İsrail tankları Filistin Yönetimi’ni ortadan kaldırmak için Batı Şeria'da

İsrail, Filistin devleti hayalini ortadan kaldırmayı ve şehirler arasında iletişimi engellemeyi amaçlıyor

Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’na bakan bir noktadaki iki İsrail tankı, 24 Şubat 2025. (AP)
Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’na bakan bir noktadaki iki İsrail tankı, 24 Şubat 2025. (AP)
TT

İsrail tankları Filistin Yönetimi’ni ortadan kaldırmak için Batı Şeria'da

Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’na bakan bir noktadaki iki İsrail tankı, 24 Şubat 2025. (AP)
Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’na bakan bir noktadaki iki İsrail tankı, 24 Şubat 2025. (AP)

İsrail tanklarının Batı Şeria'ya gönderilmesi sadece gereksiz bir askerî güç gösterisi değildi; eğitimli askerleri, uçakları, tankları, zırhlı araçları ve hatta füzeleri olmayan Batı Şeria'daki silahlı gruplarla savaşmak için değil, İsrail'in 7 Ekim 2023'ten bu yana başlattığı ve elinden geldiğince tüm Filistin varlığını, yönetimini, gruplarını ve halkını hedef alan bir bağlamda yapıldı.

İsrail tankları 22 yıl aradan sonra ilk kez geçtiğimiz pazar günü Batı Şeria'nın kuzeyinde göründü; 22 yıl önce tanklar Batı Şeria'yı bir güç gösterisi için işgal etmişti ve bu işgalin amacı bugün olduğu gibi otoriteyi yıkmak ve Filistinlileri yerlerinden etmek değildi.

sxcdfrgt
Dünkü bombalamanın ardından Cenin Mülteci Kampı üzerinden yükselen dumanlar (AFP)

Savunma Kalkanı Operasyonu'ndan bu yana geçen 22 yılda Filistinliler ve İsrailliler için çok şey değişti. Filistin Yönetimi'nin gücü, rolü, işlevi azaldı ve Gazze Şeridi'ni Hamas'a kaptırdı. Hamas 7 Ekim sabahı gelip her şeyi değiştirmeden önce aşırı sağ İsraillilerin kontrolünü ele geçirdi ve hükümetin dizginlerini elinde tuttu.

Bugün, Gazze Şeridi'ndeki yıkıcı savaştan bir buçuk yıl sonra, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ve aşırılık yanlısı koalisyonu açık sloganlar atıyor ve ‘Hamas'ı ortadan kaldırmak’ ve ‘Gazzelileri yerinden etmek’ için bir plan benimsiyor. Netanyahu diğer sloganların yanı sıra ‘Ertesi gün Gazze'de Hamasistan ya da Fetihistan yok’ sloganına bağlı kalıyor. Filistin Yönetimi'nin Batı Şeria'da kalmasını isteyip istemediğini ya da Batı Şeria'daki Filistinlilerin yerlerinden edilmesini isteyip istemediğini ise söylemiyor.

Ancak burada Batı Şeria'da olanlar her şeye cevap veriyor. Filistin Devlet Başkanlığı Sözcüsü Nebil Ebu Rudeyne dün yaptığı açıklamada, Batı Şeria'da yaşananların Gazze Şeridi'nde yaşananların ve yaşanmakta olanların bir devamı olduğu uyarısında bulundu.

xcdfvgrt
Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’nda İsrail güçleri tarafından tahrip edilen bir sokakta scooter süren Filistinli bir genç (AFP)

Ebu Rudeyne, “İşgal makamlarının Gazze Şeridi'nde başlattıkları soykırım suçlarını Batı Şeria'da, istilalar, cinayetler, yerleşimler, ilhak girişimleri, ırkçı genişleme ve bölgelerin izolasyonu ile tamamlama tehlikesi konusunda uyarıyoruz” dedi.

Filistin Devlet Başkanlığı Sözcüsü, Filistinlilerin yerinden edilmeyi ve alternatif vatanı reddettiğini yineledi.

Ebu Rudeyne, geniş ve kapsamlı bir operasyonun başlangıcında Batı Şeria'nın kuzeyindeki birçok kampı yerle bir eden ve 40 bin kişiyi evlerinden çıkaran İsrail'in, Hamas’ı ortadan kaldırmayı ve Filistinlileri burada (Batı Şeria) ve orada (Gazze Şeridi) yerlerinden etmeyi amaçladığına inanıldığını söyledi.

İsrail Savunma Bakanı Yisrael Katz, tanklarını Batı Şeria'ya gönderirken İsrail ordusuna Batı Şeria'daki kamplarda en az bir yıl kalmaları talimatını verdiğini doğrulayarak, “Geçmişin gerçekliğine geri dönmeyeceğiz” dedi.

dfrgtyh67u
Batı Şeria'daki Cenin Mülteci Kampı’nda devam eden askeri operasyon sırasında bir İsrail tankı, 24 Şubat 2025. (AP)

Katz hangi gerçekliğe geri dönmek istemediğini söylemedi, ancak üst düzey bir güvenlik yetkilisi Şarku’l Avsat'a yaptığı açıklamada, Netanyahu'nun Filistin Yönetimi’ni, Filistinlileri, mültecileri, geri dönüş hakkını ve onlarla ilgili hiçbir şeyi istemediğini söyledi. Yetkili, “Netanyahu çıktı ve İsrail'in yaptığı en büyük hatanın Oslo olduğunu söyledi. Oslo, görevi Filistinlileri geçiş aşamasından devlet olma aşamasına taşımak olan ulusal bir otorite yarattı ve bugün Netanyahu Oslo'dan ve Oslo'dan kaynaklanan şeylerden kurtulmak istiyor” ifadelerini kullandı.

İsrail Oslo'dan kurtulabilir mi?

Oslo Anlaşması'nın, imzalanmasından beş yıl sonra, 1998'de bir Filistin devletinin kurulmasıyla sona erecek ve çatışmayı kesin olarak bitirecek geçici bir varlık olması gerekiyordu. Ancak 32 yıl sonra bugün bile ne Filistinlilere devlet ne de İsraillilere güvenlik getirerek hedeflediği şeyi başardı.

İsrail, anlaşmanın siyasi hükümlerini uygulamadı ve geçtiğimiz yıllarda Batı Şeria'nın alanlarını daraltarak ve Gazze Şeridi'ni kuşatarak, ordusunu ve yerleşimcilerini her yere salarak, mali anlaşmalara bile uymayarak, Filistin Yönetimi'ne ve fonlarına karşı bir kampanya başlatarak ve Filistin Yönetimi gelmeden önce Batı Şeria'yı yöneten sivil idareyi yeniden canlandırarak ondan geriye kalanları büyük ölçüde yok etti.

sxcdfgrt
Dünkü bombalamanın ardından Cenin Mülteci Kampı üzerinden yükselen dumanlar (AFP)

Şarku’l Avsat'a konuşan Filistinli bir yetkili şu ifadeleri kullandı: “Bugün Batı Şeria'nın gerçek hâkimi Netanyahu'dur. İsrail, Oslo'yu imzaladığından beri anlaşmayı uygulamadı, çok seçici davrandı ve pratikte de uygulamadı. İsrail’in bugünkü planı da Oslo’dan kurtulduktan sonra Filistin Yönetimi’nden de kurtulmak.”

Filistin Yönetimi'ne yönelik darbe, Gazze Şeridi'ne yönelik savaşın başlamasından sadece iki ay sonra Netanyahu'nun ordusunun Batı Şeria'da Filistin Yönetimi ile olası bir savaşa hazırlandığını söylemesiyle çok açık bir şekilde ortaya çıktı. Filistinli yetkili, “Filistin Yönetimi ile Hamas arasındaki fark, Hamas'ın bizi hemen yok etmek istemesi, Filistin Yönetimi'nin ise bunu aşamalı olarak yapmayı planlamasıdır” dedi.

Bu da İsrail'in neden 7 Ekim'den bu yana Batı Şeria'da gerilimi artırdığını, ardından Gazze Şeridi'ndeki savaşın bitmesini beklediğini, Batı Şeria'yı savaş hedefleri listesine koyduğunu ve daha şiddetli bir gerilim başlattığını açıklıyor.

Peki İsrail neden barış anlaşması imzaladığı Filistin Yönetimi’nin altını oyuyor?

Netanyahu'nun söylediklerine ek olarak İsrail, Filistinlileri temsil eden herhangi bir oluşum istemiyor ve onlardan kurtulmayı hayal ediyor. Mevcut hükümet bunun için bir plan geliştirmiş durumda ve bu plan, bir devlet kurulmasını engellemek için Batı Şeria'daki otoriteye karşı çalıştığını söyleyen aşırılık yanlısı İsrailli bakan Bezalel Smotrich tarafından da kabul edildi.

Sızdırılan bir kayıtta Smotrich, Batı Şeria üzerinde İsrail'in sivil kontrolünü dayatmaya yönelik resmi bir hükümet planından bahsediyor.

Smotrich'in devam etmekte olan ve bölgelerin ilhakını da içeren planı, Filistin Yönetimi'nin otomatik olarak dağıtılması anlamına gelecek. Pratikte İsrail'de 2020'den beri Batı Şeria'nın büyük bir bölümünde Filistin egemenliği yerine İsrail egemenliğini dayatmaya yönelik bir plan yürürlükte.

Gerçekleşmesi halinde bu, Filistin Yönetimi'ni küçük kantonlara sıkıştırmak ve bir Filistin devleti hayalini ve şehirleri arasındaki her türlü bağlantıyı sona erdirmek anlamına gelecek.

Birleşmiş Milletler (BM) Genel Sekreteri Antonio Guterres dün Cenevre'de BM İnsan Hakları Konseyi’ne yaptığı açıklamada, “İşgal altındaki Batı Şeria'da İsrailli yerleşimciler tarafından işlenen şiddet ve diğer ihlallerin artmasından ve ilhak çağrılarından derin endişe duyuyorum” dedi.



İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
TT

İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)

Hasan Fahs

Tahran ve Moskova arasında pozisyon ve hedeflerde bir ayrışma veya uzaklaşma olduğunu düşündüren atmosfere ve Rusya'nın ihaneti, İsrail saldırılarına karşı koymak için gerekli desteği sağlamayı reddetmesi nedeniyle İran sokaklarını saran hayal kırıklığı hissine rağmen, iki taraf arasında perde arkasında yaşananlar bu hissin ve görüntüye dayalı tutumların ötesine geçiyor. Zira Tahran'ın düşüşü, her şeyden önce Moskova'yı kuşatma, hatta devirme yolunun artık açık olduğu anlamına geliyor. Bu durum, özellikle Rus mevkidaşı Vladimir Putin'in tutumundan duyduğu derin rahatsızlığı dile getiren Başkan Trump başta olmak üzere, ABD yönetiminin tutumlarındaki tırmandırma ile birlikte netleşmeye başladı. Trump son olarak Washington'un bunların bedelini ödemeyeceğini vurgulayarak, Ukrayna'ya silah sevk etme kararı ile birlikte Rusya'ya yönelik vergileri artırma kararı aldı.

Tahran'ın düşmesi, ikinci olarak, Çin'in Kuşak ve Yol Girişimi’ne trajik bir şekilde son verecek ve Trump'ın Çin'i kuşatma ve ekonomik ve siyasi emellerine nokta koyma hedefini daha gerçekçi ve ulaşılabilir kılacaktır. Zira İran toprakları, Batı Asya’daki kara bağlantısı projesindeki en önemli ve jeo-ekonomik bağlantıyı oluşturuyor. Buradan yola çıkarak, Çin'in Şanghay İşbirliği Örgütü Dışişleri Bakanları Konferansı kapsamında Çin'in başkenti Pekin'de İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi ile Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov arasında bir görüşme gerçekleşmesini kolaylaştırma çabası anlaşılabilir. Bu görüşme, Arakçi'nin Çinli mevkidaşı Dışişleri Bakanı Wang Yi ile yaptığı ön görüşmenin akabinde, Çin Devlet Başkanı Şi Jinping ile yaptığı görüşmenin ardından gerçekleşti.

Rus bakanın belirli bir tutum benimsememe konusundaki ısrarı -veya başka bir deyişle, İran-Amerikan nükleer krizi konusunda açık ve net bir tavır beyan etme konusundaki isteksizliği- ile Lavrov'un Rusya'nın barışçıl nükleer enerji hakkı konusunda İran'ın yanında durduğu açıklaması göz önüne alındığında, Lavrov, ülkesinin İran'ın kendi topraklarında zenginleştirme faaliyetlerinde bulunma hakkı talebine ilişkin tutumunu bir şekilde belirsiz bıraktı. Bu durum, Moskova'nın bu ilişkiyi, Washington ile yaşanan krize çözümler ve çıkış yolları sunmak için kullanmasına olanak tanıyor. En azından İran'ın zenginleştirilmiş uranyum stoku ve Rusya'ya nakledilerek İran'ın gelecekteki ihtiyaçlarını karşılamak üzere elektrik üretimi için yakıta dönüştürülmesi olasılığı konusunda.

Ancak, her iki yöndeki bu ikili görüşmeler, yeni bir diplomatik çerçeve oluşturabilir. Söz konusu çerçevenin de 16 Ekim'de, BM Güvenlik Konseyi'nin 2231 sayılı kararının sona ermesinden, 7. Bölüm kapsamında İran'a karşı uluslararası yaptırımların yeniden devreye alınmasına yönelik “tetik mekanizmasının” çökmesinden önceki üç ay boyunca, bir sonraki aşamanın şekillenmesine katkıda bulunması bekleniyor.

Her iki tarafın, yani Amerikalılar ile İranlıların, bu sefer doğrudan müzakere masasına döneceğine şüphe yok. Bu nedenle, her iki taraf da müzakere masasına oturmadan önce gücünü pekiştirecek kartları toplamaya çalışıyor. Washington askeri eyleme başvurmakla tehdit ederken ve askeri seçeneğe geri dönebileceğini deklare ederken, aynı zamanda Güvenlik Konseyi'ne başvurma ve tetik mekanizmasını aktifleştirme hakkına sahip olan Avrupa “troykası”ndaki (üçlüsü) müttefiklerinin nüfuzuna güveniyor.

Buna karşılık, Tahran'ın elindeki seçeneklerden biri, bir ay önce 13 Haziran'da şafak vaktinde düzenlenen saldırıda olduğu gibi hazırlıksız yakalanmamak için olası bir askeri çatışmaya hazırlık seviyesini yükseltmektir. Tahran ayrıca, Avrupa üçlüsünün Washington ile koordinasyon halinde başvurabileceği herhangi bir kararı engellemek için diplomatik seçeneği de aktifleştirecektir. Yani hem Moskova'yı hem de Pekin'i 5 Ağustos'tan önce nükleer anlaşmadan çekildiklerini açıklamaya ikna etmek için çalışması gerekecektir. Bu durumda iki ülke, 2015 anlaşmasına bağlı kalmaları halinde kaybettikleri veto haklarını geri kazanacak, böylece Washington ve üçlünün alabileceği herhangi bir karara karşı bu hakkı kullanabileceklerdir.

Tahran, eşzamanlı füze kabiliyetlerini yeniden değerlendirerek askeri hazırlıklarının seviyesini yükseltiyor ve bu kabiliyetleri müzakere masasında görüşmeye zorlayabilecek herhangi bir baskıyı kabul etmeyi reddediyor. Bununla birlikte bakım ve muharebe kabiliyetleri açısından, gelişmiş SU-35 savaş uçaklarının kendi istediği koşullar altında tedariki konusunda Moskova ile yaşadığı mevcut anlaşmazlığı, ihtiyaçlarını karşılayabilecek Çin savaş uçaklarına yönelerek aşmaya çalışıyor. Zira Çin'in koşulları daha az karmaşık ve daha dinamik. Bu hazırlıklar veya Tahran'ın deyimiyle “parmağını tetikte tutmak”, özellikle de güçlü bir konumda olduğunu hissettiği için diplomatik sürece geri dönmeyi reddettiği anlamına gelmiyor. Eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif'in, rejimin ve İran'ın tarihindeki bu kritik anda Dini Lider'in diplomasinin rolü hakkındaki sözlerini tekrarlaması, İran rejiminin diplomatik ve siyasi seçeneği destekleme ve askeri seçeneğe geri dönme ihtimalini savuşturma arzusunun birçok göstergesini taşıyor olabilir. Zarif'in de dediği gibi, Dini Lider diplomatik çabaları İran’ın gücünün temel taşlarından biri olarak nitelendirdi ve bunlara başvurmanın diğer tüm seçeneklerin veya güç yapılarının yokluğu veya kaybı anlamına gelmediğini belirtti. Çünkü “diplomasiyle elde edilebilecek bir şey savaşla elde edilmemelidir ve diplomatik seçenek kesinlikle daha az maliyetlidir.” Bakan Arakçi de tüm temaslarında, Şanghay İşbirliği Örgütü, BRICS ülkeleri ve hatta Avrupa üçlüsündeki mevkidaşlarıyla yaptığı çeşitli toplantı ve istişarelerde bu seçeneğe bağlı kalıyor. Washington ile müzakere masasına dönme olasılığını, Güvenlik Konseyi ve Avrupa üçlüsü tarafından İran nükleer tesislerine yönelik ABD-İsrail ortak saldırısının açıkça kınanmasına ilave olarak, yaptırımların yeniden uygulanması seçeneğinin, yani “tetik mekanizmasının” geri çekilmesi koşuluna bağlıyor. Zira tetik mekanizmasının aktifleştirilmesi “troyka” ülkelerini müzakerelerin dışında bırakabilir. Bu durum da İran'ı Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu ve müfettişleriyle iş birliğini askıya alma kararının ardından tansiyonu daha da yükseltecek adımlar atmaya zorlayabilir.

Arakçi'nin belirgin sert tutumu, İran'ın müzakereler konusunda isteksiz olduğu anlamına gelmiyor. Aksine, İran’ın müzakerelere güçlü bir konumda katılmaya çalıştığını gösteriyor. Çünkü İran, herkese güç ve kudrete sahip olduğunu ve bu gücü kullanabileceğini kanıtladığına, ABD-İsrail saldırısına verdiği yanıtla da bunu gösterdiğine inanıyor. Dolayısıyla, diplomatik fırsat, bu gücü ve elde ettiği başarıları pekiştirmek için en uygun yol ve en etkili mekanizmadır.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.