عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
ARAP DÜNYASI

Sudan’daki helikopter kazasında El-Kadarif Valisi öldü

Sudan’daki helikopter kazasında El-Kadarif Valisi öldü
    Hartum/Ahmed Yunus
TT
TT

Sudan’daki helikopter kazasında El-Kadarif Valisi öldü

Sudan’daki helikopter kazasında El-Kadarif Valisi öldü

El-Kadarif Eyaleti valisi ve çok sayıda güvenlik yetkilisi, Sudan’ın doğusundaki Gallabat bölgesine iniş yapmaya çalışan helikopterin düşmesi sonucu öldü.
Eyalet Sekreteri Abdul Munim Ahmed Ballah’ın gazetecilere yaptığı açıklamaya göre söz konusu kazada el-Kadarif Valisi Mirgani Salih, Üretim ve Ekonomik Kaynaklar Bakanı Ömer Muhammed İbrahim, eyaletteki Güvenlik Servisi Müdür Yardımcısı Tuğgeneral Yusuf el-Tayyib, el-Kadarif Polis Şefi Yardımcısı Tuğgeneral Ahmed Osman, el-Kadarif Sınır Şeridi Koordinatörü Salah el-Habir, Vali Ofis Müdürü Mecdi Hasan el-Nur ve eyalet İstihbarat Şefi el-Rih Muhyiddin öldü.
Kaynaklar, helikopterdeki 11 yolcudan 4’ünün kazadan kurtulduğunu ve tedavi edilmek üzere El-Kadarif Şehir Hastanesi’ne transfer edildiğini belirtti.
Medyada çıkan haberlerde de geçen cumartesi günü bölge ve sınır eyaletleri denetimi için devriye gezen helikopterde devlet güvenlik komitesinden bir heyetin bulunduğunu duyurulmuştu. Helikopterde, Sudan- Etiyopya sınırı yakınlarındaki Gallabat bölgesinde inişe geçiş sırasında patlama meydana geldiği belirtildi. Yetkililer tarafından kazaya ilişkin herhangi bir açıklama yapılmadı.
Son yıllarda Sudan’da yetkililerin bulunduğu uçaklar ve helikopterler sık sık düşüyor. Bu durum, bir trajediden ziyade ülke genelinde bazı kesimlerin alay konusu olmuş durumda. Uçaklara ve helikopterlere “uçan tabut” denilmeye başlandı.
El-Kadarif’te düşen helikopter kazası Sudanlı yetkililerin yaşadığı ilk kaza değil. Ülkede gerekleşen ve devlet yetkilerinin öldüğü veya yaralandığı uçak ve helikopter kazalarından bazıları şunlar:
- Şubat 2015’te Başkan Yardımcısı Hasbo Muhammed Abdurrahman, el-Kadarif bölgesinde seçim kampanyası sırasında beraberindeki basın heyetiyle birlikte geçirdiği uçak kazasından sağ kurtuldu.
 - Ekim 2012’de Hartum yakınlarında meydana gelen askeri uçak kazasında 22 yetkili öldü.
- Güney Kordofan Eyaleti’ndeki Talodi kasabasında yaşanan bir başka uçak kazasında da Eğitim Bakanı Gazi el-Sadık’ın da aralarında bulunduğu 31 üst düzey yetkili ve bakan öldü.
- Şubat 2011’de Tarım Bakanı Abdul Halim el-Mutafi, ülkenin doğusundaki el-Fav bölgesinde gerçekleşen uçak kazasında kurtulmayı başardı ancak kazada birçok uzman ve çiftçi öldü.
- Birinci Başkan Yardımcısı Zubeyr Muhammed Salih, beraberindeki onlarca yetkiliyle birlikte Şubat 1998’de Güney Sudan’daki Sobat Nehri’ne düşen bir helikopterde yaşamını yitirdi. Söz konusu olay, yaşanan uçak kazalarının en trajiklerinden biri olarak nitelendirildi.
- 2001 yılında Savunma Bakanlığı’ndan görevli Tuğgeneral İbrahim Şemseddin ve beraberindeki çok sayıda üst düzey yetkili, Mavi Nil yakınlarında meydana gelen uçak kazasında öldü.
Kazaların sebepleri belirsizliğini koruyor
Sudan’da uçakların ve helikopterlerin düşüş nedenleri halen açığa çıkarılabilmiş değil. Soruşturma komisyonları da kaza nedenleri hakkında hiçbir bilgi ortaya koyamadı.
Ancak sadece resmi araçlar değil, ülkede benzer şekilde meydana gelen tarifeli uçuş kazalarında da yüzlerce sivil öldü. Bunların başında 1990’lı yıllarda meydana gelen ve 116 kişinin ölümüne neden olan Port Sudan kazası gelyor.
Hartum, uçakların çoğunun Rus yapımı olmasına rağmen kazalardan ABD yaptırımlarını, uçak ve tren yedek parçalarına yönelik yaptırımları sorumlu tutuyor.

Daha fazlasını oku

 
 
ARAP DÜNYASI

Filistin için son şans: Bir devlet mi yoksa fraksiyonlar devletçiği mi

Dünya, enkazdan yükselecek birleşik bir Filistin projesini bekliyor (Reuters)
Dünya, enkazdan yükselecek birleşik bir Filistin projesini bekliyor (Reuters)
TT
TT

Filistin için son şans: Bir devlet mi yoksa fraksiyonlar devletçiği mi

Dünya, enkazdan yükselecek birleşik bir Filistin projesini bekliyor (Reuters)
Dünya, enkazdan yükselecek birleşik bir Filistin projesini bekliyor (Reuters)

Tony Boulos

Hamas'ın Gazze Şeridi sınırında gerçekleştirdiği Aksa Tufanı saldırısının ardından Gazze Şeridi'nde yaşanan yıkıcı savaşın üzerinden geçen yaklaşık iki yılın akabinde, Filistin davası yalnızca askeri harekâtla veya direniş sloganlarıyla sonuçlandırılamayacak kritik bir siyasi aşamaya giriyor. Savaş artık yalnızca İsrail ile değil, zamanla, özle ve bütünlüğünü yitirmiş Filistin siyasi sisteminin meşruiyetiyle bir savaşa dönüştü. Sadece dayanışma için değil, aynı zamanda yalnızca Filistin'in iç yapısının yeniden yapılandırılması ile başlayacak kapsamlı bir çözüm üretmek için de gerçek bir Arap-uluslararası mutabakat arayışı acil hale geldi. İç yapının yapılandırması ise Hamas'ın paralel bir silahlı güç olarak sahneden çekilmesinden ve Filistin Ulusal Otoritesi’nin  karar alma gücünü, meşruiyetini ve Arap desteğini yeniden kazanmasından geçiyor.

Bu, Lübnan'ın yaşadığına benzer büyük bir sınav anı. Lübnan’da da Hizbullah'ın askeri ve mali sistemi dağıtılmadan, devlet karar alma yetkisini geri kazanmadan ülkede çözüm haritasını uygulamaya koymanın bir yolu yok. Devlet dışı silahın gölgesinde ulusal bir projenin inşa edilemediği Lübnan'da olduğu gibi, Filistin'de de coğrafyayı ve meşruiyeti paylaşan fraksiyonların veya paralel otoritelerin şemsiyesi altında bir devlet kurulamaz. Filistin değişti, dünyanın Filistin algısı değişti, güç dengesi değişti. Peki liderlik araçları değişti mi? Filistinlilerin gelecek vizyonu değişti mi? Fetih ve Hamas, otorite ve direniş, iç çatışma ve dış bağımlılık gibi eski ikiliklerin esiri olmaya devam mı ediyorlar? Bir sonraki aşama, açıkça, sadece bir direniş aşaması değil. Bu, bir anavatanın yeniden inşası, bir halkın direnişinin desteklenmesi ve yıkımın yıkıntılarından bir devlet çıkarma aşamasıdır. Bu aşama, sloganlardan ve daha derin bir söylemden daha fazlasını gerektiriyor.

Silahlar susar, ama savaş bitmez

Burada Lübnan'ın iç savaş sonrası deneyimini hatırlamak faydalı olacaktır. Savaş, yalnızca Taif Anlaşması'nın imzalanması değil, daha ziyade Arap ve uluslararası çıkarların kesişmesi sonucu sona erdi. Buna bir de daha sonra ortaya çıkan çekincelerine rağmen, o anı ulusal bir projeye nasıl dönüştüreceklerini bilen Lübnanlı figürlerin varlığı eşlik etmişti. Tıpkı Lübnan'ın savaş sonrası döneme liderlik etmesi için Refik Hariri'ye ihtiyaç duyması gibi, Filistin'in de bugün sadece kırılgan bir idari yapı değil, gerçek bir Filistin devleti kurabilecek bir figüre -veya gruba- ihtiyacı var.

Yıllar sonra ilk kez, dünya Filistin devletinin fiilen tanınması yönünde ilerlemeye başladı. İspanya, Norveç, İrlanda, Slovenya ve Güney Afrika Filistin devletini tanıdı. Fransa ve diğer ülkeler de resmi olarak tanımayı düşünüyorlar. Sahne değişiyor. Haritalar yeniden çiziliyor. Gazze'ye yönelik savaş, tüm vahşetine rağmen, Filistin'i bir kez daha uluslararası kararların merkezine yerleştirdi. Fakat şimdiki temel soru şu: Biz buna hazır mıyız? Filistinliler, bu tarihi anı değerlendirebilecek ve siyasi tanınmayı sürdürülebilir bir devletin altyapısına dönüştürebilecek bir liderliğe sahip mi? Sadece söz ve pozisyonlara değil, aynı zamanda reel ekonomiye, istihdam yaratmaya, hukukun üstünlüğüne ve devlet kurumlarına dayalı bir devlet kurabilecek bir liderlik var mı?

İnsanlar değişti

Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı analize göre  Filistin sokağı artık eskisi gibi değil. Gazze'de yaşananlardan ve yıllarca süren bölünme ve iç çatışmalardan sonra sloganlar artık yeterli değil. Bugün insanlar, yıkılanları yeniden inşa edebilecek, onurlu bir yaşam için gerçek fırsatlar yaratabilecek ve bölünmeyi derinleştirmek yerine Filistin halkının birliğini koruyabilecek bir liderlik talep ediyor. Filistinliler, Fetih ve Hamas arasındaki çekişmeden, dar görüşlü hesaplardan ve kendilerine somut hiçbir şey sunmayan, onları tüketen söylemlerden bıktı. Bugün istedikleri, örgüt değil devlet odaklı düşünen, halkı sürekli bir savaşın yakıtı olarak değil, meşruiyet kaynağı olarak gören bir liderlik.

Filistinli bir Hariri

Bazıları, Filistin'in savaştan sonra Lübnan'ın yeniden inşasına öncülük eden ve Beyrut'u yeniden inşa etmek için uluslararası destek toplayan, Arap-uluslararası mutabakatlar elde etmeyi başaran iş adamı Refik Hariri modeline ihtiyacı olduğunu söyleyebilir. Ancak Filistin gerçekliği, Lübnan gerçekliğinden daha karmaşık ve bugün ihtiyaç duyduğu şey, özel bir ulusal kimliğe sahip bir Filistinli Hariri’dir. Bu Hariri, cesur ve dürüst olmalı, direnişi güçlendirerek, binlerce iş fırsatı yaratan geniş bir ekonomik çıkar ağı oluşturarak ve topraklarındaki Filistin varlığını güçlendirerek, Filistin halkına yatırım yapmanın, gerçek kurtuluşun temeli olduğuna inanmalıdır. Filistin'in, gerçekçi bir ulusal ekonomik plan geliştirebilecek, onurun yalnızca dış destekten değil, aynı zamanda üretken ve istikrarlı bir iç ekonomi inşa etmekten de geçtiğini anlayan bir figüre veya gruba ihtiyacı var. Bu liderliğin gerçek kalkınma projeleri başlatabilecek, yatırımı, girişimciliği ve inovasyonu teşvik eden, Filistin toplumunu edilgen bir direniş zihniyetinden kurtarıp, ona üretim, açılım ve sorumluluk zihniyeti kazandıran modern bir yasal yapı kurabilecek kapasitede olması hayati önem taşımaktadır.

Filistinli ellerle yeniden inşa

Bugün Filistin tarihinde nadir görülen bir anla karşı karşıyayız. Dünya artık duyuyor ve Filistin devletinin uluslararası alanda tanınmasının yankısı her geçen gün artıyor. Gazze, uğradığı yıkıma rağmen dünyayı uyandırdı, uluslararası vicdanı harekete geçirdi ve adaletsizliği küresel tartışmaların ön saflarına taşıdı. Filistin halkı, yaralarına ve bölünmelerine rağmen, kökten farklı olması koşuluyla yeni bir liderlik etrafında kenetlenmeye hazır. Dünya, Filistin halkından sahip olduğu beceriler, yetenekler ve deneyimlerle yıkılanları kendi eliyle yeniden inşa etmesini bekliyor ve o da bunu yapabilir. Bu sayede Filistinliler, yeniden inşayla başlayacak ama daha iyi bir gelecek planlamakla sona ermeyecek bir ekonomik döngüye dahil olabilirler. Bu, diğer pek çok fırsat gibi, asla kaçmaması gereken değerli bir fırsat. O halde bölünmenin sınırları içinde kalıp daha fazla klişe girişimler mi bekleyeceğiz, yoksa gerçekten o “yeni Filistinli Hariri”yi mi aramaya başlayacağız? O, egemenliğinden yoksun bırakılmış bir devlet, yüzeysel bir temsil arayışında olmayan, bunun yerine aygıtlar için değil insanlar için, geçmiş için değil gelecek için, bağımlılık için değil onur için gerçek bir devlet kurmayı hedefleyen biridir.