Trablus halkı olası bir silahlı çatışma ile nasıl başa çıkacak?

Libya’nın başkenti Trablus’ta yaşanacak muhtemel çatışma, yiyecek ve içecek tedarikinde ve hatta barınmada olası krizlerle sonuçlanabilir

Libya’nın başkent Trablus’taki silahlı milislerin bir fotoğrafı (Şarku’l Avsat)
Libya’nın başkent Trablus’taki silahlı milislerin bir fotoğrafı (Şarku’l Avsat)
TT

Trablus halkı olası bir silahlı çatışma ile nasıl başa çıkacak?

Libya’nın başkent Trablus’taki silahlı milislerin bir fotoğrafı (Şarku’l Avsat)
Libya’nın başkent Trablus’taki silahlı milislerin bir fotoğrafı (Şarku’l Avsat)

Art arda yaşanan siyasi gelişmeler nedeniyle Libya’nın başkenti Trablus’taki bazı siviller, barınma da dahil yiyecek ve içecek tedarikinde yaklaşmakta olan olası bir krizle başa çıkmaya hazır olduklarını ifade etti. Öyle ki ülkede, iktidar için rekabet eden iki başbakan arasındaki anlaşmazlıklardan sonra geçmiş yıllarda tanık olunan silahlı çatışmalar çerçevesinde eski tecrübelerin yaşanması bekleniyor.
Libyalı analist es-Senusi İsmail eş-Şerif, başkent sakinlerinin, ‘şehirlerin tanık olduğu silahlı çatışmalarla bağlantılı şekilde doğan’ çoğu kriz ortasında yaşamaya alıştıklarını söyledi.
Şerif, Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada ‘yumuşak darbe’ olarak nitelendirdiği durumun özellikleri hakkında konuşurken, Dibeybe hükümetindeki bakanların çoğunun Dibeybe’yi terk ettiğini söyledi. Yetkili ayrıca, çoğu vatandaşın, olası bir çatışma yaşanması durumunda bunun, başbakanlık gibi resmi karargahlarla ve içişleri, savunma ve dışişleri gibi bazı önemli bakanlıklarla sınırlı kalmasını beklediklerine dikkati çekti.
Kamu Hizmeti Bakanı Abdulfettah el-Hoca ve Yerinden Edilmişlerin İşlerden Sorumlu Devlet Bakanı Ahmed Ebu Hazzam, daha önce istifalarını sunmuş ve istifalarının ‘parlamentonun Başağa’yı başbakanlığa atama ve ona güven verme konusundaki kararına saygıdan’ kaynaklandığını ifade etmişlerdi. Aynı şekilde siyasi analist, Dibeybe ve Başağa’nın küresel petrol fiyatlarındaki artış ortasında ‘düzenli güçlerin ve onları takiben silahlı oluşumların desteğinden yararlanabileceğini’ ifade etti. İsmail eş-Şerif ayrıca, “Herkesin kendi hazinesinden petrol geliri elde etme arzusu nedeniyle çatışma uzayabilir” dedi.
“Ancak bazıları, iktidar konusunda yaklaşan çatışmanın daha önceki çatışmalarla karşılaştırılamayacağını unutuyor” diyen Şerif, “Başkent içerisinde dolaylı olarak tarafsızlıklarını ilan eden, sayı ve silah bakımından güçlü silahlı oluşumlar var. Bu durum, sahadaki koşulların birçok ölçeğini değiştirebilir” ifadelerini kullandı.
Es-Senusi İsmail eş-Şerif, siyasal İslamcıların şahin kanadı dışında, başkent nüfusunun büyük bir bölümünün yeni bir hükümetin varlığını desteklediğine dikkati çekti. Bu desteğin, ‘Temsilciler Meclisi ve Devlet Yüksek Konseyi üyeleri arasında Başağa’ya dair var olan fikir birliğinden’ kaynaklandığını söyledi. Şerif ayrıca, “Dibeybe’nin harcamaları artırmaya yönelik politikaları, fiyatların yükselmesine doğrudan katkıda bulundu. Bu, ekonomik açıdan zarar gören diğer sektörleri ve kesimleri de olumsuz etkiledi” dedi.
Öte yandan Ulusal Cephe Partisi üyesi Feyruz en-Naas, vatandaşlar arasında alışmaktan doğan bir sükûnet hali olduğunu söyledi. Silahlı çatışmalarda yeni bir dönemin başladığını belirten Naas, büyük bir kesimin, durumu yerel arabuluculuk yoluyla kontrol altına alma veya istikrarı koruma ihtiyacını destekleyen dış baskılara boyun eğme olasılığına güvendiğini söyledi. Başkente mensup olan Naas, şehir sakinlerin çoğunun, faaliyetlerini normal bir şekilde sürdürdüğünü ifade ederken, geçen hafta önemli bir değişikliğin yaşanmadığına dikkati çekti. Feyruz en-Naas, “Bazılarının beklediği gibi başkentin eteklerinde silahlı çatışma patlak verirse ve bu çatışmalar günlerce devam ederse, savaşlar ve çatışmalarla ilgili önceki deneyimlerine göre bazı vatandaşların başkentin merkezine yakın bölgelere taşınması bekleniyor” ifadelerini kullandı.
Geçen hafta sonu başkent, Başağa’nın ‘hükümetinin iktidarı teslim almak üzere Trablus’a gideceğini’ açıklaması sonrasında bir askeri seferberliğe tanık oldu. Söz konusu gelişme, silahlı bir çatışmanın yaşanacağı korkularına yol açtı.
Başkent Trablus, geçmiş yıllarda silahlı milisler arasında kanlı silahlı çatışmalara sahne oldu. Aynı şekilde Halife Hafter liderliğindeki Ulusal Ordu (LUO) önderliğinde, geçmiş yıllarda Trablus’ta bir savaş patlak verdi. Savaşta her iki taraftan da binlerce kişi öldü ve yaralandı. 



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.