Lübnan’da ‘farklı bir hükümet’ kurulması yolunda ilerleniyor

Lübnan Cumhurbaşkanı Mişel Avn (Reuters)
Lübnan Cumhurbaşkanı Mişel Avn (Reuters)
TT

Lübnan’da ‘farklı bir hükümet’ kurulması yolunda ilerleniyor

Lübnan Cumhurbaşkanı Mişel Avn (Reuters)
Lübnan Cumhurbaşkanı Mişel Avn (Reuters)

Cumhurbaşkanı Mişel Avn ve hükümeti kurmakla görevli Saad Hariri arasındaki istişarelere yakın bir siyasi kaynak, olumlu atmosferin devam etmesi ve öncekilerden farklı olarak bir hükümetin doğmasına doğru gidilmesi halinde herkesin şaşkınlık yaşayacağını belirtti. Kaynak, ‘özellikle de kartların yeniden düzenlenmesi ve bakanlık pozisyonlarının mezhepler arasında dağılması doğrultusunda uygulanacak rotasyona ilişkin yaptığı değerlendirmede bazı medya kuruluşları tarafından yapılan sızıntılara dikkat çekti. Bunların kabine değişikliğinde yer almayacağını söyledi.
Şarku’l Avsat’a konuşan kaynak, Avn ve Hariri arasındaki iletişimin durmadığını ve durumun ikili görüşmelerin devamı niteliğinde olduğunu kaydetti, Maliye Bakanlığı dışında egemen pozisyonların dağılımında daha küçük mezheplere kota ayrılmasının halen masada yer aldığını belirten kaynak, Hariri’nin bakanlık oluşumunda paylarını saklı tutmak isteyen siyasi güçlerden çekinmeden Avn ile istişare halinde, pozisyonları mezhepler arasında eşit olarak dağıtma konusunda ısrar ettiğini aktardı. Kaynak yalnızca kotalara itimat edilmesinin, uluslararası toplumu kendisini taklit ediyormuş gibi davranmaya iteceği görüşünde.
Hükümete gelenlerin istifa eden Hasan Diyab başkanlığındaki hükümetin bir kopyası olmasının Lübnan’ı daha da çöküşe sürükleyeceğine dikkat çeken kaynak böyle bir oluşumun uluslararası topluma hitap edemeyeceğini ve Arap ülkelerine Lübnan- Arap ilişkilerini düzeltme isteklerini dile getiren bir mesaj iletemeyeceğini vurguladı.
Kaynak bir öncekine benzer bir hükümeti kopyalamanın, Lübnan’ın krizlerinden kurtulmak için son şansını da kaybetmesine neden olacağını, kendisine uygulanan Arap ve uluslararası ablukayı artıracağını ifade etti. Ayrıca hükümetin kurulmasının, 3 Kasım’daki ABD başkanlık seçimleri sonrasına ertelenip ertelenmeyeceğini tahmin etmek için de henüz çok erken olduğunu belirtti.
Hariri’nin temkinli de olsa iyimser bir şekilde hareket ettiğini söyleyen kaynak, ABD seçimleri öncesinde hükümeti kurmaya önem gösterildiğini ve şu an Avn ile de bu meseleyi ele alındığını ifade etti. Kaynak, Hariri’nin Lübnan’ı kurtarmak için var olan son şansı boşa harcamadığının da altını çizdi.
Hariri’nin Avn’ın ‘milletvekili Talal Arslan’ı hoşnut etmek için’ sayıyı artırma ısrarı karşılığında hükümetin 18 bakandan oluşacağı şeklindeki tavrını koruduğunu belirten kaynak, bazı bakanlıkları feshetme, bazılarını da vazgeçilmez hale getirme olasılığı olduğu sürece geniş bir hükümet oluşturmanın ne anlamı olduğunu sorguladı. Aynı şekilde İlerici Sosyalist Parti Başkanı Velid Canbolad ile paylaşması şartıyla Hariri’yi, ‘Arslan’ı bir bakan olarak temsil olması için’ ikna etmeye çalışanlar  olduğuna dikkat çekti.
Kaynak ayrıca Bakanlar Kurulu’ndaki bakanların, yanında yer alması gerekliliği bahanesiyle hükümetteki üç garantörün Avn’ın ve siyasi akımının payından olması hususundaki ısrarın nedenlerini de sorguladı.
Şarku’l Avsat konuyla ilgili yürüttüğü araştırmada Basil’in Avn aracılığıyla üçüncü garantör olma talebinin geçmişte kaldığı bilgisine ulaştı.
Ayrıca Hariri’nin, bakan seçiminde Avn’a danışma yoluyla bağlı kaldığı dengenin, herhangi bir tarafın, ‘hükümeti bir grup güvenlik ve siyasi adaya dönüştürecek olan üçüncü engelle tekeline almasının önlenmesinde kilit bir faktör olacağı belirtildi. Bu durumun her şeyden önce Basil’in gölgesinin Hristiyan temsilini tekelleştirme istişarelerinde bulunmamasını gerektirdiği kaydedildi.
Kaynak açıklamasında şunları söyledi:
“Uzman bakanlardan yardım isteme ilkesinin uygulanmasına dayanan ‘önemli bir hükümetin’ ömrünün Avn’ın görev süresinin son üçte birlik kısmının sonuna kadar uzatılması halinde İçişleri Bakanlığı da dahil olmak üzere tüm bakanlıklara çekileceğinden bahsetmeye gerek bilr yok.”
Kaynak bunu, ilk başkanlığı kimin alacağına karar verilecek parlamento seçimlerinin yapılmasını denetlemek amacıyla, bu pozisyonu devralacak tarafsız bir bakanın seçilmesi gerekliliğine bağlıyor. Kaynağa göre bu durum, parlamentonun görev süresinin uzatılmasından kaçınmak için koşulların yerine getirilmesine izin verilmesi durumunda geçerli.
Gelinen süreçte şu iki soru gündemdeki yerini korumaya devam ediyor:
Avn ile Hariri arasındaki istişareler kritik bir noktaya yaklaşırken ABD seçimleri öncesinde beklentilere inanılacak ve hükümet kurulacak mı? Yoksa seçimler sonrasına ertelenmesi, bazılarının istişarelerin başladığı noktaya geri döneceği korkusunu mu güçlendirecek?



İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.