Hartum’daki Mavi Nil seviyesinde önemli bir düşüş gözlemlendi

Bazı çiftçiler suya ulaşmak için pompalama mekanizmalarını azaltmak zorunda kaldı (Reuters)
Bazı çiftçiler suya ulaşmak için pompalama mekanizmalarını azaltmak zorunda kaldı (Reuters)
TT

Hartum’daki Mavi Nil seviyesinde önemli bir düşüş gözlemlendi

Bazı çiftçiler suya ulaşmak için pompalama mekanizmalarını azaltmak zorunda kaldı (Reuters)
Bazı çiftçiler suya ulaşmak için pompalama mekanizmalarını azaltmak zorunda kaldı (Reuters)

Sudan’ın başkenti Hartum’un merkezinde Mavi Nil ve Beyaz Nil nehirlerinin birleştiği bölgede, güçlü Nil Nehri’nin başlangıç noktasını temsil eden ‘el-Makran’ isimli bir mahalle bulunuyor. Etiyopya’dan gelen Mavi Nil seviyesi, Nil Caddesi (ya da Corniche) olarak bilinen caddeye ulaştığı yılın bu mevsimlerinde alışılmışın dışında görünüyor. Bu zamanlarda Mavi Nil suyunun şarıltısı ve akış şiddeti, Beyaz Nil suyunun Nil Nehri’ne akışını engelleyen bir ‘su barajına’ dönüşüyordu. Çünkü Mavi Nil, son derece güçlü ve hızlı bir akışa sahip. Ancak el-Makran’da çekilen görüntü, üç nehrin birleşim alanındaki suyun, geri çekildiğini gösteriyor.
Sudan halkı, her yıl bu gibi dönemlerde olası sel karşısında endişeli olurdu. Ancak Hartum’daki su makamları, son zamanlarda Nil’i oluşturan Beyaz ve Mavi Nil suyunun ani geri çekilmesi nedeniyle Nil duraklarının bazı kısımlarının hizmet dışı olduğunu açıkladı. Su Heyeti Başkanı Enver Sedat el-Hac, 19 Temmuz’da başkentin üç bölümündeki bazı su istasyonlarının (Omdurman, Kuzey Hartum) üç nehrin suyunun çekilmesinden etkilendiğini belirtti. Hac, durumun, yetkilileri pompalama platformlarını en düşük seviyeye indirmek zorunda bıraktığını ve bunun da önemli miktarda içme suyu sıkıntısına neden olduğunu ifade etti.
Haziran ve Eylül ayları arasında Etiyopya platosuna yağan yağmur, Nil suyunun yüzde 80’ini besleyen Mavi Nil sularını da besler. Beyaz Nil ise, Nil suyunun sadece yüzde 20’lik kısmına katkı sağlar. Aynı şekilde akış hızı yavaş, suyu sığdır ve büyük bir kısmı el-Makran alanına ulaşmadan önce buharlaşır.
Nehir yatağındaki su azlığına ilişkin olarak, eski Sudan Sulama Bakanı Osman et-Tom, Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada, bugünlerde Hartum’un güneyindeki Beyaz Nil’e uzanan Cebel Aulia rezervuarının kapılarının kapalı olduğunu, çünkü baraj gölünü saklama ve doldurma zamanı geldiğini, bu yüzden de Hartum’dan gelen suyun sıfır düzeyinde olacağını kaydetti. Mavi Nil’den gelen suyun hacmine gelince ise Tom, Etiyopyalıların ‘gölü doldurmak için Nahda Barajı’nın kapılarını kapattığını’ hatırlattı. Osman et-Tom, Etiyopya sınırına yakın Roseires Barajı’ndan gelen suyun miktarının tahminlere dayandığına dikkati çekerken, oradan akan su hacminin altı gündür 110 milyon metreküp sınırında sabit kaldığını söyledi. Yetkili, “Roseires’e gelen suyun sel mevsiminde sabit kalmasını beklemiyoruz. Bu durum, Etiyopyalıları su depolamak için kasıtlı ya da kasıtsız olarak bazı kapıları kapattığının bir delilidir. Bu da su kaynağının artık onun tarafından kontrol edildiği anlamına geliyor” ifadelerini kullandı.
Eski Bakan, Roseires rezervuarındaki suyun, akış oranının yaklaşık 300-350 milyon metrekare olduğu önceki yıllara kıyasla çok daha düşük olduğunu belirtti. Nahda Barajı’ndan gelen suyun çekilmesi ve Hartum’un güneyindeki Cebel Aulia rezervuarının kapatılması, içme suyu pompalama istasyonlarındaki su seviyesinin azalması dolayısıyla Hartum’u birkaç gündür olumsuz etkiliyor. Ancak Osman et-Tom, Roseires Barajı’nın kapılarının açıldığını ve krizi çözmek için iki veya üç gün içerisinde suyun Hartum’a geri döndüğünü açıkladı.
Roseires ve Sennar rezervuarlarının kapıları, Nahda Barajı’nın inşası öncesinde aşırı yükselmeden kaçınmak için yılda birkaç defa açılıyordu.
Sudanlı eski Bakan, Nahda Barajı’ndaki su hacmine ilişkin net bir rakam vermezken, günde 300 metreküp aralığında olabileceğini ifade etti. Roseires’e gelen suya kıyasla Etiyopyalıların, günde yaklaşık 200 milyon metreküp suyu alıkoyması muhtemel. Bu çerçevede Tom, “Göletteki su, zorunlu depolama dediğimiz yerde saklanabilir. Çünkü kapılar kapasitesinin dışına çıktı. Nahda Barajı olmasaydı, Roseires rezervuarındaki su seviyesi 300- 350 metreküp arasında olurdu” dedi.



Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
TT

Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)

Dürziler, dini ve sosyal gizliliğini korumaya çalışırken, Ortadoğu'da Lübnan, İsrail ve Suriye gibi yayıldığı ülkelerde siyasi roller oynayan bir azınlığı oluşturuyorlar.

Son birkaç gün boyunca, Güney Suriye'deki Suveyda şehrinde Dürzi milisler, Bedevi milislerle çatışmaya girdiler ve bunun sonucunda yaklaşık 100 kişi hayatını kaybetti. Suriye hükümeti güçleri salı günü Suveyda şehrine girip ateşkes ilan ederken, İsrail Suriye güçlerini hedef alan hava saldırıları düzenlediğini duyurdu. Zira Tel Aviv daha önce azınlık Dürzi halkını korumaya ve Güney Suriye'de asker konuşlandırmayı önlemeye çalışacağına söz vermişti.

Peki Dürziler kimdir ve inançları, siyaset ve toplumdaki rolleri hakkında ne biliyoruz?

Dini inançları

Dürzilik, 11’inci yüzyılın başında, İmamiye’den (İsna Aşeriye) sonra Şiiliğin ikinci en büyük dalı olan İsmâiliyye mezhebinin bir fırkasıdır.

Kendilerine Muvahhidun diyen Dürziler, Lübnan'daki en yüksek dini otorite olan el-Akl Şeyhliğinin web sitesine göre, “Bir ve tek olan, yeri ve göğü yaratan Allah’a” meleklerine, peygamber ve resullerine, ahiret gününe inanırlar.

Mezhep mensupları ile sınırlı olan öğretilerinin gizliliğini açıklar şekilde, ritüellerine aşina olan ve adının açıklanmasını istemeyen birinin AFP’ye vurguladığı gibi, Dürziler inançlarında “zahiri mesaj ile batini mesaj”ı temel alırlar.

Bahsi geçen kişi, tek tanrılı dinlerin uzun bağlamlarına dayanan, dini kavramları felsefe ile karıştırma yoluyla Platon'un fikirlerinden etkilenen, “Allah’ın gerçek tevhidinde olgun bir aşamaya” dayanan öğretilerden bahsediyor.

Dürzilik, sözde doğruluk, iman kardeşlerini koruma ve karşılıklı yardım, İblis'i ve bütün şer güçleri tanımama gibi yedi temel tavsiyeyi (esası) benimser ve reenkarnasyonun “mezhebin bir parçası” olduğuna inanır.

Dini günler

Dini günleri, diğer mezhepler ile aynıdır. Ek olarak, kurban bayramından önceki on gün boyunca yapılan günlük toplantılar vardır. Bu toplantılarda dini okumalar, bazı ibadetler, bazı şiirler ve manevi okumalar yapılır. Bunlar Muvahhid birisinin yerine getirmesi halinde gerçek tevhidi uygulamış kabul edileceği yedi esası pekiştirmektedir.

Aynı şekilde, Hicri yeni yılı ihya ederler ve herkes gücü yettiğince zekat öder.

Şeyhleri iman kardeşlerini koruma ve iletişimi koruma ilkesini yerine getirmek için perşembe-cuma gecesi ritüelleri ve ibadetleri eda etmek, dini okumalar yapmak amacıyla toplanırlar.

Mezhebin öğretileri mensupları arasında gizli kalır ve bazı karma evliliklerin varlığına rağmen, genellikle Dürzilerin kendilerine mezhep mensuplarının dışında hayat arkadaşı seçmeleri hoş karşılanmaz.

Yayıldıkları bölgeler

Dindar erkeklerinin siyah kıyafetler giyinip başlarına beyaz sarık sardıkları, kadınlarının ise yine siyah kıyafetler giyip, başlarını ve yüzlerinin bir kısmını örten beyaz bir başörtü taktıkları Dürzilerin sayısının 1 milyondan fazla olduğu tahmin ediliyor.  

Dürzi mezhebi mensupları çoğunlukla Lübnan, Suriye, Filistin toprakları ve Ürdün'deki dağlık bölgelerde yoğun bir şekilde yaşıyorlar.

Suriye'deki nüfuslarının 700 bin olduğu tahmin ediliyor ve çoğu kaleleri sayılan Suveyda şehrinin bulunduğu ülkenin güneyinde yaşıyor. Ayrıca Şam kırsalındaki Ceramana ve Sahnaya ilçeleri ile ülkenin kuzeybatısındaki Idlib'de sınırlı sayıda bulunuyorlar.

Lübnan'da sayılarının yaklaşık 200 bin olduğu tahmin ediliyor ve yoğun olarak ülkenin merkezindeki dağlarda, özellikle de Şuf, Aliya ve el-Metn el-Ala bölgelerinde, ayrıca Cebel el-Şeyh’in batı eteklerindeki Hasbaya ve Raşiya gibi bölgelerde yaşıyorlar.

İsrail'de ise Celile, Karmel Dağı ve işgal altındaki Golan Tepeleri'nde 20'den fazla köyde dağınık bir şekilde yaşıyorlar. Merkezi İstatistik Bölümü'ne göre, İsrail vatandaşlığına sahip olanların sayısı 153 bin. Ek olarak, Golan'da yaşayan yaklaşık 23 bin Dürzi’nin büyük çoğunluğu kalıcı İsrail ikametgah belgesine sahip.

İsrail'deki Dürzi Mirası Merkezi'ne göre, İsrail mezhebi “kendi mahkemeleri ve bağımsız manevi liderliği ile tek başına bir oluşum olarak” tanıyor.

Tarihçi Sami Nesib Makarem, “Dürzi İnancı” adlı kitabında, özellikle Lübnan ve Kuzey Suriye'deki bazı Dürzilerin “16. yüzyıldan itibaren Cebel-i Havran'a göç ettiğini” ve bölgenin “Cebel-i Dürzi” olarak anılmaya başladığını belirtiyor.

Buradan bazıları, özellikle kuzeyde yaklaşık 15 bin ila 20 bin Dürzi'nin yaşadığı Ürdün'e göç etti.

Az sayıda Dürzi de Latin Amerika, Güneydoğu Asya ve Avustralya gibi dünyanın çeşitli bölgelerine ve ayrıca Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Meksika'ya göç etti.

Sosyal ve politik rol

Dürziler, farklı ülkelere yayılmalarına rağmen yakın bağlarını sürdürmeye çalıştılar.

Beyrut Amerikan Üniversitesi'nden tarihçi Profesör Makram Rabah, Dürziler, Maruniler ve Lübnan Dağı'ndaki çatışmalar üzerine yazdığı bir diğer kitapta şu açıklamayı yapıyor: “Karma evlilikler ve Dürziler arasında ilişkiler var ve din adamları bu ilişkinin sürdürülmesinde önemli bir rol oynuyorlar. Sınırlar çizilmiş olsa da, Dürziler onları gerçekte tanımadılar.”

Makram'a göre, bir azınlık olmalarına rağmen, Ortadoğu'da Dürziler “bölgenin siyasi ve sosyal yaşamında, ekonomik ve sosyal meselelerinde önemli ve bazen öncü bir rol” oynadılar.

Bu durum genellikle, azınlığın rolünü, büyüklüğünün ötesinde şekillendirmede önemli bir etkiye sahip olan feodal liderlerden veya aile liderlerinden kaynaklanıyordu.

Örneğin Lübnan'da lider Kemal Canbolat, 1950'lerden iç savaşın başlangıcı (1975-1990) ve 1977'deki suikastına kadar önemli bir siyasi rol oynadı.

Suriye'de Fransız manda yönetimi, 1921'de Cebel el-Dürzi bölgesine idari bağımsızlık verdi ve bu statü 1937'ye kadar devam etti. Ancak bu dönemde, en önde gelen Dürzi liderlerinden biri olan Sultan Paşa el-Atraş, 1925'te Fransızlara karşı patlak veren büyük bir ayaklanmaya liderlik etti.

İsrail'e gelince, Makram Rabah, Dürzilerin “devlete tamamen entegre olduklarını ve orduda görev yaptıklarını, bunun da onlara devlet nezdinde daha fazla nüfuz sağladığını” açıklıyor.

Suriye'de çatışmanın patlak vermesinin ardından Dürziler, kendilerini çatışmadan ve sonuçlarından uzak tuttular. Birkaç istisna dışında, genellikle rejime karşı silahlanmadılar veya muhalefete katılmadılar. Bulundukları bölgelerde çeşitli silahlı grupların parçası olan Dürziler, Beşşar Esed'in devrilmesinden sonra iktidara gelen yeni yetkililerle henüz bir anlaşmaya varamadılar.

Nisan ayı sonlarında Şam kırsalındaki iki bölgede patlak veren ve Suveyda'ya uzanan çatışmalar, Dürzi milisler ile güvenlik güçlerinin de aralarında olduğu en az 119 kişinin ölümüne yol açtı. Bu kanlı çatışmaya İsrail hava saldırılarıyla müdahale etti ve Şam’ı, Dürzilere zarar verilmemesi konusunda uyardı.

Nadir görülen bir siyasi ayrışmayla, Dürziler arasında son olaylara ilişkin tutumlar farklılaştı. Kemal Canbolat’ın oğlu Lübnanlı lider Velid Canbolat, Dürzileri Müslümanlar ile “sonsuz bir savaşa” sürüklemek konusunda uyarıda bulunurken, dini otoriteler ve Suriyeli Dürzi askeri gruplar, Dürzilerin ülkenin “ayrılmaz bir parçası” olduğunu vurguladılar.Şarku'l Avsat'ın Independet Arabia'dan aktardığı analize göre buna karşılık, Suriyeli din adamları ve İsrail’deki Dürzilerin dini lideri Şeyh Muvaffak Tarif, İsrail'e Suriye Dürzilerini koruma çağrısında bulundular.

Rabah, bu tarafların “farklı ajandalara sahip olduğunu ve daha da önemlisi, üç ülkeye uzanan bir nüfuz mücadelesi olduğunu” belirtti.