عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
ARAP DÜNYASI

Tutankhamun'un ölüm nedeni 2020 yılında açıklanacak

Luksor’daki mezarın içindeki Tutankhamun mumyası
Luksor’daki mezarın içindeki Tutankhamun mumyası
    Kahire/Şarku’l Avsat
TT
TT

Tutankhamun'un ölüm nedeni 2020 yılında açıklanacak

Luksor’daki mezarın içindeki Tutankhamun mumyası
Luksor’daki mezarın içindeki Tutankhamun mumyası

M.Ö. 1336 ile 1327 yılları arasında hüküm sürmüş Mısır Firavunu Tutankhamun’un (Tutankamon)   gizemi Mısır’da bilim insanlarını şaşırtmaya devam ediyor. “Altın Kral” olarak bilinen Firavunun neden genç yaşta öldüğünü tespit etmek için araştırmacılar mumya üzerinde ileri düzeyde bazı testler gerçekleştirecek. Tutankhamun’un kesin ölüm sebebi ile ilgili sonucun ise gelecek yıl açıklanması bekleniyor. Mısır Tarihi Eserler İdaresi Başkanı Arkeolog Dr. Zahi Havas, bir İtalyan televizyon kanalına verdiği röportajda, “Mısır’ın batısındaki Luksor’da bulunan Krallar Vadisi’ndeki mezarlıkta mumya üzerinde gerçekleştirilecek testlerin ardından önümüzdeki yıl Tutankhamun’un ölüm nedenini öğreneceksiniz” dedi.
Şarku’l Avsat’a konuşan Havas, 250 bin dolar değerindeki yeni cihazların kullanımı ile gerçekleştirilecek olan projede uygulanacak olan testlerin önümüzdeki ay başlayacağını belirterek, ölüm nedeninin kırık bir ayak mı yoksa iltihap sebebi ile mi meydana geldiğini veya başka bir sebep ile mi gerçekleştiğinin tespit edileceğini söyledi. Arkeolog Havas açıklamasında, daha önce gerçekleştirilen mumya testlerinde Tutankhamun’un yumru ayak hastalığından mustarip olduğunun ortaya çıktığını ve sıtma geçirdiğini belirtti.
Arkeologlar, Tutankhamun’un mezarı içerisinde Kral’ın yürürken dayandığı 130 adet koltuk değneği buldu. Havas, bu değneklerden birinin otururken avlanmak için firavun tarafından yapıldığını belirtirken, yapılan testler sonucunda bacağın birinin kırık olduğuna işaret etti. Tutankhamun’un savaş aracı kullanırken yaşanan kaza sonucu bacağını kırdığı düşünülüyor.
Yıllardır bilim insanları, genç Firavunun mumyasından yasa dışı örnekler alan İngiliz arkeolog Harrison tarafından başlatılan girişim dâhil Tutankhamun’un ölüm gizemini ortaya çıkarmaya çalışıyor. Harrison yaptığı araştırmalar sonucu "Tutankhamun’un yanarak öldüğü"nü iddia etmişti. Howard Carter ise,  Krallar Vadisi’ndeki Altın Kral mumyasını keşfeden ilk isim.
Tutankhamun’un koleksiyonlarından bazıları çeşitli ülkelerdeki açık hava müzelerinde sergileniyor. Önümüzdeki yılın dördüncü çeyreğinde açılması planlanan Büyük Mısır Müzesi’nde genç kralın kalıntılarının tamamen sergilenmesi planlanıyor.
Fransa’nın başkenti Paris’te düzenlenen Tutankhamun Sergisi, rekor sayıda ziyaretçi çekti. Mısır Tarihi Eserler İdaresi Başkanı, Tutankhamun Sergisi’nin geçtiğimiz Mart ayında Paris’te açıldığı ve bu ay sona erdiğini belirterek, bir buçuk milyon gibi rekor ziyaretçi sayısına ulaşıldığını belirtti. Bu rakam, Fransa tarihindeki arkeolojik sergilerde elde edilen en fazla ziyaretçi anlamına geliyor.
Başkan açıklamasında, Tutankhamun’un hikâyesinin dünyayı cezbettiğini belirterek, bu konunun bilim insanlarının araştırma yapmasına sebep olduğunun altını çizdi. Havas, Tutankhamun’un hayatını anlatan operanın Eylül ayı içerisinde 10 kez sanatseverlerle buluşacağını söyleyerek, gelirin Büyük Müze için ayrıldığını belirtti.
Mumya taraması, kraliyet mumyalarının DNA’sının kullanılarak gerçekleştirilen teste yönelik bir proje olup, 2006 yılında Dr. Zahi Havas başkanlığında, Tutankhamun’un annesi dâhil tüm mumyaların incelenmesi ile başladı.
Havas açıklamasında ayrıca, Mısır’da bulunan müzelerde DNA testleri ile mumya taramasının yapıldığı iki laboratuvarın olduğunu ve Mısırlı uzmanlardan oluşan bir ekibin bu konuda kapsamlı çalışmalar yaptığını söyledi.

Daha fazlasını oku

 
 
ARAP DÜNYASI

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.