عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
DÜNYA

ABD Savunma Bakanı: Washington, Afganistan’da diplomatik bir çözüm için kararlı

Brüksel'de Perşembe günü NATO savunma bakanları toplantısı gerçekleşti. (DPA)
Brüksel'de Perşembe günü NATO savunma bakanları toplantısı gerçekleşti. (DPA)
    Washington/ Eli Yusuf
TT
TT

ABD Savunma Bakanı: Washington, Afganistan’da diplomatik bir çözüm için kararlı

Brüksel'de Perşembe günü NATO savunma bakanları toplantısı gerçekleşti. (DPA)
Brüksel'de Perşembe günü NATO savunma bakanları toplantısı gerçekleşti. (DPA)

ABD Savunma Bakanı Lloyd Austin, NATO savunma bakanlarına hitaben yaptığı konuşmasında ABD’nin Afganistan’daki savaşı sona erdirmek için diplomatik çabalara bağlı olduğuna dair güvence verdi. Austin, Afganistan’da bulunan Amerikan kuvvetlerinin aceleyle ve örgütsüz bir şekilde çekilmeyeceğini ve herhangi bir kararın müttefiklerle koordineli olarak alınacağını da sözlerine ekledi.
Austin’in açıklamaları, NATO savunma bakanları tarafından düzenlenen iki günlük bir toplantının ardından geldi ve Pentagon toplantının sonuçlarıyla ilgili bir açıklama yaptı. Açıklamada şu ifadelere yer verildi: “Bakanlar, Afganistan'dan çekilme kararını ertelemeyi kabul etti. Pentagon, ABD Başkanı Joe Biden yönetiminin Amerikan kuvvetlerinin dünyada, özellikle de Afganistan'da konuşlandırılmasına ilişkin kapsamlı bir inceleme yaptığını duyurmuştu. Eski Başkan Donald Trump yönetimi tarafından Taliban’la imzalanan anlaşmaya ABD askerlerinin 1 Mayıs 2021’e kadar Afganistan’dan tamamen çekilmesini öngörüyor. Amerikalı yetkililer, Trump döneminde yıllarca süren gerilimin ardından müttefiklerle ilişkilerini yeniden canlandırmak isteyen Bakan Austin'in müttefikleri dinleyeceğini ve görüşlerini Biden'a ileteceğini söylemişlerdi. ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından yayınlanan bir açıklamaya göre, ABD Dışişleri Bakanı Anthony Blinken Çarşamba günü Afganistan Devlet Başkanı Eşref Gani’yi aradı ve ABD'nin müttefikleriyle ileriye dönük istişarelerde bulunacağına dair güvence verdi. Ancak sivillere ve Afgan güçlerine yönelik devam eden silahlı saldırılar ve aktivistlerin kaçırılması ve öldürülmesi eylemlerinin sürmesi hareketin amacının bir kez daha Afganistan'ı terör örgütleri için güvenli bir sığınak haline getirmek olduğuna dair korku ve eleştirilere yol açtı. Afganistan'da 9 bin 600 askeri bulunan NATO destek misyonunun kaderi, Washington'ın geçen yıl Taliban ile bir anlaşma imzalaması ve önümüzdeki Mayıs ayında çekilmesi öngörülen 2 bin 500 askeri ülkede tutması sonrasında NATO'nun gündeminin en başında yer aldı. NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg, "Pek çok ikilemle karşı karşıyayız ve kolay seçenek yok. Bu aşamada, Afganistan’daki varlığımızın geleceği ile ilgili nihai bir karar vermedik, ancak yaklaşan geri çekilme tarihi ile birlikte, önümüzdeki haftalarda NATO üyeleri yakın istişare ve koordinasyon sağlamaya devam edecek" dedi. Afganistan'daki şiddet olaylarından Taliban'ı sorumlu tutan ABD Merkez Kuvvetler Komutanı Orgeneral Kenneth McKenzie, “Bu ülkede şiddetin dozu çok yüksek. Bize veya NATO’daki dostlarımıza değil, orduya, güvenlik teşkilatlarına ve halka yönelik şiddet çok yüksek. Bunun ana kaynağı Taliban. Terör örgütü DEAŞ kesinlikle saldırılar gerçekleştirdi, ancak bu Taliban'ın yaptıklarına kıyasla hiçbir şey değil. Taliban’ın, Afgan güçlerine yönelik ülke çapındaki saldırılarını ve belirli kentsel alanlarda gerçekleştirdiği suikastları kınıyorum. Onların Taliban olduğu açık ve başkası olamaz. Çok net."

Daha fazlasını oku

 
 
DÜNYA

Seçmenin ve ABD Başkanı Trump'ın dış yönelimleri

Amerikalı seçmenin sabrı tükendi ve artık Soğuk Savaş dönemindeki gibi dış meseleleri umursamıyor (AFP)
Amerikalı seçmenin sabrı tükendi ve artık Soğuk Savaş dönemindeki gibi dış meseleleri umursamıyor (AFP)
TT
TT

Seçmenin ve ABD Başkanı Trump'ın dış yönelimleri

Amerikalı seçmenin sabrı tükendi ve artık Soğuk Savaş dönemindeki gibi dış meseleleri umursamıyor (AFP)
Amerikalı seçmenin sabrı tükendi ve artık Soğuk Savaş dönemindeki gibi dış meseleleri umursamıyor (AFP)

Nebil Fehmi

Politikacılar, analistler ve medya çalışanları, ABD seçimlerinin sonucunu anlamak ve Donald Trump'ın 5 Kasım'daki başkanlık yarışını kazanmasının ardından beklenen dış pozisyonları ve politikaları tahmin etmek için büyük bir çaba gösteriyor. ABD'nin siyasi ve askeri gücü, ekonomik ve maddi zenginliği ve kararlarından ülkelerin çoğunluğunun hem olumlu hem de olumsuz etkilendiği göz önüne alındığında böyle olması doğaldır.

Seçimlerin bazı özelliklerini netleştirmek ve önümüzdeki dönemin siyasi yönelimlerini öğrenmek amacıyla Amerikan siyasi haritasında aktif ve etkili rol oynayan bazı isimler ile istişarede bulundum. Onlara genel olarak seçmenlerin uluslararası gelişmelere ilgisiz olmalarının, Demokrat ve Cumhuriyetçi partilerin adayları olmak için başvuranların oldukça çeşitli arka planlarını umursamamalarının nedenlerini sordum. Bu adaylık yarışlarının çoğunun neden siyasi merkezin sağında ve solunda yer alan geleneksel adayların lehine sonuçlandığını, eski aktör Ronald Reagan'ın 1981'deki zaferi ve Donald Trump’ın 2016 ve 2024'teki zaferlerine benzer şekilde, alışılmadık bir şahsiyetin neden adaylığı ve büyük ödül olan başkanlığı sadece arada sırada kazandığını da sorguladım.

Bu sorulara aldığım en iyi yanıt, seçim sisteminin istikrarlı ve başarılı olduğu, ancak bir süper gücü ilgilendirmesine rağmen, seçim tercihlerinin kişisel ve yerel bakış açılarına ve düşüncelere göre yapıldığı, sürprizlerden, hatta hatalardan veya mantıksız görünen şeylerden muaf olmadığı için özel bir konuma sahip olduğu yönündeydi.

Bu yanıta eşlik eden açıklama, ulusal toplumsal alanın geniş olduğu, ancak seçmenlerin ilgi alanının çok sınırlı olduğuydu. Bu nedenle, çok sayıda Amerikan seçmeninin siyasi ve ekonomik elitlerin kendi çıkarlarını göz ardı etmesinden duyduğu öfkenin bir sonucu olarak hukuki olarak hükümlü, hakkındaki uygulanabilecek mahkeme kararları tarafından tehdit edilen bir adayın zaferi de dahil olmak üzere garip görünen sonuçları olabiliyor. Elitlerin bu umursamazlığı, Seçiciler Kurulunda 312 oyun yanı sıra doğrudan oylamada Cumhuriyetçi Parti için alışılmadık bir durum olan mutlak çoğunluğu elde eden Donald Trump'ı iki kez tercih eden, çok çeşitli ve giderek büyüyen öfkeli bir sınıf yarattı.

ABD geniş, kaynakları bol ve meydan okumaları sert olan bir kıta. Toplumsal eğilimler bir eyaletten diğerine farklılık gösteriyor ve sahil bölgelerindeki vatandaşların görüşleri orta bölgedekilerden farklı. Toplum özellikle kişisel çıkar felsefesini bir yaşam biçimi olarak benimsediği için, onları doğrudan etkilemediği sürece uluslararası kaygılarla hiçbir ilgileri yok. Dolayısıyla seçmenler, ülkeleri bir süper güç olmasına rağmen uluslararası meselelerle hiçbir ilgisi bulunmayan, hatta bölgesel düzeyde bile olmayan, yerel vizyon ve görüşlere göre oy kullanıyorlar.  Seçmenler kararlarını, temel kişisel çıkarlarını karşılayacağına inandıkları kişiler lehine belirliyorlar. Bunlar da çoğu zaman ekonomi ya da George W. Bush'un işgallerinden sonra Obama'nın zaferinin sebeplerinden biri olan savaş ya da Trump için en önemli sorunlardan biri olan yasadışı göçmenlerle ilgili endişeler gibi anlık korkularıdır.

Pek çok kişi, her ne kadar uzun bir süre içinde kademeli olarak gerçekleşse de önde gelen Amerikan partileri toplumsal dönüşümleri büyük ölçüde yanlış yorumladığından, uluslararası toplumun zaman zaman seçim sonuçlarına şaşırmasının doğal olduğu konusunda beni temin etti.

Bundan sonra neler olacağına dair düşünceler ve istişareler bağlamındaysa, Amerikan dış politikasının 20 yıldır kademeli olarak içe kapanma ve izolasyon, büyük güç rolü ve sorumluluklarından uzaklaşıp sadece ulusal çıkarlara odaklanma yönünde bir değişime tanık olduğunu belirtmek gerekir.

Amerikalı seçmen artık ülkesinin maliyetli dış sorumluluklar üstlenmesini hoş karşılamıyor ki Trump da bu tutumu benimsiyor. Bazı analistler, en yakın dostlar da dahil olmak üzere, istisnasız tüm dış meselelerin bundan etkileneceğini ileri sürdü ve diretti. Bazılarına bununla ilgili sorularımı sormaya devam ettiğimde, her şeyin göreceli ve orantılı olduğu cevabını aldım. Ancak onlara göre mali, siyasi ve askeri açıdan açık çek politikasının devam edeceğini ya da ABD’nin her konuyu yakından takip edeceğini düşünenler yanılıyor. Çünkü Amerikan seçmeninin artık sabrı tükendi ve Soğuk Savaş döneminde olduğu gibi dış meseleleri umursamıyor.

Irak'ın işgalinden bu yana, ister Demokrat ister Cumhuriyetçi yönetim altında olsun, ABD'nin uzun süren savaşlardan çekilmeye çalıştığına dair çok sayıda kanıt olmasına rağmen, bazıları bu görüşlere şaşırmış olabilir. Savaşlardan çekilmeye yönelik son adım, Biden'ın Afganistan'dan çekilmesiydi ve İran'a yönelik farklı tutumlarına rağmen ne Biden ne de kendisinden önce Trump, istisnai durumlar dışında ve uzaktan olmak kaydıyla İran'a karşı askeri güce başvurmadı.

Trump'ın beklenen dış politika felsefesinin çerçevesini belirli başlıklarla özetlemek mümkün. Birincisi, ideolojiden yoksun ve ABD ile Trump’ın kişisel siyasi sermayesine doğrudan ve kısa vadeli getiriler kazandırmayı hedefleyen politikalara bağlı kalmaktır. İkincisi, ilişkilerin çerçevesi kendisinden öncekiler gibi siyasi coğrafyadan ziyade “coğrafi ekonomi” denilen şeye daha yakın olacaktır, yani hesaplarda getiri ve ekonomik etki önce gelecektir. Üçüncüsü, savaş öngörülemeyen sürprizleri beraberinde getirdiği ve bir işadamı olarak pratik hesaplarını bozduğu için Amerikan askeri veya diğer güçlerinin yaygın kullanımı desteklenmeyecektir. Dördüncüsü, Trump’ın kararları gerçekçiliğe, pragmatizme, kazanan ve kaybedene dayanıp, doğru ve yanlış ya da tarihsel değerlendirmelerle hiçbir şekilde bağlantılı olmayacaktır.

Bu ilkeler çerçevesinde, seçimlerden sonra Trump'ın danışmanlarından biri tarafından hızlı bir açıklama yapılarak Ukrayna'ya çözümün işgal altındaki toprakların geri alınması değil, uygun güvenlik düzenlemeleri üzerinde anlaşmaya varılması olduğu yönünde net bir mesaj iletileceği belirtildi. Trump'ın Çin'e yönelik eleştirilerinin çoğunun ağırlıklı olarak ekonomi politikalarına odaklandığı da görüldü.

Trump daha önce Netanyahu'nun işleri sonuçlandırmak için icraatta bulunması gerektiğini belirtmiş ancak kastettiğinin daha fazla güç kullanmak mı yoksa mevcut şekliyle askeri operasyonları durdurmak mı olduğuna açıklık getirmemişti. Netanyahu'ya Ocak 2025'te yeni görevine bu sıcak konularla başlamak istemediğini bildirdiğine dair haberler de yayınlandı. Lübnan'da ateşkesin sağlanması ve yerleşmesi konusunda anlaşmaya yaklaşıldığına dair sızıntılar da var. Ancak bunu Hizbullah'ı ve onun İran ile bağlantısını göz ardı ederek başarmak zor. Netanyahu, seçildikten sonra Trump ile birden fazla kez görüştüğünü ve pozisyonlarda tam bir uyumun bulunduğunu belirtti. Bu uyumun İran tehdidi ile bağlantılı olduğunu açıkladı.

2024 yılının son ayları Ortadoğu'nun güvenliğini, istikrarını ve geleceğini etkileyen, daha izolasyoncu ve içine kapanık Amerikan siyasi eğilimlerinin gölgesinde, önümüzdeki yılın ve gelişmelerinin gidişatını belirlemede belirleyici önemli hadiselerle dolu olacaktır.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.