Kovid-19 tedavisinde önemli bir silah: Nano antikorlar

Kovid-19 tedavisinde önemli bir silah: Nano antikorlar
TT

Kovid-19 tedavisinde önemli bir silah: Nano antikorlar

Kovid-19 tedavisinde önemli bir silah: Nano antikorlar

Avustralyalı araştırmacılar Çarşamba günü PNAS dergisinde yayımlanan bir çalışmada, Kovid-19 virüsünün klinik öncesi modellerde hücrelere girişini engelleyen nanobodiler (nano antikorlar) buldu. Söz konusu durumun, nanobodilere dayalı Kovid-19 tedavisinin önünü açabileceğine işaret edildi.
Antikorlar bağışıklık sisteminin enfeksiyonlara karşı savunulmasında önemli bir silahtır. Bakteri veya virüslerin yüzeylerine yapışarak üremelerini engeller. Bu yüzden etkili antikorların büyük miktarlarda üretilerek hastalara enjeksiyon edilmesi, hastalıkla mücadele stratejilerinden biridir.
Bağışıklık siteminin neredeyse sonsuz sayıda farklı antikor ürettiği bilinmekte. Bunlardan sadece bir kaç tanesi Kovid-19’un tedavisinde kullanılabiliyor. Tedavi de kullanılabilecek antikorları tespit etmek samanlıkta iğne aramaktan farksız.
Alpaka hayvanı, bağışıklık sisteminin esas olarak bu virüse yönelik antikor üretmesi ile karakterize ediliyor. Üretilen antikorlar nano ölçekli boyutta olduğundan dolayı bu durum antikorların dokulara daha iyi nüfuz etmelerine imkan veriyor.
Araştırma sırasında bir grup alpakanın, virüse karşı nanobodiler üretmeleri için Kovid-19’un sentetik spike proteininin bulaşıcı olmayan bir kısmı ile aşılandığı bildirildi.

Sentetik spike proteini bulaşıcı mı?
Sentetik spike proteini bulaşıcı değildir. Alpakalarda herhangi bir hastalığa neden olmaz yalnızca alpakaların nano ölçekli cisimler geliştirmesine izin verir.
Melbourne Üniversitesi Biyokimya ve Farmakoloji Bölümü’nden çalışmayı yürüten Wai Hong Tham, çalışmada bulunan Walter ve Eliza Hall Enstitüsü’nün web sitesinde Çarşamba günü yayımlanan bir raporda şunları söyledi:
“Nanobodileri kodlayan gen dizisini çıkarabilir ve bunu laboratuvarlarda milyonlarca antikor üretmek için kullanabiliriz. Spike proteinine en iyi şekilde bağlananları seçip ardından bunları nanobodi kokteyli içine dahil edebiliriz.”
Tham sözlerini şöyle sürdürdü: “Nanobodi kokteylindeki öncü nanobodilerden ikisini birleştirerek, virüsün hücrelere girişini önleme ve klinik öncesi modellerdeki viral yükleri azaltma noktasındaki etkinliğini test edebildik.”
Elektron mikroskopisini tespit etmede Avustralya Nükleer Bilim ve Teknoloji Vakfı ile Monash Ramaciotti şirketine bağlı olarak senkrotron kullanılması, söz konusu kokteylin bileşimine ulaşılmasına yardımcı oldu.  Bu durum araştırma ekibinin nanobodilerin spike proteinine nasıl bağlandığına ve insan vücudundaki reseptörlere bağlanmasını nasıl etkilediğine dair bir harita çizmelerine imkan verdi.

 


İncir ağacının karbondioksiti taşa çevirdiği ortaya çıktı

İncir ağaçları atmosferdeki karbondioksiti yakalayıp tutma açısından umut vaat ediyor (Unsplash)
İncir ağaçları atmosferdeki karbondioksiti yakalayıp tutma açısından umut vaat ediyor (Unsplash)
TT

İncir ağacının karbondioksiti taşa çevirdiği ortaya çıktı

İncir ağaçları atmosferdeki karbondioksiti yakalayıp tutma açısından umut vaat ediyor (Unsplash)
İncir ağaçları atmosferdeki karbondioksiti yakalayıp tutma açısından umut vaat ediyor (Unsplash)

Bilim insanları bazı incir ağacı türlerinin yüksek miktarda karbondioksiti taşa çevirebildiğini buldu.

Bütün ağaçlar havadaki karbondioksiti toplayarak bunu selülöz gibi bitkiyi meydana getiren yapılara dönüştürür. Bazı ağaçlarsa CO2'yi kalsiyum oksalat adı verilen kristal bir bileşiğe çevirir. Bu bileşik daha sonra kireçtaşı ve tebeşir gibi taşların ana bileşeni olan kalsiyum karbonata dönüştürülebilir.

Kalsiyum karbonattaki inorganik karbon toprakta organik karbona kıyasla çok daha uzun süre kalabildiğinden daha etkili bir CO2 tutma yöntemi sunuyor.

Zürih Üniversitesi'nden Dr. Mike Rowley liderliğindeki bir araştırma ekibi bazı incir ağaçlarının da karbondioksitten şaşırtıcı seviyelerde kalsiyum karbonat üretebildiğini keşfetti. 

Araştırmacılar Kenya'nın Samburu bölgesine özgü üç incir ağacı türünü belirledikten sonra kalsiyum karbonatın ağaçtan ne kadar uzakta oluştuğunu inceledi. Ayrıca bu süreçte rol alan mikrobiyal toplulukları da tespit ettiler. 

Bilim insanları senkrotron analizi yoluyla kalsiyum karbonatın hem ağaç gövdelerinin dış kısmında hem de ağacın derinlerinde oluştuğunu buldu.

Çalışmanın bulgularını Prag'da düzenlenen Goldschmidt Konferansı'nda yarın sunması beklenen Dr. Rowley "Beni gerçekten şaşırtan ve hâlâ şaşırdığım şey, kalsiyum karbonatın ağaç yapılarının beklediğimden çok daha derinlerine inmesiydi" diyerek ekliyor: 

Bunun ağaç yapısındaki çatlaklarda gerçekleşen yüzeysel bir süreç olmasını bekliyordum.

Çalışmanın bulguları ağaç öldükten çok sonra bile karbonun toprakta kalacağına ve böylece meyveleri için dikilen incir ağaçlarının ekstradan iklim faydaları sağlayabileceğine işaret ediyor.

Dr. Rowley, "Ağaçların büyük bir kısmı toprak üstünde kalsiyum karbonata dönüşüyor" diyor: 

Ayrıca toprağın beklenmedik yerlerinde kök yapılarının yüksek konsantrasyonlarda kalsiyum karbonata dönüştüğünü görüyoruz.

İnceledikleri ağaçlar arasında en büyük etkiyi Ficus wakefieldii türünün yarattığını saptayan ekip, ağacın su ihtiyacını ve meyve verimini ölçmeyi ve farklı koşullar altında ne kadar CO2 tutulabileceğini araştırmayı planlıyor.

Bu ağaçların yaygınlaşması, iklim krizinin arkasındaki en önemli nedenlerden biri olan karbondioksitin atmosferden uzaklaştırılmasına büyük katkı sağlayabilir.

Independent Türkçe, Phys.org, New Scientist, Goldschmidt Konferansı