Nahda Hareketi, terör hücreleri ile bağlantısına ilişkin iddiaları yalanladı

Nahda dün Tunus’un başkentinde konferans düzenledi. (EPA)
Nahda dün Tunus’un başkentinde konferans düzenledi. (EPA)
TT

Nahda Hareketi, terör hücreleri ile bağlantısına ilişkin iddiaları yalanladı

Nahda dün Tunus’un başkentinde konferans düzenledi. (EPA)
Nahda dün Tunus’un başkentinde konferans düzenledi. (EPA)

Nahda Hareketi Sözcüsü İmad el-Humeyri, Hareket’in başkentteki merkezinde dün düzenlenen basın toplantısında şu an çok sayıda Tunuslunun terör yuvalarına sürülmesiyle ilgili davaya ilişkin açıklamalarda bulundu. Davayı inceleyen yargının, ‘hareketin liderleri tarafından ileri sürülen birçok iddiaya’ rağmen Nahda’nın liderleri arasında söz konusu dosyayla herhangi bir bağlantı olduğunu kanıtlayamadığını vurguladı. Humeyri ayrıca solcu partilerin Nahda liderlerine yönelttiği çok sayıda suçlamayı ve bunların siyasi suikastlarla ilişkisini ortaya çıkarma tehdidine dikkat çekti.
Yıllar önce suikasta uğrayan politikacılar Şukri Belayid ve Muhammed Brahmi’nin savunma ekibinin, Yargı Konsyei’ni dağıtmak için görevlendirildikten sonra kötü faaliyetlerine geri döndüğünün altını çizen Sözcü Humeyri, siyasi suikast dosyasındaki zanlıların ‘şu an cezaevinde’ olduğunu vurguladı.
Humeyri, Nahda Hareketi’nin liderlerinin tüm sorumluluğu almaya hazır olduğunu belirttiği açıklamasında Tunus yargısının halen bağımsız olduğunu, İlk Derece Mahkemesi’nin başkentteki hareketin iki seçim listesini akladığını gösteren kanıtlarla herhangi bir ihlal veya seçim suçu işlemediklerini söyledi. Söz konusu listelerden birinin başkanlığını dış kaynak sağlamakla suçlanan parti lideri Raşid Gannuşi yapıyor.
Humeyri, temel gıda maddelerinin tekelleştirilmesi ve spekülasyona karşı yürütülen başkanlık kampanyasıyla ilgili olarak siyasi ve sivil güçleri ‘çökmek üzere olan ekonomik duruma gerçek ve gerçekçi alternatifler bulmak amacıyla” vizyonlarını birleştirmeye çağırdı. Piyasadan temel malzemelerin kaybı, yüksek fiyatlar ve haksız artışlar nedeniyle tıkanmış sosyal gerçekliğin, krizi sona erdirmek için kapsamlı bir ulusal diyalog için olumlu bir atmosfer sağladığına dikkat çekti.
Nahda Hareketi’nin Hukuk Bürosu Başkanı Zeyneb Brahmi de tüm vatansever ve özgür insanların, kendisine yönelik suçlamalardan aklanan ve haksız yere gözaltılar karşısında kararlılığını koruyan Nureddin el-Buhayri davasını desteklediğini ifade etti. Zorla gözaltının sona ermesi göz önüne alındığında, ‘keyfiliğe ve zorbalığa karşı barışçıl sivil mücadelenin değeri açısından bir zafer’ olduğuna işaret etti.
Nahda Hareketi’nin Medya Sorumlusu Abdulfettah Tağuti de Cumhurbaşkanı Kays Said’in onayladığı olağanüstü hal önlemlerinin, devletin parçalanması noktasında bir başlangıç​ ve tabandan inşa sisteminin odak noktası olduğu düşünüldüğünde, ‘gerçeğin kötüye kullanılmaya çalıştığını’ söyledi. Nahda Hareketi Yürütme Ofisi, Cumhurbaşkanı Said'in ‘seçilmiş ve anayasal’ Yüksek Yargı Konseyi'ni feshetme ve onun yerine ‘atanmış bir konsey’ getirme kararını kınamıştı. Yüksek Yargı Kurulu Temel Kanunu'nun yürürlükten kaldırılarak yerine bir kararname getirilmesinin ‘yargı bağımsızlığının özüne dokunduğunu ve onu yürütmenin elinde bir araç haline getirdiğini’ söyledi. Yargıçlar ve adalet, özgürlük konusunda özverili olan herkesi yargının herhangi bir şekilde sapması veya kötüye kullanımıyla yüzleşmeye çağırdı.
Nahda Hareketi Yürütme Ofisi ayrıca ‘ulusal istişarenin kamuoyunu aldatmak için sistematik bir süreç ve devletin tasfiyesine izin veren taban inşasını yoğunlaştırmanın bir başlangıcı’ olduğu değerlendirmesinde bulundu. ‘Kanunen tarafsız olması gereken devlet kurumlarının, idarenin ve denetim makamının vatandaşları bu başarısız istişareye katılmaya zorlamak için istihdam edilmesini’ kınadı. Tunus yönetimi tarafından tutulan kişisel verilerin kullanımı ve dolandırıcılığın varlığı hakkındaki söylentilerin araştırılmasını talep etti. Açıklamada ayrıca ‘hakları ve özgürlükleri kısıtlamak, demokrasi ve özgürlükleri destekleyen özgür sesleri hedef almak için güvenlik servislerini kullanmanın sonuçları’ konusunda da uyarıda bulunuldu.
Dğer yandan Cumhurbaşkanı Said, tekelcilere yönelik olarak hapse varabilecek cezaları, Tunusluları etkileyen yolsuz iş insanlarıyla uzlaşmayı, Uluslararası Para Fonu'nun çalışan ücretlerini azaltmayı ve devlet atamalarını engellemeyi öngörmesinin ardından kamu sektöründeki istihdamı telafi edecek özel şirketlerle ilgili üç yeni cumhurbaşkanlığı kararnamesi taslağı hazırladığını duyurdu.
Tarihi henüz belirlenmemiş olan bu üç cumhurbaşkanlığı kararnamesinin, bir sonraki kabinede sunulması bekleniyor.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.