Libya’nın can damarları olan sınır kapıları iyileştirilmeye ihtiyaç duyuyor

Uzmanlar, gelişimlerinin ‘terörizmi’ azaltacağına ve finansal kazanımlar sağlayacağına inanıyor.

Libyalılar, Ras Cedir sınır kapısından geçiyor (AFP)
Libyalılar, Ras Cedir sınır kapısından geçiyor (AFP)
TT

Libya’nın can damarları olan sınır kapıları iyileştirilmeye ihtiyaç duyuyor

Libyalılar, Ras Cedir sınır kapısından geçiyor (AFP)
Libyalılar, Ras Cedir sınır kapısından geçiyor (AFP)

Ulusal Birlik hükümetinin son dönemde koronavirüs ile mücadele çerçevesinde tüm hava ve kara limanlarını kapatma kararı sonucunda çok sayıda Libyalı, Libya ve Tunus arasındaki Ras Cedir sınır kapısında toplandı.
Silvium Araştırma Kuruluşu Başkanı Cemal Şaluf, merhum Devlet Başkanı Muammer Kaddafi rejiminin devrilmesinden önceki dönmede bu geçişlerin koşullarını hatırlattı. Şaluf, “Milisler, direniş için maddi ve eğitim yardımı sağlamak istediğini iddia eden birçok millete mensup unsurların ülkeye girişini kolaylaştırdı. Elbette çok sayıda terörist, sınır ötesi suç şebekelerine mensup unsurlarla birlikte geçişlerdeki kuyrukların ön saflardaydı” dedi.
Bu geçişlerin başında Mısır ile olan Musaid ve es-Sallum, Sudan ile Uveynat, Çad ile es-Sara, Nijer ile es-Savm, Cezayir ile Tarat ve Tunus ile Vazzan ve Ras Cedir sınır kapıları yer alıyor.
Cemal Şaluf, “Halihazırda teorik olarak devlete ve onun güvenlik teşkilatlarına bağlı oldukları için bazı terör unsurları, bu kapılardan sızmaya devam etmektedir” dedi.
Şaluf, Çad ve Nijer ile güney geçişlerini ‘en tehlikeli geçişler’ olarak nitelendirdi. Silvium Araştırma Kuruluşu Başkanı, “Sudan ile geçişler, rejimin Darfurlu isyancı liderlerin Libya üzerinden Sudan’a dönmesinden korkması nedeniyle 2010 yılında kapatıldı. Çad ve Nijer ile olan iki geçişe gelince, kapalı olmalarına rağmen, yakındaki sınırların uzunluğu, genişliği ve onları çevreleyen dağlık doğa onları muhalif hareketler ve insan, silah, uyuşturucu ve çeşitli mal kaçakçılığı için önemli bir çıkış noktası haline getirdi” ifadelerini kullandı.
Sahel bölgesinde jeostratejik ve güvenlik araştırmaları uzmanı Şarkavi er-Rudani ise Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada, Tebu, Berberiler (Amazig) ve Tuareglerden oluşan Libya halkının kültürel bileşenlerinin güneybatıdaki konumlarına yakın sınır kapılarını yönetmedeki açık rolüne dikkat çekti. Rudani’ye göre bazı taraflar, yasadışı geçişlerin kapatıldığı dönemlerde bu coğrafi yakınlığı kasıtlı olarak sömürdü ve istismar etti. Bu suiistimaller, bileşenin kimliğinin büyümesi ve güvenlik yeteneklerinin zayıflaması bağlamında göz ardı edildi.
Tunus ve Cezayir ile olan sınır kapılarına ilişkin ise Faslı uzman, “Cezayir, Ulusal Birlik hükümetiyle anlaşarak, geçtiğimiz günlerde sızmayı önlemek için bir güvenlik düzenlemesi açıkladı. Tunus’a gelince, Libya ile olan geçişlerini sık sık kapatıyor. Bu durum, büyük ihtimalle terör olayları ya da terör hücrelerinin kendi bölgelerine sızması ile alakalıdır. Her iki tarafta da ortak bir kapatma söz konusudur” şeklinde konuştu.
“Tunus’taki ekonomik koşulların zorluğu, özellikle geçişleri ve sınırları güvence altına almak için lojistik gereksinimleri karşılama hususunda, güvenlik yaklaşımının etkinliğine gölge düşürdü” ifadelerini kullanan Rudani, Libya’da askeri ve güvenlik kurumlarının birleştirilmemesinin olumsuz etkisine işaret etti. Şarkavi er-Rudani, “Bu durum, sınır kapıları yakınındaki bir grup gri noktalar üzerinde belirli tarafların kontrolüyle sonuçlandı. Sonuç olarak ilişkiler ve çıkar dili, oradaki gerçek pasaport haline geldi. Bu da cezai olarak aranan unsurların veya terör listelerinin sızmasına kapı araladı” dedi.
Rudani, El-Kaide ve DEAŞ’ın Kuzey Afrika bölgesine güçlü bir şekilde geri dönüşü sonrasında, ilk önce Libya’yı ve oradan da komşu ülkeleri hedef alacağı hususunda uyardı. Uzman, bu örgütlerin bir ülkeye gelişlerinin, o ülkeye kara para aklama ve uyuşturucu ağlarının da geleceğini açık bir göstergesi olduğunu vurguladı.
Sınır kapılarının özellikle ekonomik düzeydeki olumlu etkileriyle ilgili olarak ise Libyalı ekonomist Süleyman eş-Şahumi, Cezayir ile ed-Dabdab geçişinin yanı sıra, Mısır ile Sallum, Tunus ile Ras Cedir geçişlerinin ‘bölge içi ticaret hareketi açısından önemli’ olduklarını söyledi.
Şahumi, Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada, Birleşmiş Milletler Batı Asya Ekonomik ve Sosyal Komisyonu (ESCWA) tarafından yakın zamanda Libya ekonomisi üzerine yayınlanan bir çalışmaya dikkati çekti. Ekonomist, “Libya’da barış ve istikrarın sağlanması, 2025 yılına kadar yaklaşık 162 milyar dolarlık önemli kazanımlara çevrilebilir. Bunun büyük bir kısmı Libya’nın komşu ülkelerine, özellikle de Sudan için 23 milyar ve Tunus için 10 milyar karşısında, 100 milyardan fazla pay alması beklenen Mısır’a yansıyacaktır” şeklinde konuştu.
Süleyman eş-Şahumi, “Bu büyük kazanımların elde edilmesi; Libya ile komşu ülkeler arasında serbest bölgeler kurulmasına, sınır kapılarının geliştirilmesi, karşılıklı yatırımların ve yeniden yapılanma projelerinin varlığıyla insan yoğunluğundan faydalanmaya yönelik iddialı plan ve programlara uyarınca sıkı çalışmaya bağlıdır” değerlendirmesinde bulundu.
Şahumi ayrıca, “Sınır kapılarının verimli şekilde işletilmesi, bunlara yakın alanların geliştirilmesi ve yeniden inşası ortak ekonomik ve güvenlik faydalarının artmasına olanak tanıyacaktır” dedi.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.