Libya Siyasi Diyalog Forumu Tunus’ta devam ediyor

Çatışma tarafları 18 ay içerisinde seçimlerin yapılmasına yönelik uzlaşma sağladı

Dün başkent Tunus’ta dördüncü günün de devam eden Libya diyaloğuna katılanların bir kısmı (AFP)
Dün başkent Tunus’ta dördüncü günün de devam eden Libya diyaloğuna katılanların bir kısmı (AFP)
TT

Libya Siyasi Diyalog Forumu Tunus’ta devam ediyor

Dün başkent Tunus’ta dördüncü günün de devam eden Libya diyaloğuna katılanların bir kısmı (AFP)
Dün başkent Tunus’ta dördüncü günün de devam eden Libya diyaloğuna katılanların bir kısmı (AFP)

Tunus’ta düzenlenen Libya Siyasi Diyalog Forumu’nun dördüncü gününde katılımcılar, önümüzdeki geçiş döneminde çeşitli Libya kurumlarına verilecek yetkilerin genel çerçevesini ve aynı şekilde başkanlık ve parlamento seçimleri yapılmadan önce geçiş aşamasında kurulması planlanan Libya kurumlarına verilecek yetkileri tartıştılar.
Libya Siyasi Diyalog Forumu, Tunus Anlaşması’nın meşruiyetine ilişkin görüşmelerin üçüncü gününde kaydedilen anlaşmazlıkların ardından dördüncü gününde de devam etti. Bu da beklentilerin çıtasının toplantının ilk iki gününden farklı olmasına yol açtı. Zira kapsamlı çözüme hazırlık aşamasının siyasi programlarının belgesi hakkında yapılan müzakerelere katılan kişilerin görüşleri ve tutumları farklıydı. Bu belgede geçiş aşamasını fiilen sona erdirecek seçimlere hazırlanmak için çalışacak yeni bir başkanlık konseyi ve yeni bir hükümet kurulması üzerinde uzlaşma sağlandığı yer alıyor.
Bazı katılımcılar 2015 yılında Fas’ta imzalanan Suheyrat Anlaşması’nın sonuçlarının esas alınması gerektiğinde ısrarcı olurken diğer katılımcılar siyasi çözüme Suheyrat Anlaşması’nın lağvedilip Gammarth Belgesi adını taşıması beklenen bir Tunus Anlaşma Belgesi hazırlanması ile ulaşılacağını savunuyor.
Bu bağlamda gözlemciler bu anlaşmazlığın, forumun sponsorluğunu üstlenen UNSMIL’nin erken çağrılara yanıt vermesine zemin hazırlayacağını düşünüyorlar. Söz konusu çağrıların arasında tüm ihtilaf noktaları hakkında yapılan istişarelerin sona erdirilmesi ve Libya krizine kapsamlı bir çözüm bulunması amacıyla müzakerelerin cumartesi yerine önümüzdeki haftaya kadar uzatılması yer alıyor.
Tunus’taki Libya Diyalog Forumu, bir başkan ve iki yardımcıdan oluşacak bir başkanlık konseyi üzerinde bir hafta içerisinde uzlaşma sağlanmasını, anayasal kurumların adaylık koşullarının belirlenmesini, tek bir hükümet kurulmasını ya da bir başbakan atanmasını ve 18 ay içerisinde başkanlık ve parlamento seçimlerinin yapılması için bir tarih belirlenmesini hedefliyor.
Ancak bu anlaşmazlıklara rağmen BM Libya Özel Temsilcisi ve UNSMIL Genel Sekreter Vekili Stephanie Williams görüşmelerin gidişatına ilişkin daha fazla iyimser görünüyor. Nitekim Williams Tunus’ta Libyalı heyetler arasında gerçekleşen müzakerelerin “ilerleme kaydettiğini ve görüşmelerin yapıcı bir atmosfer içerisinde devam ettiğini” belirtti.
Williams aynı zamanda güvenlik düzenlemeleri ve güçlerin çekilmesine ilişkin alt komitenin ayrı ayrı toplandığını ve 5+5 grup toplantısında onaylanan planını sunduğunu da sözlerine ekledi. Williams komitenin toplantı sonuçlarını Ortak Askeri Komite’ye sunacağına işaret etti.
Williams konuşmasını iyimser bir şekilde sürdürerek Libya’nın geleceğine ilişkin Tunus’ta yapılan siyasi görüşmelerde 18 ay içerisinde seçimlerin yapılması için uzlaşma sağlandığını vurguladı. Aynı şekilde Williams hala büyük engellerle karşı karşıya olan barış sürecindeki “açılıma” övgüde bulundu.
Aynı zamanda Williams toplantıda “özgür, şeffaf, kapsayıcı ve güvenilir bir parlamento ve başkanlık seçimi” düzenlenmesine yönelik bir yol haritası üzerinde ön anlaşmaya varıldığını da belirtti. Williams anlaşmanın Libya kurumlarını tek bir çatı altında toplamaya yönelik adımlar içerdiğini belirterek dün yapılan görüşmelerin ana gündem maddesinin seçimlerden önceki aşamayı denetlemek için yeni tek bir geçiş hükümeti kurulmasının ve bu hükümetin yetkileri ile ayrıcalıklarının tartışılması olduğunu vurguladı.
Tunus’un eski Dışişleri Bakanı el-Munci el-Hamidi, Tunus Cumhurbaşkanlığı tarafından denetlenecek ve Libya ile komşu ülkelerdeki aktif taraflar ve Libya’daki uluslararası taraflardan oluşacak bir takip komitesi oluşturulması çağrısında bulundu. Böylece bu komiteye, Tunus’taki Libya Siyasi Diyalog Forumu’nda belirlenecek olan geçiş sürecinde Libya hükümetini destekleme görevi verilmiş olacak. Hamidi yaptığı basın açıklamasında Libya’nın siyasi ve güvenlik durumunun oldukça büyük zorluklarla karşı karşıya kalacağını ve bunların başında silahlı milislerin dağıtılmasının, paralı askerlerin ortadan kaldırılmasının, Libya için yeni bir anayasa taslağının oluşturulmasının ve seçim yasasının çıkarılmasının yer aldığını belirtti. Hamidi bu komitenin destek ve tavsiye vermek ile yükümlü olacağını da sözlerine ekledi.
Bu sırada Libya’daki siyasi kaynaklar, Tunus’taki Libya Siyasi Diyalog Forumu üyesi Abdurrahman es-Suveyhili’nin bir mutabakat komitesi oluşturulmasına ve altı katılımcıdan oluşan siyasi diyaloğun şekillendirilmesine ilişkin bazı noktaları reddederek diyalog komitesinden ayrıldığı bilgisini paylaştı.
Suveyhili geri çekilmesini UNSMIL’nin anayasa değişikliği referandumunu reddedip yeni bir geçiş aşamasına geçmek yerine cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerine gitmesine bağladı.
Tunus buluşması ülkenin siyasi, askeri ve toplumsal dokusunu temsil etmek üzere BM tarafından seçilen 75 kişinin katılımına tanık oluyor. Sürece yönelik eleştiri yapıldığı ve güvenilirliğin sorgulandığı bir sırada diyaloga katılanlar gelecek hükümete katılmayacaklarına dair taahhütte bulundular.



İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.