Libya’daki siyasi ittifaklar yeni meşruiyet savaşıyla yeniden şekillendiriyor

Başağa, Hafter ve Salih yakınlaşması sürerken Müslüman Kardeşler ve askeri yetkililer ittifakına yönelik eleştiriler artıyor.

Yeni hükümeti kurmak üzere parlamento tarafından atanan Fethi Başağa. (EPA)
Yeni hükümeti kurmak üzere parlamento tarafından atanan Fethi Başağa. (EPA)
TT

Libya’daki siyasi ittifaklar yeni meşruiyet savaşıyla yeniden şekillendiriyor

Yeni hükümeti kurmak üzere parlamento tarafından atanan Fethi Başağa. (EPA)
Yeni hükümeti kurmak üzere parlamento tarafından atanan Fethi Başağa. (EPA)

Gözlemciler ve politikacılar, yeni Libya hükümetine ‘meşruiyet’ verme mücadelesinin, özellikle de mevcut Başbakan Abdulhamid Dibeybe’nin makamına bağlılığı ve parlamento tarafından görevlendirilen başbakan Fethi Başağa’nın çabaları doğrultusunda ülkedeki ittifakların haritasını yeniden çizdiği görüşündeler. Başağa yeni bir hükümet kurmaya, destek için daha fazla taraftar çekmeye ve siyasi oyunda yeni cepheler oluşturmaya çalışıyor.
Gözlemcilere göre yeni harita, doğunun siyasi ve askeri liderleriyle birlikte Başağa’yı içeren ana ittifak tarafından ortaya koyuldu. Bu algı, Şubat 2021’de ortak bir liste halinde gerçekleştirilen geçici iktidar seçimlerine aday olduğu sırada, Temsilciler Meclisi ile Başağa arasında daha önce yapılan bir anlaşmayla güçlendi.
Söz konusu dönemde listenin, Dibeybe’nin listesi karşısında başarısız olmasına rağmen Başağa doğunun liderleriyle temaslarını sürdürdü. Başağa, geçen aralık ayı sonlarında yapılması planlanan ancak gerçekleştirilemeyen cumhurbaşkanlığı seçimlerine aday olanların katıldığı Bingazi’deki bir toplantı sırasında çabalarını ‘kendisi ve eski rakibi Ulusal Ordu Lideri (LUO) Halife Hafter’i bir araya getiren bir el sıkışmayla’ sonuçlandırmıştı.
İttifaklar haritasında birçokları açısından büyük sürprizler yaşandı. Bunların başında Başağa’nın yeni bir hükümet kurmakla görevlendirilmesine yol açan ‘yol haritasında’, Libya’daki Müslüman Kardeşler’in (İhvan) desteklenmesi de yer alıyor. Bu durum, Dibeybe’nin bu yakınlaşmayı açıkça eleştirmesine neden oldu. Dibeybe, geçen hafta ‘seçilmiş bir otorite dışında’ görevlerini teslim etmeyi kabul etmediğini söylerken İhvan’ı da ‘iktidar ve para uğruna paralel bir otorite seçmek ve meşruiyeti ele geçirmek için’ LUO liderliğiyle ittifak yapmakla suçladı.
Temsilciler Meclisi Yasama Komitesi Başkanı Ramazan Şambaş, Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada şunları söyledi:
“Dibeybe’nin İhvan’a saldırısı, bu adamın hem Temsilciler Meclisi’nde hem de Devlet Yüksek Konseyi’nde destekçilerini kaybettiğini fark ettiğini gösteriyor. Kendisi, Devlet Yüksek Konseyi Başkanı Halid el-Mişri ve konseyin bazı üyelerinin İhvan ile bağlantılı olduğunu savunuyor.”
‘Siyasi ittifakların değiştiği’ görüşüne de katılan Şambaş sözlerini şöyle sürdürdü:
“Devlet Yüksek Konseyi, özellikle anayasa referandumu konusunda uzlaşmaya varıldıktan sonra Temsilciler Meclisi ile daha yakın bir uyum içinde oldu. Bu nedenle Dibeybe, kendisini ittifak çemberi dışında gören herkese saldırmaya başladı ve durumu ordu ve İhvan ittifakı olarak nitelendirdi.”
Yetkili ayrıca iki konseyin yakınlaşmasının, ‘ülkeyi daha istikrarlı bir aşamaya götürebileceğini’ de ifade etti.
Diğer yandan Temsilciler Meclisi üyesi Esma el-Havca, Şarku’l Avsat’a şu açıklamada bulundu:
“Ülkenin doğusu ve batısı arasındaki çatışmayı birbirinden ayıran bölgecilik özelliği, her iki taraftan önde gelen siyasi güçlerin mücadelelerinin sürmesinin, Libya’nın iç işlerine karışan ülkeler dışında bir galip ya da kazanana yol açmayacağını anlaması nedeniyle tepe taklak oldu. Siyasi güçler, bu nedenle Libya-Libya çözümü aramaya yöneldi. İç işlere karışan bu ülkeler ise bölünmeleri derinleştiriyor.”
Havca, LUO’nun genel komutanlığının Libya’nın batısındaki Misrata şehrinin sahip olduğu ağırlığı da göz ardı etmediğini belirterek ister cumhurbaşkanlığı isterse de başbakanlık olsun LUO’nun birçok aday içerdiğine dikkat çekti. Esma el-Havca  “Bu nedenle en önde gelenlerinden biri olan Başaa ile aynı fikirde olmayı kabul etti. Başağa’nın yeni hükümetin başına geçme görevini destekledi.” 
Mısır Düşünce ve Araştırmalar Merkezi’nde Silahlanma Çalışmaları Birimi Başkanı Ahmed Uleyba de şu değerlendirmelerde bulundu:
“Siyasi elitlerin konumlarını kendi çıkarlarına göre değiştirme eğilimi sürerken çatışan tarafların her birinin sahneyi kendi lehlerine kullanma yetenekleri doğrultusunda, önümüzdeki birkaç gün sahneyi doğru yorumlamanın temel taşını oluşturabilir.”
Uleyba, Dibeybe ve Başağa yandaşları arasında başkentteki askeri seferberliğin sonuçlarını tahmin etmenin zor olduğu uyarısı yaptığı açıklamasına şöyle devam etti:
“Çünkü bu durum herhangi bir tarafı takip eden askeri oluşumların sayısını ve gücünü hesaplamaya bağlı değil. Aksine siyasi düzeyde paranın rolünün ortaya çıkma olasılığının ve makamların cazibesi yoluyla bazılarının kutuplaşmasının yanı sıra Libya’nın batısındaki Genelkurmay Başkanı’na bağlı silahlı grupların ve güvenlik birimlerinin tavırlarına da bağlı. İhvan, geçen yıl bölünmeye maruz kalması nedeniyle artık tek bir siyasi yönelime sahip değil. Siyasi arenadaki en belirgin eğilim, Yüksek Devlet Konseyi Başkanı Mişri ve grubu tarafından dile getiriliyor.”
Bu duruma rağmen söz konusu ittifakları yeniden kurarak bir tarafın kazanabileceğine inandığını vurgulayan Uleyba konuya dair şu değerlendirmede bulundu:
“İhvan, mevcut ittifaklardan nispeten uzak olarak, Libya’nın eski hükümdarı Muammer Kaddafi rejiminin ajanları ve sembolleri tarafından temsil edilen bir akımdır. 2011’den bu yana iktidarda olan Libyalıların siyasi elitlere olan güveninin azalması nedeniyle nihayetinde bir kazanç sağlayabilir. Ancak mesele, İhvan’ın halk tabanından iyi bir şekilde yararlanma becerisine, seçimleri ve siyasi eylemi düzenleyen yeni yasalara ve Seyfülislam Kaddafi’nin sahnedeki varlığını sınırlayıp sınırlamayacaklarına bağlı olacaktır.”



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.