Genç seçmen Gazze savaşı nedeniyle Biden'a karşı

ABD Başkanı Joe Biden ( Arşiv-Reuters)
ABD Başkanı Joe Biden ( Arşiv-Reuters)
TT

Genç seçmen Gazze savaşı nedeniyle Biden'a karşı

ABD Başkanı Joe Biden ( Arşiv-Reuters)
ABD Başkanı Joe Biden ( Arşiv-Reuters)

Son dönemde yapılan NBC anketi, eski ABD Başkanı Donald Trump'ın genç seçmenlerin yüzde 46'sının, Joe Biden'ın ise yüzde 42'sinin desteğini almasıyla Biden'ın 18-34 yaş arasındaki genç seçmenler arasındaki popülaritesinde bir düşüş olduğunu gösterdi.

Trump, 2024 genel seçimleri için yapılan kamuoyu yoklamalarında yüzde 46’ya yüzde 44’e karşılıkla ilk kez Biden'ın önünde yer alıyor. İlginç olan ise Trump'ın genç seçmenler arasında yüzde 46'ya yüzde 42'lik bir farkla önde olması. Seçmenlerin yalnızca yüzde 40'ı Biden'ın iş performansını onaylarken, yüzde 57'si onaylamadı. Bu, Biden'ın başkan olduğundan bu yana performansına yönelik en düşük onay seviyesini temsil ediyor.

Anket sonuçları, NBC News tarafından 2019'dan bu yana gerçekleştirilen ondan fazla kamuoyu yoklamasında ilk kez Trump'ın Başkan Biden'ın önünde olduğunu gösteriyor. Sonuç, gençler arasında Biden'ın dış politikayı ele alma biçimi ve İsrail ile Hamas arasındaki çatışma konusunda büyük bir memnuniyetsizliğe işaret ederken, ankete göre Biden'ın popülaritesi yüzde 40'a düştü ki bu da başkanlığı için oldukça düşük bir seviye.

Biden, NBC News'in Haziran 2023 ve Eylül 2023'te yaptığı kamuoyu yoklamalarında 18-34 yaş arası seçmenler arasında benzer bir farkla Trump'ın önünde yer alıyordu. Biden'ın bu yaş grubundaki gençlerin oylarına güvenmesi, 2020 başkanlık seçimlerinde rakibi Donald Trump'a göre 20 puandan fazla fark yaratmasına neden oldu.

NBC'nin ulusal siyasi muhabiri Steve Kornacki, “2019’un başlarından bugüne, Trump ve Biden hakkında seçmenlerle 16 kez anket yaptık ve bu, Trump'ın önde gittiğini ilk kez gösteriyor” dedi. Anket, Demokratların çoğunluğunun Biden'ın İsrail'e verdiği desteğe katılmadığını gösterirken, seçmenlerin yüzde 51'i İsrail'in askeri müdahalesinin aşırı güç olduğunu belirtti. Yüzde 27 ise bunun haklı olduğunu düşünüyor.

Seçimlerin bugün yapılması halinde katılımcıların yüzde 46'sı Trump'a, yüzde 44'ü ise Biden'a oy vereceğini söyledi. Cumhuriyetçi Parti ön seçim yarışında yüzde 58 aday olarak Trump'ı tercih ederken, Florida Valisi Ron DeSantis yüzde 18 destekle ikinci sırada yer aldı. Eski Güney Carolina Valisi Nikki Haley ise yüzde 13 onayla üçüncü sırada yer alıyor.

Biden’a destek azalıyor

Genel olarak dış politikaya bakıldığında Biden'ın onay notu geçtiğimiz Eylül ayına göre yüzde 8 düşüşle yüzde 33 oldu. Anket, 65 yaş ve üzeri seçmenlerin yüzde 53'ünün bunu onaylamasıyla Biden'ın İsrail meselesindeki liderliği konusunda nesiller arasında önemli bir ayrım olduğunu ortaya koydu. Ancak 18 ile 34 yaş arasındaki seçmenlerin yalnızca yüzde 20'si bu görüşe katılım sağlıyor.

NBC News anketi, Başkan Biden'ın özellikle İsrail ile Hamas arasındaki savaşın başlamasından sonra genç seçmenlerle mücadelesini gösteren tek anket değil. CNN, Trump'ın 18-34 yaş arası seçmenler arasında Biden'dan bir puan farkla önde olduğunu bildirdi. Quinnipiac Üniversitesi anketi Trump'ın Biden'ın 9 puan önünde olduğunu gösterirken, New York Times ve Siena Üniversitesi'nin yaptığı son anket ise Biden'ın 18-34 yaş arası seçmenler arasında yalnızca bir puan önde olduğunu gösterdi.

Ekim ayında yapılan bir Gallup anketi, Biden'ın Demokratlar arasındaki popülaritesinin, Hamas'ın 7 Ekim'de İsrail'e saldırmasından bu yana yüzde 11 puan düştüğünü gösterdi. Bunun nedeni muhtemelen Yahudi devletine verdiği destek ve Demokrat Parti içinde Filistinlileri destekleyen ilericilerin sayısının artması.

Gallup anketi aynı zamanda siyasi bağımsızların Filistinlilerle daha uyumlu olduğunu da gösterdi. Ankete katılanların yüzde 32’si, 2021’deki orandan yüzde 6’lık artışla Filistin davasına daha sempati duyduğunu, yüzde 49’u ise İsraillilere daha ılımlı olduğunu öne sürdü. NBC anketin de belirttiği gibi, duygulardaki farklılıklar kuşaksal kimlikten etkilenebilirken, genç gruplar Filistinlilere daha yakın. Gallup anketinde de aynı sonuç ortaya çıkardı.

Ekonomi veya dış politika

Kamuoyu stratejisti Bill McInturff, ekonomiyi, mal, hizmet, yakıt fiyatlarını, ekonomik düzeyi ve işsizliği değil, dış politika konularının Amerikan siyasi manzarasını değiştirdiği başka bir zaman hatırlamadığını belirtti. Mclnturff, “Bu anket şaşırtıcı ve İsrail ile Hamas arasındaki savaşın Biden'ın şansı üzerindeki etkisi nedeniyle de şaşırtıcı” dedi.

NBC için anketler yürüten Hart Research Associates'ten Demokrat anketör Jeff Horwitt, “Joe Biden başkanlığında benzersiz derecede düşük bir noktada ve bunun büyük bir kısmı, özellikle de Biden'ın koalisyonu içinde, ABD’lilerin onun dış politika eylemlerine bakışından kaynaklanıyor” şeklinde konuştu.

Ancak Horwitt, Biden'ın bu hoşnutsuz Demokratları ve genç seçmenleri tekrar saflara çekebileceği konusunda uyarıda bulunarak, “Bunlar Biden ve Demokratlara oy verme konusunda kanıtlanmış bir geçmişe sahip insanlar” dedi.



Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
TT

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)

Refik Huri

Suriye'nin birliğine ve toprak bütünlüğüne saygı gösterilmesi yönündeki resmi Arap ve uluslararası çağrıların yanında, Suriye'nin bölünmesi yönünde seslerin yükselmesi şaşırtıcı değil. İlginç olan, bölünmeyi savunanların üç temel hususu göz ardı etmeleridir. Birincisi, Suriye'nin 2011 yılından bu yana bölgesel veya uluslararası bir gücün ya da her ikisinin kontrolünde olan kısımlara bölünmüş olduğudur. İkincisi, rejimin yıkılmasından sonraki doğal eğilim, bölünmeden birleşmeye doğru gitmektir; bölünmeyi resmen veya zorla kökleştirmek değildir. Üçüncüsü, Suriye haritası bölge haritasından izole bir harita değildir, dolayısıyla aktörler ister yerel ister bölgesel veya küresel olsunlar, bu haritayla oynamak, diğer haritalarla oynamaya kapalı bir süreç değildir.

Lübnan ve ardından Irak'tan öğrendiğimiz ders Sykes-Picot haritalarının, yüz yıldan fazla bir süredir milliyetçi birleştirme çabalarının ve mezhepçi bölme çabalarının başarısına direndiğidir. Ne ülkeler arasındaki birlik girişimleri başarılı oldu ne de bölünmeler gerçekleşti. Sir Mark Sykes ve François Georges-Picot'nun bölge hakkındaki bilgisizliklerine, İngiliz ve Fransız stratejik tercihler, iki manda ülkesi arasındaki petrol ve diğer hususlarla ilgili rekabet nedeniyle heterojen grupları kapsayan sınırlar çizmekte keyfi davrandıklarına dair hikayelere rağmen, bölge ülkelerinin haritaları iç içe geçmiş ve birbiriyle bağlantılıdır.

Diğer bir deyişle Suriye'de haritanın değişmesi, Lübnan, Irak, Filistin, Türkiye ve İran'daki haritaların da değişmesi anlamına geliyor. Bu da bir tür ayırma ve bir tür ilhak demektir. Zayıf ülkelerden toprak almak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen güçlü ülkelere eklemektir. Burada Osmanlı İmparatorluğu'nun özellikle Halep ve Musul'u ilhak etme hayallerine, Velayeti Fakih’in “Gizli İmam'ın zuhuru ve devletinin kurulması” için her şeyi ilhak etme ve dünyayı yönetme hayalleri, Suriye'deki Golan Tepeleri, Hermon Dağı'nın zirvesi, su kaynakları, Batı Şeria ve tabii Gazze’yi kapsayan ve hatta Güney Lübnan'da Evveli Nehri'ne kadar uzanan “Büyük İsrail” hayalleri ekleniyor.

Ayırma ve ilhak denkleminin gerçekten başarılı olması durumunda bölgede nasıl bir tablonun ortaya çıkacağını bilmeyen yoktur. Topraklarını kaybeden ülkeler ile kendilerine ait olmayan toprakları ilhak eden ülkeler arasında bir barış, kalkınma ve iş birliği tablosu olmayacağı kesindir. Aksine çatışmalara ve savaşlara sahne olacaktır. Dahası sadece İsrail ile toprağı kurtarmak için bir yüz yıl daha sürecek askeri çatışma yaşanmayacak, aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu ile Pers İmparatorluğu arasındaki yüzyıllar süren çatışmalara da geri dönülecektir. Bu ikisi arasındaki çatışma ise sadece nüfuz için değildir.

Bölgesel oyunun, ister şiddetli çatışma bağlamında isterse her bir bölgesel gücün kendine özgü alanlarda nüfuzunu artırma ve böylece yeni bir bölgesel güvenlik sistemi düzenleme anlayışı bağlamında olsun, Türkiye, İran ve İsrail ile sınırlı olduğu düşünülemez. Uluslararası oyun daha büyük. Fransız siyaset bilimci Bertrand Badie'nin “ittifakların giderek ortadan kalktığı ve mevcut gerçekliğe damga vuran bir aşırı akışkanlığın hâkim olduğu, böylece korunan müttefik veya vekilin asıl güç karşısında bir tür bağımsız hareket etme marjına sahip olduğu bir döneme giriş” olarak adlandırdığı bir dönemde, fırsat verilen devlet dışı güçler olgusunun rolü açıktır.

Rusya Ukrayna savaşıyla meşgulse de Suriye'deki Hmeymim Hava Üssü ve Tartus Deniz Üssü'nün korunması için de aktif olarak çalışıyor. Ukrayna savaşında bile Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in yürüttüğü savaş Ukrayna'dan çok daha büyük bir savaştır. Şarku'l Avsat'ın  Indepenedent Arabia'dan aktardığı analize göre Soğuk Savaş sonrasında Batı'nın Rusya'ya karşı haddini aşma durumunu “düzeltmek” ve Moskova'nın büyük bir gücün odak noktası olduğunu kanıtlamak için yapılan bir savaştır.

Mara Karlin'in “Topyekûn Savaş” ile ilgili bir makalesinde söylediği gibi, ABD “Kızıldeniz'in güvenliğini sağlamada başarısız olduysa ve Hint ile Pasifik Okyanuslarını güvence altına alma gücü ile ilgili soru karşısında durduysa” da Ortadoğu ve Uzakdoğu’da büyük oyunu oynamaya kararlı. Çin, ABD tarafından korunan Tayvan'ı geri almakla çok ilgilense ve 130 ülkenin katıldığı “Kuşak ve Yol” projesi konusunda çok rahat olsa da kendisine nüfuz alanları aramaya zorlayan devasa bir deniz ve hava kuvveti inşa ediyor. Ortadoğu ise sadece ticaretten ibaret değil.

Ayırma ve ilhak konuşmaları ile ilgili olarak George Washington Üniversitesi'nde siyaset bilimi ve uluslararası sorunlar profesörü Mark Lynch, “Ortadoğu'nun sonu”ndan bahsediyor. Neden? Çünkü ona göre “eski bir harita yeni bir gerçekliği çarpıtıyor.” Ortadoğu artık Amerikan üniversitelerinin ve ABD Dışişleri Bakanlığı'nın haritalarındaki gibi Arap dünyası, İsrail, Türkiye ve İran’dan ibaret değil. ABD Merkez Komutanlığı haritasına göre artık Afganistan, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Kenya, Pakistan ve Somali'yi de kapsıyor. Edgar Morin'in dediği gibi “Hayatın tümü belirsizlik denizinde yüzmektir.”

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.