Tahran, Washington’u müzakereleri ‘rehin almakla’ suçladı

İran, ABD’nin taleplerine boyun eğmeyi reddetti ve Beyaz Saray’a Avrupalı ​​arabulucu tarafından iletilen önerilere yanıt vermesi çağrısı yaptı

Avusturya polisi, 8 Şubat 2021’de Viyana’nın merkezindeki Korobog Hotel’deki nükleer müzakereler merkezinin önüne aracını park ediyor (AFP)
Avusturya polisi, 8 Şubat 2021’de Viyana’nın merkezindeki Korobog Hotel’deki nükleer müzakereler merkezinin önüne aracını park ediyor (AFP)
TT

Tahran, Washington’u müzakereleri ‘rehin almakla’ suçladı

Avusturya polisi, 8 Şubat 2021’de Viyana’nın merkezindeki Korobog Hotel’deki nükleer müzakereler merkezinin önüne aracını park ediyor (AFP)
Avusturya polisi, 8 Şubat 2021’de Viyana’nın merkezindeki Korobog Hotel’deki nükleer müzakereler merkezinin önüne aracını park ediyor (AFP)

Tahran, Washington’u İran nükleer meselesiyle ilgili Viyana müzakerelerini ‘rehin almakla’ ve partizan ‘takasları’ olarak kullanmakla suçladı. Ayrıca Beyaz Saray’ı müzakere sürecinin ‘uzatılmasından’ sorumlu tutan Tahran, Avrupa koordinatörünün yakın zamanda Tahran’dan Washington’a aktardığı önerilere yanıt verilmesi çağrısı yaptı.
İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan, “Viyana görüşmelerinde bir duraksama varsa, bunun nedeni ABD tarafının taleplerini abartmasıdır” dedi. Abdullahiyan, Twitter üzerinden yaptığı açıklamada, “Dışişleri Bakanlığı, milletin yüksek çıkarlarını gerçekleştirmek ve kırmızı çizgileri gözetmek için mantıklı bir şekilde çalışıyor” ifadelerini kullanırken, ayrıca “Abartılı ABD taleplerine asla boyun eğmeyeceğiz, Beyaz Saray gerçekçi davranırsa anlaşmaya yakın” şeklinde konuştu.
Abdullahiyan’ın açıklaması, Ummanlı mevkidaşı Bedr el-Busaidi ile gerçekleştirdiği telefon görüşmesinden birkaç saat sonra geldi. Dışişleri Bakanlığı’ndan yapılan açıklamaya göre Abdullahiyan, İran’ın, Viyana’da iyi ve sürdürülebilir bir anlaşmaya hazır olduğunu belirtti. Washington’un müzakereleri uzatmaktan sorumlu olduğu söyleyen Abdullahiyan, Devrim Muhafızları bünyesinde balistik füze geliştirmekten sorumlu birimi hedef alan yeni ABD yaptırımlarını da eleştirdi.
İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Said Hatipzade, Nevruz tatili nedeniyle basın toplantılarına iki hafta ara verilmesi sonrasında Viyana müzakereleri hakkında uzun bir açıklamada bulundu. Gazetecilere konuşan Hatipzade, 4 Nisan’da yaptığı açıklamada, “ABD, kırmızı çizgilerimizi aşmayacağımızı ve taleplerimizden vazgeçmeyeceğimizi idrak ederse, anlaşma büyük ölçüde ulaşılabilir durumda” dedi.
Hatipzade, Viyana’da olanların, ABD yaklaşımı nedeniyle askıya alındığını söyledi. “ABD, çözüm bekleyen meseleleri iç politikasında kullanmak için rehin almaya çalışıyor. İranlılar sabırlıdır ancak sonsuza kadar değil. ABD bir anlaşmaya varmak istiyorsa bir an önce siyasi bir karar vermelidir” diyen Sözcü ayrıca, kendi iç takaslarıyla uluslararası bir anlaşmayı rehin almaya çalıştıklarını söylerken, “Müzakerelerin durdurulmasından ve ilerleyen günlerde devam etmesinden ABD sorumlu ve çözüm Beyaz Saray’da” şeklinde konuştu.
Hatipzade, Tahran ile Washington arasında askıda kalmış sorunları çözmek için Washington’a yönelmeden önce 27 Mart’ta Tahran’da görüşmelerde bulunan müzakerelerin Avrupa koordinatörü Enrique Mora’nın ilettiği mesajlara da değindi.
Bu çerçevede Said Hatipzade, “Mora, turunda bazı noktaları beraberinde taşıdı ve bizimle fikir alışverişinde bulunmak istedi. Mora, bize düşündüğümüz konuları anlattı. Mesajlarımız, cevaplarımız ve taleplerimiz netti” diyerek, Avrupalı yetkilinin ziyaretinin ‘kendilerini bu durumdan kurtarmak’ olduğunu söylerken, “Askıda kalan sorunları çözmek için başka bir yol denemeye çalıştık” ifadelerini kullandı.
Şarku’l Avsat’ın Fransız haber ajansı AFP’den aktardığına göre Hatipzade, “Viyana’ya yeni müzakereler için değil, nükleer anlaşmayı tamamlamak için döneceğiz” dedi. “Şu anda Washington’dan nihai bir yanıt almadık. Washington, çözülmemiş sorunları yanıtlarsa, en kısa sürede Viyana’ya gidebiliriz” şeklinde konuşan Sözcü, “Nükleer anlaşma kapsamında yaptırım listesinden kimlerin çıkarılacağı sorunu çözülmedi” dedi.
İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü, nükleer anlaşmayı diğer konularla ilişkilendirdiği raporlar hakkında ise “Müzakerelerin gündeminde bölgesel meselelerle bizim meselemiz arasında bağlantı kurmak yoktu” dedi.
Mora’nın ziyareti öncesinde İran, Devrim Muhafızları’nı yabancı terör örgütleri listesinden çıkarmanın, Viyana görüşmelerinde Tahran’ın ana talepleri arasında olduğunu açıklamıştı. Tahran ayrıca, gelecekteki hiçbir ABD başkanının anlaşmadan çekilmeyeceğine dair garantiler sağlamak amacıyla baskı yapıyor. Çözülmemiş bir başka konu da yaptırımların ne ölçüde azaltılabileceği.
Öte yandan ABD Dışişleri Bakanlığı, nükleer müzakerelere ilişkin askıda hala birkaç önemli sorun olduğunu ve bu kararları alma sorumluluğunun Tahran’da olduğunu belirtti.
ABD’nin İran Özel Temsilcisi Robert Malley, geçen ay Doha’da düzenlenen bir konferansta, “İran Devrim Muhafızları, ABD yasaları uyarınca yaptırımlara tabi olmaya devam edecek” diyerek, anlaşmaya bakılmaksızın İran Devrim Muhafızları’na ilişkin algılarının aynı kalacağını söyledi. Malley ayrıca, anlaşmanın amacının bu meseleyi çözmek olmadığını vurguladı.
Rusya’nın talebi, dünya güçlerini Mart ayı başlarında nükleer müzakereleri askıya almaya zorladı. Ancak Moskova, daha sonra İran ile olan ticaretinin Ukrayna ile ilgili yaptırımlardan etkilenmeyeceğine dair yazılı garantiler sağladığını söyledi. Bu durum, Moskova’nın anlaşmayı yeniden canlandırma yolunda ilerlemeye izin verebileceğini gösteriyor.



Suveyda'dan Beyrut'a: Mezhepçilik oyunu sürerken, Lübnan, diğer ülkelerin çatışmalarının bedelini mi ödüyor?

 Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
TT

Suveyda'dan Beyrut'a: Mezhepçilik oyunu sürerken, Lübnan, diğer ülkelerin çatışmalarının bedelini mi ödüyor?

 Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)

Tony Bouloss

Bölge için tehlikeli bir şeylerin planlandığı aşikar. Olaylar hızla gelişiyor ve siyasi mesajlar, Lübnanlı yetkililerin boş yere tekrarladığı boş egemenlik sloganlarının arkasına gizlenemeyecek kadar netlik kazanıyor. ABD'nin Ortadoğu Özel Temsilcisi Tom Barrack'ın “Lübnan, Biladuşşam’ın bir parçasıdır” demesi boşuna değil. Bu bir dil sürçmesi değil. Aksine, zayıf ve dağılmış devletlerin kalıntıları üzerinde nüfuz haritalarını yeniden çizen uluslararası ve bölgesel uyarıların açık bir ifadesidir. Buna, “Trablus ve Bekaa'nın Suriye'ye ilhakı” gibi tehlikeli senaryolar veya birbiri ile savaşan dini gruplar ve mini devletler arasında yeniden nüfuz dağıtımını sağlayacak “mezhepsel konfederasyon çözümleri” gibi medyada yer alan şüpheli sızıntılar eşlik ediyor. Tüm bu haberler, Lübnan arenasını kızıştırmak ve Lübnanlıları hiçbir ilişkileri ve çıkarları olmayan bir çatışmaya çekmek için kötü niyetli bir şekilde medyaya ve siyasi alana pompalanıyor.

Hassas nokta mezhepçilik

Bu tür önerilerin propagandasını yapmak ne spontane ne de masum bir şey. Bu, Lübnan ve Suriye arasındaki mezhepsel ve dini gerginlikleri yeniden alevlendirmeyi amaçlayan tehlikeli bir oyunun parçası. İç içe geçmiş bir dini ve ulusal mozaikle birleşen iki ülke, bir kez daha büyük hesaplaşmalar için bir satranç tahtasına dönüşüyor.

Örneğin Suveyda'da, Dürziler ile Suriye makamları arasında sosyal, mezhepsel ve siyasi boyutların iç içe geçtiği kanlı bir çatışma sahnesine tanık oluyoruz. Ancak orada yaşananlar sadece Suriye ile sınırlı değil; her zamanki gibi, yankıları hemen Lübnan'a da ulaştı.

Lübnan'da Sünniler arasında mezhepçi duygular canlandı ve Suriye'de “yeni Sünni rejim” olarak adlandırdıkları oluşumla dayanışmaya yönelik hareketlenmeler arttı. Lübnan sanki kendi başına bir devlet olmaktan çıkıp, askeri ve mezhepsel destek için bir platform haline gelmiş gibi, Suveyda'ya savaşmaya giden Lübnanlılar öldü.

Diğer tarafta, Suriye rejimine karşı Suveyda Dürzilerini desteklemek amacıyla Lübnan'ın çeşitli bölgelerinde Dürzi kitleler harekete geçti. Böylece Lübnan, sanki Lübnanlılar dış çatışmalar için her zaman “yedek mühimmat” olmaya mahkummuş gibi, sınır ötesi mezhepsel bölünmelerin tekrar tekrar yaşandığı bir sahne haline geldi.

Hizbullah sahnesinin tekrarı

Bugün yaşananlar, daha önce Hizbullah'ın aktörü olduğu sahnenin yeni bir versiyonu. Hizbullah, İran örtüsü altında Suriye savaşına askeri müdahalede bulunmaya karar verdiğinde, gerekçe olarak “Şiileri ve türbeleri korumayı” öne sürmüştü. Bu müdahale çok geçmeden Suriye'deki Alevi rejiminin varlığını sürdürmesine yönelik doğrudan bir desteğe dönüşmüştü.

Bugün, aynı denklem farklı biçimlerde tekrarlanıyor:

Sünniler, Suriye'deki “yeni Sünni rejimi” desteklemek için savaşçı gönderiyor.

Dürziler, rejime karşı Suveyda Dürzileri ile dayanışma içinde.

İronik bir şekilde, yalnızca Hristiyanlar farklı bir tutum sergilediler ve tarafsızlık ilkesinin bilincinde olarak Suriye'deki Hristiyanları destekleme yönünde hiçbir adım atmadılar. Zira Lübnanlı Hristiyanlar, Suriyeli Hristiyanları, seçeneklerinin farkında olan ve kendilerine uygun olanı seçebilecek Suriyeliler olarak görüyorlar.

Bu Hristiyan tutumu, yani tarafsız kalmak ve krizleri ithal veya ihraç etmemek, ara sıra kendisine yöneltilen eleştirilere rağmen, bu çıkmazdan çıkmak için gereken modeldir.

Kriz ihraç etmek

Lübnan'ın bugünkü sorunu, yalnızca başkalarının ateşini kendi topraklarına çekmesi değil, aynı zamanda kendisinin de dışarıya kriz ihraç etmesidir. Bazı Lübnanlı liderler, tehlikeli bir bölgesel oyunun piyonları haline geldiler.

Bazıları Velid Canbolat'ın Suriye Dürzi çatışmasına müdahale ederek Şeyh Yahya el-Belus'u desteklediğini, onu Şam'daki yeni hükümet ile yakınlaşmaya teşvik etmeye çalıştığını düşünüyor. Buna karşılık, rejime sadık diğer Dürzi güçler Şeyh Hikmet el-Hicri'yi desteklemek için harekete geçtiler. Bu durum, Suriye'yi doğrudan etkileyen ve Suveyda'da durumun alevlenmesine katkıda bulunan tehlikeli bir Dürzi bölünmesine yol açtı.

Şarku’l Avsat’ın Indpendent Arabia’dan aktardığı analize göre yaşananlar, devletinin zayıflığı ve kurumlarının çöküşü gölgesinde Lübnan'ın bir vekil “destek arenasına” dönüştüğünün açık bir kanıtı. Her Lübnanlı grup, tıpkı Lübnanlı silahlı grupların yıllardır bölgesel çatışmalarda dış güçleri desteklemesi gibi, dışarıdaki kendi grubunu destekliyor.

Lübnan fanatizmin rehinesi

Lübnanlıların bugün sorması gereken soru şudur: Bu politikalar bizi nereye götürüyor?

Dış mesajlar için bir posta kutusu olmak Lübnan'ın çıkarına mı?

Başkaları için savaşmak, mültecilerini kabul etmek ve çatışmalarını finanse etmek mi istiyoruz?

Lübnan'ın yabancı istihbarat çatışmalarının arenası haline gelip parçalanmasına ve toplumun dağılmasına yol açan 1970’ler ve 1980'lerdeki deneyimi tekrarlamamız gerekiyor mu?

Lübnan devletinin rolünü yerine getirmediği açık. Siyasi, diplomatik ve güvenlik sınırlarını her türlü dış projeye açarken, silah ve savaşçı kaçakçılığına, mezhep çatışmalarını 24 saat boyunca körükleyen kışkırtma kampanyalarına göz yuman güçsüz ve kırılgan bir devlet var.

Tarafsızlık seçeneği gerçek çözümdür

Bugün yaşananlar, tarafsız olmamanın doğrudan bir sonucudur. Tarafsızlığı benimsemeyen ülkeler savaş alanlarına dönüşürler. Sloganlar mezhepsel ve bölgesel çatışmaların bahanesi haline geldiğinde, herkes bedelini öder.

Tarafsızlık bir lüks değil, ulusal bir zorunluluktur. Tek başına Lübnan'ın bölgesel bataklığa sürüklenmesini engelleyebilir.

Zira İran, Lübnan'ı kurtarmayacaktır.

Ne Suudi Arabistan ne de Katar, milislerin yönettiği bir ülkeyi yeniden inşa etmeyecektir.

Amerika Birleşik Devletleri veya Avrupa da devlet olmayı reddeden bir devleti desteklemek için acele etmeyecektir.

Yıpranmayı durdurmak ve çöküşü önlemek

Lübnan devleti işleri derhal kontrol altına almazsa, daha fazla parçalanmaya doğru gidiyoruz. Lübnan bugün sadece ekonomik çöküşün eşiğinde değil, aynı zamanda daha tehlikeli bir siyasi ve ahlaki çöküşün de ortasında.

İçerideki partiler ile liderlerin, her birinin kendi mezhebine göre, dışarıda şu veya bu tarafı desteklemek için seferber olması kabul edilemez.

Trablus'un, Bekaa'nın veya Güney'in Suriye, İran veya Körfez ülkeleri için vekil çatışma platformları haline gelmesi kabul edilemez.

Her türlü bölücü projeye karşı savunmasız bir ülke olarak kalmamız kabul edilemez.

Bugün ihtiyaç duyulan şey cesur ve egemen bir karar almaktır. Lübnan'ın bir destek arenası haline gelmesini engelleme kararıdır. Siyasi ve sosyal sınırları kontrol etme kararıdır. Lübnan'ın başkalarının savaşları için bir sahne olması değil, her şeyden önce gelmesi kararıdır.

Aksi takdirde bölünme yoldadır ve belki de bu sefer Lübnan diye bir şey kalmayacaktır.