عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
DÜNYA

Kabataş-Mahmutbey metrosuna ilk araç indirildi

Kabataş-Mahmutbey metrosuna ilk araç indirildi
    İstanbul/AA
TT
TT

Kabataş-Mahmutbey metrosuna ilk araç indirildi

Kabataş-Mahmutbey metrosuna ilk araç indirildi

İstanbul'un ikinci, Avrupa yakasının ilk sürücüsüz metrosu Kabataş-Mahmutbey hattının raylarına ilk vagonlar indirildi.
İstanbul'un ikinci, Avrupa yakasının ilk sürücüsüz metrosu Kabaştaş-Mahmutbey metro hattında ilk araç raylara yerleştirildi.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nden (İBB) alınan bilgiye göre, Kabataş-Mahmutbey metro hattı inşaatında çalışmalar hızla devam ediyor. Bu kapsamda hattın, Mecidiyeköy-Mahmutbey arasındaki kısımda kaba işleri büyük oranda tamamlandı. İnce işlerde özellikle elektromekanik ve teknik kısımlar da tamamlanma aşamasına getirildi.
Avrupa yakasının ilk sürücüsüz metro hattına araç sevkiyatı sürerken, ilk araçlar da Tekstilkent'te yapılan ve depo olarak da kullanılacak Giyimkent-Tekstilkent İstasyonuna getirilerek raylara indirildi.
Şubat ayı sonunda sinyal testlerine başlanacak
Dört vagondan oluşan ilk araç, başarılı bir şekilde raylara yerleştirildi. Her ay 8 (vagon) araçtan oluşan iki tren setinin Giyimkent-Tekstilken İstasyonuna sevkiyatı planlandı. Bu çalışmalar sürerken, raylara indirilen ilk tren, tüm iç testleri yapılarak ana hatta test sürüşüne hazır hale getirilecek. Ardından şubat ayı sonunda, metronun sürücüsüz sinyal testlerine başlanacak.
Kabataş-Mahmutbey metro hattı, tam otomatik sürücüsüz olarak yaklaşık 24,5 kilometre uzunluğunda çift hatlı güzergahta, ana hat tünel ve viyadükleri, 19 istasyonu, 2 kilometrekarelik depo sahası, bakım alanı ve binaları kapsıyor. Tüneller, TBM yöntemiyle açılırken, istasyon yapıları ise yine delme tünel, aç-kapa ve viyadük tipinde yapıldı.
8 ilçeyi birbirine bağlayacak
Metro hattı, Avrupa yakasında yerleşim olarak yoğun nüfusa sahip Beyoğlu, Beşiktaş, Şişli, Kağıthane, Eyüpsultan, Gaziosmanpaşa, Esenler ve Bağcılar olmak üzere 8 ilçeyi birbirine bağlıyor.
Kabataş-Mecidiyeköy-Mahmutbey metro hattı, Kabataş istasyonunda Kabataş-Taksim Füniküler hattı (F1) ve Eminönü-Kabataş tramvay hattıyla (T1), Karadeniz Mahallesi İstasyonunda Topkapı-Sultançiftliği tramvay hattıyla (T4), Mahmutbey İstasyonunda Bakırköy İDO-Kirazlı-Kayaşehir metro hattıyla (M3), Alibeyköy İstasyonunda Eminönü-Alibeyköy tramvay hattıyla (T5), Kağıthane istasyonunda Gayrettepe-İstanbul Havalimanı metro hattıyla (M11), Mecidiyeköy istasyonunda metrobüs ve Yenikapı-Hacıosman metro hattıyla (M2) beraber 6 ayrı noktada metro/tramvay/metrobüs hatlarına, Beşiktaş ve Kabataş istasyonlarında ise deniz yolu ulaşımına entegre olarak büyük bir ulaşım ağı oluşturuyor.
Günlük bir milyon yolcuya hizmet
Mahmutbey, Göztepe Mahallesi, Yüzyıl-Oruç Reis, Tekstilkent-Giyimkent, Karadeniz Mahallesi, Yeni Mahalle, Kazım Karabekir, Yeşilpınar, Veysel Karani-Akşemsettin, Çırçır Mahallesi, Alibeyköy, Nurtepe, Kağıthane, Çağlayan, Mecidiyeköy, Fulya, Yıldız, Beşiktaş ve Kabataş olmak üzere 19 istasyonlu metro hattında seyahat süresi ise 34 dakika olacak.
Saatte tek yönde 70 bin yolcu taşıma kapasiteli araçlarla günlük yaklaşık 1 milyon yolcuya hizmet vermesi öngörülen hat, toplu ulaşım entegrasyonuna katkı sağlarken, ilçeler arasındaki yolculuk mesafesini de önemli ölçüde düşürecek.
2019'un son çeyreğinde açılacak
Mecidiyeköy İstasyonunun bu metro hattının en önemli transfer noktası olacağı belirtilen hattın, hizmet vermeye başlamasıyla birlikte yolculuk süresi, Beşiktaş-Mecidiyeköy 5,5 dakika, Mecidiyeköy-Alibeyköy 7,5 dakika, Çağlayan-Gaziosmanpaşa 13 dakika, Beşiktaş-Sarıyer Hacıosman 25,5 dakika, Mahmutbey-Mecidiyeköy 26 dakika, Beşiktaş-Mahmutbey 31,5 dakika, Mahmutbey-Yenikapı 39,5 dakika, Mahmutbey-Sarıyer Hacıosman 45 dakika, Mahmutbey-Üsküdar 44,5 dakika, Mahmutbey-Kadıköy 52 dakika, Mahmutbey-Sabiha Gökçen Havalimanı 95,5 dakika olacağı hesaplanıyor.
Dört istasyonu otopark hizmeti verecek şekilde tasarlanan ve şubat ayı sonunda sürücüsüz sinyal testlerine başlanacak metro hattının, bu yılın son çeyreğinde açılması planlanıyor.

Daha fazlasını oku

 
 
DÜNYA

İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
TT
TT

İran ve müzakereler öncesinde kartları toplama

Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)
Fotoğraf: İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi (AFP)

Hasan Fahs

Tahran ve Moskova arasında pozisyon ve hedeflerde bir ayrışma veya uzaklaşma olduğunu düşündüren atmosfere ve Rusya'nın ihaneti, İsrail saldırılarına karşı koymak için gerekli desteği sağlamayı reddetmesi nedeniyle İran sokaklarını saran hayal kırıklığı hissine rağmen, iki taraf arasında perde arkasında yaşananlar bu hissin ve görüntüye dayalı tutumların ötesine geçiyor. Zira Tahran'ın düşüşü, her şeyden önce Moskova'yı kuşatma, hatta devirme yolunun artık açık olduğu anlamına geliyor. Bu durum, özellikle Rus mevkidaşı Vladimir Putin'in tutumundan duyduğu derin rahatsızlığı dile getiren Başkan Trump başta olmak üzere, ABD yönetiminin tutumlarındaki tırmandırma ile birlikte netleşmeye başladı. Trump son olarak Washington'un bunların bedelini ödemeyeceğini vurgulayarak, Ukrayna'ya silah sevk etme kararı ile birlikte Rusya'ya yönelik vergileri artırma kararı aldı.

Tahran'ın düşmesi, ikinci olarak, Çin'in Kuşak ve Yol Girişimi’ne trajik bir şekilde son verecek ve Trump'ın Çin'i kuşatma ve ekonomik ve siyasi emellerine nokta koyma hedefini daha gerçekçi ve ulaşılabilir kılacaktır. Zira İran toprakları, Batı Asya’daki kara bağlantısı projesindeki en önemli ve jeo-ekonomik bağlantıyı oluşturuyor. Buradan yola çıkarak, Çin'in Şanghay İşbirliği Örgütü Dışişleri Bakanları Konferansı kapsamında Çin'in başkenti Pekin'de İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi ile Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov arasında bir görüşme gerçekleşmesini kolaylaştırma çabası anlaşılabilir. Bu görüşme, Arakçi'nin Çinli mevkidaşı Dışişleri Bakanı Wang Yi ile yaptığı ön görüşmenin akabinde, Çin Devlet Başkanı Şi Jinping ile yaptığı görüşmenin ardından gerçekleşti.

Rus bakanın belirli bir tutum benimsememe konusundaki ısrarı -veya başka bir deyişle, İran-Amerikan nükleer krizi konusunda açık ve net bir tavır beyan etme konusundaki isteksizliği- ile Lavrov'un Rusya'nın barışçıl nükleer enerji hakkı konusunda İran'ın yanında durduğu açıklaması göz önüne alındığında, Lavrov, ülkesinin İran'ın kendi topraklarında zenginleştirme faaliyetlerinde bulunma hakkı talebine ilişkin tutumunu bir şekilde belirsiz bıraktı. Bu durum, Moskova'nın bu ilişkiyi, Washington ile yaşanan krize çözümler ve çıkış yolları sunmak için kullanmasına olanak tanıyor. En azından İran'ın zenginleştirilmiş uranyum stoku ve Rusya'ya nakledilerek İran'ın gelecekteki ihtiyaçlarını karşılamak üzere elektrik üretimi için yakıta dönüştürülmesi olasılığı konusunda.

Ancak, her iki yöndeki bu ikili görüşmeler, yeni bir diplomatik çerçeve oluşturabilir. Söz konusu çerçevenin de 16 Ekim'de, BM Güvenlik Konseyi'nin 2231 sayılı kararının sona ermesinden, 7. Bölüm kapsamında İran'a karşı uluslararası yaptırımların yeniden devreye alınmasına yönelik “tetik mekanizmasının” çökmesinden önceki üç ay boyunca, bir sonraki aşamanın şekillenmesine katkıda bulunması bekleniyor.

Her iki tarafın, yani Amerikalılar ile İranlıların, bu sefer doğrudan müzakere masasına döneceğine şüphe yok. Bu nedenle, her iki taraf da müzakere masasına oturmadan önce gücünü pekiştirecek kartları toplamaya çalışıyor. Washington askeri eyleme başvurmakla tehdit ederken ve askeri seçeneğe geri dönebileceğini deklare ederken, aynı zamanda Güvenlik Konseyi'ne başvurma ve tetik mekanizmasını aktifleştirme hakkına sahip olan Avrupa “troykası”ndaki (üçlüsü) müttefiklerinin nüfuzuna güveniyor.

Buna karşılık, Tahran'ın elindeki seçeneklerden biri, bir ay önce 13 Haziran'da şafak vaktinde düzenlenen saldırıda olduğu gibi hazırlıksız yakalanmamak için olası bir askeri çatışmaya hazırlık seviyesini yükseltmektir. Tahran ayrıca, Avrupa üçlüsünün Washington ile koordinasyon halinde başvurabileceği herhangi bir kararı engellemek için diplomatik seçeneği de aktifleştirecektir. Yani hem Moskova'yı hem de Pekin'i 5 Ağustos'tan önce nükleer anlaşmadan çekildiklerini açıklamaya ikna etmek için çalışması gerekecektir. Bu durumda iki ülke, 2015 anlaşmasına bağlı kalmaları halinde kaybettikleri veto haklarını geri kazanacak, böylece Washington ve üçlünün alabileceği herhangi bir karara karşı bu hakkı kullanabileceklerdir.

Tahran, eşzamanlı füze kabiliyetlerini yeniden değerlendirerek askeri hazırlıklarının seviyesini yükseltiyor ve bu kabiliyetleri müzakere masasında görüşmeye zorlayabilecek herhangi bir baskıyı kabul etmeyi reddediyor. Bununla birlikte bakım ve muharebe kabiliyetleri açısından, gelişmiş SU-35 savaş uçaklarının kendi istediği koşullar altında tedariki konusunda Moskova ile yaşadığı mevcut anlaşmazlığı, ihtiyaçlarını karşılayabilecek Çin savaş uçaklarına yönelerek aşmaya çalışıyor. Zira Çin'in koşulları daha az karmaşık ve daha dinamik. Bu hazırlıklar veya Tahran'ın deyimiyle “parmağını tetikte tutmak”, özellikle de güçlü bir konumda olduğunu hissettiği için diplomatik sürece geri dönmeyi reddettiği anlamına gelmiyor. Eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif'in, rejimin ve İran'ın tarihindeki bu kritik anda Dini Lider'in diplomasinin rolü hakkındaki sözlerini tekrarlaması, İran rejiminin diplomatik ve siyasi seçeneği destekleme ve askeri seçeneğe geri dönme ihtimalini savuşturma arzusunun birçok göstergesini taşıyor olabilir. Zarif'in de dediği gibi, Dini Lider diplomatik çabaları İran’ın gücünün temel taşlarından biri olarak nitelendirdi ve bunlara başvurmanın diğer tüm seçeneklerin veya güç yapılarının yokluğu veya kaybı anlamına gelmediğini belirtti. Çünkü “diplomasiyle elde edilebilecek bir şey savaşla elde edilmemelidir ve diplomatik seçenek kesinlikle daha az maliyetlidir.” Bakan Arakçi de tüm temaslarında, Şanghay İşbirliği Örgütü, BRICS ülkeleri ve hatta Avrupa üçlüsündeki mevkidaşlarıyla yaptığı çeşitli toplantı ve istişarelerde bu seçeneğe bağlı kalıyor. Washington ile müzakere masasına dönme olasılığını, Güvenlik Konseyi ve Avrupa üçlüsü tarafından İran nükleer tesislerine yönelik ABD-İsrail ortak saldırısının açıkça kınanmasına ilave olarak, yaptırımların yeniden uygulanması seçeneğinin, yani “tetik mekanizmasının” geri çekilmesi koşuluna bağlıyor. Zira tetik mekanizmasının aktifleştirilmesi “troyka” ülkelerini müzakerelerin dışında bırakabilir. Bu durum da İran'ı Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu ve müfettişleriyle iş birliğini askıya alma kararının ardından tansiyonu daha da yükseltecek adımlar atmaya zorlayabilir.

Arakçi'nin belirgin sert tutumu, İran'ın müzakereler konusunda isteksiz olduğu anlamına gelmiyor. Aksine, İran’ın müzakerelere güçlü bir konumda katılmaya çalıştığını gösteriyor. Çünkü İran, herkese güç ve kudrete sahip olduğunu ve bu gücü kullanabileceğini kanıtladığına, ABD-İsrail saldırısına verdiği yanıtla da bunu gösterdiğine inanıyor. Dolayısıyla, diplomatik fırsat, bu gücü ve elde ettiği başarıları pekiştirmek için en uygun yol ve en etkili mekanizmadır.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.