Gazze Şeridi’ndeki Filistinli gruplar hangi silahlara sahip ve ne kadar güçlüler?

Gazze Şeridi’nin güneyinden İsrail’e fırlatılan roketler (AFP)
Gazze Şeridi’nin güneyinden İsrail’e fırlatılan roketler (AFP)
TT

Gazze Şeridi’ndeki Filistinli gruplar hangi silahlara sahip ve ne kadar güçlüler?

Gazze Şeridi’nin güneyinden İsrail’e fırlatılan roketler (AFP)
Gazze Şeridi’nin güneyinden İsrail’e fırlatılan roketler (AFP)

Washington Post gazetesi, Gazze Şeridi’ndeki Filistinli grupların son birkaç gündür İsrail’deki bazı şehirlere fırlattığı roketlere ışık tuttu.
İsrail, Demir Kubbe hava savunma sistemi tarafından çoğu püskürtülen roket saldırılarına yanıt olarak Gazze’yi vurdu.
İsrail ordusuna göre, bazı roketlerin İsrail topraklarına düşmesi sonucu 7 kişi öldü.
Filistinli yetkililer ise, İsrail’in Gazze Şeridi’ne düzenlediği hava saldırılarında aralarında çocukların da yer aldığı 83 Filistinlinin öldüğünü ve 487 kişinin yaralandığını bildirdi.
Filistin’den gönderilen roketler, arabalar ve evleri tahrip ederken, İsrailliler sığınaklara yöneldi.
Analistler, bu roket saldırılarının İsrail’i sindirmeyi ve Demir Kubbe’yi test etmeyi amaçladığını söyledi.
Ortadoğu bölgesindeki füzelerde uzmanlaşmış bağımsız istihbarat analisti olan Fabian Hinz, “Artık Tel Aviv’deki hedefleri kendi ürettikleri araçları kullanarak vurmayı başaran bir devlet dışı aktör var. Teknolojik bir askeri değişim açısından, bu oldukça önemli” dedi.
Çoğu analist, geçtiğimiz günlerde Gazze’den yapılan saldırılarda kullanılan roketlerin, 2014’te İsrail ile Hamas arasındaki son büyük çatışma sırasında atılan roketler de dahil olmak üzere tanıdık teknoloji kullanıldığını söyledi. Ancak, kullanım biçimleri değişmiş olabilir.
İsrail Füze Savunma Organizasyonu’nun eski başkanlığını yapmış olan İsrailli savunma mühendisi Uzi Rubin, “Benim izlenimim şu ki, Filistinliler tarafından şu anda kullanılan roketler teknoloji açısından farklı değil, boyut olarak 2014’te kullanılanlardan farklı, daha ağır savaş başlıklarına sahip silahlar” diye konuştu.
Hamas askeri sözcüsü Ebu Ubeyde, grubun Tel Aviv yakınlarını hedef almak için Ayyash 250 adlı yeni bir roket kullandığını duyurdu. 
Hamas’a göre roketin 150 milden fazla menzili var, ancak iddialar bağımsız olarak doğrulanmadı.
İsrail Savunma Kuvvetleri’nden emekli general ve şu anda Washington Enstitüsü’nün bir üyesi olan Michael Herzog, grubun 8 bin ila 10 bin rokete sahip olabileceğini dile getirdi.
Ancak bazı analistler, Hamas ve İslami Cihad’ın roket stokların tam olarak ne kadar olduğunu bilmenin zor olduğunu, ancak arttıklarını söyledi. 
Rubin, “Hamas’ın stokları 2014’tekinden daha fazla, ancak o zaman bile yeterince fazlaydı” yorumunda bulundu.
Herzog, çoğunun muhtemelen sınırdan yalnızca altı ila 12 mil ilerleyebilen kısa menzilli roketler olduğunu, ancak Hamas’ın silah deposunun büyük bir kısmının, İsrail’deki büyük yerleşim merkezlerine ulaşabilen daha uzun menzilli roketlerden oluştuğunu söyledi.
Hinz ise, Hamas ve diğer grupların, roketlerine hassas yönlendirme sistemleri eklemeye çalışıyor gibi görünmelerine rağmen, başarılı olduklarına dair hiçbir kanıt bulunmadığını söyleyerek, “Hedeflerini oldukça iyi vuran bazı vuruşlar. Bunlar şanslı atışlar olabilir” yorumunda bulundu.

Silahlar nereden geliyor?
Hinz’e göre Hamas, İran’dan Fajr-3 ve Fajr-5 roketleri ve Suriye’den M302 roketleri de dahil olmak üzere yurt dışından bazılarını satın aldı.
Ancak Hamas hareketi, artık yerel olarak yaklaşık 100 mil menzilli füzeler üretebiliyor ve bu da İsrail topraklarının çoğunu teknik olarak füzelerin menziline sokuyor.
Al-Monitor haber sitesine göre, yurtdışından tamamen monte edilmiş silahlar elde etmek giderek zorlaşsa da, Hamas liderleri Eylül ayında bir Al Jazeera programında Fajr füzelerini ve Rus Kornet tanksavar füzelerini kara ve deniz yoluyla Gazze’ye gizlice sokmayı başardıklarını söyledi.
Şimdiyse grup, silahlarının büyük bir kısmını yerel ve kaçak malzemeler ile İran ve Lübnan Hizbullah’ından aktarılan bilgi birikimini kullanarak Gazze’deki tesislerinde üretiyor.
Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi’nde görevli Ian Williams, geçtiğimiz günlerde Gazze’den yapılan roket ateşinin Hamas’ın silah programında daha büyük bir İran ayak izini ortaya çıkardığını söyledi.

Roketler ne tür hasara neden olabilir?
Son yıllarda, Gazze’den atılan roketler çoğunlukla boş alanlara ve ormanlara indi. Şimdi daha uzağa ulaşabiliyor.
İsrail ordusu, Hamas’ın Kudüs’ü hedef alabileceğini biliyordu, ancak grubun Pazartesi günü şehre 7 roket ile hedef alma hareketi yetkilileri şaşırttı. 
Daha sonra Salı ve Çarşamba günleri, Tel Aviv’e doğru daha fazla sayıda yüksek menzilli roket fırlattı.
Yaklaşık yüzde 90’lık tipik bir etkinlik oranına sahip olan Demir Kubbe sistemi, büyük ölçüde dayanıyor gibi görünüyor. 
Ancak roketlere karşı toprakları savunmak maliyetli. İsrail, her bir Demir Kubbe füzesi için on binlerce dolar harcıyor.
Demir Kubbe’ye rağmen, Hamas’ın roketleri İsrail’in en büyük şehri olan Tel Aviv’deki Ben Gurion Uluslararası Havaalanı yakınlarındaki yerler de dahil olmak üzere kalabalık bölgeleri vurmayı başardı, bu da havaalanının geçici olarak kapanmasına ve uçuşların başka bir havalimanına yönlendirilmesine neden oldu.

Strateji nedir?
Analistler, Doğu Kudüs’teki polis baskını ve gerilimlere roket saldırılarıyla yanıt veren Hamas’ın kendisini Kudüs’ün savunucusu ve Filistinlilerin meşru lideri olarak konumlandırmaya çalıştığını söyledi.
Katar’daki Northwestern Üniversitesi’nde bir Hamas uzmanı olan Halid Harub, bunun grup için yeni bir strateji oluşturduğunu söyleyerek, “Bu, Hamas’ın siyasi-askeri stratejisinde, Batı Şeria’daki Filistin yönetimini geride bırakarak ve İsrail’e meydan okuyarak ulusal meseleleri kendi eline alan bir dönüm noktasıdır” dedi.
Hamas, İsrail ordusunun kendisinden daha üstün olduğunu biliyor ancak bu strateji, özellikle de rakip El Fetih hareketinin başında olan Filistin Devlet Başkanı Mahmud Abbas’ın bu ay yapılması planlanan Filistin seçimlerini iptal etmesinden sonra Hamas için siyasi açıdan verimli olabilir.
Ancak analistler, silah stoklarının azalması ve İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırısından geri adım atacağına dair hiçbir işaret göstermemesi nedeniyle zamanın Hamas lehine işlemediğine dikkati çekti.
Herzog, “Şimdi rüzgar onların aleyhine dönüyor ve çok şey kaybetmeye devam ediyorlar. Çünkü bu ne kadar devam ederse, stoklarını o kadar çok kaybederler” dedi.

 


Hizbullah savaşçılarını Lübnan ordusuna entegre etme fikri gerçeklerle çarpışıyor

21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
TT

Hizbullah savaşçılarını Lübnan ordusuna entegre etme fikri gerçeklerle çarpışıyor

21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)

Lübnan Cumhurbaşkanı Joseph Avn'ın Hizbullah savaşçılarının, 1990 iç savaşından sonra olduğu gibi Lübnan ordusuna entegre edilmesi önerisi siyasi çevrelerde ve uzmanlar arasında tartışma konusu oldu.

Ordunun çeşitli sebeplerle bu savaşçıları bünyesine katamaması nedeniyle öneri henüz yaygın kabul görmezken, uzmanlar bu meselenin doğuracağı sonuçlar konusunda uyarıda bulundu. Bunun ‘silahlarını devlete teslim etmesi karşılığında Hizbullah için bir teselli ödülü’ olduğunu belirten uzmanlar, ‘dini emir alan ve ideolojik inanca sahip olan unsurların orduda yer alamayacağını’ vurguladı.

Cumhurbaşkanı Avn basına verdiği demeçte, “Ordu içinde Hizbullah savaşçılarından oluşan bağımsız bir birim oluşturmak mümkün değil. Ancak 1990'ların başında Lübnan'daki iç savaşın sonunda çeşitli taraflarla olduğu gibi üyeleri orduya katılabilir ve kurslara tabi tutulabilir” ifadelerini kullandı.

Bu öneriyi yorumlayan Güçlü Cumhuriyet Bloğu Milletvekili Giyas Yazbek, ordunun ‘Hizbullah'ın dış uzantılarla ordusunu oluşturduğunu iddia ettiği 100 bin savaşçıyı absorbe edemeyeceğini’ söyledi. Şarku’l Avsat'a konuşan Yazbek, “Hizbullah'ın 25 bin savaşçısı olsa bile, şu anda subaylarının ve üyelerinin maaşlarını dış yardımlarla güvence altına almaya çalışan askeri kuruma bunları dahil etmek imkânsız” dedi.

Yazbek, ‘ordunun cumhurbaşkanı ve hükümetle birlikte geliştirdiği ulusal güvenlik stratejisinin henüz Lübnan'ın ordu ve güvenlik güçlerinin sayısına olan ihtiyacını belirlemediğini’ vurguladı. Yazbek, “Sınırlarımızı çizdiğimizde, savaşın nedenlerini ortadan kaldırdığımızda ve Lübnan'da siyasi bir çözüme doğru ilerlediğimizde, ordunun mevcut subay ve personel sayısı yeterli olacak ve artacaktır” şeklinde konuştu.

Hizbullah savaşçılarının durumu

Askeri uzman Halid Hamade'ye göre, ‘Taif Anlaşması'ndan sonra silahlı milislerin dağıtılmasında olduğu gibi bugün de Hizbullah savaşçılarının orduya alınması önerisi, Cumhurbaşkanı'nın Hizbullah'ı silahlarını devlete teslim etmeye ikna etme çabaları bağlamında Hizbullah için bir teselli ödülüdür.’

Hamade, ‘Hizbullah savaşçılarının orduya entegre edilmesinin, özellikle ateşkes anlaşmasının imzalanmasının ardından yaşanan gelişmelerden sonra, birçok engelle karşı karşıya olduğunu’ savundu.

fvdgh
Hizbullah Genel Sekreteri Haşim Safiyuddin'in 24 Şubat 2025 tarihinde Lübnan'ın güneyindeki Deyr Kanun en-Nahr kasabasında düzenlenen cenaze töreni sırasında Hizbullah üyeleri (Reuters)

“İç savaşın sona ermesinin ardından Lübnan devletinin yüzlerce milisi orduya ve güvenlik güçlerine katmayı başardığı doğrudur, ancak Hizbullah'ın durumuyla karşılaştırma yapmak artık mümkün değildir” diyen Hamade, Şarku’l Avsat'a yaptığı açıklamada şunları söyledi: “Ulusal Mutabakat Belgesi imzalandığında milis liderleri belgeyi tanıdı, milislerin feshedildiğini duyurdu, silahlarını gönüllü olarak devlete teslim etti ve siyasi sürecin bir parçası oldu. Hizbullah ise ateşkes anlaşmasını tanımıyor ve silahlarını teslim etmeyi kabul etmiyor. Dolayısıyla siyasi sürecin bir parçası haline geldiğini ve artık askeri bir kanadı olmadığını kabul etmeden milislerini orduya dahil etmekten bahsetmek bağlamdan kopuktur.”

Hizbullah'ın ideolojisi

Yazbek'e göre Hizbullah'ın ideolojisi, savaşçılarının orduya entegrasyonunun önündeki en büyük engel. Yazbek, “Hizbullah, Lübnan'ı İran'ın uzantısı olan coğrafi bir nokta olarak görüyor. Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım'ın silahları teslim etmeyeceğini ve silahların devletin elinde olmasıyla ilgili konuşmalarla ilgilenmediğini açıklamasının da gösterdiği gibi bu doktrin halen varlığını sürdürüyor” ifadelerini kullandı.

ukıo
24 Şubat 2025 tarihinde düzenlenen cenaze töreninde eski Hizbullah Genel Sekreteri Haşim Safiyuddin'in tabutunu taşıyan Hizbullah savaşçıları (AP)

‘Lübnan iç savaşı sırasında milisleri olan ve devlet şemsiyesi altına giren liderlerin Lübnanlı liderler olduğunu, kararlarının Lübnanlıların kararı olduğunu’ hatırlatan Hamade, “Hizbullah ise organik olarak bölgesel bir otoriteye bağlıdır ve hem Lübnan içinde hem de dışında tehlikeli askeri ve güvenlik rolleri oynamıştır” dedi. Hizbullah'ın ‘Tahran'dan ayrıldığını, yerel bir siyasi bileşen olmayı kabul ettiğini ve askeri kolunu feshettiğini açıklamadığına, böylece savaşçılarının ordu içinde absorbe edilmesi konusunun tartışılabileceğine’ dikkat çeken Hamade sözlerini şöyle sürdürdü: “Veliyyül Fakih tarafından verilen ve uygulanması gereken meşru yetki çerçevesinde faaliyet gösteren askeri bir grup ile anayasal makamlar tarafından demokratik mekanizmalar çerçevesinde alınan siyasi bir karar çerçevesinde faaliyet gösteren başka bir grubu uzlaştırmak nasıl mümkün olabilir? İster sivil idarelerde ister güvenlik kurumlarında milislerin devlete entegre edilmesi deneyimi tekrarlanabilecek kadar başarılı oldu mu?”

Ordu disiplini

Bazılarının iddia ettiği gibi iç savaş sürecindeki milislerin orduya alınmadığını belirten Yazbek, ‘güvenlik ve askeri kurumlara alınanların Lübnan'ı yöneten Suriye rejimine yakın olduğunu, ülkenin egemenliği için savaşan ve Suriye işgaline karşı çıkanların ise kovalandığını, hapsedildiğini ve birçoğunun Lübnan'ı terk etmek zorunda kaldığını’ vurguladı. Yazbek ayrıca, ‘ordu personeli tarafından uygulanan disiplinin Hizbullah savaşçıları için geçerli olmadığını, çünkü milislerin orduyla, ordunun da onlarla uyumlu olmadığını’ belirtti.

Hamade, “Hizbullah savaşçılarının Lübnan ordusuna ve diğer devlet kurumlarına dahil edilmesinin artıları ve eksileri ne olursa olsun, doğru yol Hizbullah'ın silahlarını devlete teslim etmesiyle başlamalı. Hizbullah üyeleri Lübnan toplumundan izole edilmiş bir grup değildir ve topluma entegre edilmelidir. Ancak Hizbullah’ın silahlarını teslim etmesi için bir tür ayartma olarak özümsenmeleri konusunu gündeme getirmekte acele etmek hedefe ulaşılmasını sağlamayacaktır. Gerekli olan, Hizbullah’ın öncelikle devleti, silahların yalnızca devletin elinde olmasını, savaş ve barış kararının devletin elinde olduğunu ve bu konuda meydana gelebilecek herhangi bir düzenlemenin başlangıcı olarak uluslararası kararları uygulama ihtiyacını tanımasıdır” dedi.