BM raporu: Libya'daki paralı askerler ciddi bir tehdit oluşturuyor

Libya 5+5 Ortak Askeri Komitesi'nin uluslararası gözlemci ekiple birlikte Bingazi'de gerçekleştirdiği önceki toplantıdan bir kare (LUO)
Libya 5+5 Ortak Askeri Komitesi'nin uluslararası gözlemci ekiple birlikte Bingazi'de gerçekleştirdiği önceki toplantıdan bir kare (LUO)
TT

BM raporu: Libya'daki paralı askerler ciddi bir tehdit oluşturuyor

Libya 5+5 Ortak Askeri Komitesi'nin uluslararası gözlemci ekiple birlikte Bingazi'de gerçekleştirdiği önceki toplantıdan bir kare (LUO)
Libya 5+5 Ortak Askeri Komitesi'nin uluslararası gözlemci ekiple birlikte Bingazi'de gerçekleştirdiği önceki toplantıdan bir kare (LUO)

Birleşmiş Milletler (BM) uzmanları tarafından hazırlanan bir raporda, Çad, Sudan, Suriye ve Rusya’dan gelen paralı askerlerin Libya’da varlık göstermeye devam etmeleri, Libya'da depolanan silahların sayısı ve önümüzdeki süreçte olası bir çatışmayı körükleme yetenekleri nedeniyle ülke için ‘ciddi bir tehdit olmaya devam ettiği’ konusunda uyarıda bulunuldu. Raporda,  Libyalı çatışan tarafların yabancı savaşçıları kendi saflarında tutmaya devam etmelerinden duyulan hayal kırıklığı dile getirildi.
BM Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) 15 üyesi tarafından kısa bir süre önce tamamlanan raporda, Libya’ya uygulanan silah ambargosuna karşı bu yıl kaydedilen ihlal sayısının geçtiğimiz yıla göre azaldığı, ama paralı askerlerin halen Libya topraklarında varlıklarını sürdürmelerinin ciddi bir tehdit olmaya devam ettiği’ belirtildi. Fransız Haber Ajansı (AFP) tarafından geçtiğimiz Salı günü yayınlanan raporda, Libya'ya yasaklı silah sevkiyatlarının geçtiğimiz yıla kıyasla azaldığı, fakat silah ambargosuna tamamen uyulmadığı’ belirtildi.
Bu yılın Ocak ve Kasım ayları arasındaki süreci kapsayan raporu hazırlayan uzman ekip iki kez Libya'yı ziyaret etti. 2017 yılından bu yana ilk kez Libya’nın doğusu Bingazi'ye gidebilen ekip, ayrıca Fransa, İtalya, İspanya, İsviçre ve Tunus'u da ziyaret etti.
Uzmanlar, ‘BMGK üyesi bazı ülkelerin tedarik zincirleri üzerindeki kontrolünün devam ettiğini ve bunun Libya'ya silah sevkiyatlarının ortaya çıkarılmasını ve kesintiye uğramasını yahut yasaklanmasını büyük ölçüde engellediğini’ söylediler. Ancak söz konusu ülkelerin isimlerini vermediler.
Raporda, 2020 yılında gerçekleşen silah sevkiyatları nedeniyle Libya’daki silah stoklarının gelecekte olası bir çatışmayı körüklemeye yetecek arttığına ve bu stokların büyük kısmı halen ülkedeki yetkililerin uzlaştırıcı yaklaşımından yararlanan yerel silahlı grupların kontrolü altında olduğuna işaret edildi.
Raporu hazırlayan uzman ekip, özellikle Çad, Sudan ve Suriye'den gelen ve Rus özel askeri şirketlerinden gönderilen paralı askerlerin geri çekilmesi yönündeki genel talebe rağmen Libya’da çatışan tarafların yabancı savaşçıları saflarında tutmaları nedeniyle yabancı savaşçıların halen ülkede varlık göstermesinden duyulan hayal kırıklığını dile getirdiler. Raporda ayrıca, BM komisyonunun şimdiye kadar söz konusu paralı askerlerin çoğunluğunun geri çekildiğine dair hiçbir kanıt bulamadığı vurgulandı.
 Libya Dışişleri Bakanı Necla el-Menguş, geçtiğimiz Ekim ayında yaptığı bir açıklamada, ‘sınırlı sayıdaki’ paralı askerin ülkesini terk ettiğini söyledi. Yaklaşık bir ay sonra, Libya Ulusal Ordusu (LUO), 5+5 Ortak Askeri Komite tarafından kararlaştırılan ülkedeki paralı askerlerin ve yabancı savaşçıların eşzamanlı ve kademeli bir çıkışı şartını göz ardı ederek, kontrolü altındaki bölgelerden 300 yabancı paralı askeri ülkeden çıkarma kararı aldığını duyurdu.
Uzmanlara göre Trablus'u LUO'ya karşı savunan Türk güçlerini destekleyen Suriyeli savaşçılar ayda 800 ila 2 bin dolar arasında değişen maaşlar alıyorlar. 5 + 5 Ortak Askeri Komite'deki LUO Heyeti Başkanı Amraci el-Amami, daha önce yaptığı bir açıklamada, komitenin, askeri dengede bir boşluk oluşmaması için bu grupların eşzamanlı ve kademeli olarak geri çekilmesi kararı çerçevesinde tüm güçlerin Libya'dan çekilmesinde ısrar ettiğini vurgulamıştı.
Raporda geçtiğimiz Eylül ayında Libya'nın güneyinde askeri operasyonlar gerçekleştirdiği yönünde Fransa'ya yapılan suçlamalara da değinildi. Bu suçlamalar o dönem Paris tarafından reddedildi. Paris ayrıca, Fransız güçlerinin Çad'da Değişim ve Uyum Cephesi’ne (FACT) karşı Libya topraklarında gerçekleştirilen bir operasyona katıldıkları iddialarını da yalanladı.
BM uzmanları raporlarında, Libya ile hava yoluyla yapılan silah sevkiyatlarının 2021 yılında daha da gerilediğine işaret ettiler. Bu raporlara göre Moskova'nın Orta Afrika Cumhuriyeti'ne yaptığı uçuşlarda aktarma istasyonu olarak da kullandığı Rusya’dan Libya'nın doğusuna yapılan askeri uçuşların sayısı yüzde 55, Türkiye’nin Libya'ya düzenlediği askeri uçuşların sayısı da yüzde 64 oranında azaldı.
Buna karşın Suriye merkezli özel havayolu şirketi Cham Wings tarafından Libya'ya ve Libya'dan Suriye’ye gerçekleştirilen uçuşların sayısı yüzde 71 oranında arttı ve bu artışın büyük olasılıkla yabancı savaşçıların gidiş-gelişlerinden kaynaklandığı belirtildi.



İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu
TT

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail, Han Yunus'ta bir Hamas lideri ve tünel görevlisinin hedef alındığını duyurdu

İsrail ordusu, Gazze Şeridi'ndeki Hamas hedeflerine saldırı düzenlediğini duyurdu ve saldırının "Gazze Şeridi'ndeki Hamas Deniz Kuvvetleri Komutanı Abdullah Ebu Şemela'yı" hedef aldığını belirtti.

İsrail ordusunun Arap medyası sözcüsü Avichay Adraee, "X" platformu aracılığıyla yaptığı açıklamada, Ebu Şamala'nın "hareketin en önde gelen üyelerinden biri olduğunu, yıllar boyunca deniz kuvvetlerinde çeşitli görevlerde bulunduğunu, Zikim üssündeki deniz kuvvetlerine baskın girişiminde yer aldığını ve 7 Ekim'deki deniz saldırısı için sistemin eğitimini ve planlamasını denetlediğini" belirtti. Şamala ayrıca savaş sırasında deniz hedeflerine odaklanarak, orduya karşı birçok terör operasyonu düzenledi.

ser4
İsrail askerleri, Hamas'ın Gazze Şeridi'nin kuzeyinde tasarladığı demir tünelden geçiyor... 15 Aralık 2023 (Reuters) 

Adraee açıklamasında, "Hamas hareketine ait Han Yunus bölgesindeki taburlardan birinin tünel sorumlusu olan ve rehine alma olayına katılan Fadi Ebu Mustafa hedef alındı" ifadelerine yer verildi.


Meclis başkanlığını kaybeden Halbusi’nin kazanma stratejisi

El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
TT

Meclis başkanlığını kaybeden Halbusi’nin kazanma stratejisi

El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)
El-Halbusi'nin siyasi nüfuzu Irak'ın batı bölgelerinde başladı (X)

Bağdat'ta 10, ülke genelinde ise 329 sandalyenin 35'ini kazanan Muhammed el-Halbusi'nin son parlamento seçimlerindeki zaferi, iki yıl önce Parlamento Başkanlığı görevinden ve parlamento üyeliği elinden alınan bir isim için önemli bir dönüm noktasıdır.

Bu zafer, Irak'ta, Hukuk Devleti Koalisyonu lideri ve eski Başbakan Nuri el-Maliki gibi zorlu bir rakip karşısında elde edildiği için daha da önem kazanıyor.

El-Halbusi, Anbar vilayetinin Karma kasabasından kırklı yaşlarının ortalarında bir inşaat mühendisidir. Felluce'deki bir inşaat şirketinden, Şii ve Sünni grupların İran etkisi altında rekabet ettiği siyasete adım atmıştır. Ancak hırslı genç adam maskesini yavaş yavaş düşürmüş ve güçlülerin masasında kendine bir yer edinmiştir.

"Halbusi olgusu"nun yorumlanması konusunda şu anda görüş ayrılığı olsa da Bağdat'taki birçok Sünni, yıllarca süren şiddet ve bölünmenin ardından, onda liderlik ihtiyaçlarını karşılayan birini buldu. Onun şu gibi kampanya sloganlarını dile getirdiğini duydular: "Biz Sünniler ne istediğimize karar veririz. Başkalarının (Şiiler ve Kürtler) bizim adımıza karar vermesine izin vermeyeceğiz."


PKK, Hamas, Hizbullah: Yarım asırlık silahlı örgütlerin Ortadoğu’daki etkisi

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters
TT

PKK, Hamas, Hizbullah: Yarım asırlık silahlı örgütlerin Ortadoğu’daki etkisi

Fotoğraf: Reuters
Fotoğraf: Reuters

Rüstem Mahmud

Bir gün içinde PKK militanları Türkiye topraklarından çekiliyor veya Güvenlik Konseyi Hamas'ı silahsızlandırma kararı aldı ya da Lübnan hükümeti ordunun Hizbullah'ı silahsızlandırma planını bekliyor yahut Irak'taki Haşdi Şabi ile Suriye, Yemen ve Libya’daki diğer örgütler hakkında benzer haberler ve raporlar duyabiliyoruz. Yıllardır, bu savaşçı örgütler, üyeleri ve davranışları bölgemizdeki en önemli ve çoğu zaman tek haber oldular. Dış gözlemciler artık siyasi, sosyal ve kültürel sahnemizi çok çeşitli örgütlerin ve savaşçılarının yuvasından ibaret sanmaya başladılar.

Bu örgütler yalnızca silahlı eylem konumunu işgal etmiyorlar, aynı zamanda siyasi rollere, etkinliğe ve üretkenliğe de sahipler. Yaşadıkları toplumların geniş kesimleri için prestijli ve sembolik değere sahip bir konuma sahipler. Savaşçıları, en azından toplumun belirli bir kesimi için, bir kutsallık halesiyle çevrililer.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre 1970'lerin başından itibaren, bu örgütler bölgemizdeki olağanüstü siyasi gerçeklikler ve bağlamların bir sonucu olarak ortaya çıktılar. Filistin ve Kürt meselelerine, birçok devletin, kendilerini baskı altında hisseden, yalnızca siyasi eylem ve mücadeleyle asgari düzeyde bile uzlaşıya varamayan milyonlarca insandan oluşan topluluklara yönelik bir tür “sıfır toplamlı” yaklaşımı damga vurmuştu. Nasırcılığın 1967’deki savaşta uğradığı yenilgi, devletin ve düzenli orduların sahip oldukları güç ve nüfuzu kaybetmelerine neden oldu. İran rejimi, dış politikasının bir dayanağı olarak hizipçiliğe dayanan uzun vadeli bir strateji uygulayarak, bu iki temele mezhepsel bir boyut ve yük ekledi. Ancak, bu örgütlerin türediği ülkelerde ekonomik, siyasi, güvenlik, anayasal, eğitim ve sağlık yapıları tamamen başarısız olmasaydı, bu çeşitli koşullar ve araçlar etkili olmazdı. Söz konusu örgütler bu başarısızlık sayesinde kendilerini kurtarıcılar ve devlet adına hareket ederek tüm ulusu koruyan araçlar olarak sundular.

Yarım asırdan fazla bir süre boyunca, bu örgütlerin üyeleri ve liderleri, toplumlarımızın geniş kesimleri arasında sahip oldukları “sembolik hegemonya” sayesinde, kamusal alana bir değerler, söylemler ve normatif araçlar cephanesi dayatmayı başardılar. Bunlar arasında şunlar sayılabilir: “Şiddet, değişimin özü ve tek aracıdır”, “sembolik lider tarihsel bir zorunluluktur”, “mevcut koşullar ucu açık bir olağanüstü hal gerektirmektedir”, “toplumsal ilerleme ve statü, bu örgütlere sadakat ve bağlılıkla bağlantılıdır”, “bu sınıfın üyeleri eleştirinin ötesindedir ve şehitler aziz statüsüne sahiptir”, “servet, eğitim, incelikli eylemler, entelektüel üretim ve sanatsal çalışma gibi şeyler, bu örgütlerle bağlantılı olmadıkları sürece anlamsızdır”. Bunlar ve benzeri birçok söylem kamusal alanda sürekli bir korku duygusu yaratıyor ve mevcut koşullarımızın “istisnai” olduğu yönünde derin bir hissi besliyordu. Tüm bunlar, toplumların geleceği ve güvenliği ve bu “savaşçı sınıf” örgütlerinin varlığını sürdürmesiyle sıkı sıkıya bağlantılıydı.

Samurayların ortadan kaldırılması, eski Japonya'nın sonunu ve hümanist modernitenin ilke ve değerlerine bağlı modern, medeni ve demokratik bir devletin yükselişini işaret ediyordu

Bir bakıma, bu sınıfın üyeleri, başlangıçta üyeleri İmparatorluk Muhafızları'nda asker olan, daha sonra zamanla, toplumsal güvenliği ve kaos dönemlerinde imparatorluk gücünün bütünlüğünü korumada oynadıklarını söyledikleri olağanüstü roller sayesinde kamusal bir rol, bir tür kontrol, otoriter konum ve sembolik statü üstlenen geleneksel Japon samuraylarına benzer hale geldiler. Davanın koruyucularından “davanın kendisine” dönüştüler. Kamu düzenini korumaya adanmış savaşçılar konumundan, her türlü kamusal erdemin sembolü haline geldikleri için, yerel topluluklara kendilerine ayrıcalıklı bir şekilde davranmayı dayatan, mali, idari, ticari, sembolik ve kültürel derebeyliklerin liderleri ve sahipleri konumuna geçiş yaptılar.

Tıpkı Japon samuraylarının tarihsel anlatısında olduğu gibi, bölgemizdeki bu savaşçılar ve örgütleri de, farklı derecelerde de olsa oldukça karmaşık ve istisnai tarihsel koşullardan sonra ortaya çıktılar. Ancak kendilerini “davanın kendisine” dönüştürmekten çekinmediler. Bu çeşitli örgütler, varoluşlarının asıl nedeni ortadan kalkmış olsa bile, askeri ve sembolik genel egemen statülerini her zaman farklı derecelerde de olsa korumaya gayret ettiler. Nitekim Lübnan Hizbullahı, İsrail'in bir kısmını yeniden işgal etmesinden önce tüm Lübnan topraklarından çekilmesinden çeyrek asır sonra bile silahlarını elinde tutmaya kararlı. Filistinli Hamas hareketi, silahını, Filistin'in tek kurtarılmış bölgesi olan Gazze Şeridi'ndeki tüm yaşam biçimlerinin sürekliliğinden ve devamından daha kutsal, gerekli ve kaçınılmaz görüyor.

Ancak, savaşçı sınıf ve silahlı örgütleri içindeki tüm bu otoriter özelliklerin bölgemizde yerleşik olmasına, toplumlarımızdaki genel modernleşme süreçleri bağlamında oynayabilecekleri gerici rollerin açıkça kabul edilmesine rağmen, temel soru hâlâ ortada duruyor: Bu örgütleri, bu istisnai sınıfı, ortaya çıktıkları koşulların, iklimlerin ve şartların yapısında köklü dönüşümler yaratmadan rollerini ve egemenliklerini ortadan kaldırmak mümkün müdür? Mevcut Hamas dağılsa bile, milyonlarca Filistinli, nesnel bir barışı asgari koşullarda da olsa karşılayan bağımsız bir devlete sahip olmadığı sürece, farklı isimler, sloganlar ve mekanizmalarla yeni bir Hamas'ın ortaya çıkmayacağının garantisi var mı? Türkiye'deki Kürt sorunu, Kürdistan İşçi Partisi'nin (PKK) ve 40 yıllık silahlı mücadelesinin doğuşuna mı sebep oldu, yoksa PKK mı Kürt sorununu doğurdu? Dolayısıyla “Kürt mazlumiyeti gölü” varlığını ve etkinliğini koruduğu sürece, oradaki “Kürt mücadelesi balığı”nın yok olacağının bir garantisi var mı?

Samurayların ortadan kaldırılması, eski Japonya'nın sonunu ve hümanist modernitenin ilke ve değerlerine bağlı modern, medeni ve demokratik bir devletin yükselişini işaret ediyordu. Ama öncelikle Japonya, “hakkı” olduğuna inandığı şey uğruna komşu ülkeleri işgal edip milyonlarca masum insanı tekrar öldüremeyecek üretken bir ülke. Japonya artık birçok şeyi başarabilen bir ülke, bunların başında da geçmişte yaptıklarından dolayı özür dileyebilmesi geliyor.