Putin'in savaş gerekçesi olarak kullandığı 4 söylem

"Batılılarla dalga geçiyor"

Devlet Başkanı Putin'in Ukrayna'ya karşı hamlelerinin ardından Batılı devlet ve örgütler Rusya'ya sert yaptırımlar uyguluyor (Reuters)
Devlet Başkanı Putin'in Ukrayna'ya karşı hamlelerinin ardından Batılı devlet ve örgütler Rusya'ya sert yaptırımlar uyguluyor (Reuters)
TT

Putin'in savaş gerekçesi olarak kullandığı 4 söylem

Devlet Başkanı Putin'in Ukrayna'ya karşı hamlelerinin ardından Batılı devlet ve örgütler Rusya'ya sert yaptırımlar uyguluyor (Reuters)
Devlet Başkanı Putin'in Ukrayna'ya karşı hamlelerinin ardından Batılı devlet ve örgütler Rusya'ya sert yaptırımlar uyguluyor (Reuters)

İspanya'nın önde gelen gazetelerinden El Pais, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in Ukrayna'ya karşı açtığı savaşı meşru göstermek için kullandığı 4 argümanı masaya yatırdı.
Bilbao'daki Deusto Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünden Rusya uzmanı Eric Pardo, Putin'in savaşı gerekçelendirirken öne sürdüğü söylemleri inceledi.

1 - "Ukrayna, Rusya için bir tehdit"
Putin'in 24 Şubat'ta açıkladığı askeri operasyonun başlamasından birkaç hafta önce Kremlin-Kiev arasında karşılıklı saldırı iddiaları gündeme gelmişti.
Moskova yönetimine bağlı RIA Novosti haber ajansı, 17 Şubat'ta  Ukrayna'nın Luhansk Halk Cumhuriyeti'nin kontrolündeki bölgelere havan saldırısı düzenlediğini öne sürmüştü. Ukrayna ise iddiaları yalanlayarak Rus birliklerin kendilerine ateş açtığını fakat misilleme yapılmadığını savunmuştu.
Birlikte Donbas diye adlandırılan Donetsk Halk Cumhuriyeti ve Luhansk Halk Cumhuriyeti'ndeki Rusya destekli ayrılıkçılar, 2014'te Ukrayna'dan tek taraflı olarak bağımsızlıklarını ilan etmişti. 21 Şubat'ta Putin'in Donbas yönetimlerini tanıması 24 Şubat'taki operasyondan önce gerginliği hızla tırmandıran hamlelerden biri olmuştu.
Yine 21 Şubat'ta Rus devletine bağlı haber ajansı TASS, Ukraynalı birliklerin iki ülke arasındaki sınırda yer alan Rostov kentine saldırdığını öne sürmüştü. Öte yandan Avrupa Birliği'ne bağlı dezenformasyon denetim sitesi EUvsDisinfo, iddiaların gerçeği yansıtmadığını belirtmişti.
Pardo, Putin'in bu tür iddiaların bazılarının 'absürt' olduğunu bilmesine rağmen bunları kullanarak 'Batılılarla dalga geçtiğini' söyledi.
Akademisyen, Rus liderin böylece Batılı devletlerin Kosova ve Irak savaşlarındaki ikiyüzlülüğünü karikatürleştirdiği değerlendirmesinde bulundu.
Pardo, Putin'in amaçlarından birinin güç gösterisi yaparak 'kendisinin de istediğini söyleyip yapabileceğini ortaya koymak' olduğunu söyledi.

2 - "Ukrayna, Donbas'ta soykırım yapıyor"
Putin, 23 Şubat'taki açıklamasında Ukrayna'nın Donbas'taki Rus topluluklara karşı soykırım yaptığını savunarak, bunun için bölgeye ertesi gün askeri operasyon başlatılacağını duyurmuştu.
Ukrayna ise bu iddiaları reddetmiş ve Rusya'nın devam eden savaşı böyle meşru göstermesinin gerçeği yansıtmadığını savunarak Birleşmiş Milletler'e bağlı Uluslararası Adalet Divanı'na pazar günü şikayette bulunmuştu. Kiev yönetimi, Divan'dan Moskova'nın askeri operasyonlarını durdurması için 'tedbir kararı' çıkarmasını talep etmişti.
Uluslararası Af Örgütü ve İnsan Hakları İzleme örgütünün 2016'da yayımladığı raporda, 2014'te Ukrayna'da gerçekleşen 'Onur Devrimi' sırasında hem Kremlin hem de Kiev'in yasadışı gözaltı ve işkence yaptığı belirtilmişti. Suçların insan hakkı ihlali olduğu fakat belirli bir topluluğun sistematik şekilde yok edilmesi amaçlanmadığından soykırım şeklinde nitelenemeyeceği ifade edilmişti.

3 -  "Ukrayna'da Neo-Nazi rejimi var"
23 Şubat'taki konuşmasında Putin, Ukrayna yönetiminde Neo-Nazi unsurlar bulunduğunu öne sürerek askeri operasyonla bunların ortadan kaldırılacağını belirtmişti.
Kremlin'in bu söylemi, 2014'te Ukrayna'daki devrim sırasında radikal sağcıların çıkardığı şiddet olaylarından da güç alıyor.
Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenski'nin Yahudi bir aileden geldiğini hatırlatan Pardo, Moskova'nın iddialarının gerçeği yansıtmadığını ve popülist bir söylem olduğunu belirtti.
Pardo, II. Dünya Savaşı'nda Nazilerin Rusya'nın kolektif hafızasında edindiği yer göz önüne alındığında, Putin bakımından böyle bir söylemin 'Rus yurttaşları kendi tarafına çekmek için kullanışlı' olduğunu söyledi.
Akademisyen, "Rusya'yı zorba olarak görmek çok kolay. Fakat onların bakış açısından düşünüldüğünde, bir Nazi rejimine karşı mücadele vermenin, eski Sovyetler Birliği'ndekilerin Nazi Almanyası karşısında çektiği ve 22 ila 29 milyon Rus yurttaşın hayatını kaybettiği acılara dokunan bir tarafı var" dedi.

4 - "Ukraynalılar akrabamız"
Putin, 21 Şubat'taki konuşmasında "Ukrayna Rusya için sadece komşu bir ülke değil, aynı zamanda tarihin bir parçasıdır, Ukraynalılar yoldaşlarımız ve akrabalarımızdır" demişti. Rus lider, Ukrayna'nın bağımsız bir ulus olduğunu da reddederek "Modern Ukrayna, Rusya tarafından ya da daha doğrusu Bolşevikler, yani komünist Rusya tarafından kurulmuştur" ifadelerini de kullanmıştı.
Pardo, bu söylemiyle Putin'in hem 'Ukrayna'daki Rusları korumaya' çalıştığını hem de Ukrayna'nın 'bir kardeş ulus' olduğunu vurgulamaya çalıştığı değerlendirmesinde bulundu.
Akademisyen, Rusya'nın Ukrayna'nın bağımsızlığına Kiev'in 'Batı'ya, AB'ye ya da daha kötüsü NATO'ya doğru çok fazla yönelmemesi' şartıyla müsamaha gösterdiğini belirtti.  
Pardo, "Bir ulus, belirli bir anlatı paylaşıldığı andan itibaren gerçek hale gelir. Ukrayna'da da durum açık şekilde böyle" yorumunu yaptı.
Rusya-Ukrayna savaşının 6. gününe girildi. Belarus'ta Kremlin-Kiev arasında dün yapılan ateşkes görüşmelerinden henüz net bir sonuç alınamazken, Ukrayna'nın farklı noktalarında çatışmalar sürüyor.
Independent Türkçe, El Pais, RIA Novosti, Reuters
 



Bankalar, petrol ve izolasyon: Washington'un Bağdat'taki İran kilidini açma anahtarları

Görsel: Sarah Padavan
Görsel: Sarah Padavan
TT

Bankalar, petrol ve izolasyon: Washington'un Bağdat'taki İran kilidini açma anahtarları

Görsel: Sarah Padavan
Görsel: Sarah Padavan

Tarihin kritik bir anında, Tahran destekli Iraklı milisler yakın geçmişlerinden bir hayalet gibi göründüler. Bir yanda İran, diğer yanda ABD ve İsrail arasındaki son savaşta kenarda kaldılar. Çatışmadaki bu belirgin yoklukları yalnızca taktiksel bir karar değildi; İran'ın Irak içindeki nüfuz yapısındaki derin bir çatırdamayı, banka kasalarından Bağdat'taki siyasi ve güvenlik karar alma merkezlerine kadar uzanan ince ipler üzerinden uygulanan Amerikan baskısının artan etkinliğini yansıtıyordu.

200'den fazla İsrail savaş uçağı ve yaklaşık 300 balistik füze, İran içindeki hedeflerini vurmak için Irak semalarından geçti, ancak Iraklı milisler yine de müttefiklerini savunmak için karşılık vermediler. Buna karşılık küçük Yemenli Husi milis grubu, kimsenin beklemediği garip bir sahneyle gemilere saldırmaya ve İsrail'e füze fırlatmaya devam etti.

Onlarca yıldır milisler, İran'ın bölgedeki en önemli kollarından birini oluşturdu. Bu gruplar, 2003'ten sonra ABD'nin Irak işgali altında kuruldular ve finansman, eğitim ve danışmanlık yoluyla gelişerek bölgesel çatışmalarda ileri roller oynadılar. Suriye, Yemen ve Irak'taki çatışmalar, bu grupların Velayet-i Fakih’e mutlak sadakatlerini gösterdikleri ve “direniş ekseni"nin merkezi bir unsuru haline geldikleri arenalardı.

Ancak dönüm noktası, Hamas'ın 7 Ekim 2023'te İsrail'e düzenlediği saldırı sonrasında yaşandı. O dönemde, Hizbullah Tugayları ve Asaib Ehli’l Hak da dahil olmak üzere Iraklı milis gruplar, ABD'nin İsrail'in yanında savaşa girmesi halinde askeri müdahalede bulunacaklarını duyurdular. Washington'un fiilen dahil olmasıyla birlikte de bu milisler, insansız hava araçlarıyla Amerikan ve İsrail üslerini hedef almaya başladılar. Ancak, çok geçmeden liderlerini ve silah depolarını hedef alan yoğun ve ölümcül Amerikan saldırılarına maruz kaldılar ve bu da onların net bir şekilde gerilemelerine ve Mart 2024'te saldırılarını durdurmalarına neden oldu.

İran'ın bölgesel nüfuzundaki azalmaya rağmen, Irak'taki grupların etkisi “kolayca azalmayacak”, dahası önümüzdeki yıllarda etkili bir rolleri olmaya devam edecektir

Sessizlik konuşuyor

Son savaşta, tüm beklentilerin aksine, Iraklı milisler harekete geçmediler. Füze fırlatmadılar veya misilleme eylemleri düzenlemediler, bunun yerine kendilerini kelimelerden ibaret ateşli açıklamalarla sınırladılar. Bu geri adım, askeri güç eksikliğinin değil, başta akıllı Amerikan baskısının yoğunlaşması olmak üzere iç ve dış değişikliklerin dayattığı zorunlu bir yeniden konumlandırmanın sonucuydu.

Nitekim Temsilciler Meclisi Başkanvekili Muhsin el-Mendelavi, “İran nüfuzunun azalmasının Irak'a zarar vermeyeceğini” vurguladı. Bağdat’ın, İran ile tarihi ve coğrafi bağlarını korurken, bağımsız bir dış politika oluşturmayı ve İran yanlısı silahlı grupların gücünü sınırlamayı hedeflediğini belirtti. Ayrıca, gücün sadece devletin kontrolünde olmasının önemine dikkat çekti ve devlet dışı silahların ortadan kaldırılması için uzun vadeli bir adımın atılmasını beklediğini ifade etti.

Milislere sempati duyan bir analist olan Kazım el-Fartuşi ise “çocukların artık büyüdüğünü” ve İran yanlısı grupların artık yerel ağlara sahip olduğunu, artık Tahran'a körü körüne itaat etmek zorunda olmadıklarını belirtti. Öte yandan, siyaset bilimi profesörü Anmar el-Saray, İran'ın bölgesel nüfuzundaki azalmaya rağmen, Irak'taki milis grupların etkisinin “kolayca azalmayacağına”, dahası önümüzdeki yıllarda etkili bir rolleri olmaya devam edeceğine inanıyor.

İran, Irak içinde hâlâ nüfuz ağlarına sahip olsa da, askeri ve siyasi araçlarını kullanma gücü açık bir ivmeyle azalıyor.

Amerikan baskı araçları

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre Washington'un Irak'taki kara gücü küçük olsa da, yeni stratejisi etkili ve can yakıcı araçların bir karışımına dayanıyor. Bu araçlar, milis grupları finanse eden petrol kaçakçısı şebekeleri hedef alan mali yaptırımlar, silah satın almak için kullanılan banka havalelerine getirilen kısıtlamalar ve bu milislerin birinci kademe liderlerine yönelik can yakıcı nokta saldırılardır.

Baskılar askeri boyutla sınırlı kalmadı; Irak devletinin tüm kılcal damarlarına kadar uzandı. Nitekim 29 Haziran 2025'te, İran destekli Federal Mahkeme Başyargıcı Casim Muhammed Abbud, ulusal bir yargı komitesinin kararıyla emekliye ayrıldı. Bu eşi benzeri görülmemiş adım, İran'ın geçmişteki hegemonyası altında tamamen başarısız olurdu, ancak sessizce gerçekleşti ve bu İran'ın Irak devlet kurumları içindeki etkisinin zayıfladığının açık bir göstergesi.

Siyasi araştırmacı Hamza Mustafa, İran yanlısı milislerin son çatışma sırasındaki sessizliğinin güç dengesinde bir değişimi yansıttığı ve belki de Tahran'ın gerilimi azaltma sinyali verdiği değerlendirmesinde bulundu. Hükümetin “kriz yönetiminin tüm iplerini elinde tuttuğunu kanıtladığını” ve kendisini uzak tutma politikasını benimsediğini, bunun da  kriz yönetimi için eşi benzeri görülmemiş bir alan sağladığını belirtti.

Irak halkının ruh halinin değişmesi

Irak'ı saran siyasi ve mezhepsel bölünmelere rağmen, birçok Iraklı tek bir temel talepte birleşiyor; Irak'ın, İran'ın uluslararası rakipleriyle hesaplaşacağı bir arenaya dönüştürülmesini reddetmek. Bu eğilim artık yalnızca popüler bir görüş değil; giderek daha dengeli dış politikalara ve bağımsız ulusal egemenliğe yönelen Bağdat'taki karar vericilerin yönelimlerine de yansıyor.

İran, Irak içinde hâlâ nüfuz ağlarına sahip olsa da, askeri ve siyasi araçlarını harekete geçirme kabiliyeti açıkça azalıyor. Washington'un milis grupların hareketini kısıtlamadaki başarısıyla birlikte, bir sonraki aşamada, özellikle petrol sektörü ile yönetimde İran nüfuzunun kalan kısmını zayıflatmaya yönelik Amerikan çabalarının daha da artması muhtemel.

Amerikan varlığının meşruiyet kaynağı, ABD'nin resmen varlığını sürdürmesine ve askeri ve istihbarat faaliyetlerini meşrulaştırmasına olanak tanıyan uluslararası koalisyondur

Latif el-Mahdavi ise “İran desteğinin yokluğunun, Irak'taki müttefiklerinin siyasi ve güvenlik nüfuzunun azalmasına yol açacağını, çünkü bunların Tahran'ın eseri olduğunu” düşünüyor. Ancak, bu olasılığın İran nüfuzunun tamamen sona ermesi anlamına gelmediğini, aksine mekanizmalarında niteliksel bir değişim anlamına geldiğini de sözlerine ekliyor.

Bugün tanık olduğumuz yalnızca “geçici bir sakinlik” değil, belki de Bağdat ve Tahran arasındaki ilişkinin yeniden tanımlandığı ve etki sınırlarının Irak'ın yüksek çıkarlarıyla uyumlu bir şekilde silahlar, egemenlik ve parayla çizildiği yeni bir dönemin başlangıcıdır.

ABD'nin etki araçları

Dolar, bankalar ve para transferleri:

En büyük silah, petrol satış gelirlerinin dolar cinsinden yatırıldığı New York Federal Rezerv Bankası'dır. Washington, Bağdat'a para transferini geciktirme veya engelleme yetkisine sahip ve bu da ona hükümet üzerinde güçlü bir baskı aracı sağlamaktadır

ABD Yabancı Hesaplar Vergi Uyum Yasası (FATCA)

Uluslararası finansal transferleri kontrol eden ve dolarla bağlantılı Irak bankalarının faaliyetlerini etkileyen bir yasadır.

SWIFT aracılığıyla para transferlerini kontrol etme silahı

ABD, dolar transferlerini izleyerek İran bağlantılı milislere fon akışının önlenmesine yardımcı olmuştur.

İran ile iş birliği yapan bankaların yasaklanması

Washington, 2023-2024 yıllarında 14 Irak bankasına, İran ve Suriye'ye dolar kaçakçılığı yapmakla suçlayarak kısıtlamalar getirmiştir.

Askeri silahlar: Silahlar ve üsler

Ayn el-Esed Hava Üssü (Anbar), ABD kuvvetleri için bir operasyon ve kalıcı bir mevcudiyet merkezidir. ABD tarafından İran yanlısı grupların hareketlerini izlemek için kullanılmaktadır.

ABD üslerinde konuşlandırılmış ve İran veya milislerinden gelebilecek herhangi bir tehdide karşı caydırıcılık görevi gören hava savunma sistemleri (Patriot/THAAD) bulunmaktadır.

Milislere karşı nokta saldırılar

Washington, Tahran tarafından desteklenen Şii grupların önde gelen liderlerini hedef alan birkaç hassas hava saldırısı (2020-2021-2023-2024) gerçekleştirmiştir.

Irak, Amerikalıları sınır dışı edebilir mi?

ABD varlığının meşruiyet kaynağı, ABD'nin resmen varlığını sürdürmesine ve askeri ve istihbarat faaliyetlerini meşrulaştırmasına olanak tanıyan uluslararası koalisyondur.