biliyorum. Basit gerçek şu ki hepimiz insanız. İster yurtdışındaki Amerikalı diplomatlar olalım ister burada Washington’da görev yapıyor olalım, hepimiz insanız. Biz de sizin gibi acı çekiyoruz. Hastalanıp ölüyoruz. Aile üyelerimiz var, çocuklarımız var. Erkek ve kız kardeşlerimiz var. Her birimiz aile üyelerimizi hastalıklardan kazalara, trajedilere kadar her şeyde kaybettik. Acının ve ıstırabın nasıl bir his olduğunu biliyoruz. Bunu kimse için dilemeyiz. Biz bunu Filistinliler için istemiyoruz. Masum İsrailliler için de bunu istemiyoruz. Yani biz hiç de öyle değiliz.

-Yani ABD’nin adaletin yanlış tarafında olabileceğinden endişelenmiyorsunuz?

Beni endişelendiren, ABD’nin az önceki yorumunuzda bahsettiğiniz pozisyonu aldığı algısıdır. Yanlış. Bu yanlış bir anlatıdır. Doğru değildir. Gazze’ye insani yardım ulaştırma diplomasisini kim yaptı? Bu çatışma başlamadan önce iki devletli çözümü savunan ABD’ydi. Bunu yapan devletin başkanı kim? Başkan Biden, yönetimi boyunca sözlerinde açık sözlü olmuştur. Bu, iki devletli çözümü desteklediğimiz, ABD’nin tutumudur. Her zaman olmayan konuşmalar da dahil, o zor konuşmaları yaptık. Bildiğiniz gibi diplomatik konuşmalarımızı kamusal alanda paylaşmıyoruz. Biz bunu yapıyorduk, hala da yapıyoruz ve bence suçlama açık, bilgisiz kişilerden geliyor. Bu aynı zamanda haksızlıktır.

Bir savaş nasıl yapılır

-Bu zor soruları soruyorum çünkü onlarla yüzleşiyoruz. Her gün bunları duyuyorum. Beni bağışlayın.

Bunu yapmak zorunda değilsin. Dışişleri Bakanlığı’na gelmeden önce Orta Doğu’da uzun yıllar geçirdim. Eskiden orada yaşıyordum, bu yüzden zor sorular sormanız gerektiğini anlıyorum. İfade özgürlüğüne, şeffaflığa ve gazetecilikte yaptığınız her şeye değer veriyoruz.

-Ben de bunu takdir ediyorum. BM İnsan Hakları Yüksek Komiseri, Cibaliye mülteci kampında yaşananların savaş suçu teşkil edebileceği yönündeki endişesini dile getirdi. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Daha önce de söylediğim gibi savaşın nasıl yapıldığı önemlidir. İsrail dahil birlikte çalıştığımız her ülkeden, özellikle her türlü askeri yardımda onlarla çalıştığımızda bize güvence vermeleri gerektiğine dair güvenceler var. Bu güvenceler, herhangi bir yardım sağlamak için ABD yasalarına göre bir gerekliliktir.

Daha çok acı

-ABD, Gazze’deki çatışmanın Batı Şeria’ya, Lübnan’a, Suriye’ye, hatta İran’a yayılmasını engellemek için ne gibi çabalar gösteriyor?

Bu çatışmanın büyümesini istemediğimiz için her türlü çabayı gösteriyoruz. Daha büyük bir çatışma istemiyoruz. Neden? Okurlarınıza apaçık görünen tüm nedenlerden dolayı. Çünkü çatışmanın Gazze’nin ötesine, bölgeye yayılması yalnızca daha fazla acıya ve daha fazla istikrarsızlığa yol açacaktır. Burada peşinde olduğumuz şeyin bu olmadığını anlamalarını sağlamak için herkes dahil her türlü çabayı gösteriyoruz. Ancak aynı zamanda bu yola girmeyi tercih ederlerse, onların çabalarını zayıflatmak için her türlü çabayı göstereceğiz.

Normalleştirme ve entegrasyon

-Son sorum; Bunu size sorabilir miyim? ABD, hâlâ İsrail ile Filistinliler arasında barışı ve İsrail ile Suudi Arabistan dahil Arap ülkeleri arasında normalleşmeyi nasıl sürdürüyor?

Bugün burada oturup konuşurken en önemli konu Hamas’la ve Gazze’deki masum insanlarla yaşanan çatışma. Herkesin aklındaki en önemli konu bu: İnsanları zarardan uzak tutmak, yardım ulaştırmak. Bu temel görüntüdür. Daha geniş anlamda, yani normalleşme, entegrasyon vb. açısından, bu bölgesel entegrasyon uzun zamandır, aslında nesiller ve nesiller boyunca, diplomasimizin uzun vadeli bir hedefi olmuştur. Sadece Orta Doğu’da değil, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da da takip ettiğimiz Marshall Planı ve benzeri şeyler bizi Avrupa Birliği’ne ulaştırdı. Yani biz bunun tamamen bilincindeyiz. Bunu gözden kaçırmak istemeyiz, ama artık en önemli konu bu. Bunu yaşatıyoruz. Bu yüzden bunu bir kenara bıraktığımızı düşünmenizi istemiyorum. Bunu yapmadık. Ama yine birinci mesele, insanları zarardan uzak tutmak, insanlara yardım ulaştırmak, bu çatışmaya son vermek ve daha da büyümemesini sağlamak...

-Bunda BM’nin bir rolü olduğunu düşünüyor musunuz? Yoksa Amerikalılar olarak bunu yapmaya devam mı edeceksiniz?

ABD’li bir diplomat olarak BM adına konuşmak benim görevim değil.

-Kastettiğim şu; BM’nin herhangi bir rol oynamasını bekliyor musunuz?

Bu konuda tahminde bulunmayacağım.



Trump yönetimi, Bolsonaro davasını yöneten yargıca yaptırımı kaldırdı

Moraes, X'e yönelik kapatma davası nedeniyle Elon Musk'la da atışmıştı (Reuters)
Moraes, X'e yönelik kapatma davası nedeniyle Elon Musk'la da atışmıştı (Reuters)
TT

Trump yönetimi, Bolsonaro davasını yöneten yargıca yaptırımı kaldırdı

Moraes, X'e yönelik kapatma davası nedeniyle Elon Musk'la da atışmıştı (Reuters)
Moraes, X'e yönelik kapatma davası nedeniyle Elon Musk'la da atışmıştı (Reuters)

ABD, Brezilya Yüksek Mahkemesi Yargıcı Alexandre de Moraes'e uyguladığı yaptırımı kaldırdı.

ABD Hazine Bakanlığı'ndan cuma günü yapılan açıklamada, Moraes'e 30 Temmuz'da getirilen yaptırımların kaldırıldığı duyuruldu.

Donald Trump yönetimi, Moraes'in eşi Viviane Barci de Moraes ve onun hukuk eğitim şirketi Instituto Lex'i de yaptırım listesinden çıkardı.

Açıklamada, "Moraes'e yaptırımın sürdürülmesi, ABD'nin dış politika çıkarlarıyla bağdaşmamaktadır" dendi.

Moraes, 2022 seçimlerinin ardından darbe planladığı gerekçesiyle eski Devlet Başkanı Jair Bolsonaro hakkında başlatılan hukuki süreci yürütüyordu.

Davada 70 yaşındaki Bolsonaro'ya 27 yıl 3 ay hapis cezası verilmişti. Radikal sağcı siyasetçinin avukatları, sağlık sorunları nedeniyle eski liderin ev hapsinde kalmasını talep etmişti. Ancak Yüksek Mahkeme yargıcı, geçen ay yaptığı açıklamada davanın tüm hukuki süreçlerinin tamamlandığını ve temyiz yolunun bulunmadığını bildirmişti. Hapis cezasının kesinleştiğine ve infazının başlatılmasına hükmetmişti.

Brezilya'da 2022'de düzenlenen devlet başkanı seçimini ikinci turda solcu Lula da Silva kazanmış, 1 Ocak 2023'te parlamentoda yemin ederek göreve başlamıştı.

Ancak radikal sağcı Bolsonaro destekçileri, önce ülkede günlerce süren otoyol kapatma eylemleri yapmış, 8 Ocak 2023'te de Ulusal Kongre binasını basmıştı.

Olaylar, 6 Ocak 2021'de Trump destekçilerinin ABD Kongresi'ni basmasına benzetilmişti.

Trump ise Bolsonaro hakkındaki davayı "cadı avı" diye nitelemiş, yargıç Moraes'e yaptırım kararı almıştı. Washington ayrıca Lula yönetimine yüzde 50 gümrük vergisi de getirmişti.

Brezilya'da Bolsonaro'nun hapis cezasının düşürülmesi için Temsilciler Meclisi'ne sunulan teklif çarşamba günü onaylanmıştı. Tasarının yasalaşması için Senato'dan geçmesi ve Lula tarafından da onaylanması gerekiyor.

Teklif kapsamında Ulusal Kongre baskınında yer aldıkları gerekçesiyle hapse atılanların da serbest bırakılması veya cezalarının azaltılması isteniyor.

Tartışmalı teklif için Temsilciler Meclisi'nde düzenlenen oturumda siyasetçiler arasında arbede yaşanmıştı. Solcu parlamenter Glauber Braga, meclis başkanının koltuğuna oturup kalkmamış, "darbe girişimi hamlesine karşı protesto düzenlediğini" söylemişti.

Polisin müdahale ettiği olayda bazı parlamenterler ve gazeteciler de dışarı çıkarılmıştı.

Independent Türkçe, New York Times, Washington Post


Erdoğan: İsrail, Gazze'de hayatın normale dönmesine izin vermeli

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, AK Parti'nin düzenlediği bir etkinlikte konuşurken, 9 Aralık 2025 (Cumhurbaşkanlığı)
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, AK Parti'nin düzenlediği bir etkinlikte konuşurken, 9 Aralık 2025 (Cumhurbaşkanlığı)
TT

Erdoğan: İsrail, Gazze'de hayatın normale dönmesine izin vermeli

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, AK Parti'nin düzenlediği bir etkinlikte konuşurken, 9 Aralık 2025 (Cumhurbaşkanlığı)
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, AK Parti'nin düzenlediği bir etkinlikte konuşurken, 9 Aralık 2025 (Cumhurbaşkanlığı)

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan bugün yaptığı açıklamada, İsrail’in verdiği sözleri yerine getirmesi ve Gazze’de ateşkese tam anlamıyla uyması gerektiğini söyledi.

Erdoğan, İsrail’in Gazze Şeridi’nde hayatın yeniden normale dönmesine izin vermesi gerektiğini vurguladı.

Dışişleri Bakanı Hakan Fidan ise İsrail’in Filistin’in birçok kentinde etnik temizlik uyguladığını ifade etti.

İstanbul’da konuşan Fidan, Türkiye’nin Gazze Şeridi’nde ateşkes anlaşmasının ihlallerini durdurmak için çalıştığını belirterek, ülkesinin bu anlaşmaya varılmasında arabulucularla birlikte etkin bir rol oynadığını kaydetti.

İsrail ile Hamas arasında, ABD Başkanı Donald Trump’ın barış planı çerçevesinde Şarm eş-Şeyh’te yapılan görüşmelerde mutabakata varılmış, anlaşma geçtiğimiz ekim ayında yürürlüğe girmişti.

Gazze’de iki yıldır süren çatışmayı sona erdirmeyi amaçlayan Trump planının bir sonraki aşamasını hayata geçirmek için görüşmeler sürüyor.

Plan, Gazze Şeridi'nde uluslararası bir barış konseyi tarafından denetlenen ve çok uluslu bir güvenlik gücü tarafından desteklenen geçici bir Filistin teknokrat yönetimi kurulmasını öngörüyor. Ancak bu gücün oluşturulması ve yetki alanı konusunda yürütülen müzakerelerin zorlu geçtiği belirtiliyor.


Avrupa askeri ulusal hizmeti yeniden başlatıyor: Barış geliri dönemi sona erdi

Almanya'nın batısındaki Ahlen'de bulunan Alman Silahlı Kuvvetleri'nin (Bundeswehr) Westphalen-Kassern Kışlası'nda, Bundeswehr acemi erleri için temel eğitim bilgilendirme gününde, erler tank imha eğitimine katılıyor 13 Kasım 2025 (AFP)
Almanya'nın batısındaki Ahlen'de bulunan Alman Silahlı Kuvvetleri'nin (Bundeswehr) Westphalen-Kassern Kışlası'nda, Bundeswehr acemi erleri için temel eğitim bilgilendirme gününde, erler tank imha eğitimine katılıyor 13 Kasım 2025 (AFP)
TT

Avrupa askeri ulusal hizmeti yeniden başlatıyor: Barış geliri dönemi sona erdi

Almanya'nın batısındaki Ahlen'de bulunan Alman Silahlı Kuvvetleri'nin (Bundeswehr) Westphalen-Kassern Kışlası'nda, Bundeswehr acemi erleri için temel eğitim bilgilendirme gününde, erler tank imha eğitimine katılıyor 13 Kasım 2025 (AFP)
Almanya'nın batısındaki Ahlen'de bulunan Alman Silahlı Kuvvetleri'nin (Bundeswehr) Westphalen-Kassern Kışlası'nda, Bundeswehr acemi erleri için temel eğitim bilgilendirme gününde, erler tank imha eğitimine katılıyor 13 Kasım 2025 (AFP)

Christopher Phillips

Fransa, artan Rus askeri tehdidi karşısında zorunlu askerlik hizmetini yeniden canlandırmak için ciddi adımlar attıktan sadece birkaç gün sonra Almanya da aynı yolu izledi. Kasım ayı sonlarında, Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, genç erkek ve kadınlara on aylık askeri eğitim karşılığında maaş teklif eden, gönüllülük esaslı bir program başlatma niyetinde olduğunu açıkladı. Birkaç gün sonra aralık ayı başlarında, Bundestag (Alman Parlamentosu), 18 yaşındaki tüm gençlere silahlı kuvvetlere katılmaya hazır olup olmadıklarını soran bir anket göndermeyi içeren benzer programı oyladı. Bu, her iki hükümetin de zorunlu askerlik hizmetini çok uzun zaman önce kaldırmış olduğu göz önüne alındığında, radikal bir değişim. Zorunlu askerlik yapan son Fransız erleri 2001 yılında terhis edilirken, Angela Merkel Almanya'da askerlik hizmetini 2011 yılında sona erdirdi. Her iki ülke de Soğuk Savaş sonrası “barış geliri” programından faydalandı; bu dönem savaş tehdidinin azalmasıyla Batı ordularının küçülmesine sahne oldu. Barış geliri, bir ülkenin askeri harcamalarının azalmasından elde ettiği ekonomik fayda olarak tanımlanır; bu da fonların sosyal programlara, altyapıya ve eğitime yönlendirilmesine veya vergilerin düşürülmesine olanak tanıyarak, çatışmaya odaklanmak yerine büyüme ve kalkınmayı teşvik eder. Ancak Rusya'nın Ukrayna'yı işgali, Avrupa başkentlerinde on yıllarca süren göreceli gevşeme dengelerini alt üst etti. Anormal olmaktan çok uzakta Paris ve Berlin’in planları, kıta genelinde savunma stratejilerinin temel bir bileşeni olarak “ulusal hizmete” dönüşe doğru yönelimi yansıtıyor.

1950'lerde RAND Corporation, Batı Avrupa'da yaklaşık 900 bin NATO askerinin konuşlandırıldığı, bunların yarısının ABD’den, geri kalanının ise çoğunlukla diğer Avrupa ülkelerinden olduğu tahmininde bulunmuştu

Yükselme ve gerileme arasında Avrupa'da ulusal hizmet

Bir ülkenin silahlı kuvvetlerine zorunlu veya gönüllü olarak katılma anlamına gelen ulusal hizmet, Avrupa'da binlerce yıl öncesine dayanan bir kavram. Örneğin, Roma lejyonları zorunlu askerlik yapan erlerden oluşurken, orta çağ orduları büyük ölçüde feodal beyler tarafından savaşmaya zorlanan köylülerden oluşuyordu. Avrupa'nın 19. ve 20. yüzyıllarda imparatorluk hanedanlarının egemen olduğu bir kıtadan ulus devletler topluluğuna dönüşümü, zorunlu askerliğin doğasını değiştirdi, ancak savaşın temel bir yönü olmayı sürdürdü. Toprak sahiplerinin kiracılarını savaşmaya zorlaması yerine, ulusal hükümetler vatandaşların ülkeleri için savaşma görevi anlayışını yerleştirdi. 1789'daki Fransız Devrimi'nin liderleri, “Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik” sloganlarıyla, “kardeşliğin” tüm Fransız halkını Fransa için savaşmaya mecbur kıldığına inanıyorlardı; böylece “vatandaş askerlere” yönelik zorunlu askerlik uygulaması resmileştirildi. Bu, sonraki on yıllarda diğer birçok Avrupa ülkesi tarafından da izlenen bir model oldu.

 Alman ordusu (Bundeswehr) askerleri, Berlin'deki Reichstag binasının önünde düzenlenen bir askere alma töreninde saf halinde duruyorlar, 20 Temmuz 2011 (Reuters)Alman ordusu (Bundeswehr) askerleri, Berlin'deki Reichstag binasının önünde düzenlenen bir askere alma töreninde saf halinde duruyorlar, 20 Temmuz 2011 (Reuters)

Bu, iki dünya savaşındaki büyük oyuncuların çoğunun erlerden oluşan büyük ordular ile savaştığını gösteriyor. İngiltere, 1914'te tamamen gönüllü birliklere güvenerek bir istisna oluştursa da ağır kayıplar, 1916'da askerlik hizmetini zorunlu hale getirmesine neden oldu. İkinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında da zorunlu askerliği yeniden uygulamaya koydu. Fransa, Almanya ve İtalya gibi diğer büyük oyuncular ise savaş boyunca zorunlu askerlik uygulamasını sürdürdüler. Sovyetler Birliği 1945'ten sonra Doğu Avrupa'ya yayılmış devasa ordularını korurken, ABD ve Kanada ile NATO'yu kuran Batı Avrupa ülkeleri zorunlu askerlik sistemini sürdürdü. 1950'lerde RAND Corporation, Batı Avrupa'da yaklaşık 900 bin NATO askerinin konuşlandırıldığı, bunların yarısının ABD’den, geri kalanının ise çoğunlukla diğer Avrupa ülkelerinden olduğu tahmininde bulunmuştu.

Trump'ın askerlerini geri çekmesi durumunda, Batı Avrupa'da konuşlandırılmış yaklaşık 84 bin Amerikan askerinin yerine yenilerinin konuşlandırılması gerekecek

Gelgelelim değişen koşullar ulusal hizmete yönelik tutumları da yavaş yavaş değiştirdi. İngiltere, zorunlu askerliği kaldıran ilk NATO üyesi oldu ve 1960 yılında, İngiltere içinde zorunlu askerliğe halk desteğinin düşük olması ve nükleer çağda savaşın değişen doğası nedeniyle daha küçük, profesyonel gönüllülerden oluşan bir ordunun daha tercih edilebilir olduğu sonucuna vardı. Diğer Avrupa ülkeleri, belki de Sovyet güçlerine karşı Manş Denizi gibi doğal bir savunmadan yoksun oldukları için benzer adımları atma konusunda Soğuk Savaş'ın sonuna kadar beklediler. Belçika 1992'de zorunlu askerliği askıya aldı ve 1995'te tamamen gönüllülerden oluşan bir orduya geçiş yaptı. Fransa ve Hollanda aynı yıl 1997'de zorunlu askerliği askıya aldı. İspanya 2001'de, İtalya 2005'te ve Almanya 2011'de onları takip etti. Avusturya ve Yunanistan gibi bazı Batı Avrupa ülkeleri ile Danimarka, Norveç, İsveç ve Finlandiya ise bu uygulamayı sürdürdü. Rusya'nın 2022'de Ukrayna'yı işgal ettiği zamana kadar çoğu Avrupa ülkesi daha küçük, daha profesyonel orduları tercih etti.

Fransız ordusunun yeni erleri, Marsilya yakınlarındaki Carpienne askeri üssünde bir yeterlilik eğitimi sırasında AMX tankları ile eğitim yapıyor, 15 Ekim 2001 (Reuters)Fransız ordusunun yeni erleri, Marsilya yakınlarındaki Carpienne askeri üssünde bir yeterlilik eğitimi sırasında AMX tankları ile eğitim yapıyor, 15 Ekim 2001 (Reuters)

Ufukta yeni bir tehlike beliriyor

Ukrayna savaşı, Avrupa liderleri arasında askeri hazırlık konusunda alarm zillerini çalmış olsa da Donald Trump'ın 2024 sonlarında yeniden seçilmesi, durumun aciliyetini ve ciddiyetini daha da artırdı. Trump, seçim kampanyası sırasında ABD birliklerini Avrupa'dan tamamen çekmekle defalarca tehdit etti ve Beyaz Saray'a döndüğünden beri NATO müttefiklerinin korkularını gidermekten çok uzak kaldı. Trump güçlerini geri çekerse, Batı Avrupa'da konuşlanmış yaklaşık 84 bin ABD askerinin yerine yenilerinin konuşlandırılması gerekecek. Vladimir Putin Ukrayna'da zafer ilan eder ve emellerini diğer Avrupa ülkelerini de kapsayacak şekilde genişletirse, bu sayı da yetersiz kalabilir.

Rusya'nın şu anda 1,5 milyon aktif personele ilave olarak 2 milyon yedek personele sahip olduğu tahmin ediliyor. NATO güçlerinin toplam sayısı ise yaklaşık 3,4 milyon, yani sayı olarak Rus ordusundan daha fazla. Ancak ABD ordusu 1,3 milyon askeriyle ve Türk ordusu da (Ankara'nın Rusya ile iyi ilişkileri ve Ukrayna savaşındaki tarafsız duruşu göz önüne alındığında) 355 bin askeriyle Avrupa'yı kurtarmak için müdahale etmezse, kalan kuvvetlerin sayısı 1,75 milyonu geçmeyecektir. Bunun anlamı kalan 30 NATO üyesinin tam kadro silahlı kuvvetleriyle katılması gerektiğidir ki, bunu başarmak zor olabilir.

Batı Avrupa liderleri, zorunlu askerlik hizmetini yeniden canlandırmanın, toplumlarını Rus tehdidinin ciddiyetine ikna etmeye katkıda bulunmasını da umuyorlar

Bu hesaplara dayanarak, Fransa ve Almanya gibi büyük güçler daha fazla personele ihtiyaç duydukları sonucuna vardılar. Alman ordusu (Bundeswehr) şu anda 182 bin personelden oluşuyor; bu sayı, nüfusu Almanya'nın yarısı ve ekonomisi Almanya'nınkinin beşte birinden daha küçük olan komşusu Polonya'dan yaklaşık 20 bin daha az. Berlin, silahlı kuvvetlerini yılda 20 bin personel artırarak 2035 yılına kadar 250 ila 260 bin arasına çıkarmayı hedefliyor. Ayrıca 200 bin personelden oluşan ek bir yedek kuvvet oluşturmayı da amaçlıyor. Bu, iki adımda gerçekleştirilecek; birincisi, büyük ölçekli bir askere alma kampanyası yürütülecek (Almanya şu anda Alman ordusu için yoğun pazarlama çalışmaları yürütüyor). İkincisi, yeni bir “ulusal hizmet” uygulaması yürürlüğe konulacak. Alman parlamentosu tarafından onaylanan mevcut teklif, erkekler için zorunlu, kadınlar için ise isteğe bağlı kaydolma şartıyla gönüllülük esasına dayanıyor. Yasa tasarısı ayrıca, hükümetin Alman ordusu için belirlediği hedeflere ulaşılmaması durumunda, parlamentonun bazı 18 yaşındaki gençler için zorunlu askerlik uygulamasını görüşmesine olanak tanıyan hükümler de içeriyor.

Benzer şekilde, Fransa'nın şu anda 47 bin yedek personele ek olarak yaklaşık 200 bin aktif görevli personeli bulunuyor. Ancak Macron, öncelikle yeni bir “ulusal hizmet” uygulaması yoluyla bu sayıya önümüzdeki on yılda 50 bin personel daha eklemeyi hedefliyor. Bu hizmet şimdilik isteğe bağlı olacak ve 18 yaşındakiler bu hizmete karşılık aylık en az 800 avro maaş alacaklar. Bu arada, Belçika da Eylül 2026'dan itibaren gönüllülük esasına dayalı olarak ulusal hizmeti yeniden yürürlüğe koymayı tercih etti; Hollanda'daki milletvekilleri de aynı şeyi yapmayı düşünüyor.

Asker sayısını artırmak birincil amaç olsa da Batı Avrupa liderleri ulusal hizmeti yeniden canlandırmanın toplumlarını Rus tehdidinin ciddiyetine ikna etmeye katkıda bulunmasını da umuyorlar. Örneğin, BBC'ye göre, yeni atanan Fransa Genelkurmay Başkanı Orgeneral Fabien Mandon, Fransa'nın fedakarlık ruhundan yoksun olduğunu ve halkın savaşta çocuklarını kaybetmeye hazır olması gerektiğini belirtti. Ayrıca, Fransız askeri planlamasının üç veya dört yıl içinde Rusya ile bir savaş varsayımına dayandığını da söyledi.

Gelecekteki meydan okumalar

Bu açıklamalar, ulusal hizmeti yeniden canlandırmak isteyen liderlerin karşılaştığı en büyük engellerden birine işaret ediyor, yani kamuoyuna. Macron ve diğer Avrupalı ​​liderlerin de bu tür önlemlerin, 1960'taki İngilizler örneğinde olduğu gibi, hiçbir şekilde halk tarafından desteklenmeyeceğinin farkında oldukları açıkça görülüyor. Bu nedenle tüm yeni planlar zorunluluk değil, gönüllülük esasına dayanıyor. Fransa'da, öneriler genel olarak iyi karşılandı; Elabe gazetesinin bildirdiğine göre, ankete katılanların yüzde 73'ü önerileri destekledi. Hatta bu önerilerden en çok etkilenecek olan 25-34 yaş arası gençler bile, önerileri yüzde 60 oranında destekliyor. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre Almanya'da durum farklı. Bundestag'ın yeni yasayı onaylamasının ertesi günü, öğrenciler 90'dan fazla şehirde greve gitti ve birçok kişi gençlerin muhalefet düzeyinin yüksek olduğuna inanıyor. Almanya'nın askeri faaliyetlerle ilişkisinin Nazizm mirası nedeniyle daha karmaşık olduğu ve özellikle sol kesimdeki birçok kişinin Rusya ile mücadele etmeyi amaçlayan yeni yeniden silahlanma çabalarına şüpheyle yaklaştığı unutulmamalı.

Paris ve Berlin, diğer Batı Avrupa ülkeleri gibi, “barış geliri” döneminin geri dönmemecesine sona erdiğine inanıyor

Başka meydan okumalar da var. Fransa ve Almanya'nın attığı adımlara rağmen, diğer iki büyük Batı Avrupa gücü olan Birleşik Krallık ve İspanya henüz benzer adımlar atmadı. Birleşik Krallık da şüphesiz ordusunu genişletmeyi umuyor, ancak önceki Muhafazakar hükümetin yeni bir ulusal hizmet oluşturma önerisine rağmen, mevcut İşçi Partisi hükümeti bu yönde ilerlememeyi tercih etti. İspanya'nın da şu anda zorunlu askerlik hizmetini yeniden canlandırma planı yok. Hem İngiltere'nin hem de İspanya'nın bu adımı atmakta isteksiz olması, Avrupa silahlı kuvvetlerinin büyümesini sınırlayabilir ve aynı zamanda Fransa ve Almanya'daki zorunlu askerlik hizmeti karşıtlarına kullanabilecekleri alternatif modeller sunabilir.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (ortada), Fransız Alpleri'ndeki Varces askeri üssünde yeni zorunlu askerlik hizmetini açıklayan konuşmasını yapmadan önce birlikleri denetliyor, 27 Kasım 2025 (AFP)Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron (ortada), Fransız Alpleri'ndeki Varces askeri üssünde yeni zorunlu askerlik hizmetini açıklayan konuşmasını yapmadan önce birlikleri denetliyor, 27 Kasım 2025 (AFP)

Maliyet de göz ardı edilemeyecek meydan okumalardan biri olarak öne çıkıyor. Macron'un planının, Fransız ekonomisinin önemli meydan okumalar ile karşı karşıya olduğu bir dönemde, yaklaşık 2 milyar avroya mal olacağı tahmin ediliyor. Fransız gönüllülerin, Alman (2.600 avro) veya Belçikalı (2.000 avro) meslektaşlarına kıyasla çok daha düşük bir aylık maaş olan 800 avro alacaklarını da belirtmek gerekiyor. Bu eşitsizlik ve maaşın asgari ücretten de önemli ölçüde daha az olması birçok gönüllüyü bundan caydırabilir.

Doğal olarak, Macron, Alman Şansölyesi Friedrich Merz gibi, başka seçeneği olmadığını düşünüyor olabilir. Yaklaşan bir tehdit olarak algıladığı durum karşısında Fransa'nın yeniden silahlanması, asker sayısını artırması ve halkını gelecekteki olası bir çatışmaya karşı seferber olmaya ikna etmesi gerekiyor. 2022 sonrası yeni savunma ortamında, Paris ve Berlin, diğer Batı Avrupa ülkeleri gibi, “barış geliri” döneminin geri dönmemecesine sona erdiğini düşünüyor. Nitekim savunma bütçeleri gittikçe artıyor ve askerlik hizmeti güçlü bir geri dönüş yaptı.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.