Hamaney’e yakın bir gazeteden Güney Kore ile çatışma kışkırtması

Washington Devrim Muhafızları’nın bölgedeki istikrarsızlaştırıcı rolüne karşı İsrail ile birlikte çalışacağız.

Şeriatmedari (sağda), İran Dini Lideri’nin geçen hafta üst düzey yetkililerle gerçekleştirdiği oturuma eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif ile birlikte katıldı. (Hamaney’in internet sitesi)
Şeriatmedari (sağda), İran Dini Lideri’nin geçen hafta üst düzey yetkililerle gerçekleştirdiği oturuma eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif ile birlikte katıldı. (Hamaney’in internet sitesi)
TT

Hamaney’e yakın bir gazeteden Güney Kore ile çatışma kışkırtması

Şeriatmedari (sağda), İran Dini Lideri’nin geçen hafta üst düzey yetkililerle gerçekleştirdiği oturuma eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif ile birlikte katıldı. (Hamaney’in internet sitesi)
Şeriatmedari (sağda), İran Dini Lideri’nin geçen hafta üst düzey yetkililerle gerçekleştirdiği oturuma eski Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif ile birlikte katıldı. (Hamaney’in internet sitesi)

İran Dini Lideri Ali Haamney’in ofisine yakın ‘Kayhan’ gazetesi, hükümete yönelik ‘Hürmüz Boğazı’nı Güney Kore’ye giden ve bu ülkeden gelen kargo gemilerine ve mallarına kapatma’ çağrısını tekrarladı. Seul söz konusu haberden bir gün sonra, geçen cumartesi günü gazete tarafından yayınlanan benzer çağrıları protesto etmek için İran Büyükelçisi’ni Dışişleri Bakanlığı’na çağırdı.
Gazete, İranlı yetkilileri ‘İran’ın yasal haklarını ve ulusal çıkarlarını’ savunmaya çağırırken, İran’daki yetkililerden Hürmüz Boğazı’nı Güney Kore’nin ticari gemilerine, petrol tankerlerine ve bu ülkeye giden veya bu ülkeden gelen mal taşıyan tüm gemilere kapatmasını beklediğini söyledi.
Gazetenin Genel Yayın Yönetmeni Hüseyin Şeriatmedari, ‘Kore’ye 7 milyar doları ödememe cüretini kim veriyor?’ başlıklı makalesinde “İran, Seul 7 milyar dolarlık borcunu ödeyene kadar Güney Kore'ye giden ve bu ülkeden gelen kargo gemilerine ve petrol tankerlerine Hürmüz Boğazı'nı kapatmalıdır” ifadelerini kullandı.
Devrim Muhafızları Donanması, geçen yıl Ocak ayında Güney Kore bandıralı bir geminin geçişini engellemiş, dört Güney Koreli de dahil olmak üzere 20 mürettebatı ‘çevre kirliliğine neden olma’ iddiasıyla gözaltına almıştı. Mürettebatı 3 ay sonra serbest bırakmıştı. İki ülke arasındaki ilişkiler, İran’ın Seul’e ‘ABD yaptırımları uyarınca dondurulan’ petrol ve gaz ihraç kaynakları talebi nedeniyle gerilmişti.
Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi de geçen eylül ayında, Ticaret ve Ekonomi bakanlıklarına Güney Kore yerli mallarının ithalatını yasaklama talimatı verdi.
Bu çerçevede Güney Kore, 19 Nisan’da Kayhan gazetesinin çağrısına karşı İran hükümetine yönelik diplomatik protestoda bulundu. Güney Kore’nin Yonhap haber ajansına göre Güney Kore Dışişleri Bakan Yardımcısı Yeo Seung-Bae, İran’ın Seul Büyükelçisi Said Bademci Şabestari’yi Şeriatmedari’nin makalesini protesto etmek amacıyla Seul’deki Dışişleri Bakanlığı binasına çağırdı.
Güney Koreli yetkili, İran gazetesinin iddiasının uluslararası yasal dayanağı hakkında sorular gündeme getirirken Güney Kore’yi tehdit eden ‘herhangi bir kindar olayı önlemek için’ iki ülke arasındaki iletişimi ve işbirliğini güçlendirme gereğini vurguladı.
Yonhap ajansı ise Kayhan gazetesinin ‘Güney Kore’ye yaptırımlara başlayalım’ başlıklı yazısının İran hükümetinin tutumunu temsil etmediğini bildirdi.
Şeriatmedari daha sonra İran Büyükelçisi’nin tepkisinden duyduğu üzüntüyü dile getirirken, makalesinin yönetimden mesajlar içerdiğini yalanladı. Devlete bağlı ‘ISNA’ ajansına göre Şeriatmedari açıklamasında şu ifadeleri kullandı:
“Korelilere borçlarını ödememe nedenlerini sorduğumuzda, bunu ‘ABD’nin reddettiğini’ belirtiyorlar. ABD’lilere ‘borçlarımızı ödemediğimiz sürece İran’ın Hürmüz Boğazı’ndan geçişlere izin vermeyeceğini’ söyleyebilirler. ABD’liler, bazı yaptırımlara uluslararası bir karakter kazandırdılar. Bazı yaptırımlar ise nükleer anlaşmadan kaynaklanıyor. Bunun nedeni, nükleer anlaşmayı terk ettikleri için anlaşmanın geçersiz olmasıdır. Nükleer anlaşma ABD’nin ‘altın belgesidir.’ Nükleer anlaşmanın İran’a bir faydası olmadı. Beylere bunu başından beri söyledik ama şimdi bunu anladılar.”
Hüseyin Şeriatmedari, Viyana müzakerelerinden sonuç alınamayacağını belirttiği açıklamasını şöyle sürdürdü:
“Müzakereler bir sonuca varmayacak. Çünkü ABD yaptırımları nükleer sorunlarımızdan kaynaklanmıyor. Aksine sebep, İran’ın bölgedeki en büyük bilimsel ve teknik güç haline gelmesidir.”
Kayhan’ın çağrısı, İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan’ın geçen hafta İran’ın dondurulan varlıklarının serbest bırakılmasına ilişkin açıklamasının ardından geldi.
Kayhan gazetesinin genel yayın yönetmeni olan Şeriatmedari, Devrim Muhafızları’nın da eski komutanlarından. Doğrudan İran Dini Lideri Ali Hameny tarafından görevlendirildi. Ayrıca ‘Dini Lider’in temsilcisi’ unvanına sahip.
İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Said Hatipzade, Abdullahiyan’ın ‘bir heyetin İran’ın yabancı bir bankadaki donmuş varlıklarını serbest bırakma mekanizmasını sonuçlandırmak için bölgesel bir yetkiliye yönelik ziyareti’ hakkındaki sözlerini de yineledi.
İran, ayrıntı vermeden 7 milyar dolarlık dondurulan varlığın yakında serbest bırakılacağını duyurmuştu. Bu iddia ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından yalanlandı.  
Hatibzade ise ABD yönetiminin sürece müdahale çabalarını eleştirdiği açıklamasında “İran’ın varlıklarını serbest bırakmak ve diğer ülkelerden ihraç ettiği kaynakları iade etmek üçüncü bir ülkenin işi değil. ABD’lilerin müdahale etmesine izin vermeyeceğiz” dedi.
Hatibzade, Viyana görüşmelerinin askıya alınmasından Washington’ı sorumlu tutarak, “Bu gecikmelerden ABD sorumludur. Çünkü cevap vermekte geç kalınıyor” ifadesini kullandı.
ABD pazartesi günü İran’ın ‘nükleer programıyla ilgili olarak Tahran ile imzalanan uluslararası anlaşmayı yeniden canlandırmak için’ temel bir talebini reddetti. ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Ned Price, “İran, nükleer anlaşmada öngörülenlerin ötesinde, yaptırımları kaldırmak istiyorsa, nükleer anlaşmanın ötesine geçen endişelerimize yanıt vermelidir” diyerek bu konuları iyi niyet ve iş birliği içinde müzakere etmesi gerektiğini vurguladı.
Şarku’l Avsat’ın AFP’den aktardığı habere göre Price’ın açıklaması, İran Devrim Muhafızları’nın yaptırımlar listesinden çıkarılmasının mevcut görüşmeler bağlamında olmadığının  teyidi niteliğinde.
İran, Viyana’da anlaşmaya varmak için ABD’ye ‘Devrim Muhafızları’nı yabancı terör örgütleri listesinden çıkarma’ çağrısı yapıyor. Ancak, bu talep Washington tarafından reddedildi.
Price, “İranlılar, çeşitli konulardaki tutumumuzu biliyor” diyerek İran nükleer meselesinde bir çözümün mümkün olacağından ‘emin olmadığını’ vurguladı. Sözcü, Washington’ın tüm ‘senaryolara’ hazırlandığını da dile getirdi.
Ned Price, İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi’ye karşı ‘İsrail’in kalbini hedef alma’ tehditleri hakkında da yorum yaptı.
“İran, dünyada terörizmin sponsoru olan bir devlettir” diyen Price, “Terörizme verdiği destek, uluslararası güvenliği, bölgedeki ve diğer yerlerdeki ortaklarımızı tehdit ediyor” ifadesini kullandı.
ABD yönetiminin İsrail’in güvenliğine yönelik bağlı olduğunu vurgulayan Price açıklamasının devamında şunları söyledi:
“İsrail’deki ortaklarımızla yakın şekilde çalışmak da dahil olmak üzere Devrim Muhafızları’nın bölgedeki istikrarı bozucu rolüne karşı koymak için her uygun aracı kullanacağız.”



Suveyda'dan Beyrut'a: Mezhepçilik oyunu sürerken, Lübnan, diğer ülkelerin çatışmalarının bedelini mi ödüyor?

 Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
TT

Suveyda'dan Beyrut'a: Mezhepçilik oyunu sürerken, Lübnan, diğer ülkelerin çatışmalarının bedelini mi ödüyor?

 Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)
Lübnan'ın Suriye çatışmalarına dahil olması, mezhepsel bölünmeleri derinleştiriyor ve savaşı Lübnan'a taşıma tehdidi oluşturuyor (Sosyal medya)

Tony Bouloss

Bölge için tehlikeli bir şeylerin planlandığı aşikar. Olaylar hızla gelişiyor ve siyasi mesajlar, Lübnanlı yetkililerin boş yere tekrarladığı boş egemenlik sloganlarının arkasına gizlenemeyecek kadar netlik kazanıyor. ABD'nin Ortadoğu Özel Temsilcisi Tom Barrack'ın “Lübnan, Biladuşşam’ın bir parçasıdır” demesi boşuna değil. Bu bir dil sürçmesi değil. Aksine, zayıf ve dağılmış devletlerin kalıntıları üzerinde nüfuz haritalarını yeniden çizen uluslararası ve bölgesel uyarıların açık bir ifadesidir. Buna, “Trablus ve Bekaa'nın Suriye'ye ilhakı” gibi tehlikeli senaryolar veya birbiri ile savaşan dini gruplar ve mini devletler arasında yeniden nüfuz dağıtımını sağlayacak “mezhepsel konfederasyon çözümleri” gibi medyada yer alan şüpheli sızıntılar eşlik ediyor. Tüm bu haberler, Lübnan arenasını kızıştırmak ve Lübnanlıları hiçbir ilişkileri ve çıkarları olmayan bir çatışmaya çekmek için kötü niyetli bir şekilde medyaya ve siyasi alana pompalanıyor.

Hassas nokta mezhepçilik

Bu tür önerilerin propagandasını yapmak ne spontane ne de masum bir şey. Bu, Lübnan ve Suriye arasındaki mezhepsel ve dini gerginlikleri yeniden alevlendirmeyi amaçlayan tehlikeli bir oyunun parçası. İç içe geçmiş bir dini ve ulusal mozaikle birleşen iki ülke, bir kez daha büyük hesaplaşmalar için bir satranç tahtasına dönüşüyor.

Örneğin Suveyda'da, Dürziler ile Suriye makamları arasında sosyal, mezhepsel ve siyasi boyutların iç içe geçtiği kanlı bir çatışma sahnesine tanık oluyoruz. Ancak orada yaşananlar sadece Suriye ile sınırlı değil; her zamanki gibi, yankıları hemen Lübnan'a da ulaştı.

Lübnan'da Sünniler arasında mezhepçi duygular canlandı ve Suriye'de “yeni Sünni rejim” olarak adlandırdıkları oluşumla dayanışmaya yönelik hareketlenmeler arttı. Lübnan sanki kendi başına bir devlet olmaktan çıkıp, askeri ve mezhepsel destek için bir platform haline gelmiş gibi, Suveyda'ya savaşmaya giden Lübnanlılar öldü.

Diğer tarafta, Suriye rejimine karşı Suveyda Dürzilerini desteklemek amacıyla Lübnan'ın çeşitli bölgelerinde Dürzi kitleler harekete geçti. Böylece Lübnan, sanki Lübnanlılar dış çatışmalar için her zaman “yedek mühimmat” olmaya mahkummuş gibi, sınır ötesi mezhepsel bölünmelerin tekrar tekrar yaşandığı bir sahne haline geldi.

Hizbullah sahnesinin tekrarı

Bugün yaşananlar, daha önce Hizbullah'ın aktörü olduğu sahnenin yeni bir versiyonu. Hizbullah, İran örtüsü altında Suriye savaşına askeri müdahalede bulunmaya karar verdiğinde, gerekçe olarak “Şiileri ve türbeleri korumayı” öne sürmüştü. Bu müdahale çok geçmeden Suriye'deki Alevi rejiminin varlığını sürdürmesine yönelik doğrudan bir desteğe dönüşmüştü.

Bugün, aynı denklem farklı biçimlerde tekrarlanıyor:

Sünniler, Suriye'deki “yeni Sünni rejimi” desteklemek için savaşçı gönderiyor.

Dürziler, rejime karşı Suveyda Dürzileri ile dayanışma içinde.

İronik bir şekilde, yalnızca Hristiyanlar farklı bir tutum sergilediler ve tarafsızlık ilkesinin bilincinde olarak Suriye'deki Hristiyanları destekleme yönünde hiçbir adım atmadılar. Zira Lübnanlı Hristiyanlar, Suriyeli Hristiyanları, seçeneklerinin farkında olan ve kendilerine uygun olanı seçebilecek Suriyeliler olarak görüyorlar.

Bu Hristiyan tutumu, yani tarafsız kalmak ve krizleri ithal veya ihraç etmemek, ara sıra kendisine yöneltilen eleştirilere rağmen, bu çıkmazdan çıkmak için gereken modeldir.

Kriz ihraç etmek

Lübnan'ın bugünkü sorunu, yalnızca başkalarının ateşini kendi topraklarına çekmesi değil, aynı zamanda kendisinin de dışarıya kriz ihraç etmesidir. Bazı Lübnanlı liderler, tehlikeli bir bölgesel oyunun piyonları haline geldiler.

Bazıları Velid Canbolat'ın Suriye Dürzi çatışmasına müdahale ederek Şeyh Yahya el-Belus'u desteklediğini, onu Şam'daki yeni hükümet ile yakınlaşmaya teşvik etmeye çalıştığını düşünüyor. Buna karşılık, rejime sadık diğer Dürzi güçler Şeyh Hikmet el-Hicri'yi desteklemek için harekete geçtiler. Bu durum, Suriye'yi doğrudan etkileyen ve Suveyda'da durumun alevlenmesine katkıda bulunan tehlikeli bir Dürzi bölünmesine yol açtı.

Şarku’l Avsat’ın Indpendent Arabia’dan aktardığı analize göre yaşananlar, devletinin zayıflığı ve kurumlarının çöküşü gölgesinde Lübnan'ın bir vekil “destek arenasına” dönüştüğünün açık bir kanıtı. Her Lübnanlı grup, tıpkı Lübnanlı silahlı grupların yıllardır bölgesel çatışmalarda dış güçleri desteklemesi gibi, dışarıdaki kendi grubunu destekliyor.

Lübnan fanatizmin rehinesi

Lübnanlıların bugün sorması gereken soru şudur: Bu politikalar bizi nereye götürüyor?

Dış mesajlar için bir posta kutusu olmak Lübnan'ın çıkarına mı?

Başkaları için savaşmak, mültecilerini kabul etmek ve çatışmalarını finanse etmek mi istiyoruz?

Lübnan'ın yabancı istihbarat çatışmalarının arenası haline gelip parçalanmasına ve toplumun dağılmasına yol açan 1970’ler ve 1980'lerdeki deneyimi tekrarlamamız gerekiyor mu?

Lübnan devletinin rolünü yerine getirmediği açık. Siyasi, diplomatik ve güvenlik sınırlarını her türlü dış projeye açarken, silah ve savaşçı kaçakçılığına, mezhep çatışmalarını 24 saat boyunca körükleyen kışkırtma kampanyalarına göz yuman güçsüz ve kırılgan bir devlet var.

Tarafsızlık seçeneği gerçek çözümdür

Bugün yaşananlar, tarafsız olmamanın doğrudan bir sonucudur. Tarafsızlığı benimsemeyen ülkeler savaş alanlarına dönüşürler. Sloganlar mezhepsel ve bölgesel çatışmaların bahanesi haline geldiğinde, herkes bedelini öder.

Tarafsızlık bir lüks değil, ulusal bir zorunluluktur. Tek başına Lübnan'ın bölgesel bataklığa sürüklenmesini engelleyebilir.

Zira İran, Lübnan'ı kurtarmayacaktır.

Ne Suudi Arabistan ne de Katar, milislerin yönettiği bir ülkeyi yeniden inşa etmeyecektir.

Amerika Birleşik Devletleri veya Avrupa da devlet olmayı reddeden bir devleti desteklemek için acele etmeyecektir.

Yıpranmayı durdurmak ve çöküşü önlemek

Lübnan devleti işleri derhal kontrol altına almazsa, daha fazla parçalanmaya doğru gidiyoruz. Lübnan bugün sadece ekonomik çöküşün eşiğinde değil, aynı zamanda daha tehlikeli bir siyasi ve ahlaki çöküşün de ortasında.

İçerideki partiler ile liderlerin, her birinin kendi mezhebine göre, dışarıda şu veya bu tarafı desteklemek için seferber olması kabul edilemez.

Trablus'un, Bekaa'nın veya Güney'in Suriye, İran veya Körfez ülkeleri için vekil çatışma platformları haline gelmesi kabul edilemez.

Her türlü bölücü projeye karşı savunmasız bir ülke olarak kalmamız kabul edilemez.

Bugün ihtiyaç duyulan şey cesur ve egemen bir karar almaktır. Lübnan'ın bir destek arenası haline gelmesini engelleme kararıdır. Siyasi ve sosyal sınırları kontrol etme kararıdır. Lübnan'ın başkalarının savaşları için bir sahne olması değil, her şeyden önce gelmesi kararıdır.

Aksi takdirde bölünme yoldadır ve belki de bu sefer Lübnan diye bir şey kalmayacaktır.