İsrail Lübnan’a karşı savaşında Gazze'deki hatalarından ders çıkardı mı?

Askeri yetkililer ‘aynı hatayı tekrarlayıp farklı sonuçlar beklemeye’ ve stratejik bir plan olmadan savaşa girmeye karşı uyardı

İsrail Lübnan’ın güneyinde geniş çaplı bir operasyon yürütüyor (AFP)
İsrail Lübnan’ın güneyinde geniş çaplı bir operasyon yürütüyor (AFP)
TT

İsrail Lübnan’a karşı savaşında Gazze'deki hatalarından ders çıkardı mı?

İsrail Lübnan’ın güneyinde geniş çaplı bir operasyon yürütüyor (AFP)
İsrail Lübnan’ın güneyinde geniş çaplı bir operasyon yürütüyor (AFP)

Emel Şehade

İsrail ordusu tarafından dün Lübnan'a yapılan ve ilk saatlerde 400'ü aşan yoğun ve yaygın hava saldırıları, İsrail ile Hizbullah arasındaki çatışmalarda yeni bir aşamaya geçildiğini gösterdi. Güvenlik yetkilileri ve siyasetçiler, topyekûn bir savaş riskine karşı uyardılar. Siyasetçiler, Lübnan'daki çatışmaların ne zaman sona ereceğine dair herhangi bir tarih belirtilmeden, Hizbullah üzerinde bir baskı aracı oluşturacağı ve barışçıl bir çözüme doğru ilerleneceği düşüncesiyle, başta Rıdvan Gücü üyelerinin Litani Nehri’nin kuzeyine ve sınırdan 10 kilometre uzağa çekilmesi olmak üzere askeri planları onayladılar.

İsrail saldırılarını yoğunlaştırdı ve planlarını ‘çatışmaları yoğunlaştırmak İsrail'in taleplerini gerçekleştirmek için baskı yaratır’ denklemi çerçevesinde uygulamaya başladı. İsrail daha önce de Gazze Şeridi’nde Hamas Hareketi’ne karşı bu yöntemi kullanmış, çatışmaları yoğunlaştırmanın ve Hamas liderlerinin peşine düşmenin ona boyun eğdireceğini ve İsrail ordusunun Philadelphia (Salahaddin) Koridorunda kalması da dahil olmak üzere kendi şartlarına uygun bir esir takası anlaşmasına varmak zorunda bırakacağını duyurmuştu.

İsrail, Gazze'de başarısız olan bu denklemi şimdi Lübnan'da ve dün başlattığı yoğun saldırılarla bir kez daha harekete geçirdi. Güvenlik yetkililerine göre İsrail, ordunun planının ilk aşaması olan kuzey sakinlerinin evlerine dönmesi sağlanana kadar günlerce sürmesi beklenen Hizbullah üzerindeki baskıyı yoğunlaştırmayı hedefliyor.

İsrail, bu denkleme bağlı kalmasına rağmen Gazze'nin bazı bölgelerinden çekildikten sonra Hamas'ın yeniden toparlandığı bu bölgelere geri dönmesinin ardından yapılan yoğun eleştiriler üzerine Lübnan'daki çatışmaların günlerce sürmesini ve Hizbullah'ın askeri altyapısı ile silah depolarının tamamen ortadan kaldırılmasını istiyor.

Tel Aviv, çağrı cihazı saldırılarının ve geniş alanlardaki askeri çatışmaların Hizbullah üzerinde, kuzeydeki Litani Nehri'nden ve İsrail'den uzaklaşması sağlayacak  şekilde bir barış anlaşması taslağını kabul etmesi için büyük bir baskı oluşturmasını umuyordu.

Stratejik plan eksikliği

İsrail'in 7 Ekim 2023 saldırısının üzerinden bir yıl geçmesine rağmen Hamas'ın ortadan kaldırılması, altyapısının yok edilmesi ve rehinelerin kurtarılması gibi açıkladığı hedeflerden bir tanesine dahi ulaşamamış olması, İsrail hükümetinin Hamas’ın saldırısının ardından benimsediği ve koalisyon hükümetinin görevine devam etmesinin yanı sıra Başbakan Binyamin Netanyahu'nun kişisel çıkarlarının sağlanmasına dayalı politikanın bir yansıması. Bu önermeye uygun olarak İsrail yaklaşık bir yıldır Gazze Şeridi’nde yürüttüğü savaşa ve sonrasına ilişkin bir takvimin yer aldığı stratejik bir plan olmaksızın hareket etti.

İsrail bugün Lübnan'a karşı yürüttüğü savaşa, halkı evlerine geri döndürme hedefine ulaşmak için stratejik bir planı olmadan giriyor. Stratejik bir plan sadece askeri eylemleri değil, halkın nasıl korunacağını ve tüm sınır bölgelerinde sükunetin nasıl sağlanacağını da içerir.

İsrail gazetesi Yedioth Ahronoth tarafından yayınlanan ve Gazze ile Lübnan arasındaki durumu karşılaştıran bir analize, İsrail'in bu yılın başlarından bu yana Gazze'de ‘üçüncü aşama stratejisi’ benimsediği belirtiliyor. Lokal saldırılara ve sonrasındaki akınlara odaklanan bu stratejide Hamas, ağır darbeler alsa da varlığını sürdürüyor ve Gazze'de baskın güç olan askeri gücünü korumaya devam ediyor. Analize göre Lübnan'da ise amaç Gazze Şeridi'nde olduğu gibi düşmanı zayıflatmaktan ziyade Hizbullah'a ciddi zarar verebilecek ve karşılık vermesi için bir ikilem yaratabilecek, ancak askeri kapasitesini azaltmayacak ve kesinlikle beyaz bayrak çekmeye itmeyecek şekilde üst düzey komutanlarının topluca tasfiye edilmesi.

Gazze'de uygulanan bu taktik, çok sayıda güvenlik uzmanı ve askeri uzman tarafından da teyit edildiği üzere, İsrail için tatmin edici bir sonuç doğurmadı. Fakat İsrail, Hizbullah'ın askeri kapasitesinin Hamas'ınkinden 10 kat daha fazla olmasına rağmen Lübnan'da bu taktiği yeniden uygulamaya koydu. İsrailli emekli Tümgeneral Yitzhak Brik’e göre bu durum İsrail'i tıpkı Gazze'de olduğu gibi büyük bir başarısızlığa sürükleyecek. Brik, yaptığı değerlendirmede “İsrail ordusu Gazze'den ders almalı ve Lübnan ile sadece bizi Lübnan çamurunda boğmakla kalmayacak, aynı zamanda İsrail'e büyük zarar verecek bölgesel bir savaşın kapılarını açacak tehlikeli bir savaşa girmemeliydi” ifadelerini kullandı.

İsrailli emekli Tümgeneral, sözlerini şöyle sürdürdü:

“Kuzeyde tırmanan savaşı yöneten hükümet, neredeyse bir yıldır Gazze Şeridi'nde kanlı bir savaşın içinde olan hükümetle aynı hükümet. Bu hükümet hala Binyamin Netanyahu başkanlığındaki aşırı sağcı hükümet. Netanyahu da geniş kapsamlı adımlar atmakta zorlanan ve bunun yerine geçici olanın kalıcı olmasına izin veren dar görüşlü biri.”

Birçok hata yapıldı

Askeri uzmanlara ve güvenlik uzmanlarına göre İsrail'in Gazze'deki çatışmaları çözmeden ve hatta bir esir takası anlaşmasına varmadan kuzey cephesini açma kararı alması, bu savaşın ilk hatasıydı. Uzmanlar, karar vericilerin bu riski bilmelerine rağmen İsrail'in iç cephesinin yüzlerce kişinin hayatını tehlikeye atacak güçlü saldırılara maruz kalacağını tahmin ediyorlar.

Askeri uzman Omer Dink yaptığı değerlendirmede şunları söyledi:

“İsrail Gazze'de birçok hata yaptı. Lübnan'a geçerken de bundan hiç ders almadı. İsrail Gazze'de kısa sürede ulaşacağını söylediği hedefler koydu, ama bu hedefler kendi başlarına uygulanamaz. Özellikle ordunun (Hamas’a) ağır darbeler indirme ve hedeflere kısa sürede ulaşma sözü vermesine rağmen yaklaşık bir yıllık bir sürenin ardından bugün bu hedefler başarısız olduktan sonra, İsrail geniş çaplı bir askeri operasyon başlattı. Beyrut’un banliyölerini hedef alan yoğun hava saldırıları başlattı ve herkesin topyekûn bir savaşa yol açacağı konusunda uyardığı adımlar attı. Bu, savaşın yönetiminde İsrail'e orta ve uzun vadede ağır ekonomik bedele ve sivil kayıplara mal olacak stratejik bir hatadır.”

İsrail Gazze'de olduğu gibi Lübnan'da da stratejisi olmayan bir savaş yürütüyor.

İsrail planında bir tampon bölge kurmayı hedefliyor. Bu hedef, bir yandan İsrail için zorluklara yol açarken diğer yandan da istenen hedefe ulaşmadan sınır bölgelerinde çatışmaları yoğunlaştırmasına neden oluyor. İsrail, bugün Lübnan’da Gazze'dekiyle aynı hedefi koyuyor. Bir tampon bölge oluşturma ve Hizbullah üyelerini sınırdan ve Litani Nehri’nin kuzeyinden uzaklaştırma hedefine ulaşana kadar Lübnan’ı bombalamaktan ve çatışmaların kapsamını genişletmekten geri adım atmayacağını ilan ediyor.

Uzmanlara göre bu hedefi koyarak, planladığı gibi kısa sürede hedefe ulaşmasını önleyen engelleri ve daha ziyade izole bölgeyi işgal etmesini önlemek için bir muhalefet oluşturuyor. Bu da Dink’e göre Lübnan içinde uzun süreli bir işgalin yanı sıra aynı hatanın tekrarlanıp farklı sonuçlar beklenmesi anlamına geliyor. Dink, “Ayrıca Hizbullah'ın sınırdan Litani Nehri’ne kadar konuşlandığını ve güçlü olduğunu, sağlam bir askeri altyapısının bulunduğunu ve silahlanma kanallarının Philadelphia Koridoru gibi tek bir güzergâha dayanmadığını unutmamalıyız” diye ekledi.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Aarbia’dan çevrilmiştir.



İsrail Lübnan'da haritaları değiştirmeye başlarken İran ‘Hasani yaklaşımına’ geri döndü

İsrail’in Lübnan'ın güneyindeki Zevtar beldesine düzenlediği füzeli saldırıda etrafa saçılan kıvılcımlar (AFP)
İsrail’in Lübnan'ın güneyindeki Zevtar beldesine düzenlediği füzeli saldırıda etrafa saçılan kıvılcımlar (AFP)
TT

İsrail Lübnan'da haritaları değiştirmeye başlarken İran ‘Hasani yaklaşımına’ geri döndü

İsrail’in Lübnan'ın güneyindeki Zevtar beldesine düzenlediği füzeli saldırıda etrafa saçılan kıvılcımlar (AFP)
İsrail’in Lübnan'ın güneyindeki Zevtar beldesine düzenlediği füzeli saldırıda etrafa saçılan kıvılcımlar (AFP)

Husam İtani

Hizbullah'a yakın analistler ve yazarlar, Hizbullah destekçilerine İsrail basınını takip etmelerini tavsıyor ediyor ve Haaretz, Yediot Ahronot ve Maariv gibi İsrail gazetelerindeki makalelerin ve İsrail televizyonlarındaki siyasi programların, İsrail’de kötüye giden ve tam bir çöküşe ve Hizbullah liderlerinin Mescid-i Aksa'da namaz kılma vaatlerinin yerine getirilmesine gittikçe yaklaşan iç siyasi, ekonomik ve sosyal durum hakkında önemli bilgiler barındırdığını söylüyorlar.

Ancak bahsi geçen analistler ve yazarlar, İsrail toplumunun yakında çökeceğine dair kötümser makaleler ve tahminlerden çok daha fazlasını kaçırmış görünüyorlar. Örneğin, Binyamin Netanyahu hükümetinin, Hizbullah'ın felaketle sonuçlanan Aksa Tufanı Operasyonu'nun ardından Hamas'ı desteklemek için sözde oyalama savaşının ilk günlerinden beri Lübnan için neler hazırladığına dair açık ve net bir şekilde yapılan açıklamaları gözden kaçırdılar. İsrailli yetkililerin, 60 bin kişinin yerinden edildiği kuzeydeki statükoya müsamaha göstermeyeceklerine dair uzun süredir yapılan tehditlerden ve uyarılardan habersizler.

İsraillilerin Hamas gibi kendilerine karşı bir tehdit olarak gördükleri bir örgütün sınırlarının hiçbir yerinde var olmasına ve Aksa Tufanı’nın ne pahasına olursa olsun tekrarlanmasına izin vermeyeceklerini duyurmalarının üzerinden çok zaman geçmedi. Bu sözler açık bir şekilde, 2018 yılında İsrailliler tarafından keşfedilen ve İsrail içlerine kadar uzanan tünelleri, Hizbullah sözcüleri ve diğer yetkilileri tarafından geniş başlıkları ve hatta detaylarıyla anlatılan ‘Celile'yi Kurtarma Operasyonu’ planında kullanılmak üzere inşa edilen tünelleri, Hizbullah’ın Rıdvan Gücü’nün İsrail'in kuzeyindeki yerleşim birimlerini ele geçirmedeki rolü ve benzerleri hakkında çok şey söylenen Hizbullah'a yönelikti.

‘Dikkat dağıtma savaşının’ ilk günlerinden itibaren İsrail'in kendisine yönelik roket saldırılarına karşılık verme biçiminde köklü bir değişiklik olduğu görüldü. İsrail, çağrı cihazlarının ve telsizlerin patlatılmasından ve son büyük hava saldırılarından önce Lübnan’da siviller dışında 426 Hizbullah üyesi ve 26 Emel Hareketi üyesini öldürdü. Yaklaşık bir yıldır aralıklarla devam eden çatışmalarda ölen Hizbullah üyesi sayısının İsrail ile çatışma tarihinde daha önce görülmemiş bir rakam olduğu açıktı. Çağrı cihazı ve telsiz saldırıları, Rıdvan Gücü komutanlığına yapılan hava saldırısı ve şiddetli bombardımanlarla tablo daha da kötüleşti.

Peki İsrail neyin peşinde?

Başbakan Netanyahu, Savunma Bakanı Yoav Gallant ve (genellikle pek ciddiye alınmayan Avichai Adrai de dahil) ordu sözcüleri tarafından yapılan sözlü ve yazılı açıklamalar yan yana konulduğunda İsrail'in planı büyük bir doğruluk ve netlikle çizilebilir. İsrail, Lübnan topraklarından on ila on beş kilometre içerideki tüm yaşam unsurlarını yok edecek ve sadece sivil halkın değil Lübnan ordusunun da geri dönüşünü engelleyecek. Dolayısıyla bu bölge Hizbullah üyelerine de yasaklanacak. İsrail sınırından yaklaşık yirmi kilometre uzaklıktaki Litani Nehri'ne kadar uzanan bölgeler sıkı güvenlik kontrolü altına alınacak ve sivillerin hareket etmesinin zor olduğu bir ‘ölüm bölgesi’ haline getirilecek.

İsrail, Lübnan topraklarından on ila on beş kilometre içerideki tüm yaşam unsurlarını yok edecek.

İsrail Gazze'de yaptığını Lübnan'da iki aşamalı olarak tekrarlıyor. Bu aşamalardan birincisi, Güney Lübnan'ın büyük bir bölümünü doğrudan ateşle kontrol altına almak, ikincisi ise durumu 7 Ekim 2023'teki haline getirecek diplomatik bir çözümü kabul etmemek.

ABD Başkanı Joe Biden’ın Özel Temsilcisi Amos Hochstein, bölgeye gerçekleştirdiği son ziyarette Lübnan’ın geçici Başbakanı Necip Mikati ve Meclis Başkanı Nebih Berri ile görüşerek Hizbullah'ı ateşkes için diplomatik çabalara yanıt vermeye ikna etmelerini istedi. Ancak Hizbullah'ın Gazze'yi desteklemeye devam etme ve Gazze'de ateşkes sağlanmadan İsrail’in kuzeyinde yaşayanların geri dönmelerine izin vermeme konusundaki kararlı duruşuyla karşılaştı. Hochstein, İsrail'de de kuzey sakinlerinin gerekirse zorla geri döneceklerine dair Hizbullah'ınkine benzer bir uzlaşmazlıkla karşılandı. Burada İsrail'in Lübnanlıların ve Filistinlilerin yaşamlarına ve haklarına değer vermediğini ve hiçbir zaman da vermeyeceğini söylemeye bile gerek yok.

rthth
İsrail'in kuzey semalarında uçan bir savaş uçağı, 23 Eylül (Reuters)

Nasıl ki Netanyahu hükümeti 7 Ekim saldırısının tekrarlanmasını önlemek bahanesiyle Hamas'ın ya da Filistin Yönetimi’nin Gazze'de iktidara geri dönmesine karşı çıkıyorsa aynı şekilde Hizbullah'ın hatta Lübnan'daki meşru yönetimin iktidara geri dönmesini de engellemeyi planlıyor. Buna hem Lübnan'da hem de Filistin'de siyasi bir çözümün tartışılmaması eşlik ediyor.

İsrail planının ikinci aşaması çağrı cihazlarının patlatılmasıyla başladı. İsrail, bunun hemen akabinde Hizbullah'ın hareket etme ve karşılık verme yeteneği en yüksek birimini vurmak için ‘kafa kesme operasyonları’ diye adlandırılan operasyonlarla Rıdvan Gücü komutanlarını öldürdü.

Elit birliğin karar merkezini ortadan kaldırılarak Hizbullah'ın taarruz kabiliyetlerinin sekteye uğratılması ve ardından 23 Eylül Pazartesi günü gerçekleştirilen yoğun saldırılar, bir yandan Radvan Gücü’nün misilleme niteliğinde bir kara harekatı başlatmasını, diğer yandan birçoğu araç ve kamyonlar üzerinde taşınan Hizbullah füzelerinin tahkimatlarından çıkarılarak hazır müdahale planlarına göre önceden belirlenmiş ateşleme noktalarına ulaşmasını engellemeyi amaçlıyordu.

Bir başka deyişle İsrail güçleri istihbarat servisleriyle iş birliği yaparak çağrı cihazı ve telsiz patlamaları saldırısından bu yana art arda gerçekleştirilen saldırıların yarattığı şok halinden faydalanarak askeri operasyonlarda üstünlüğü ele geçirdi ve Hizbullah’ı hazırladığı güçle karşılık verme imkanından mahrum bıraktı.

Dikkat edilmesi gereken ikinci bir nokta ise İsrail'in Lübnanlı sivillere Hizbullah'ın silah depoladığı evlerden uzak durmaları yönünde yaptığı çağrıların pratikte Hizbullah üyelerinin konuşlandığı tüm bölgelerin boşaltılması çağrısı olması. Hizbullah üyelerinin konuşlandığı tüm bölgelerin boşaltılması çağrısı, siviller arasında herhangi bir evin silah deposu olabileceği ve dolayısıyla İsrail’in hava saldırılarına açık hedef olduğu şüphesi uyandırıyor.

Bu plan ve İsrail bombardımanının ilk dalgası sırasında onlarca köyün acımasızca bombalanması ve yaklaşık 200 sivilin öldürülmesi, güney bölgelerinden Beyrut'un güney banliyölerine ve dağlarına doğru kaçış şeklinde bir panik durumu yaratmayı başardı. Durum, İsrail Ordusu Sözcüsü tarafından yapılan Bekaa Vadisi’nin köylerinin iki saat içinde boşaltılması tehdidiyle daha da kötüleşti.

Yukarı Cubeyl'deki İhmec bölgesinin bombalanması aynı zamanda Lübnanlı Hıristiyanlara, el-Avni Hareketi gibi bazı akımların Hizbullah'a destek vermeye çalışması halinde İsrail'in hedefinden kaçamayacakları mesajı veriyor.

Son günlerde ortaya çıkan bir başka husus da Hizbullah’ın ve onun emniyet ve askeri birimlerinin 8 Ekim 2023 tarihinden bu yana aldığı darbelerden ders çıkaramaması ve alternatifler geliştirememesi. Bu durum Hizbullah’ın imajına ciddi zarar verdi. Hizbullah uzun yıllar boyunca Lübnanlıları – hem Hizbullah destekçilerini hem de diğerlerini- başta güvenlik ve askeri alanlar olmak üzere tüm alanlarda yüksek yetkinliklere sahip olduğuna ikna etmeye çalıştı. Ancak son birkaç gün içinde yaşananlar, bunun tam tersini gösterdi. Hava saldırıları Hizbullah’ın lojistik sistemini darmadağın ederken Hizbullah’ın kendi ekosistemi olarak gördüğü yüz binlerce sivilin durumunun ele alınması için gerekli insani boyutların ihmal ettiği de ortada.

İran ve Hasani ve Hüseyni yaklaşımları

Hizbullah'ın üst düzey komutanlarından Fuad Şükür’ün öldürülmesi ve ertesi gün Hamas'ın Siyasi Büro Başkanı İsmail Heniyye'nin Tahran'ın merkezinde Devrim Muhafızları Ordusu’na (DMO) ait bir konutta öldürülmesinden bu yana Lübnanlılar arasında sık sık “İran şimdi ne yapacak? İran ne yapacak? Şam'daki İran konsolosluğunun bombalanmasına verilen tepkinin çok ‘ölçülü’ ve ‘önlenebilir’ olmasının ardından Hizbullah'ı kendi kaderine mi terk edecek?” soruları sorulmaya başladı.

İsrail güçleri istihbarat servisleriyle iş birliği yaparak çağrı cihazı ve telsiz patlamaları saldırısından bu yana art arda gerçekleştirilen saldırıların yarattığı şok halinden faydalanarak askeri operasyonlarda üstünlüğü ele geçirdi.

Bu sorular, İran'ın içinde bulunduğu durumun aşırı basitleştirilmiş şekilde yapılan bir okumasından kaynaklanıyor. Bu okumada, İranlı liderlerin söyledikleri yüzeysel sözler ve attıkları sloganlar, Dini Lider (Rehber) Ali Hamaney'in ve siyasi ve medya cephelerinin değil, gerçek otoriteyi elinde tutan kurumların efendilerinin sözleriyle karıştırılıyor.

zxscdvfg
Lübnanlılar Sayda kentinde kuzeye doğru kaçarken, 23 Eylül 2024 (Reuters)

İran’ın stratejisinin temelinde, 1980-1988 yılları arasında yaşanan İran-Irak savaşındaki deneyimine dayanarak, rejimin hayatta kalması ve ağır sınavlara tutulmaması amaçlanıyor. Irak, Suriye, Yemen ve Lübnan'ın bu stratejide tampon bölge ve manivela görevi gördüğünü söylemek çok da büyük bir keşif sayılmaz. Çünkü içeride durumunun doğrudan müdahil olduğu yurt dışı askeri maceralara tahammülü olmadığının farkında olan Tahran'ın omuzlarındaki yük çok hafif olmalı. DMO’nun yurt dışı kolu Kudüs Gücü Komutanı Kasım Süleymani'nin ya da nükleer bilimci Muhsin Fahrizade'nin tasfiyesi, Natanz'daki nükleer araştırma merkezlerine yapılan saldırılar ve nükleer arşivlerin çalınması gibi yönetici elit kesimi vuran büyük operasyonların hepsi, ima ettikleri meydan okumanın seviyesine uygun misillemelerle karşılık verilmeden geçiştirildi. Çünkü Tahran'da, başvuracağı herhangi bir şiddet içeren misillemeye İsraillilerin (ve Süleymani suikastı sonları ABD’nin) rejimin istikrarını bozacak şekilde karşılık vereceğine dair bir inanç vardı. Ne var ki geçtiğimiz günlerde İran Cumhurbaşkanı’nın ve Dışişleri Bakanı'nın ‘ABD’li kardeşlerden’ eğer ‘karşı taraf isterse’ New York'ta nükleer anlaşmayla ilgili müzakerelere başlamaktan ve ‘dünyayı barış içinde yaşanacak bir yer haline getirmekten’ söz ettiklerini duyduk. İran, ABD’nin başkanlık seçimleriyle meşgul olmasından faydalanmak ve İran'ın ülke genelindeki nükleer tesislerine saldırmak isteyen Netanyahu liderliğindeki İsrail hükümetinin sert misillemesine karşı duracak güce sahip değil.

ABD ve İran 2015 yılında nükleer anlaşmaya varmadan önce Hamaney'in ‘Hüseyni yaklaşımına’ karşı ‘Hasani yaklaşımı’ olarak adlandırdığı yaklaşımı öven açıklamaları yoğun şekilde gündeme geldi. Hamaney, söz konusu açıklamalarında Kerbela Savaşı sırasında Hz. Hüseyin’in ölümüyle sonuçlanan trajik çatışmada kendini gösteren ‘Hüseyni yaklaşımın’ aksine, Hz. Hasan’ın kan dökülmesini önlemek ve Müslümanlar arasındaki ihtilafları ortadan kaldırmak için halifeliği Muaviye bin Ebu Sufyan'a bırakmayı kabul ettiğini hatırlattı.

‘İlkelerinden’ geri adım atmadan yıkıcı bir çatışmadan kaçınmak isteyen İran'ın bugünkü durumu Hasani yaklaşımın olumlu yönlerini anımsatıyor. İran'ın Heniyye suikastına misillemede bulunma konusundaki isteksizliği de bundan kaynaklanıyor. Çünkü İran’ın böyle bir misilleme, Netanyahu'nun istediğinin olmasına, yani İran'ın açıklamaları bağlamında ele alınırsa sonucu zaten bilinen topyekun bir savaşın fitilinin ateşlenmesi demektir.

Ancak bu da “İran Hizbullah'ı tek başına bırakıp İsrail'in pençelerinde kaderine mi terk etti?” sorusunu akla getiriyor. Bu sorunun yanıtı gayet basit, “hayır”. Hizbullah, İran'ın dış başarılarının ‘baş tacı’ ve Gazze'de, Lübnan'da ve hatta Suriye topraklarında olup bitenlere sessiz ve kayıtsız kalan Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esed'in davranışlarının da gösterdiği gibi son zamanlarda sessiz hoşnutsuzluk belirtileri gösteren ‘Direniş Ekseni’ ülkeleri üzerindeki siyasi ve askeri kontrolünü genişletmek için vazgeçilmez bir araç olmaya devam ediyor. İran, bölgedeki stratejisinin önemli bir ayağının çökmemesi için Hizbullah'a desteğini sürdürecektir. Bu da İran’ın diğer domino taşlarının düşmesine yol açabilir. Yine de bu, ‘stratejik sabrı’ ve ‘ihtiyatı’ tercih eden İran’ın saldırgan bir politikaya ve her türlü doğrudan müdahaleye yöneleceği anlamına gelmiyor.

*Bu makale Şarku'l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.