Libya’nın üzerindeki kara bulut: Kimliği belirsiz cesetler

Libya makamları, son on yılda ülke genelinde kayıp ve yerinden edilmiş kişilerin yanı sıra Arap ve Afrika ülkelerine ait olduğuna inanılan ‘kimliği belirsiz cesetlerin’ birikmesinden mustarip.

Tarhuna’daki toplu mezarda kimliği belirsiz cesetlerin çıkarılması için yürütülen çalışmalardan bir görüntü (Libya Kayıp Kişileri Arama ve Tespit Etme Genel Komisyonu)
Tarhuna’daki toplu mezarda kimliği belirsiz cesetlerin çıkarılması için yürütülen çalışmalardan bir görüntü (Libya Kayıp Kişileri Arama ve Tespit Etme Genel Komisyonu)
TT

Libya’nın üzerindeki kara bulut: Kimliği belirsiz cesetler

Tarhuna’daki toplu mezarda kimliği belirsiz cesetlerin çıkarılması için yürütülen çalışmalardan bir görüntü (Libya Kayıp Kişileri Arama ve Tespit Etme Genel Komisyonu)
Tarhuna’daki toplu mezarda kimliği belirsiz cesetlerin çıkarılması için yürütülen çalışmalardan bir görüntü (Libya Kayıp Kişileri Arama ve Tespit Etme Genel Komisyonu)

Libya makamları, son on yılda ülke genelinde kayıp ve yerinden edilmiş kişilerin yanı sıra Arap ve Afrika ülkelerine ait olduğuna inanılan ‘kimliği belirsiz cesetlerin’ birikmesinden mustarip.
Libya, 2011’de 17 Şubat Devrimi’nin patlak vermesinden sonra ülkenin tanık olduğu güvenlik kaosunun ardından kimliği belirsiz cesetlerin yayılması duruma aşina. Bu durum, Arap ve Asya ülkelerinden silahlı adamların ülkeye girişini ve Bingazi Devrimciler Şura Konseyi, Derne Devrimciler Şurası’nın kontrolü altındaki şehirlere entegrasyonunu ya da Libya’nın güneyindeki bölgelerde istikrara kavuşturmalarını kolaylaştırdı.
Libya Kızılayı, genellikle çölde toplu mezarlara gömülen kimliği belirsiz göçmenlerin cesetlerini buluyor. Ayrıca Misrata şehrinde morglarda yığılan ve DEAŞ militanlarına ait oldukları ifade edilen yüzlerce ceset, yerel yetkilileri rahatsız eden bir sorun olmaya devam ediyor. Bu mesele, Başkanlık Konseyi Başkan Yardımcısı Abdullah el-Lafi’nin Libya’daki Uluslararası Kızılhaç Heyeti Başkanı John Nicolas Marti ile geçen pazartesi günü başkentte yaptıkları görüşmenin gündemindeydi. Başkanlık Konseyi, Nicolas Marti’nin Lafi’ye yerel ve uluslararası kuruluşlarla koordineli olarak tutuklu ve kayıplar, kimliği belirsiz kişiler ve yerinden edilenlere yardım konusu başta olmak üzere birçok konuda brifing verdiğini söyledi. Uluslararası Kızılhaç Komitesi Koruma Koordinatörü Lina Milner, Libya Ordusu İnsani İşler Daimî Komitesi Başkanı ve Savunma Bakanlığı İnsan Hakları Ofisi Direktörü Hatim el-Kadiki’nin de katılımıyla görüşmelere dahil oldu.
Başkanlık Konseyi Yardımcısı, bu çetrefilli konuda komitenin gösterdiği çabalara övgüde bulunurken, yürütülen çalışmaların önemine de dikkati çekti. Lafi ayrıca, gözaltına alınanların akıbetinin, kayıpların kimliklerinin, Tarhuna mezarları konusu da dahil Libya’nın tüm bölgelerindeki kimliği belirsiz cesetlerin bilinmesi amacıyla elde edilen başarıların da Başkanlık Konseyi’nin ortaya koyduğu ulusal uzlaşı projesinin başarılarına katkı sağlayacağını söyledi. Başkanlık Konseyi’nde düzenlenen toplantı sırasında Lafi, kendisine verilen görevleri yerine getirebilmesi için insani yardım komitesinin çalışmalarına destek verdiğini vurguladı.
Özellikle silahlı çatışma bölgelerinde olmak üzere Libya’nın farklı şehirlerinde zaman zaman bulunan kimliği belirsiz cesetler, ülkedeki yerel makamlar üzerinde ek bir ağır yük oluşturuyor. Bu cesetlerin bir kısmı, yurtdışından terör örgütleri saflarına katılmak ve ulusal orduyla savaşmak için gelen yabancı unsurlara mensup.
Yaklaşık iki yıldır Misrata şehrindeki yetkililer, 700 DEAŞ unsurunun cesedinin morglarda bulunmasından şikâyet ediyor. Bu çerçevede Libya Ulusal İnsan Hakları Komitesi raportörü Ahmed Abdulhekim Hamza, Sirte ve Sabrata’daki çatışmalar sırasında ölenlerin cesetlerinin akıbetinin ‘gizliliğini koruduğunu’ belirtti.
Cesetlerin kimlikleri yalnızca yabancı savaşçılarla sınırlı değil. Ülkenin güneyindeki Çad isyancılarının yanı sıra Libya vatandaşları da ölü bulundu. Aynı şekilde güney ve batı çöllerinde yaşayan ya da donanma tarafından çıkarılmadan önce Akdeniz sularında boğulan kaçak göçmenler arasında da vatandaşların cesetlerine denk gelindi.
Beni Velid şehrindeki yerel makamlar, yakın zamanda Beni Velid Genel Hastanesi ile işbirliği içinde yasadışı göçmenlere ait kimliği belirsiz dokuz cesedi defnetti. Beni Velid’deki es-Selam Hayırseverlik ve Yardım İşleri Derneği CEO’su Hatim et-Tuvaycer, daha önce Mezar Kaldırma Bürosu ve Barış Derneği’nin Göçmen Bürosu’nun kimliği belirsiz göçmenlerin cesetlerini gömdüğünü açıklamıştı.
Ülkenin batısındaki Tarhuna şehrinde yerel yetkililer, Trablus’a yönelik askeri savaşın sona ermesinden ve Ulusal Ordu güçlerinin başkentin idari sınırları dışına çekilmesinden sonra onlarca ‘toplu mezar’ buldu. El-Kani milisleri, komutan Muhsin el-Kani ve kardeşi Abdulaziz’in öldürülmesine misilleme olarak, 14 ay önce askeri çatışmaların patlak vermesinden bu yana gözaltına alınan bir dizi mahkûmu tasfiye etme suçlamalarıyla karşı karşıya kaldı.
Zorla alıkoyma konusuna dair ise Libya’daki insan hakları kuruluşları ve dernekler, Başkanlık Konseyi’ne bağlı İç Güvenlik Teşkilatı’nın eylemciler ve insan hakları savunucuları da dahil olmak üzere en az 7 kişiyi, ayrıca internet üzerinden son günlerde insan hakları sorunlarını, evsizlerin, göçmenlerin ve mültecilerin haklarını tartışan bazı kişileri tutukladığını açıkladı.
Söz konusu merkezler, Başkanlık Konseyi Başkanı’na ve Ulusal Birlik Hükümeti Başbakanı Abdulhamid Dibeybe’ye barışçıl aktivistlere ve insan hakları savunucularına karşı ‘hakaret ve şiddete teşvike’ son verme ve keyfi olarak gözaltına alınan bu kişileri derhal serbest bırakma çağrısı yaptı.
Bu merkezler, bazı kişilerin hala Abdurrauf Kareh liderliğindeki Özel Caydırıcı Güç tarafından yönetilen Mitiga gibi, herhangi bir yargı denetimi olmaksızın aşırılık yanlısı silahlı gruplar tarafından kontrol edilen hapishanelerde tutulduğuna dikkat çekti. Aynı şekilde bu cezaevlerinde işkence, kötü muamele, yargısız infaz ve diğer insan hakları ihlallerinin yaygın olduğu belirtildi.
6 Mart’ta İç Güvenlik Teşkilatı’nın eski bir üyesi olan Talib eş-Şeriri, Misrata’daki ortak güç üyeleri tarafından tutuklanması ve daha sonra serbest bırakılması hakkında internete açıklamada bulunması sonrasında vurularak öldürüldü.



İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.