Kızıldeniz’de Avrupa Koruma Misyonu: Aspides neden şimdi?

ABD ve İngiltere’ye dahil olmanın arkasında iki güvenlik ve siyasi hedef var.

 AB bayrakları, Brüksel’deki Avrupa Komisyonu genel merkezinin önünde dalgalanıyor (Reuters)
AB bayrakları, Brüksel’deki Avrupa Komisyonu genel merkezinin önünde dalgalanıyor (Reuters)
TT

Kızıldeniz’de Avrupa Koruma Misyonu: Aspides neden şimdi?

 AB bayrakları, Brüksel’deki Avrupa Komisyonu genel merkezinin önünde dalgalanıyor (Reuters)
AB bayrakları, Brüksel’deki Avrupa Komisyonu genel merkezinin önünde dalgalanıyor (Reuters)

Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen’in Kızıldeniz’de Avrupa Deniz Koruma Misyonu Aspides’in başlatıldığını duyurmasıyla, söz konusu adımın sonuçları, zamanlaması ve en önemlisi Husilerin Avrupa gemilerine olan eylemlerine ilişkin sonuçları hakkında sorular ortaya çıktı.

Geçen pazartesi günü Ursula von der Leyen, X üzerinden ‘Avrupa’nın, uluslararası ortaklarıyla koordineli olarak Kızıldeniz’de seyrüsefer özgürlüğünü korumak için çalışacağını’ belirtti. Aden Körfezi ve Kızıldeniz’deki gemilerin güvenliğini sağlamak için Aralık ayından bu yana Birleşik Krallık ile işbirliği içinde çalışan ABD’ye atıfta bulundu.

Aspides misyonu Fransa, Almanya, İtalya ve Belçika’ya ait donanma gemilerinden oluşurken, İspanya ise buna dahil olmayı kabul etmedi. Sorumluluklar şu şekilde dağıtıldı; Yunanistan stratejik düzeyde operasyonun liderliğini elinde tutarken, İtalya da taktiksel düzeyde gücün liderliğini elinde tutuyor. Liderliğin karargahı olarak Yunanistan’ın Larissa şehri seçildi. Görev, üç ifadeyle özetlenebilir: Eşlik et, izle ve koru.

Yunan bayraklı Sea Champion kargo gemisi, Kızıldeniz’de saldırıya uğradıktan sonra çarşamba günü Yemen’in Aden limanına yanaştı (Reuters)
Yunan bayraklı Sea Champion kargo gemisi, Kızıldeniz’de saldırıya uğradıktan sonra çarşamba günü Yemen’in Aden limanına yanaştı (Reuters)

Anglo-Amerikan ve Avrupa misyonları arasında büyük bir fark var. Öyle ki Avrupa misyonu, yalnızca ‘savunma duruşu’ gerektiriyor. Bu da ilkinde olduğu gibi Yemen’deki Husi mevzilerine karşı insansız hava aracı ve savaş uçaklarıyla askeri saldırı düzenlemeyeceği anlamına geliyor.

Çatışma kuralları, olup biteni izlemesine, kendini savunmasına ve Kızıldeniz’den geçen gemileri korumasına izin verildiğini gösteriyor. Ancak önleyici ateş açılmasına izin verilmiyor, yalnızca silahlıların saldırılarına maruz kalması durumunda koruduğu gemileri savunmasına izin veriliyor.

İlk eylem

Avrupa Komisyonu, henüz resmi olarak kurulduğunu açıklamamıştı ki ertesi gün (20 Şubat) çalışmalarına başladı. Fransa Savunma Bakanlığı’ndan yapılan açıklamaya göre ilk eylem, Fransız Donanması’na ait iki fırkateyn olan Languedoc ve Alsace’nin Husilerin kontrolündeki Yemen topraklarından fırlatılan iki SİHA’yı düşürmesi sonucu yaşandı.

Genellikle Kızıldeniz’e bakan Hudeyde şehri yakınları, Husi SİHA’larının saldırı için atış noktası sayılıyor. Aynı şekilde Fransa Genelkurmay Başkanlığı, dün (22 Şubat Perşembe) yaptığı açıklamada, çok görevli firkateyninin çarşamba- perşembe gecesi aynı türde tehdidi tespit ettiğini ve iki İHA’yı ateşleyerek onları imha ettiğini duyurdu.

Paris, iki gün önce yaptığı açıklamada, askeri kuvvetleri tarafından alınan tedbirlerin Süveyş Kanalı’ndan Hürmüz Boğazı’na kadar deniz güvenliğine katkıda bulunduğunu ve seyrüsefer özgürlüğünün korunmasını desteklediğini dile getirdi. Ayrıca Avrupa Birliği’nin (AB) Kızıldeniz’de ticari gemiciliği güvence altına almak için yürüttüğü askeri operasyonun da aynı durumu amaçladığını vurguladı.

Hedefler ve maliyet

Avrupa misyonuyla ilgili çeşitli sorular ortaya çıkıyor. Bir yandan Paris’teki Avrupalı ​​savunma kaynakları, AB ülkelerinin ‘Kızıldeniz ve Aden Körfezi’nde varlıklarını savunma niyetinde olduklarını ve diğer boğaz ve denizlerde olduğu gibi Kızıldeniz’de de seyrüsefer özgürlüğüne önem verdiklerini’ göstermesi açısından operasyonun büyük önem taşıyan bir mesele olduğuna dikkati çekti.

Avrupalıların geçen yılın sonunda başlatılan Anglo-Amerikan misyonuna yetişmek için acele ederken, bu noktada iki hedef var; Siyasi ve güvenlik. O tarihten bu yana ABD- İngiltere güçleri, özellikle caydırıcı mesajlar vererek Husi mevziilerini zayıflatmak, üslerini ve İHA’ları yok etmek amacıyla saldırılar düzenleyerek, ticari gemileri koruyor, onlara eşlik ediyor, onları hedef alan SİHA’ları vuruyor.

Husiler, Gazze savaşından yararlanarak on binlerce yeni milis görevlendirdi (Reuters)
Husiler, Gazze savaşından yararlanarak on binlerce yeni milis görevlendirdi (Reuters)

Öte yandan Gazze’yle dayanışmanın bir ifadesi olarak öncelikli amacının, İsrail’e giden gemileri engellemek olduğunu öne süren Husiler caydırıcı görünmüyor. Aksine durum tam tersi. Çünkü ABD ve İngiliz donanma gemilerini hedef almaya başladı. Saldırılarında, iki ülkenin (ABD ve İngiltere) çıkarlarının ‘meşru hedef’ haline geldiğini söylüyor.

Avrupa ekipmanlarının gelişinin, olayların gerçekliğini değiştirmeyeceği ve Husi saldırılarının devam edeceği yönünde bir kanaat var. Husilerin gemilerin rotalarını, kullandıkları drone miktarlarını ve bunları nasıl kullanacaklarını belirleme becerisi hakkında sorular ortaya çıkıyor. Ticari gemileri ve askeri gemileri hedef alma konusunda giderek daha hassas hale geldikleri görülüyor.

SİHA’ların sağlanması, bunların kullanımına ilişkin eğitim verilmesi, ticari gemiler ve askeri deniz taşıtlarının koordinatlarının sağlanması ve belki de bunların fırlatılmasına dahil olma açısından Batı kanaatleri, İran’ın ‘gerçek operatör’ olduğu yönünde.

Avrupa misyonunun görev süresi, bir yıl süreyle uzatılıyor. Avrupa başkentlerinde gündem olan soru, Husilerin Avrupa denizcilik sektörünü hedef alıp almayacağıyla ilgili. Zira Amerikan ve İngiliz donanma gemilerine, doğrudan onları hedef alma ve AB ülkelerine ait gemileri hedef alma şeklinde yaklaşmaya başladılar. Soru bu ve Husilerin buna vereceği cevap gecikmeyecek.



Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
TT

Savaşlar ve anlaşmalar ABD’si: Karmaşık bir dünyayı basitleştirmek

 6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)
6 Haziran 2025'te Ukrayna Acil Durum İdaresi tarafından yayınlanan ve Boltava'da bir Rus hava saldırısından sonra yanan binaları gösteren fotoğraf (AFP)

Refik Huri

ABD, “uluslar inşa etme” başlıklı savaş döneminden Ukrayna, Gazze ve İran nükleer dosyasında acil uzlaşılar dönemine geçişi tamamlıyor. Her iki durumda da ABD dünyadaki komplikasyonları anlamaktan aciz gibi görünüyor.

Savaşlar döneminde, Başkan George W. Bush başkanlığında neo-muhafazakarlar, el-Kaide’nin New York'taki Dünya Ticaret Merkezi’ne yönelik saldırısını Afganistan'ı, ardından Irak’ı istila etme, Taliban ile Başkan Saddam Hüseyin rejimlerini devirme, dönemin ulusal güvenlik danışmanı Condoleezza Rice’ın, “Yeni Ortadoğu” olarak adlandırdığı planı gerçekleştirmeye çalışarak dünyayı zorla değiştirme hırsları için kullandılar.

Başkan Donald Trump'ın varmaya çalıştığı uzlaşılar döneminde ise itici güç anlaşmalar politikasıdır. Dünya Trump'ın ve etrafındaki oligarşinin gözünde savaş alanı değil, bir borsadır. Ukrayna, Gazze ve nükleer dosyada zor uzlaşılar için müzakereleri yürüten kişi ise krizler, savaşlar, jeopolitik ve stratejik çatışmalar dünyasında deneyimsiz olan gayrimenkul geliştiricisi Steve Witkoff'tur.

Beyaz Saray'daki karar alıcıya gelince, temsilcisinden daha deneyimli değil ve kararlarında içgüdü ile basit algıya güveniyor, bu şekilde ABD'yi değiştirmek istedi ve karmaşık bir dünyaya tosladı. Kendilerine hizmet eden anlaşmalara açık olsalar bile, ideoloji tarafından yönlendirilen üç oyuncu ile canlı yayında dilediği iyi dilekler ve iyi niyetli çağrılarla başa çıkmaya çalıştı. Bunlardan ilki, yorumcu Nahum Barnea tarafından “iki ayak üzerinde yürüyen bir yanlış anlama” olarak tanımlanan Binyamin Netanyahu’dur. İkincisi, İmam Humeyni'nin dediği gibi, ABD'ye düşmanlığı devrimin temellerinden biri saymaya bağlı kalan, İslam Cumhuriyeti'nin güçlü bir devlet ve Devrim Muhafızları’nın anayasaya göre ihraç etme görevini üstlendiği bir devrim olduğunda ısrar eden İran'ın Dini Lideri Ali Hamaney’dir. Sonuncusu, istihbarattan Kremlin liderliğine yükselen, ABD, Avrupa ve Soğuk Savaş’ın sona ermesi, Sovyetler Birliği'nin devrilmesinden sonra “tarihin sonu” olduğunu hayal ederek muzaffer gibi davranan herkesten Rusya’nın intikamını almaya başlayan tecrübeli Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’dir.

ABD Taliban’ı devirdikten sonra en uzun Amerikan savaşı haline gelen Afganistan'da 18 yıl boyunca savaştı ve “uluslar inşa etme” planını uygulamaya çalıştı.  General Stanley Allen McChrystal’ın dediği gibi, ABD, “geleneksel yollarla devrimci hedeflere ulaşmak istedi.” Yine ABD’nin en önemli komutanlarından olan McChrystal’a göre “başarı ölçeği öldürdüğümüz Taliban unsurlarının sayısı değil, aksine koruduğumuz nüfus sayısıdır.” Bir görgü tanığına göre, ABD’den yardımlar alanlar ve gündüz polikliniklerinde tedavi edilenler, geceleri ona karşı savaşıyorlardı. ABD, eski istihbarat direktörü Richard Helms'in şu sözlerini okumadı: “Ortadoğu politikaları ile ilgili tüm saçmalıkları unutun ve yüzyıllık ömürleri olan hususlara, dini mezhepler, aşiretler, kabileler ve etnik kökenlere dikkat edin.” Yine ABD, “Bir Afgan'ı kiralayabilirsiniz ama satın alamazsınız” diyen kişinin tavsiyesini dikkate almadı ve savaş Taliban’ın iktidara dönmesi ve kendisinin Kabil'den aşağılayıcı bir biçimde çekilmesiyle sona erdi.

ABD Irak'ı da kısa bir fırtınalı savaşın ardından işgal etti, Saddam Hüseyin rejimini devirdi ama çok geçmeden sokaklarında boğuldu. Terör diye adlandırdığı eylemlerle şiddetli bir direnişle karşı karşıya kaldı. Demokrasinin Irak'tan bölgeye yayılarak onu kaplayacağını hayal etti. Richard Perle'in dediği gibi saf bir şekilde “Saddam'ın devrilmesinin İranlıları Mollalar diktatörlüğünden kurtulmaya motive edeceğine” inandı. Ama bunun yerine Irak'ı “şer ekseni” içinde yer alan İslam Cumhuriyeti'ne altın bir tabakta sundu.

ABD anayasa uzmanı Noah Feldman'ın “hızlı seçimler yapmak demokrasiye hizmet etmeye kendisini adamamış, yanlış kişileri iktidara getirir” sözünü görmezden geldi. Irak'ın mutlak yöneticisi olarak atanan, ordunun ve Baas Partisi'nin dağıtılmasını emreden bilgisiz Paul Bremer da en azından şu itirafta bulundu: “Zaferden sonra Irak'taki güvenlik tehditlerine karşı koymaya hazır değildik.” Irak hükümetinin Amerikan güçlerinin yardımına ihtiyacı olmasına rağmen, Suriye'de Esed rejiminin devrilmesinden sonra İran’ın taraftarlarının bu güçlerin ülkeden hızla çekilmesi talebinin gerileyeceğini gösteren hiçbir şey yok. Artık Ahmet eş-Şara’nın başkanlığı konusunda rahatlamış olan Amerikan güçleri de kendisine karşı eylemlerde bulunan İran ve Suriye rejimleri arasında sıkışmış değil.

Steve Coll, “Aşil Tuzağı: Saddam Hüseyin, CIA ve ABD’nin Irak İşgalinin Kökenleri” kitabında: “Saddam'ın dayısı, eğitimcisi ve öğretmeni Hayrullah Kifah’ın, ailenin felsefesini ‘Allah üç şeyi yaratmamalıydı; Persler, Yahudiler ve sinekler’ şeklinde özetlediğini” anlatır.

Rusya'nın Ukrayna'yı işgaline gelince, Başkan Vladimir Putin bunu NATO’nun Rusya sınırlarına yaklaşmasına ve neo-Nazilerin Kiev’i kontrol etmesine karşı kendini savunmak olarak tasvir ediyor. Ukraynalı gazeteci Illia Ponomarenko ise “Sana nasıl olduğunu göstereceğim” kitabında böyle olmadığına inanıyor ve şöyle diyor: “Ukrayna savaşının NATO ve hayali Batı tehditleriyle hiçbir ilgisi yok. Aksine, bu işgal, devleti Rus halkının çıkarlarına değil, kendi çıkarlarının hizmetine sunan bir diktatörün deliliğiyle ilgilidir.” Şarku'l Avsat'ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Putin Gürcistan'dan iki bölgeyi koparıp aldı, oğul Bush ve Obama ile bağları iyi olduğunda da Kırım'ı ilhak etti.

Kimse Trump'ın üç karmaşık sorunu çözecek anlaşmalarda nasıl başarılı olabileceğini bilmiyor. Bu sorunların ilki, İran'ın uranyum zenginleştirmesini ve yaptırımlara katlandıktan, nükleer eşikteki devlet olmak için milyarlarca dolar harcadıktan sonra nükleer silah sahibi olmasını önlemektir. İkincisi, Putin’in üçüncü yılında olmasına rağmen halen “özel operasyon” olarak adlandırdığı kapsamlı savaşı durdurmayı kabul etmesi için Cumhurbaşkanı Zelenskiy’yi, Kırım ve çoğu şu anda Rusya tarafından işgal edilmiş dört bölgenin kaybını kabul etmeye zorlamaktır. Üçüncüsü, Netanyahu’yu, savaşı bitirmeye ve Hamas hareketi ile İsrail'deki aşırı radikal hükümet arasındaki bir anlaşmayla rehineleri geri getirmenin bedeli olarak yıktığı Gazze'den çekilmeye zorlamaktır. Ama İsrail’in aşırı radikal hükümeti, Filistin devletini reddediyor ve Batı Şeria'yı ilhak etmekte diretiyor, eski rejimin silahlarının yok edilmesinden, onunla imzalanan güçleri ayırma anlaşması bölgesinin işgalinden sonra Suriye'deki yeni durumdan memnun, ayrıca Lübnan'daki Hizbullah'a şiddetli darbeler indirmeye de devam ediyor.

İronik olan, bu anlaşmalarda varsayılan başarının sadece statükoyu kabul etme ve “hakkın gücünden güç ile dayatılan hakka geçiş”ten ibaret olmasıdır.

Pascal De Sutter “Bizi Yönetenler” kitabında şöyle der: “En çılgın insanlara, kibirli ve yalancılara oy veriyoruz, çünkü hataları bize kendimiz hakkında güven veriyor. Bu yüzden bizim gibi olanlara oy veriyoruz.” ABD de bu konuda ilk değil, aksine listenin sonunda.

*Bu analiz Şarkul Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.