​Açlık grevine giren Filistinli esir sayısı 49’a yükseldi

Gazze'deki Kızıl Haç merkezinin önünde açlık grevindeki tutsaklara destek eylemi düzenleyen Filistinliler (Getty Images)
Gazze'deki Kızıl Haç merkezinin önünde açlık grevindeki tutsaklara destek eylemi düzenleyen Filistinliler (Getty Images)
TT

​Açlık grevine giren Filistinli esir sayısı 49’a yükseldi

Gazze'deki Kızıl Haç merkezinin önünde açlık grevindeki tutsaklara destek eylemi düzenleyen Filistinliler (Getty Images)
Gazze'deki Kızıl Haç merkezinin önünde açlık grevindeki tutsaklara destek eylemi düzenleyen Filistinliler (Getty Images)

Filistinli Tutsaklar Araştırma Merkezi’nden (PPCS) dün yapılan açıklamada, açlık grevindeki 6 Filistinli tutsağın idari gözaltı sürelerine yönelik protesto gösterilerinin Kurban Bayramı'nın ikinci gününde de devam ettiği ve açlık grevine katılan tutsak sayısının 49’a yükseldiği duyuruldu.
PPCS Sözcüsü Riyad el-Eşkar tarafından yapılan açıklamada, İsrail’in bir takım taleplerine cevap vermesi için açlık grevine başlayan 19 tutsakla dayanışma için dün  (Necef, Ofer, Rimon ve Gilboa cezaevlerinden) 30 tutsağın daha açlık grevine katıldığı belirtildi. En uzun süredir açlık grevinde olan tutsağın Haziran 2018’den beri idari gözaltında bulunan Kudüslü 33 yaşındaki Hudeyfe Bedir Halebiyye olduğunu aktaran Eşkar, daha önce kansere yakalanmış olan esirin 43 gündür açlık grevinde olduğu, bu nedenle sağlık durumunun kötüleştiğini ve derhal hastanede tedavi altına alınması gerektiğini vurguladı.
İslami Cihad Hareketi liderlerinden 46 yaşındaki Ceninli Tarık Kadan’ın ise idari tutuklamaya karşı 13 gündür açlık grevinde olduğunu aktaran Eşkar, Kadan’ın İsrail hapishanelerinde 15 yıl kaldıktan sonra geçtiğimiz Şubat ayında yeniden tutuklandığını ve İsrail işgal makamlarının Kadan hakkında 6 aylık idari gözaltı kararı aldığını kaydetti.
Öte yandan Filistin Kurtuluş Örgütü'ne (FKÖ) bağlı Esir İşleri Heyeti’nden dün yapılan açıklamada, işgalci İsrail hapishaneleri yönetiminin hasta olan esir Sami Ebu Diyak’ı dün öğle saatlerinde er-Remle Hastanesi’nden “Asaf Harufiye” hastanesine transfer ettiğini ve Diyak’ın durumunun kritik olduğunu bildirdi. Heyet, esir Ebu Diyak'ın, İsrail hapishanelerindeki en ciddi vakalardan biri olarak kabul edildiğini belirtti.
Ceninli esir Ebu Diyak’ın 3 yılı aşkın bir süredir kanserle mücadele ettiği belirtilen açıklamada, Eylül 2015'te İsrail’in “Soroka” hastanesinde geçirdiği bağırsak ameliyatı sırasında kasıtlı olarak bir tıbbi hata yapıldığına işaret edildi. Bağırsaklarının bir kısmı alınan Diyak’ın vücudunda zehirlenme olduğu, böbrek ve akciğer yetmezliği çektiği ve üç ameliyat geçirdiği kaydedildi. Açıklamaya göre suni solunum cihazlarına bağlı olan Diyak, bir aydır uyutuluyor.
2002'den beri gözaltında tutulan ve üç kez ömür boyu hapis cezasına çarptırılan Ebu Diyak, “Remle Kliniği’nde” kalıcı olarak tutulan 15 esirden biri. İsrail hapishanelerinde ciddi hastalıklardan muzdarip olan yaklaşık 700 Filistinli tutsağın acil olarak tedavi edilmesi gerekiyor. Heyet, Ebu Diyak’ın hayatından ve başına geleceklerden, sağlık durumu son derece kritik olması rağmen uzlaşmayı veya onu serbest bırakmayı reddeden İsrail işgal makamlarını sorumlu tuttu.
Diğer yandan PPCS Sözcüsü Eşkar, Kudüs'ün Ebu Dis köyünden 30 yaşındaki esir İsmail Ahmed Ali’nin idari gözaltı süresini ve Necef Cezaevi’nde tecrit hücresine konulmasını protesto etmek amacıyla 20 gündür açlık grevinde olduğunu aktardı. İsrail hapishanelerinde 6 yıl kalan Ahmed Ali, bu yılın başlarında yeniden tutuklanarak idari gözaltına alınmıştı.
Ceninli 38 yaşındaki Sultan Ahmed Halaf ise daha önce 4 yıl boyunca İsrail hapishanelerinde kalmıştı. Nefes darlığı çeken Halaf, 26 gündür açlık grevinde.
El-Halil’den 42 yaşındaki kanser hastası Ahmed Abdulkerim Ganam da 9 yıl boyunca İsrail hapishanelerinde kalmış eski bir esir. Kendisine verilen idari gözaltı kararını protesto etmek amacıyla 30 gündür açlık grevinde olan ve hayati tehlikesi bulunan Ganam, iki gün önce İsrail işgal güçleri tarafından Necef Cezaevi’nde tek kişilik hücreye atıldı.



İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu
TT

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail ordusu, Gazze Şeridi'ndeki Hamas hedeflerine saldırı düzenlediğini duyurdu ve saldırının "Gazze Şeridi'ndeki Hamas Deniz Kuvvetleri Komutanı Abdullah Ebu Şemela'yı" hedef aldığını belirtti.

İsrail ordusunun Arap medyası sözcüsü Avichay Adraee, "X" platformu aracılığıyla yaptığı açıklamada, Ebu Şamala'nın "hareketin en önde gelen üyelerinden biri olduğunu, yıllar boyunca deniz kuvvetlerinde çeşitli görevlerde bulunduğunu, Zikim üssündeki deniz kuvvetlerine baskın girişiminde yer aldığını ve 7 Ekim'deki deniz saldırısı için sistemin eğitimini ve planlamasını denetlediğini" belirtti. Şamala ayrıca savaş sırasında deniz hedeflerine odaklanarak, orduya karşı birçok terör operasyonu düzenledi.

ser4
İsrail askerleri, Hamas'ın Gazze Şeridi'nin kuzeyinde tasarladığı demir tünelden geçiyor... 15 Aralık 2023 (Reuters) 

Adraee açıklamasında, "Hamas hareketine ait Han Yunus bölgesindeki taburlardan birinin tünel sorumlusu olan ve rehine alma olayına katılan Fadi Ebu Mustafa hedef alındı" ifadelerine yer verildi.


Meclis başkanlığını kaybeden Halbusi’nin kazanma stratejisi

El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
TT

Meclis başkanlığını kaybeden Halbusi’nin kazanma stratejisi

El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)

Bağdat'ta 10, ülke genelinde ise 329 sandalyenin 35'ini kazanan Muhammed el-Halbusi'nin son parlamento seçimlerindeki zaferi, iki yıl önce Parlamento Başkanlığı görevinden ve parlamento üyeliği elinden alınan bir isim için önemli bir dönüm noktasıdır.

Bu zafer, Irak'ta, Hukuk Devleti Koalisyonu lideri ve eski Başbakan Nuri el-Maliki gibi zorlu bir rakip karşısında elde edildiği için daha da önem kazanıyor.

El-Halbusi, Anbar vilayetinin Karma kasabasından kırklı yaşlarının ortalarında bir inşaat mühendisidir. Felluce'deki bir inşaat şirketinden, Şii ve Sünni grupların İran etkisi altında rekabet ettiği siyasete adım atmıştır. Ancak hırslı genç adam maskesini yavaş yavaş düşürmüş ve güçlülerin masasında kendine bir yer edinmiştir.

"Halbusi olgusu"nun yorumlanması konusunda şu anda görüş ayrılığı olsa da Bağdat'taki birçok Sünni, yıllarca süren şiddet ve bölünmenin ardından, onda liderlik ihtiyaçlarını karşılayan birini buldu. Onun şu gibi kampanya sloganlarını dile getirdiğini duydular: "Biz Sünniler ne istediğimize karar veririz. Başkalarının (Şiiler ve Kürtler) bizim adımıza karar vermesine izin vermeyeceğiz."


PKK, Hamas, Hizbullah: Yarım asırlık silahlı örgütlerin Ortadoğu’daki etkisi

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters
TT

PKK, Hamas, Hizbullah: Yarım asırlık silahlı örgütlerin Ortadoğu’daki etkisi

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters

Rüstem Mahmud

Bir gün içinde PKK militanları Türkiye topraklarından çekiliyor veya Güvenlik Konseyi Hamas'ı silahsızlandırma kararı aldı ya da Lübnan hükümeti ordunun Hizbullah'ı silahsızlandırma planını bekliyor yahut Irak'taki Haşdi Şabi ile Suriye, Yemen ve Libya’daki diğer örgütler hakkında benzer haberler ve raporlar duyabiliyoruz. Yıllardır, bu savaşçı örgütler, üyeleri ve davranışları bölgemizdeki en önemli ve çoğu zaman tek haber oldular. Dış gözlemciler artık siyasi, sosyal ve kültürel sahnemizi çok çeşitli örgütlerin ve savaşçılarının yuvasından ibaret sanmaya başladılar.

Bu örgütler yalnızca silahlı eylem konumunu işgal etmiyorlar, aynı zamanda siyasi rollere, etkinliğe ve üretkenliğe de sahipler. Yaşadıkları toplumların geniş kesimleri için prestijli ve sembolik değere sahip bir konuma sahipler. Savaşçıları, en azından toplumun belirli bir kesimi için, bir kutsallık halesiyle çevrililer.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre 1970'lerin başından itibaren, bu örgütler bölgemizdeki olağanüstü siyasi gerçeklikler ve bağlamların bir sonucu olarak ortaya çıktılar. Filistin ve Kürt meselelerine, birçok devletin, kendilerini baskı altında hisseden, yalnızca siyasi eylem ve mücadeleyle asgari düzeyde bile uzlaşıya varamayan milyonlarca insandan oluşan topluluklara yönelik bir tür “sıfır toplamlı” yaklaşımı damga vurmuştu. Nasırcılığın 1967’deki savaşta uğradığı yenilgi, devletin ve düzenli orduların sahip oldukları güç ve nüfuzu kaybetmelerine neden oldu. İran rejimi, dış politikasının bir dayanağı olarak hizipçiliğe dayanan uzun vadeli bir strateji uygulayarak, bu iki temele mezhepsel bir boyut ve yük ekledi. Ancak, bu örgütlerin türediği ülkelerde ekonomik, siyasi, güvenlik, anayasal, eğitim ve sağlık yapıları tamamen başarısız olmasaydı, bu çeşitli koşullar ve araçlar etkili olmazdı. Söz konusu örgütler bu başarısızlık sayesinde kendilerini kurtarıcılar ve devlet adına hareket ederek tüm ulusu koruyan araçlar olarak sundular.

Yarım asırdan fazla bir süre boyunca, bu örgütlerin üyeleri ve liderleri, toplumlarımızın geniş kesimleri arasında sahip oldukları “sembolik hegemonya” sayesinde, kamusal alana bir değerler, söylemler ve normatif araçlar cephanesi dayatmayı başardılar. Bunlar arasında şunlar sayılabilir: “Şiddet, değişimin özü ve tek aracıdır”, “sembolik lider tarihsel bir zorunluluktur”, “mevcut koşullar ucu açık bir olağanüstü hal gerektirmektedir”, “toplumsal ilerleme ve statü, bu örgütlere sadakat ve bağlılıkla bağlantılıdır”, “bu sınıfın üyeleri eleştirinin ötesindedir ve şehitler aziz statüsüne sahiptir”, “servet, eğitim, incelikli eylemler, entelektüel üretim ve sanatsal çalışma gibi şeyler, bu örgütlerle bağlantılı olmadıkları sürece anlamsızdır”. Bunlar ve benzeri birçok söylem kamusal alanda sürekli bir korku duygusu yaratıyor ve mevcut koşullarımızın “istisnai” olduğu yönünde derin bir hissi besliyordu. Tüm bunlar, toplumların geleceği ve güvenliği ve bu “savaşçı sınıf” örgütlerinin varlığını sürdürmesiyle sıkı sıkıya bağlantılıydı.

Samurayların ortadan kaldırılması, eski Japonya'nın sonunu ve hümanist modernitenin ilke ve değerlerine bağlı modern, medeni ve demokratik bir devletin yükselişini işaret ediyordu

Bir bakıma, bu sınıfın üyeleri, başlangıçta üyeleri İmparatorluk Muhafızları'nda asker olan, daha sonra zamanla, toplumsal güvenliği ve kaos dönemlerinde imparatorluk gücünün bütünlüğünü korumada oynadıklarını söyledikleri olağanüstü roller sayesinde kamusal bir rol, bir tür kontrol, otoriter konum ve sembolik statü üstlenen geleneksel Japon samuraylarına benzer hale geldiler. Davanın koruyucularından “davanın kendisine” dönüştüler. Kamu düzenini korumaya adanmış savaşçılar konumundan, her türlü kamusal erdemin sembolü haline geldikleri için, yerel topluluklara kendilerine ayrıcalıklı bir şekilde davranmayı dayatan, mali, idari, ticari, sembolik ve kültürel derebeyliklerin liderleri ve sahipleri konumuna geçiş yaptılar.

Tıpkı Japon samuraylarının tarihsel anlatısında olduğu gibi, bölgemizdeki bu savaşçılar ve örgütleri de, farklı derecelerde de olsa oldukça karmaşık ve istisnai tarihsel koşullardan sonra ortaya çıktılar. Ancak kendilerini “davanın kendisine” dönüştürmekten çekinmediler. Bu çeşitli örgütler, varoluşlarının asıl nedeni ortadan kalkmış olsa bile, askeri ve sembolik genel egemen statülerini her zaman farklı derecelerde de olsa korumaya gayret ettiler. Nitekim Lübnan Hizbullahı, İsrail'in bir kısmını yeniden işgal etmesinden önce tüm Lübnan topraklarından çekilmesinden çeyrek asır sonra bile silahlarını elinde tutmaya kararlı. Filistinli Hamas hareketi, silahını, Filistin'in tek kurtarılmış bölgesi olan Gazze Şeridi'ndeki tüm yaşam biçimlerinin sürekliliğinden ve devamından daha kutsal, gerekli ve kaçınılmaz görüyor.

Ancak, savaşçı sınıf ve silahlı örgütleri içindeki tüm bu otoriter özelliklerin bölgemizde yerleşik olmasına, toplumlarımızdaki genel modernleşme süreçleri bağlamında oynayabilecekleri gerici rollerin açıkça kabul edilmesine rağmen, temel soru hâlâ ortada duruyor: Bu örgütleri, bu istisnai sınıfı, ortaya çıktıkları koşulların, iklimlerin ve şartların yapısında köklü dönüşümler yaratmadan rollerini ve egemenliklerini ortadan kaldırmak mümkün müdür? Mevcut Hamas dağılsa bile, milyonlarca Filistinli, nesnel bir barışı asgari koşullarda da olsa karşılayan bağımsız bir devlete sahip olmadığı sürece, farklı isimler, sloganlar ve mekanizmalarla yeni bir Hamas'ın ortaya çıkmayacağının garantisi var mı? Türkiye'deki Kürt sorunu, Kürdistan İşçi Partisi'nin (PKK) ve 40 yıllık silahlı mücadelesinin doğuşuna mı sebep oldu, yoksa PKK mı Kürt sorununu doğurdu? Dolayısıyla “Kürt mazlumiyeti gölü” varlığını ve etkinliğini koruduğu sürece, oradaki “Kürt mücadelesi balığı”nın yok olacağının bir garantisi var mı?

Samurayların ortadan kaldırılması, eski Japonya'nın sonunu ve hümanist modernitenin ilke ve değerlerine bağlı modern, medeni ve demokratik bir devletin yükselişini işaret ediyordu. Ama öncelikle Japonya, “hakkı” olduğuna inandığı şey uğruna komşu ülkeleri işgal edip milyonlarca masum insanı tekrar öldüremeyecek üretken bir ülke. Japonya artık birçok şeyi başarabilen bir ülke, bunların başında da geçmişte yaptıklarından dolayı özür dileyebilmesi geliyor.