عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
DÜNYA

Çinli firmalar kendi ordularını kuruyor

İşin ucu "Tayvan'ın işgaline" kadar uzanabilir

Şirketlerin kurduğu ordular, PLA'nın denetiminde hareket ediyor (Reuters)
Şirketlerin kurduğu ordular, PLA'nın denetiminde hareket ediyor (Reuters)
TT
TT

Çinli firmalar kendi ordularını kuruyor

Şirketlerin kurduğu ordular, PLA'nın denetiminde hareket ediyor (Reuters)
Şirketlerin kurduğu ordular, PLA'nın denetiminde hareket ediyor (Reuters)

ABD'nin önde gelen medya kuruluşlarından CNN, Çin'deki büyük şirketlerin kendi ordularını kurduğunu yazdı. 

Çin devlet medyasındaki haberleri analiz eden CNN, ülkede geçen yıl en az 16 büyük firmanın kendi ordusunu oluşturduğunu aktardı. Bunların çoğu devlete ait şirketler.

Halkın Silahlı Kuvvetleri olarak bilinen ve sivillerin yer aldığı bu birlikler, Çin'in başlıca askeri gücü olan Çin Halk Kurtuluş Ordusu'na (PLA) bağlı faaliyet gösteriyor. 

Söz konusu birliklerdeki siviller, doğal afetlerde ekiplere destek verirken, toplumsal isyan olaylarında kamu düzenin sağlanması için de polisle birlikte hareket ediyor.

CNN'in aktardığına göre kendi ordusunu kuran firmalar arasında, dünyanın en büyük 5. süt ürünleri şirketi Yili Group da var. Haberde, aralıkta ordusunu kuran firmanın Çin'in yakın tarihinde bunu gerçekleştiren ilk özel şirket olduğuna dikkat çekildi.

Firmanın ana merkezi, Çin'e bağlı İç Moğolistan Özerk Bölgesi'nde yer alıyor. Bölgenin yönetici yardımcısı Huang Zişiyang, ordunun kuruluşunun kutlanması için aralıkta düzenlenen törende, milislerin "barış zamanında hizmet ve acil durumlara müdahalenin yanı sıra savaş halinde devreye girme" özelliğine sahip olduğunu söyledi. Yili'nin kurduğu ordu, PLA'nın bölgedeki askeri karargahının denetiminde faaliyet gösterecek.

DAHA FAZLA OKU

Çin, Fransa'nın bağımsız dış politikasını takdir etti

Çin, Fransa'nın bağımsız dış politikasını takdir etti

Merkezi Çin'in ticaret merkezi Şanghay'da yer alan Şanghay Belediye Yatırım Grubu adlı emlak ve inşaat firması da eylülde kendi ordusunu kurdu. ABD'nin fonladığı Özgür Asya Radyosu'nun aktardığına göre Şanghay Belediyesi'ne ait firmanın milisleri, PLA'nın buradaki askeri birliklerine bağlı hareket edecek. 

PLA'nın Şanghay karargahının komutanı Liue Jie, paramiliterlerin gençlerin orduya katılması için faaliyetler yürüteceğini de söyledi.

Çin Savunma Bakanlığı'ndan ekimde yapılan açıklamada, devlete ait firmalarda PLA'ya bağlı özel askeri birlikler oluşturulmasının "ulusal savunma kapasitesini geliştirmekte önemli rol oynadığı" bildirilmişti. 

CNN'in aktardığına göre Çin'deki paramiliter örgütlerin gücü, özellikle 1949-1976'daki Mao döneminde zirveye çıkmıştı. Bu dönemde milis güçlerde yer alan kişilerin sayısı 220 milyona ulaşmıştı. 

Uzmanlara göre, tarz milis kuvvetlerin yeniden ön plana çıkması, pandemi ve konut krizinde yaşanan protestoların yanı sıra Devlet Başkanı Şi Cinping'in iktidarını pekiştirme isteğiyle ilgili. Pekin yönetiminin uyguladığı katı "sıfır Kovid" politikası nedeniyle 2022'de protestolar patlak vermişti. Kapanmanın daha da kötüleştirdiği konut krizi nedeniyle de halk, zamanında bitirilmeyen evleri için ipotekleri ödemeyerek boykota gitmişti. 

ABD merkezli düşünce kuruluşu Asya Halkı Politika Enstitüsü'nden Neil Thomas, "Şirketlerin, ordunun denetimi altında oluşturduğu milisler, Komünist Parti'nin halktan gelen protestolarla işçilerin grevleri gibi toplumsal olayları daha etkili şekilde bastırmasını sağlayabilir" dedi. 

Washington'da yer alan düşünce kuruluşu Jamestown Vakfı'ndan Willy Lam ise Şi'nin milis güçlerin sayısını artırarak, Tayvan'ı işgal etmek için ülkeyi savaşa hazırladığını ileri sürdü. Lam, liderin uzun vadede ülkenin çoğunu kademeli şekilde silahlandırıp, büyük şehirleri de "askeri bölgelere" dönüştürmeyi planladığını iddia etti.

Independent Türkçe

Daha fazlasını oku

 
 
DÜNYA

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
TT
TT

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)

Refik Huri

Suriye'nin birliğine ve toprak bütünlüğüne saygı gösterilmesi yönündeki resmi Arap ve uluslararası çağrıların yanında, Suriye'nin bölünmesi yönünde seslerin yükselmesi şaşırtıcı değil. İlginç olan, bölünmeyi savunanların üç temel hususu göz ardı etmeleridir. Birincisi, Suriye'nin 2011 yılından bu yana bölgesel veya uluslararası bir gücün ya da her ikisinin kontrolünde olan kısımlara bölünmüş olduğudur. İkincisi, rejimin yıkılmasından sonraki doğal eğilim, bölünmeden birleşmeye doğru gitmektir; bölünmeyi resmen veya zorla kökleştirmek değildir. Üçüncüsü, Suriye haritası bölge haritasından izole bir harita değildir, dolayısıyla aktörler ister yerel ister bölgesel veya küresel olsunlar, bu haritayla oynamak, diğer haritalarla oynamaya kapalı bir süreç değildir.

Lübnan ve ardından Irak'tan öğrendiğimiz ders Sykes-Picot haritalarının, yüz yıldan fazla bir süredir milliyetçi birleştirme çabalarının ve mezhepçi bölme çabalarının başarısına direndiğidir. Ne ülkeler arasındaki birlik girişimleri başarılı oldu ne de bölünmeler gerçekleşti. Sir Mark Sykes ve François Georges-Picot'nun bölge hakkındaki bilgisizliklerine, İngiliz ve Fransız stratejik tercihler, iki manda ülkesi arasındaki petrol ve diğer hususlarla ilgili rekabet nedeniyle heterojen grupları kapsayan sınırlar çizmekte keyfi davrandıklarına dair hikayelere rağmen, bölge ülkelerinin haritaları iç içe geçmiş ve birbiriyle bağlantılıdır.

Diğer bir deyişle Suriye'de haritanın değişmesi, Lübnan, Irak, Filistin, Türkiye ve İran'daki haritaların da değişmesi anlamına geliyor. Bu da bir tür ayırma ve bir tür ilhak demektir. Zayıf ülkelerden toprak almak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen güçlü ülkelere eklemektir. Burada Osmanlı İmparatorluğu'nun özellikle Halep ve Musul'u ilhak etme hayallerine, Velayeti Fakih’in “Gizli İmam'ın zuhuru ve devletinin kurulması” için her şeyi ilhak etme ve dünyayı yönetme hayalleri, Suriye'deki Golan Tepeleri, Hermon Dağı'nın zirvesi, su kaynakları, Batı Şeria ve tabii Gazze’yi kapsayan ve hatta Güney Lübnan'da Evveli Nehri'ne kadar uzanan “Büyük İsrail” hayalleri ekleniyor.

Ayırma ve ilhak denkleminin gerçekten başarılı olması durumunda bölgede nasıl bir tablonun ortaya çıkacağını bilmeyen yoktur. Topraklarını kaybeden ülkeler ile kendilerine ait olmayan toprakları ilhak eden ülkeler arasında bir barış, kalkınma ve iş birliği tablosu olmayacağı kesindir. Aksine çatışmalara ve savaşlara sahne olacaktır. Dahası sadece İsrail ile toprağı kurtarmak için bir yüz yıl daha sürecek askeri çatışma yaşanmayacak, aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu ile Pers İmparatorluğu arasındaki yüzyıllar süren çatışmalara da geri dönülecektir. Bu ikisi arasındaki çatışma ise sadece nüfuz için değildir.

Bölgesel oyunun, ister şiddetli çatışma bağlamında isterse her bir bölgesel gücün kendine özgü alanlarda nüfuzunu artırma ve böylece yeni bir bölgesel güvenlik sistemi düzenleme anlayışı bağlamında olsun, Türkiye, İran ve İsrail ile sınırlı olduğu düşünülemez. Uluslararası oyun daha büyük. Fransız siyaset bilimci Bertrand Badie'nin “ittifakların giderek ortadan kalktığı ve mevcut gerçekliğe damga vuran bir aşırı akışkanlığın hâkim olduğu, böylece korunan müttefik veya vekilin asıl güç karşısında bir tür bağımsız hareket etme marjına sahip olduğu bir döneme giriş” olarak adlandırdığı bir dönemde, fırsat verilen devlet dışı güçler olgusunun rolü açıktır.

Rusya Ukrayna savaşıyla meşgulse de Suriye'deki Hmeymim Hava Üssü ve Tartus Deniz Üssü'nün korunması için de aktif olarak çalışıyor. Ukrayna savaşında bile Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in yürüttüğü savaş Ukrayna'dan çok daha büyük bir savaştır. Şarku'l Avsat'ın  Indepenedent Arabia'dan aktardığı analize göre Soğuk Savaş sonrasında Batı'nın Rusya'ya karşı haddini aşma durumunu “düzeltmek” ve Moskova'nın büyük bir gücün odak noktası olduğunu kanıtlamak için yapılan bir savaştır.

Mara Karlin'in “Topyekûn Savaş” ile ilgili bir makalesinde söylediği gibi, ABD “Kızıldeniz'in güvenliğini sağlamada başarısız olduysa ve Hint ile Pasifik Okyanuslarını güvence altına alma gücü ile ilgili soru karşısında durduysa” da Ortadoğu ve Uzakdoğu’da büyük oyunu oynamaya kararlı. Çin, ABD tarafından korunan Tayvan'ı geri almakla çok ilgilense ve 130 ülkenin katıldığı “Kuşak ve Yol” projesi konusunda çok rahat olsa da kendisine nüfuz alanları aramaya zorlayan devasa bir deniz ve hava kuvveti inşa ediyor. Ortadoğu ise sadece ticaretten ibaret değil.

Ayırma ve ilhak konuşmaları ile ilgili olarak George Washington Üniversitesi'nde siyaset bilimi ve uluslararası sorunlar profesörü Mark Lynch, “Ortadoğu'nun sonu”ndan bahsediyor. Neden? Çünkü ona göre “eski bir harita yeni bir gerçekliği çarpıtıyor.” Ortadoğu artık Amerikan üniversitelerinin ve ABD Dışişleri Bakanlığı'nın haritalarındaki gibi Arap dünyası, İsrail, Türkiye ve İran’dan ibaret değil. ABD Merkez Komutanlığı haritasına göre artık Afganistan, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Kenya, Pakistan ve Somali'yi de kapsıyor. Edgar Morin'in dediği gibi “Hayatın tümü belirsizlik denizinde yüzmektir.”

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.