Üst düzey Cumhuriyetçiler, Biden’a Tahran’a yönelik ‘ayrıntılı bir strateji’ mektubunu sundular

Cumhuriyetçilerin tanınmış simaları, Başkanı bölgedeki ülkelerle diyaloga ve İran'ın bölgesel faaliyetleri ve balistik füze programıyla mücadeleye çağırdılar

Cumhuriyetçi Parti'den Oklahoma Senatörü Jim Inhofe’un geçtiğimiz ay Washington'daki Kongre binasında elinde bir takım dosyalar tutarak yürürken çekilmiş bir fotoğrafı (EPA)
Cumhuriyetçi Parti'den Oklahoma Senatörü Jim Inhofe’un geçtiğimiz ay Washington'daki Kongre binasında elinde bir takım dosyalar tutarak yürürken çekilmiş bir fotoğrafı (EPA)
TT

Üst düzey Cumhuriyetçiler, Biden’a Tahran’a yönelik ‘ayrıntılı bir strateji’ mektubunu sundular

Cumhuriyetçi Parti'den Oklahoma Senatörü Jim Inhofe’un geçtiğimiz ay Washington'daki Kongre binasında elinde bir takım dosyalar tutarak yürürken çekilmiş bir fotoğrafı (EPA)
Cumhuriyetçi Parti'den Oklahoma Senatörü Jim Inhofe’un geçtiğimiz ay Washington'daki Kongre binasında elinde bir takım dosyalar tutarak yürürken çekilmiş bir fotoğrafı (EPA)

Cumhuriyetçi Parti’den önde gelen bir grup senatör, ABD Başkanı Joe Biden'ı İran rejimine güvenip nükleer anlaşmaya geri dönmesi ve Tahran’a uygulanan yaptırımların kaldırılması konusunda uyardı. ABD Senatosu’ndaki Dış İlişkiler, Silahlı Kuvvetler, İstihbarat, Ulusal Güvenlik ve Bankacılık komitelerinde görevli olan bu Cumhuriyetçi senatörler, Başkan Biden'a İran'la başa çıkma hususunda ayrıntılı bir strateji öneren uzun bir mektup yazdılar.
Cumhuriyetçi senatörler, Jim Risch, Marco Rubio, Rob Portman, Jim Inhofe ve Pat Toomey, İran'ın Irak'taki son saldırılarla yeni ABD yönetimini test ettiğini söylerken ABD'nin stratejik hedefinin, İran'ın nükleer amaçlarını engellemek ve bölgedeki istikrarı bozucu faaliyetlerine son vermek olduğunu vurguladılar.
Cumhuriyetçi Parti’nin kıdemli senatörleri, İran'la yapılacak herhangi bir müzakerenin, gelecekteki saldırılara karşı bölgedeki Amerikan tepkisine açık olmakla birlikte ‘İbrahim Anlaşmaları’nı’ genişletme çabalarını da içermesi gerektiğini düşünüyorlar. Senatörler, Başkan Biden’a gönderdikleri mektupta ABD’nin müttefiklerinin, İran tehdidini ele almaları, bölgesel egemenliği artıran reformları desteklemeleri ve müttefikler arasında çok taraflı güvenlik önlemlerini göz önünde bulundurarak yeteneklerini geliştirmeye devam etmeleri gerektiğine işaret ettiler.
Kıdemli senatörler, Washington'ın, gelişmiş silahlar ve balistik füzeler üzerindeki yasağın kaldırılması da dahil olmak üzere çeşitli sorunlar ve rastgele takvimlerle dolu olduğunu hatırlattıkları nükleer anlaşmaya geri dönmemesi gerektiğini vurguladılar.
İleride yapılacak herhangi bir anlaşmanın mevcut kısıtlamaları koruması ve İran'ın komşularını tehdit edememesi için ambargo tarihlerinin uzatılması gerektiğine inandıklarını ifade eden Cumhuriyetçi senatörler, nükleer anlaşmadaki ‘rastgele tarihlerin’ İran'a yaptırımlardan ek muafiyetler verdiğine ve füzeler üzerindeki kısıtlamaların kaldırılmasına yol açacağına inanıyorlar.
Mektupta, İran'la yapılacak herhangi bir anlaşmanın terörizme verdiği destek, balistik füze programı ve Amerikalıları tutuklamasıyla ilgili dosyaları içermesi gerektiğini şart koşan senatörler, İran'ın vekillerinin Esed'in Suriye'de devam eden zulmünü desteklemesinin ve Irak'taki Amerikan askerlerine ve ABD’li diplomatlara saldırmasının şaşırtıcı olmadığını belirttiler. İran’ın vekillerinin Lübnan’ı uçurumun eşiğine getirdikleri ifade edilen mektupta, “İsrail ve Körfez ülkeleri arasındaki ortaklarımızı tehdit ediyorlar. Yemen'deki en büyük insani felakete katkıda bulunuyorlar” denildi.
İran’a yönelik maksimum baskı kampanyasının somut sonuçlar verdiğini ve Tahran'ın kötü niyetli faaliyetlerini olumsuz yönde etkilediğini öne süren senatörler, Başkan Biden’a, Tahran ile daha iyi bir anlaşmaya varmak için bu baskı politikasını kullanma çağrısında bulundular.
Cumhuriyetçi senatörler, Başkan Biden'a, İran'ın taahhütlerine olan bağlılığından emin olmaması gerektiği ve ilk anlaşmanın ardından terörizme destek ve balistik füze programı dosyalarını ele almanın bu anlaşmadaki hataları tekrar edeceği uyarısında bulundular.
Cumhuriyetçi senatörlerin mektubunda yaptırım dosyasıyla ilgili olarak ise bir nükleer anlaşmaya varmak amacıyla herhangi bir mali yaptırımın hafifletilmesinin, ABD yönetiminin diğer dosyaları müzakere etme konusundaki konumunu zayıflatacağı belirtilerek tüm bu dosyaların aynı anda ele alınması gerektiğine dikkat çekildi. Başkan Biden’a, İran'da yapılacak seçimlerden bağımsız olarak bir anlaşmaya varmak konusunda acele etmemesi çağrısı yapılan mektupta, bu tür anlaşmaları kabul eden kişinin İran’ın Dini Lideri Ali Hamaney olduğuna işaret edildi.
Özenle yazılmış mektup ve nadir görülen detayları, ABD yönetiminin İran’la herhangi bir anlaşma yapmadan önce ABD Kongresi, Körfez ülkeleri ve İsrail'e danışması gerektiğini belirtirken eski Başkan Donald Trump'ın anlaşmadan çekilmesinin sebebinin, Obama yönetiminin iki taraflı destek almak için Kongre'ye danışmaması olduğu hatırlatıldı.
Körfez ülkeleri ve İsrail ile istişarelerin resmi, yoğun ve önerilerine yanıt verici olması gerektiğini vurgulayan senatörler, bu ülkelerin her gün İran tehdidi altında yaşadığını ifade ettiler.
Mektupta şu ifadeler yer aldı:
“Diğer ülkelerin neler yaptıklarını hatırlamalıyız. İsrail varoluşsal bir tehditle karşı karşıyadır ve İran'la ilgili kararlarını buna göre almaktadır. İsrail, ABD de dahil olmak üzere diğer taraflarca varılan herhangi bir anlaşmayı hesaba katmadan kendisini korumak için her zaman ne geriyorsa onu yapacaktır.”
Müzakere masasına geri dönmenin ön şartı olarak yaptırımların kaldırılmasına veya hafifletilmesine ya da İran'ın diğer ülkelerdeki fonlarının serbest bırakılmasına şiddetle karşı çıkan senatörler, İran rejiminin bu fonları, geçmişte söz verdiği gibi ekonomisini düzeltmek için değil, savunma sanayisini genişletmek, vekillerini desteklemek ve halkına baskı uygulamak için kullanacağına işaret ettiler.
Cumhuriyetçi üst düzey senatörler, Irak'taki Amerikan güçlerine yönelik son saldırılara ve İran'ın uranyum zenginleştirme oranını artıracağını açıklamasına değinerek İran rejiminin, Biden yönetimini test ettiğini ve eylemleriyle hoşgörünün boyutunu doğrulamaya çalıştığını belirttiler.
Cumhuriyetçi Parti’nin kıdemli üyeleri olan senatörler Başkan Biden’a gönderdikleri mektupta son olarak, İran'ın ABD'nin ulusal güvenliğine ve dünyanın dört bir yanındaki müttefiklerinin güvenliğine karşı ciddi bir tehdit oluşturduğunu belirterek, “Yönetiminiz, dengeli bir zaman çizelgesi belirleme, önemli bir fikir birliği oluşturma, gelecekte yapılacak herhangi bir anlaşmanın ulusal güvenlik çıkarlarına hitap etmesini ve gelecekte ABD yönetimindeki herhangi bir değişiklikten etkilenmemesini sağlama fırsatına sahiptir” ifadelerine yer verdiler.



Trump: Nobel Ödülü ve uzak barış

ABD Başkanı seçilen Donald Trump (AP)
ABD Başkanı seçilen Donald Trump (AP)
TT

Trump: Nobel Ödülü ve uzak barış

ABD Başkanı seçilen Donald Trump (AP)
ABD Başkanı seçilen Donald Trump (AP)

İbrahim Hamidi

ABD Başkanı seçilen Donald Trump, Nobel Barış Ödülü'nü istiyor. Peki, kim istemiyor ki? Trump, Ortadoğu'da İbrahim Anlaşmaları’nın imzalanmasını sağlamadaki rolü nedeniyle ilk başkanlık dönemi sırasında ödülü almayı istemişti. Bu sefer dünya barışını sağlamadaki rolü nedeniyle ödülü almayı daha çok istiyor.

Trump ödülü almak istiyor ve bunun görev süresinin ilk yılında, Ekim 2009'da, “uluslararası diplomasiyi ve halklar arasındaki iş birliğini güçlendirme çabaları" nedeniyle ödül alan eski ABD başkanı Barack Obama gibi, erken bir dönemde gerçekleşmesini istiyor. ABD'nin eski büyükelçisi ve ABD iç işlerinde uzman Robert Ford'un meslektaşı Conn Coughlin'in moderatörlüğünde düzenlenen sempozyumda söylediğine göre bu, Trump'ın Nobel Ödülü'nü alma tutkusunda kilit bir etken. Bahsi geçen sempozyum ise bir grup meslektaşın, diplomatın, uluslararası ilişkiler ve Ortadoğu bölgesi uzmanının katılımıyla, Suudi Arabistan Araştırma ve Pazarlama Grubu (SRMG) bünyesinde yer alan Mecelle ve THINK Merkezi tarafından Londra'daki Frontline Gazeteciler Kulübü'nde düzenlendi.

2013'te Obama'nın ödülünün iptal edilmesi çağrısında bulunan bir tweet atan Trump, anlaşma ve uzlaşılara imza atarak Oslo yolunun taşlarını döşemek istiyor. Ukrayna, Gazze ve Lübnan'daki savaşları sona erdirmek, Tahran'ı yaptırımlar ve azami baskı ile Pekin'i ise ticaret savaşıyla yorma planlarına rağmen, Tayvan ve İran'da askeri savaşlardan kaçınmayı amaçlıyor.

İkinci Trump’ı Birinci Trump’tan ayıran iki nitelik var; sadakat ve kişisel ilişkiler. İlk yönetiminde uzun deneyime sahip üst düzey yetkilileri atamış, ancak sürpriz bir tweet ile onları hızla kovmuştu. Ancak şimdi atadığı veya aday gösterdiği kişilerin çoğu, hatta belki de tamamı ona veya Trumpizm’e sadık. Bazıları, kanaatleri ne olursa olsun “Sayın Başkan”ın isteklerini yerine getireceklerini açıkça ifade ettiler. Dünya liderleri ise Trump ile kişisel ilişki kurma konusunda hızlı davrandılar. Ekibin sadakati karşısında liderle ilişki çok önemlidir.

Bu iki niteliğe ilave olarak iki faktör daha var; birincisi, Trump'ın bu sefer halk oyları ile Seçiciler Kurulu oylarının çoğunu elde ederek kazanması, Cumhuriyetçi Parti’nin Kongre'nin iki kanadı Senato ve Temsilciler Meclisi’nde çoğunluğa sahip olmasıdır.  İkincisi, Trump ekibini oluşturmakta acele ediyor ve bir an önce dünyayı ve ABD'yi hayal ettiği gibi şekillendirmeye başlamak istiyor. Cumhuriyetçi Parti içindeki bazı eğilimlerin çekincelerini önlemek için bazı adayların Senato'da oylamaya sunulmasını engellemeye çalışıyor.

Ortadoğu, sadece Filistin meselesi ve sağcı İsrail hükümeti ve planları açısından değil, bölgesel ilişkiler açısından da İbrahim Anlaşmaları’nın imzalandığı dönemden farklı.

Dünya Trump’ın saf özünü yudumlamaya ve önümüzdeki iki ayın sancılarını yaşamaya hazırlanıyor. Tüm taraflar müzakere pozisyonlarını iyileştirmek veya Trump'ın tercihlerini zorlaştıracak oldu bittiler yaratmak istiyor.

Lübnan'da müzakerelerle karşılıklı darbeler arasında bir yarış yaşanıyor. Netanyahu ya en iyi anlaşmayı elde etmek ya da Hizbullah'a müzakere pozisyonunu zayıflatacak güçlü askeri darbeler indirmek istiyor. İran da Tahran’a “azami baskı” uygulamak isteyen Trump ile ilişkilerini iyileştirmek için İsrail'i Hizbullah füzeleriyle hedef almaya devam etmek istiyor. Biden ise Lübnan'da 60 günlük ateşkesi sağlayarak görev süresini tamamlayıp, adını tarihe yazdırmayı ve büyük anlaşmanın unsurlarını tamamlama işini Trump'a bırakmayı hedefliyor.

Ateşkes ve rehineler takası müzakerelerinin yeniden başlatılması yönünde çağrıların yenilendiği Gazze'de de durum aynı. Ancak buradaki anlaşmanın unsurları daha karmaşık ve geniş kapsamlı, çünkü Filistin meselesine dokunuyor. Trump'ı beklerken düzenlenen Riyad zirvesinde “iki devletli çözüm”ü ve Filistin devletinin tanınmasını gündeme getirmeye yönelik Arap-İslam çabalarının önemi de buradan kaynaklanıyor.

Ortadoğu, yalnızca Filistin meselesi ve sağcı İsrail hükümetinin yapısı ve planları açısından değil, bölgesel ilişkiler açısından da birkaç yıl önce İbrahim Anlaşmaları’nın imzalandığı dönemden farklı. Çin himayesinde gerçekleşen Suudi Arabistan-İran yakınlaşması ve bunu sürdürmeye bağlılık, İkinci Trump’ın karşısında bulacağı sahnenin temel direğidir.

Batı'nın silahlanması Beyaz Saray'dan gelen rüzgarlara ilişkin korkuları yansıtıyor ve hiç şüphe yok ki bu korkular, NATO Genel Sekreteri Mark Rutte'nin iki gün önce Trump ile yaptığı görüşmenin merkezinde de yer alıyordu.

Uluslararası sahne de daha az karmaşık değil. Trump, Putin ile kişisel ilişkisi sayesinde Ukrayna'daki “savaşı hızla sonlandırabileceğini” söyledi. Trump'ın sunmayı planladığı planlar sızdırıldı ve bunlar arasında oldu bittinin, yani Rusya'nın doğu Ukrayna bölgeleri üzerindeki kontrolünün tanınması, bir tampon bölgenin kurulması ve Ukrayna'nın 20 yıl boyunca Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü'ne (NATO) girmeme taahhüdü yer alıyor.

Zelenskiy ve Avrupa ülkeleri Trump'ın niyetini biliyorlar, bu nedenle Rusya'ya karşı Amerikan ve Avrupa füzelerinin kullanılmasına ilişkin vetoyu kaldırmakta acele ettiler. Dahası Fransa Dışişleri Bakanı, Kiev'in silahlandırılması düzeyinde “kırmızı çizgilerin” olmadığını söyledi. Amaç Rusya'yı yenmek değil, Trump’ın müzakere zamanı geldiğinde Kiev'in müzakere koşullarını iyileştirmek. Şarku’l Avsat’ın Majalla'dan aktardığı analize göre Batı'nın silahlanması, Beyaz Saray'dan gelen rüzgarlara ilişkin korkuları yansıtıyor ve hiç şüphe yok ki bu korkular NATO Genel Sekreteri Mark Rutte'nin iki gün önce Trump ile yaptığı görüşmenin ve Avrupalı ​​liderlerin daha yeni başkan göreve gelmeden önce yapmakta acele ettikleri temasların da merkezinde yer alıyordu. Avrupa ve Arap ülkeleri Trump'ın izolasyoncu olduğunu biliyor. Hızlı ve ani saldırıları, cesur suikastları, büyük ticari ve askeri anlaşmaları kabul edebilir, ancak askeri taahhütlerden ve uzun savaşlardan oldukça uzaktır.

Trump'ın geride bıraktığı 2021 dünyası, öncülük edeceği ve Nobel Barış Ödülü'nü almak istediği 2025 dünyasından farklı. Uluslararası çatışmalar daha şiddetli, barış ise daha uzakta.

Çin’e gelince sahne iç içe geçmiş görünüyor. Trump ve ekibinin Pekin'e yönelik düşmanca tutumu net. Amerikan endüstrilerini canlandırmak için Çin mallarına yüzde 60'a varan vergiler getirme niyetleri var. Ancak bu, Tayvan uğruna askeri bir çatışmaya girileceği anlamına gelmiyor. Bu denklemi uygulamak, Çin mallarına ve özellikle de hassas askeri bileşenler içeren mallara bağımlı olan veya Pekin ile büyük bir ticaret dengesine sahip olan birçok Arap ve Avrupa ülkesi için zor ve yorucu olacak.

Biden döneminde Çin ile ilişki üç yönlüydü; ticari rekabet, iklim konusunda ortaklık ve jeopolitik çatışma. Biden da Brezilya'daki G20 Zirvesi oturum aralarında Başkan Şi Cinping ile yaptığı veda görüşmesinde bunu dile getirdi. Ancak büyük ihtimalle Trump ile ilişkiler ikili veya tek yönlü olacak; iki ülke için maliyetli, iki kutbun müttefikleri için ise yorucu bir rekabet.

Trump'ın geride bıraktığı 2021 dünyası, öncülük edeceği ve Nobel Barış Ödülü'nü almak istediği 2025 dünyasından farklı. Uluslararası çatışmalar daha şiddetli, barış ise daha uzakta.

Trump, Roosevelt, Wilson, Carter ve Obama'dan sonra Nobel Ödülü alan beşinci Amerikan başkanı olacak mı? Obama gibi erken mi, yoksa Carter gibi geç bir dönemde mi ödülü alacak? Yahut kaderi, İkinci Dünya Savaşı'nı sona erdirme çabaları nedeniyle 1945'te ve 1948'de iki kez ödüle aday gösterilen ama alamayan Sovyet lideri Joseph Stalin gibi mi olacak?

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.