Macron, yaklaşan Avrupa seçimlerinde iç ve dış zorluklarla karşı karşıya

Macron, yaklaşan Avrupa seçimlerinde iç ve dış zorluklarla karşı karşıya
TT

Macron, yaklaşan Avrupa seçimlerinde iç ve dış zorluklarla karşı karşıya

Macron, yaklaşan Avrupa seçimlerinde iç ve dış zorluklarla karşı karşıya

2 yıl önce cumhurbaşkanlığı görevine gelişinden bu yana Emmanuel Macron’un ilk seçim sınavını oluşturan Avrupa seçimleri çerçevesinde sekiz gün sonra Fransız seçmenler, sandık başına gidecek.
Popülaritesinin çoğunluğunu kaybettiren “Sarı Yelekliler”in protesto hareketinin başlamasından 5 ay sonra Macron’un imajı, yurt içinde ve dışında olumsuz etkilendi. Söz konusu seçimler ise Macron’un geleceği, iç reformları ve Avrupa projelerini sürdürme kabiliyetinin yanı sıra Avrupa Birliği (AB) siyasi haritası üzerindeki tutumu açısından da son derece önemli. Macron ve cumhuriyetçi En Marche (Yürüyüş) Partisi, çeşitli zorluklarla karşı karşıya. Bunların en önemlisi ise eski Avrupa İşleri Bakanı Nathalie Loiseau önderliğinde seçimlere katılan “Diriliş” listesinin anketlerde ilk sırada olması.
Son aylarda Macron, Avrupa projesinin “popülistler” ve “milliyetçilere” karşı ilk savunucusu olarak ortaya çıkarken, Le Pen ve partisi de bu kapsamda ikinci sırada yer aldı. Dahili olarak Fransa Cumhurbaşkanı, ikinci döneminde cumhurbaşkanlığı seçimleri imajını yeniden oluşturmaya çalışarak, Marine Le Pen ve 23 yaşını aşmayan Jordan Bardella’nın başkanlığındaki Ulusal Ralli listesi ile karşı karşıya geldi. Geçen birkaç ay içerisinde filozof François-Xavier Bellamy liderliğindeki Cumhuriyetçi Parti’nin temsil ettiği klasik sağ ve her düzeyden solcu partiler, Macron’un diğer taraftarı dışlayan, “Diriliş” listesi ve “Ulusal Ralli” listesi arasındaki rekabeti sınırlandıran planını kınamaktan geri durmadı. Söz konusu planın, bir hayli başarılı olduğu görünüyor. Öyle ki kamuoyu yoklamaları, söz konusu iki listenin anketlerde yüzde 22- 23’lük rakamlara ulaştığını ortaya koydu.
Sağ eğilimli Le Figaro gazetesinin yaptığı bir ankete göre aşırı sağ listesi, yüzde 24’lük bir oranla ilk sırada. Maron’un partisinin listesi ise yüzde 22 ile ikinci sırada. Cumhuriyetçiler listesi yüzde 14 ile üçüncü, İsyancı Fransa yüzde 8 ile dördündü, Yeşiller yüzde 7 ile beşinci ve sosyalist sol ise yüzde 5 ile altıncı sırada. Anket ayrıca, beklenen katılımın yüzde 40’ı aşmayacak şekilde zayıf olacağını ve partileri, destek arayışına sokacağını gösterdi.
Bu gerçek, Macron ve ekibinin endişelenmesine neden oluyor. Çünkü ikinci sıradaki listesinin çözülmesi, iç ve dış yansımalara sahip olacak. Fransa Başbakanı Edouard Philippe ve diğer bakanlar da seçim kampanyasına etkin bir katılım çağrısında bulundu.
Söz konusu ankete göre seçmenlerin yüzde 41’i, Macron’un politikasına itirazlarını dile getirmek için uygun fırsattan yararlanmak istiyor. Bu nedenler, kendi çevresine göre Macron’u, kampanyaya “katılmaya” itiyor. Çünkü belirtildiği gibi, “bir Avrupa projesi” yürütüyor. Aynı şekilde cumhurbaşkanlığı görevine de “içeride reform desteği” ve “daha fazla entegrasyon arayışı yolunda AB için yeni bir başlangıç sağlama ve Avrupa’yı dünya sahnesindeki varlığıyla kompakt bir bloğa dönüştürme desteği” sayesinde geldi. Ancak partilerin üstünde olan Cumhurbaşkanı, doğrudan bir taraf olmak istemiyor. Fakat bu durum, partisinin, Macron posterlerini basmasını da engellemedi.
Hükümet sözcüsü, Macron’un Avrupa seçimlerine katılma isteğine değinerek, “Cumhurbaşkanının, eski bir Avrupa taahhüdü nedeniyle bu savaşa katılmak istemesi doğal ve mantıklı. Bu savaşın, çoğunluğun çalıştığı ulusal proje için de etkileri var” dedi.
Macron’un içeride karşılaştığı zorluklar için geçerli olan durum, aynı zamanda Avrupa dışında da geçerli. Zira popülist ve milliyetçi hareketlerin güçlenmesi, Avrupa planını tehdit ediyor. Daha da kötüsü, Macron’un Avrupalı dostlarından yoksun kalması ve Almanya Başbakanı Merkel ile arasındaki son anlaşmazlıklar, hareketini engelliyor. Paris ve Berlin arasındaki son anlaşmazlık, Almanya’nın, Fransa’nın Strazburg şehrinden, bu şehirde ve Avrupa’nın başkenti Brüksel’de bir araya gelen Avrupa Parlamentosu’nun merkezi olarak vazgeçmesi eğilimi oldu.
Öte yandan Macron, tartışmaları ve yasaları etkileyebileceği için Avrupa Parlamentosu çatısı altında müttefiklerini bulmak zorunda kalacak.
Aynı şekilde Marine Le Pen’in listesi sonrasında ikinci sıradaki listesinin çözülmesi, Macron’u Avrupa düzeyinde zayıflatacak ve siyasi muhaliflerine de önemli bir silah sağlayacak. Ayrıca Avrupa reformunu, bir Avrupa ordusunun kurulmasını, tek bir para birimine (euro) entegre bir bölgenin oluşturulması, Avrupa’nın sesi olması ve çıkarlarını savunması için çağrılarını sürdürmesini önleyecek.



Bilim insanlarını hedef alan suikastlar İran'ın nükleer programının sonunu getirir mi?

İsrail'in İran'a düzenlediği hava saldırılarında hayatını kaybeden bilim adamlarını ve komutanları için düzenlenen cenaze törenine katılan İranlılar (AP)
İsrail'in İran'a düzenlediği hava saldırılarında hayatını kaybeden bilim adamlarını ve komutanları için düzenlenen cenaze törenine katılan İranlılar (AP)
TT

Bilim insanlarını hedef alan suikastlar İran'ın nükleer programının sonunu getirir mi?

İsrail'in İran'a düzenlediği hava saldırılarında hayatını kaybeden bilim adamlarını ve komutanları için düzenlenen cenaze törenine katılan İranlılar (AP)
İsrail'in İran'a düzenlediği hava saldırılarında hayatını kaybeden bilim adamlarını ve komutanları için düzenlenen cenaze törenine katılan İranlılar (AP)

İnci Mecdi

İsrail, İran'ın nükleer programını ve Tahran'ın askeri kapasitesini yok etmek ya da zayıflatmak amacıyla 13 Haziran'da başlattığı Yükselen Aslan Operasyonu kapsamında yaklaşık 11 nükleer bilim adamını öldürdü. Bilim insanları,  İran'ın bilgi birikimini tahrip etmek ve nükleer deneyimlerinin sürekliliğini kesmek amacıyla kasıtlı olarak yapıldı. Öldürülenler arasında fizikçi ve İslam Azad Üniversitesi Rektörü Muhammed Mehdi Tahrançi ile İran Atom Enerjisi Kurumu'nun eski başkanı nükleer mühendis Feridun Abbasi Davani de bulunuyor.

İsrail'in nükleer bilim adamlarını bu şekilde hedef alması, 15 yıldan fazla bir süredir yürütülen gizli suikast operasyonlarının doruk noktasıdır. 2007 ile 2012 yılları arasında, İran'ın nükleer programının en önemli unsurlarından birini ortadan kaldırmak amacıyla, gizli nükleer proje ya da diğer adıyla Amad Projesi kapsamında beş nükleer bilim adamı suikasta kurban gitmiştir. İsrail’in İran’a gerçekleştirdiği son hava saldırıları, 2020 yılında Muhsin Fahrizade'nin uzaktan kumandalı bir silahla suikasta kurban gitmesinden bu yana İranlı nükleer bilim adamlarını hedef alan ilk saldırılar oldu.

ABD ve İsrail, İran'ın başlıca nükleer tesislerine verilen hasarın boyutunu değerlendirirken, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, bilim adamlarına yönelik suikastların İran'ın nükleer programını yıllarca geriye götürdüğünü söyledi. Şarku’l Avsat’ın Associated Press’ten aktardığı röportaja göre  İsrail'in Paris Büyükelçisi Joshua Zarka daha da ileri giderek bilim adamlarına yönelik suikastların, İran'ın geriye kalan nükleer altyapısını ve İsrail tarafından yaklaşık iki hafta boyunca düzenlenen hava saldırılarından ve ABD’nin hayalet bombardıman uçaklarının attığı sığınak delici bombalardan kurtulmuş olabilecek malzemeleri kullanarak nükleer silah üretmesini ‘neredeyse imkansız’ hale getireceğini belirtti. Büyükelçi Zarka, “Tüm bunların ortadan yok olması, (İran’ın) nükleer programın yıllar, hatta çok uzun yıllar geriye gittiği anlamına geliyor” dedi.

İsrail’in suikastlara ilişkin yorumları, ABD istihbaratının ve Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı'nın (UAEA) İsrail’in savaşının İran'ın nükleer programına sınırlı etkisi olduğuna dair raporlarıyla birleştiğinde, nükleer programın bilim adamlarının suikastlarından ne ölçüde etkilendiği ve askeri faaliyetlerde bulunan siviller olarak suikastların meşruiyeti konusunda soruları gündeme getirdi.

Bilgi transferi

Nükleer enerji yetkilileri ve uzmanları, İran'ın öldürülen bilim adamlarının yerini alabilecek başka bilim adamlarına sahip olduğunu söylüyor. Ayrıca, nükleer enerji alanında onlarca yıldır süren çalışmalar, İran'ın herhangi bir çalışmayı sürdürebilecek bilgi birikimine ve bilim adamları yetiştirmesine olanak sağladı. Diğerleri ise, İran'ın nükleer programını geriletmiş, ancak durdurmamış olan 2020 yılındaki Fahrizade suikastını örnek gösteriyor.

Avrupa hükümetleri, askeri güç kullanmanın tek başına İran'ın sahip olduğu nükleer bilgiyi ortadan kaldıramayacağını vurguluyor ve bu nedenle İran'ın nükleer programıyla ilgili endişeleri gidermek için müzakere yoluyla bir çözüm arıyor. İngiltere Dışişleri Bakanı David Lammy geçtiğimiz hafta İngiliz Avam Kamarası üyelerine verdiği brifingde “Askeri saldırılar, İran'ın on yıllar boyunca edindiği bilgiyi ve herhangi bir rejimin bu bilgiyi nükleer silah üretiminde kullanma isteğini ortadan kaldıramaz” dedi.

ABD’li nükleer silahların yayılmasını önleme uzmanı ve eski diplomat Mark Fitzpatrick, ayrıntılı planların halen mevcut olduğunu ve gelecek nesil doktora öğrencilerinin bunları anlayabileceğini söyledi. Nükleer tesislerin bombalanması veya ilgili kişilerin öldürülmesinin bu süreci bir süre geciktireceğini belirten Fitzpatrick, her ikisini birden yapmanın süreci daha da geciktireceğini, ancak nihayetinde bu çalışmaların devam edeceğini sözlerine ekledi.

İran'ın nükleer gücüne bir darbe

Bununla birlikte, diğerleri, 11'den fazla nükleer bilim adamının aynı anda öldürülmesinin, savaşın sona ermesinden sonra İran'ın nükleer bomba üretimini hızlandırma imkanlarına ağır bir darbe indirdiğine inanıyor. Öldürülenlerin çoğu, patlatma sistemleri, yüksek patlayıcılar ve zincirleme reaksiyonu gerçekleştiren nötron kaynakları gibi savaş başlıklarının bileşenlerini test etme ve inşa etme konusunda pratik deneyime sahipti. ABD gazetesi Wall Street Journal (WSJ) ABD’nin eski Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Ulusal Güvenlik Direktörü Eric Brewer'ın, özellikle fiilen bomba yapmaya çalışılmıyorsa bu deneyimin zamanla yavaş yavaş kaybolmasının doğal olduğunu, çünkü bunu telafi etmek için zamanın olduğunu, ancak şu anda bir bomba yapmaya çalışılıyorsa veya bu yakın vadede bir seçenek olarak görülüyorsa bu uzmanlığın kaybedilmesinin daha büyük bir etki yaratacağını söylediğini aktardı.

İran askeri nükleer programı olduğunu inkar etse de UAEA, İran'ın 2003 yılına kadar ‘Amad Projesi’ olarak bilinen nükleer silahlarla ilgili bir programa sahip olduğunu açıkladı. İsrailli ve Batılı yetkililer, İran'ın bu alandaki çalışmalarının daha sonra parçalı bir şekilde devam ettiğini ve bu sayede bir bomba üretme kapasitesine sadece birkaç ay uzaklıkta olduğunu, ancak bu çalışmaların çoğunun, geleneksel bir askeri projenin parçası gibi görünmesi için özenle tasarlanmış araştırmalar ve bilgisayar modelleriyle sınırlı olduğunu belirtiyor.

Washington merkezli Demokrasileri Savunma Vakfı’ndan (FDD) Andrea Stryker, İsrail'in gerçekleştirdiği suikastların İran’ın nükleer beyinlerini hedef aldığını söyledi. Bu suikastlar, İran’ın nükleer silahların belirli bileşenlerini üretme konusunda geçmişte ve muhtemelen halen deneyime sahip kişileri kullanma kabiliyetine darbe vurdu.

Nükleer arşiv

Diğerleri İran'ın silahlarla ilgili nükleer deneyimlerini korumak ve geliştirmek için gelişmiş bir sistem geliştirdiğini belirtiyor. Bu sistem, İran'ın nükleer programının en önde gelen bilim adamlarının öldürülmesine rağmen ilerlemesine olanak sağladı. İran, 2003 yılından önce gerçekleştirdiği tüm çalışmaları ve Tahran'ın gelecek planlarını içeren bir nükleer arşive sahip. Keşfedilen bu arşiv, 2018 yılında İsrail komandoları tarafından ele geçirildi. İran, silah programıyla ilgili eski nükleer ekipmanları, zenginleştirilmiş uranyum da dahil olmak üzere, arşivin yakınlarındaki bir yerde sakladı, ancak bu ekipmanlar 2018 yılında dağıtıldı. UAEA, o tarihten bu yana İran'dan bu ekipmanların nereye gönderildiğini açıklamasını talep ediyor.

WSJ, İsrailli güvenlik analisti Ronen Solomon'un, İran'ın son yirmi yıldır nükleer silahlarla ilgili uzmanlığını korumak için Şehit Behişti, Şerif Teknoloji Üniversitesi ve Malik Aştar Teknoloji Üniversitesi gibi üniversiteleri kullandığını söylediğini aktardı. İran bahsi geçen bu üniversitelerde nükleer bilim adamları ile daha genç öğrencileri deney ve araştırmalarda bir araya getiriyor. İsrail’in 13 Haziran'da İran’a düzenlediği hava saldırılarında öldürülen bilim insanları Ahmed Rıza Zülfikari ve Abdulhamid Menuçehr, geçtiğimiz yıl haziran ayında ‘Annals of Nuclear Energy’ adlı bilim dergisinde bir makale yayınlamışlardı. Bu makalede, ileri bilgisayar modelleri kullanarak, zincirleme reaksiyonda nötron kaynaklarının nasıl davrandığını açıklamışlardı.

Bu bilgiler, nükleer reaktör inşa etmek gibi sivil amaçlarla veya nükleer silah içinde zincirleme reaksiyonu başlatmak için kullanılabilir. Solomon, “Profesörler var. Onlar genç bilim insanlarını yetiştiriyorlar ve İran'ın nükleer programının kalbine girmeleri için eğitim veriyorlar” dedi.

Bilim insanlarını öldürmenin meşruiyeti

İran'ın bu alandaki deneyiminin çoğunu elinde tutması ve yeni nesil bilim insanlarına aktarması, İsrail'in bilim insanlarını öldürme stratejisini sürdürüp sürdürmeyeceği konusunda bir zorluk yaratıyor. Ancak Cenevre'de yaşayan ve Rus nükleer silahları konusunda uzman olan analist Pavel Podvig bilim insanlarını öldürmenin amacının insanları korkutup bu programlarda çalışmaları konusunda onlara gözdağı vermek olabileceğini düşünüyor. Podvig Daha önceki basın yorumlarında “Bu suikastlar nerede durur? Örneğin fizik okuyan öğrencileri öldürmeye kadar varır mı? Bu son derece kaygan bir zemin” ifadelerini kullandı. İsrail’in Fransa Büyükelçisi ise İran'da gelecekte herhangi bir askeri nükleer programa katılmaları istenecek kişilerin bunu kabul etmeden önce iki kez düşüneceklerini düşündüğünü söyledi.

Georgia Teknoloji Enstitüsü'de uluslararası ilişkiler profesörü olan Gina Jordan ve Rachel Whitlark, dış politikada ülkelerin başka bir ülkenin nükleer silah sahibi olmasını engellemek için bilim insanlarını hedef almak, yaptırımlar, diplomasi, siber saldırılar ve askeri güç kullanmak gibi birçok araca sahip olduğunu belirttiler. Jordan ve Whitlark’a göre bilim insanlarının öldürülmesi, kritik öneme sahip bilimsel uzmanlığı ortadan kaldırabilir ve nükleer silah geliştirme sürecini zorlaştıran ek maliyetler getirebilir.

Bu yaklaşımı destekleyenler, bilim insanlarını hedef almanın ilgili ülkenin çabalarını baltalayabileceğini ve nükleer programı geliştirmeye devam etmekten vazgeçirebileceğini söylüyorlar. Aynı zamanda, nükleer silahların yayılmasını desteklemenin tehlikeleri konusunda diğerlerine caydırıcı bir mesaj göndereceğine inanıyorlar. Ancak Jordan ve Whitlark, bu operasyonların genellikle sivil kişiler olarak görülen bilim insanlarını hedef alması nedeniyle yasal, etik ve insani endişeler uyandırdığını söylediler.

Bilim adamlarını hedef almak aynı zamanda riskli bir seçenek. Çünkü düşmanın nükleer programını durdurmada başarısız olabilir ve bunun yanında özellikle de öldürülen bilim adamları ‘şehit’ olarak gösterilirse halkın öfkesini ve intikam taleplerini tetikleyebilir, bu da iktidardaki rejimin halk tarafından desteklenmesine yol açar.