Kitlesel eylemler Sudan Devrimi’nin geleceğini belirleyecek

Milyonlarca insan, ‘devrimin gidişatını düzeltme’ sloganıyla birçok şehirde yürüyüş düzenledi (AFP)
Milyonlarca insan, ‘devrimin gidişatını düzeltme’ sloganıyla birçok şehirde yürüyüş düzenledi (AFP)
TT

Kitlesel eylemler Sudan Devrimi’nin geleceğini belirleyecek

Milyonlarca insan, ‘devrimin gidişatını düzeltme’ sloganıyla birçok şehirde yürüyüş düzenledi (AFP)
Milyonlarca insan, ‘devrimin gidişatını düzeltme’ sloganıyla birçok şehirde yürüyüş düzenledi (AFP)

Salı günü yapılan eylemler, devrimin temposunu yeniden belirleyecek.
Sudan protestoları, hükümete birçok mesaj yöneltirken, İslamcıların ve eski rejimin yandaşlarının da yeniden iktidara gelme isteklerine son verdi. Uzmanlar ise olayların, devrimin temposunu ayarlayacağı hususunda hemfikir.
Milyonlarca Sudanlı, geçen salı günü 30 Haziran 2019 gösterilerini anmak ve devrimin gidişatının düzeltilmesi taleplerinin yerine getirilmesi için sokaklara akın etti. Sudan hükümeti, gelişmeyle birlikte hızlıca harekete geçerek, devrimcilerin taleplerinin tereddüt yaşanmadan yerine getirileceği taahhüdünde bulundu.
Hükümet Sözcüsü Faysal Muhammed Salih, geçen salı günü yaptığı açıklamada, hükümetinin gerekli mesajı aldığını söylerken, 1 Temmuz itibariyle devrimcilerin taleplerinin yerine getirileceğini belirtti. Salih, devrimcilerin taleplerini yerine getirmek için acil yürütme kararları alma sözü de verdi.
Siyasi analist Abdullah Rizk, 30 Haziran’da düzenlenen yürüyüşleri, ‘halkın yalnızlaştırıcı kavramının’ değişmesi olarak nitelendirirken, durumun, orduya mesaj yönelten somut bir gerçekliğe dönüştüğünü ve silah taşıyan güçler arasındaki dengeyi yeniden sağladığını ifade etti.
Rizk’e göre yürüyüşler, cesur direnişin biyografisini ve silah gücüne karşı barışın dengesini yeniden sağlayan geçen yıl aynı tarihteki ‘kaba güç’ direncini hatırlattı. Halk Hareketi’nin siyasi partilerin ötesine geçtiğini belirten Abdullah Rizk, “Sokaklar, alternatif bir ilham verici liderlik oluşturabilir. Çünkü taraflar, 30 Haziran yürüyüşlerine öncülük edecek durumda değiller. Aksine taktiklerini, politikalarını ve sloganlarını yeniden gözden geçirmek zorunda kaldılar” dedi. Analiste göre milyonlarca eylemci, geçen salı günü Müslüman Kardeşler ve eski rejimin geri dönüş ihtimalinin önünü kesti ve ‘Sudan halkının hesaplarından sonsuza dek uzaklaştılar ve artık var olmayacaklar”. Hiçbir şekilde iktidara geri dönmeyeceklerini söyleyen Rizk, “Geri dönüşleri artık mümkün değil ve kimse onları kabul etmeyecek. Sokaklar uzun bir süre onlara karşı dolu olacak. Siyasi bir varlıkları veya etkileri olmayacak” ifadelerini kullandı.
Yürüyüşler, devrimcilerin hedef ve taleplerini gerçekleştirme yolunda hükümete bir gözdağı verdi. Abdullah Rizk, “Sokak baskısı, askeri bileşenin konumuyla ilgili sonuçlar elde edebildi. Sokaklar, artık dizginleri eline aldı. Her türlü komplonun önünü de kesebilir. Askeri bileşenler, yakın veya uzak açıdan artık sivil dönüşüm, demokrasi ve yönetime engel olmak için bir şansa sahip değil” değerlendirmesinde bulundu. Uzman ve siyasi analist Dr. Halid et-Tacani en-Nur Rizk de ‘sokakların, bazılarının sahnede ve denklemde olmadığını düşündürterek, varlığını bir kez daha kanıtladığını’ vurguladı.
Tacani en-Nur, sokakların, otoritelerini onaran ve oturma eylemlerine yönelik baskı girişimlerini başarısızlığa uğratan ilk Haziran mesajını yeniden gündeme getirdiğini belirtirken, ancak Rizk’ten farklı olarak da durumun, hükümetin sivil bileşenine yönelik bir mesajı olduğunu savundu. Sokakların iktidar denklemini yeniden tarttığını, orduya bir sınır koyduğunu, ancak durumun bir ‘boş bir çek’ olmadığını söyleyen analist,  halk taleplerinin yerine getirildiğine dikkati çekti. Tacani en-Nur, “Hükümet bileşenleri, açıklamalarını sokaklara satmak üzere boş bir çek aldı. Ancak salı günü aldığı mesaj siyasi inkübatörü oldu. Bu mesaj, anayasal belgelerle korunan faydaların mevcut olduğunu söylüyor” dedi.
Analiste göre geçen salı günü yapılan eylemler, Özgürlük ve Değişim Güçleri ile hükümetin karşısına zor bir sınav koydu. Eylemlerin yalnızca bir gösteri olmadığını belirten Nur, “Sokaklar tekrar susmayacak. Bu yüzden sorunlarını ele alma konusunda ciddi olmalılar. En büyük sorumluluk, Başbakan’ın verdiği sözleri iki hafta içinde yerine getirmesidir” ifadelerini kullandı. Eski bir İslamcı olan Nur’a göre siyasi sokaklar, iktidara geri dönme hayallerini gerçekleştirmeye çalışan devrik rejimin yandaşlarına ve İslamcılara da güçlü bir mesaj yöneltti.
Macera düşünen liderlikteki ve diğer askeri taraflardaki isimlerin, karşılarında sokakların tavrını bulacağını söyleyen analist, “Artık askeri bir çözüm imkanı yok. Ordunun anayasal belgede belirtilen rolden memnun olmak dışında başka seçeneği de yok” dedi. Tacani en-Nur, sokakların yalnızca iç taraflara mesajlar yöneltmediğini söylerken, dış taraflar da dahil, her bir tarafın posta kutusunda bir mesajın olduğunu belirtti. Nur, “Dış partiler sahneyi bazı güçlerle olan siyasi bağlarla yeniden çizmeye çalışıyorlarsa, bunu gerçekleştiremeyecekler. Yürüyüşler, içeriye ve dışarıya birer mesajdır ve sokakların kabul etmeyeceği hiçbir bir siyasi denklemin başarılı olamayacağını söylediler” ifadelerini kullandı.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.