Rusya, Irak krizine dahil oluyor

Irak Dışişleri Bakanı Muhammed Ali el-Hekim, Rus mevkidaşı Sergey Lavrov ile Bağdat'ta bir araya geldi (AFP)
Irak Dışişleri Bakanı Muhammed Ali el-Hekim, Rus mevkidaşı Sergey Lavrov ile Bağdat'ta bir araya geldi (AFP)
TT

Rusya, Irak krizine dahil oluyor

Irak Dışişleri Bakanı Muhammed Ali el-Hekim, Rus mevkidaşı Sergey Lavrov ile Bağdat'ta bir araya geldi (AFP)
Irak Dışişleri Bakanı Muhammed Ali el-Hekim, Rus mevkidaşı Sergey Lavrov ile Bağdat'ta bir araya geldi (AFP)

Hulud el-Amiri
Ülkelerindeki yolsuzluk ve işsizliğe karşı ayaklanan Iraklı gençlerin yaptığı gösteriler, aylar öncesindeki ABD-İran gerginliğinin yankılarından uzak değildi. ABD, Irak’a ekonomik yaptırımlar uygulamaya başlarken, Bağdat’ın yaptırımlara uyup uymayacağı konusunda Washington’un kafası karıştı.  
Bu gelişmeler, krize davetiye çıkaran açıklamalar sebebiyle yavaş yavaş gün yüzüne çıktı. ABD aleni bir şekilde gösterileri desteklediğini açıkladı. Ancak, ABD güçlerinin ülkedeki varlığı sebebiyle oluşan korku bu desteğin beraberinde geldi.
Peki ya kriz daha da büyür ve hükümetin kontrolünden çıkarsa! Irak’ta hükümetin kurulması aylar alırken, İran gösterilerin hükümeti devirmesinden korkuyor. Hükümet kurulması kapsamında, ilk aşamada savunma, içişleri ve diğer önemli bakanlıklarda yer alacak isimlerin koltukları boş kalıyor.
Başbakanlık
Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia kaynaklı haberine göre, bir önceki hükümetteki gibi en büyük rekabet başbakanın belirlenmesinde yaşandı. Çünkü Meclis Başkanlığı ve Cumhurbaşkanlığı makamlarında Sünniler ve Kürtlerin kararı önceden belliydi, sadece bu makamlara geçecek isimlerin belirlenmesine ihtiyaç vardı. Ancak Irak'ta her seçimden sonra sık sık anayasal bir boşluk oluşması tehdidine neden olan büyük ihtilaf Başbakanın belirlenmesinde yaşanıyordu. Başbakanlık koltuğuna oturmak için İran ve ABD’nin adayları mücadele ediyordu. Genellikle bu mücadeleyi İran kazanıyor ve İran’a yakın bir isim Irak başbakanlığına seçiliyor. Her ne kadar siyasi bloklar tarafından bağımsız olarak aday gösterilse de Adil Abdulmehdi de İran’a yakın bir isim olarak Başbakanlık koltuğuna oturdu.
Independent Arabia’dan Hulud el-Amiri’nin haberine göre bugün, Irak sokaklarında göstericileri hedef alan keskin nişancıların İran Devrim Muhafızlarına mensup oldukları söylentisi yayılıyor. Her ne kadar Irak hükümeti “Terörle Mücadele ve Ani Müdahale Birliklerinden” göstericilere karşı koymak için destek alsa da... Irak hükümeti DEAŞ’a karşı yürüttüğü savaşta hiçbir dış kuvvettin yardımını almadı.
Uluslararası boyutlar
Irak krizi, Rusya’nın dâhil olması; Rus Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov’un Irak’ı ziyaret etmesi ve Iraklı yetkililerle görüşmesinin ardından beklentinin ötesinde bir uluslararası boyut kazanıyor.
Rusya, yıllardır Dışişleri Bakanlığı seviyesindeki üst düzey bir yetkiliyi Irak'a göndermedi. İki ülke arasındaki ilişkilere ve ticaret hacmine dair görüşmeler Iraklı bakanların Moskova’ya ziyaretlerinde gerçekleşti.
Lavrov, dün akşam, Irak Cumhurbaşkanı Berhem Salih’le görüşmeden Bağdat’tan ayrılıp Erbil’e geçti. Ancak Dışişleri Bakanı Muhammed Ali el-Hekim, Başbakan Adil Abdulmehdi ve Irak Meclis Başkanı Muhammed el-Halbusi ile bir araya geldi. Irak Meclis Başkanı krizin çözülmesi için göstericilerle görüşmüş ve onlardan taleplerinin yer aldığı listeyi teslim almıştı.
İnternet bağlantısının tekrar sağlanması
Lavrov’un, Irak Dışişleri Bakanı ile yaptığı kısa basın toplantısının dışında, Meclis Başkanı ve Başbakan ile yaptığı görüşmeler kapalı kapılar ardında gerçekleşti. Lavrov, Muhammed Ali el-Hekim ile yaptığı görüşmenin ardından, “Körfez’de tansiyonun nasıl düşürüleceği konusunda ortak kanaatlerimiz var. Biz ve Iraklı dostlarımız, ayrışmaya sebep olacak planlara başvurulmasını değil, tüm tarafların omuz omuza verip güçlerini birleştirerek bu adımı atması gerektiğini düşünüyoruz” dedi.
Irak krizindeki gelişmelere bağlı olarak Pazartesi günü saat 18:00'de Irak'ın başkenti Bağdat ve diğer şehirlerde internet bağlantısı tekrar sağlandı. Iraklılar, internet bağlantısın tekrar sağlanması ile ilgili haberleri " WhatsApp" ve "Viber" uygulamaları ile paylaşıp kutladı. Birçok kişi Facebook ve Twitter’da gösterilere ilişkin paylaşım yaptı.
Bağdat Uluslararası Havalimanı'nda yabancı ülkelere uçuşlar devam ederken, Bağdat'ın Tahrir Meydanı ve havaalanına giden yollar dün akşama kadar kapalı kaldı. Ancak, internet bağlantısının son günlerde kesintiye uğraması, yeni uçuşlar için rezervasyon yapılması işlemlerinin askıya alınmasına neden oldu. İnternet bağlantısının tekrar sağlanmasından saatler sonra turizm şirketleri ve Irak havalimanlarının tekrar eskisi gibi çalışması bekleniyor.



Bölgesel güç dengeleri

 İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
TT

Bölgesel güç dengeleri

 İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP
İsrail, ilk kez içeride derin bir darbe aldı ve iç hedefler benzeri görülmemiş şekilde vuruldu (AFP

Mustafa Feki

Ortadoğu, Doğu Akdeniz ve Arap Körfezi, son zamanlarda karşılaştıkları krizlerin büyüklüğünü önemli ölçüde vurgulayan benzeri görülmemiş ve zor koşullar yaşadı. Bu krizler, yalnızca sınırlı bir bölgesel sorun olmaktan çıkıp büyük bir uluslararası sorun haline geldiler.

Bölgedeki kanlı diziyle başlarsak, ki bu nihayetinde Filistin topraklarının İsrail tarafından vahşice işgal edilmesinin beklenen bir sonucu gibi görünüyor, 7 Ekim 2023 tarihinin işgalin dirençli Filistin halkına her düzeyde uyguladığı baskının otomatik ve doğal bir sonucu olduğunu hemen fark ederiz. Söz konusu baskı, şiddet döngüsünün genişlemesine ve Gazze'nin mevcut koşulları altında yaşanmaz bir alana dönüşmesine yol açtı. Öldürülmemesi gereken on binlerce çocuk, kadın ve sivili içeren şehit kafileleri her gün birbirini takip ediyor. Karşı karşıya kaldıkları katliamlar hem kardeşlerinden hem de dostlarından hiçbir insani yardım veya destek alamadan katlandıkları zor yaşam koşulları unutulamaz.

Son İran-İsrail çatışmasındaki ateşkesin, Gazze'deki acı verici duruma olumlu bir yansıması olabilir, ne var ki İsrail'in uzlaşmazlığı ve Netanyahu modelinin sabah akşam yaydığı nefret dolu söylemlerin temsil ettiği güç despotluğu, acıların devam edeceğinin, güven ve barış kıyısından hâlâ uzak olunduğunun en iyi kanıtı.

Belki okuyucuyla birlikte ülkelerin ağırlıklarını, gerçekleşen dönüşümlerin doğasını ve bazı tarafların ağırlıkları açısından bölgesel borsa üzerindeki etkilerini düşünebilir ve aşağıdaki kanıtları gözlemleyebiliriz:

İlk olarak, bir yandan Lübnan'da Hizbullah'ın başına gelenlere, diğer yandan Suriye'de yaşananlara bakıldığında, İran toplamda kaybeden gibi görünüyor. Tahran, Esed ailesinin yönetimi boyunca sadakatini sürdüren itaatkar bir müttefikini kaybetti. Buna ilaveten, ABD'nin tam desteğiyle İsrail, İran'ın nükleer projesinin temellerini büyük ölçüde yok etti. İran ayrıca siyasi yaşamının, askeri mevkilerinin ve bilimsel uzmanlıklarının en ön saflarından onlarca şehit verdi.

Burada, İran'ın direndiğini ve inkar edilmesi zor birçok güçlü karşılık verdiğini dolaylı olarak kabul etmeliyiz. İsrail'e gönderdiği füze ve insansız hava araçlarının, on binlerce sakinini İran saldırılarından kaçmak için sığınaklara yönelmeye zorladığını itiraf etmeliyiz. Ancak, bu elbette, İsrail Hava Kuvvetleri'nin İran'ın kalelerini vurması, İran içindeki bir dizi önemli ekonomik ve askeri konumda hayati öneme sahip arterleri hedef almasıyla kıyaslanamaz.

ABD Başkanı Donald Trump, başlangıcından itibaren İran-İsrail çatışmasının baş vaftiz babası rolünü oynadı. Gelişmelerin ayrıntılarına doğrudan kişisel olarak müdahale etti. Öyle ki hem İran hem de İsrail tarafı kazandıklarını iddia ettikleri bir zafer veya rakiplerine karşı sağladıklarını iddia ettikleri bir üstünlükle gururlanarak savaştan çıktılar. Her halükarda durum ve medyatik gelişmeler alanı yorumlara açık, tüm tarafların bakış açılarının kabul edilmesine olanak tanıyor. Zira silahlı çatışmalar geride bir kazanan bırakmaz, aksine kayıp ve zararları tüm taraflara dağıtır.

Burada, İran nükleer programının geçici bir süreliğine de olsa çökertilmesinin, Netanyahu için gurur duyacağı yanıltıcı bir zafer olduğuna dikkat etmeliyiz. Bu zafer, onu siyasi durumunu ve İsrail hükümetinin başkanı olarak konumunu güçlendirebilecek bir erken genel seçim çağrısında bulunmaya itebilir. Tahran ve Tel Aviv arasında yaklaşık iki hafta süren bu askeri çatışma hakkında ne söylenirse söylensin, İsrail'in imajına bir çizik atıldığını, her koşulda etkilendiğini dürüstçe belirtmeliyiz. İran, bölgedeki en büyük askeri cephaneliğe karşı mücadelede kahramanlıktan veya cesaretten yoksun olmayan bir duruş sergiledi. İsrail'e verilen Amerikan desteği, o savaşta gerçek belirleyici faktördü, kimsenin itiraz edemeyeceği ve olaylar tarafından gölgede bırakılmış gibi görünen bir kriterdi. Zira İsrail ilk kez içeride derin bir darbe aldı, iç hedefler benzeri görülmemiş bir şekilde vuruldu. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı analize göre bu da yenilmez ordu efsanesinin ve son on yıllarda yarattığımız büyük putun ne sandığımız kadar sağlam ne de hayal ettiğimiz kadar güçlü olmadığını teyit etti.

İkincisi; eğer şimdi uzun bir geçmişe ve geniş topraklara sahip bir İslam devleti olarak İran'dan bahsedeceksek, kendisinin üstünden atlanması zor birkaç hatasını kaydetmeliyiz. Bunların ilki, arenalar birliği dediğimiz şey ve son kırk yıldır komşu ülkelerde onlar aracılığıyla savaştığı çeşitli kollardır. Lübnan'daki Hizbullah ile başlayıp Suriye ve Irak'tan geçerek Yemen'deki Ensarullah-Husi grubuna kadar uzanan bu kollar, kanlı çatışmaların ve tekrarlanan çekişmelerin bir tarafı olarak kendini dayattı. Böylece İran Batı'nın, Batı Asya, Arap Yarımadası, Arap Körfez bölgesi ve hatta Kuzey Afrika'daki Araplar, Türkler, Kürtler ve diğer etnik gruplara karşı kullandığı bir korkuluğa dönüştü.

İran'ın benimsediği kollar inşa etme politikası, İran'da İslam Devrimi'nin patlak vermesi ve Şah'ın Şubat 1979'da devrilmesi ile başlayan geniş çaplı bir kaosa yol açtı. Ama iş bununla bitmedi. İran, Arap Körfez bölgesindeki Amerikan hedeflerini vurmaya çalışarak ve Katar hava sahasını ihlal ederek de büyük bir hata yaptı. İlave olarak, İran'ın hatalarına sık sık tahammül eden, işlerine karışmasını ve yanlışlarını görmezden gelen Körfez'de de tahribat yaratmaya çalıştı. İşleri daha da kötüleştiren ise İran parlamentosunun, bu hayati bölgede dünya petrol nakliyatının yüzde 20'sinin geçtiği, büyük öneme sahip bir ticaret ve deniz yolu olan Hürmüz Boğazı'nı kapatma kararı almasıydı.

İran'ın son eylemleriyle Körfez’in duygularını geçici de olsa kendisine karşı yabancılaştırarak kaybettiğine şüphe yok. Oysa Körfez ülkeleri, Maşrık (Levant) ülkeleri, Mısır ve diğerleri, İsrail'in İran'a yönelik saldırganlığını en başından kınadılar. Tahran, düşman listesine geçici de olsa başka ülkeler eklemek yerine dostlarının desteğini almaya çalışmalıydı.

Bu nedenle, İran'ın çok şey kaybettiğine, yalnızca Beyaz Saray'daki güçlü adamın, Tahran ve Tel Aviv arasındaki savaşı sona erdirme başarısını kendisine nispet etmeye çalışan Donald Trump'ın göreceli, geçici memnuniyetini elde ettiğine inanıyorum. Trump daha önce de Pakistan ve Hindistan arasındaki ateşkesi kendisine mal etmişti. Buna bir de ABD’nin Tahran'daki rejimi devirmeye çalışmadığını, bunun yerine yalnızca İran nükleer projesini yok etmeyi ve onu en azından gelecekte aciz hale getirmeyi amaçladığını defalarca dile getirenin de o olduğunu eklemeliyiz.

Üçüncüsü; nükleer programını kaybeden İran'ın, siyasi rejiminin devamı ve onu zayıflatma girişimlerini durdurma konusunda geçici bir kabul kazandığı açıkça ortaya çıktı. İran’ın artık sona eren bu çatışmada en önemli ve en öne çıkan devlet olduğuna şüphe yok. Ancak, Trump'ın gözdesi Recep Tayyip Erdoğan liderliğindeki Türk tarafını da göz ardı etmemeliyiz. Türkiye'nin bir Avrupa-Asya, Akdeniz ve Ortadoğu ülkesi, NATO'nun aktif bir üyesi, bölgede ve genel olarak güç denkleminde hem İsrail hem de İran ile birlikte hesaba katılması gereken bir güç olduğunu aklımızda tutmalıyız. Türkiye de Suriye'de yaptıkları ve Körfez'de elde ettikleri sayesinde ve ayrıca ABD’nin bölgedeki politikalarından duyduğu memnuniyet sayesinde yaşananlardan kazançlı çıktı.

Güç dengesinin, Körfez ülkelerinin de şu ana kadar kazandığını gösterdiğine inanıyorum, çünkü İran tarihsel olarak dost bir ülke ancak onlarla ilişkileri varlığı inkar edilemez veya görmezden gelinemez endişelerden yoksun değil. Biz Araplar olarak, İranlı ve Türk komşularımızın, akıllardan hiç çıkmayan adil Arap davası, yani tüm sonuçları, tarihsel gelişmeleri ve onu çevreleyen koşullarıyla Filistin davası için kalıcı bir çözüme ulaşmada aktif oyuncular olmalarını umut ediyoruz.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.