Rusya’da rahiplerden savaşa tepki

Rahipler, Ukrayna'ya yönelik saldırıya karşı açıklamaları nedeniyle baskı altındalar.

Peder Gregory Edelstein, Ukrayna'daki savaşa karşı çıkanlardan. (AFP)
Peder Gregory Edelstein, Ukrayna'daki savaşa karşı çıkanlardan. (AFP)
TT

Rusya’da rahiplerden savaşa tepki

Peder Gregory Edelstein, Ukrayna'daki savaşa karşı çıkanlardan. (AFP)
Peder Gregory Edelstein, Ukrayna'daki savaşa karşı çıkanlardan. (AFP)

Ukrayna'daki savaşa karşı çıkan Rus Ortodoks rahiplerden 89 yaşındaki Peder Gregory Edelstein, önündeki boş sandalyeye işaret ederek kaliteli tartışmalardan asla bıkmadığını vurguladığı açıklamasında “Rakiplerimden bir ya da iki tanesini şurada otururken görmek isterim” diyor.
Kendisine neden Ukrayna'ya yönelik saldırıya karşı çıkan Rusya’daki yalnızca birkaç Ortodoks rahipten biri olduğu sorulduğunda titrek ama tereddütsüz bir sesle “Savaşlara her zaman karşı durmadığım için kötü bir rahip olmaktan korkuyorum. Ancak agresif savaşlara ve haksız yere toprak elde etmelere her zaman karşıyım” ifadelerini kullanıyor.
Moskova'ya altı saat uzaklıktaki Kostroma bölgesindeki İdil Nehri kıyısındaki Novo-Bely Kamen köyündeki evinde AFP'ye konuşan Edelshtein, “Ukrayna bağımsız bir devlettir. Devletlerini istedikleri gibi inşa etsinler” diyor.

İtiraz mektubu
Dünya çapında 150 milyon takipçisi olan Rus Ortadoks Kilisesi'nden yalnızca birkaç din adamı Rusya’nın 24 Şubat’ta Ukrayna’da başlattığı askeri harekata karşı çıktı.
Ancak Rusya Ortodoks Kilisesi Başkanı Patrik Kirill ise Rusya ile Ukrayna arasındaki tarihi birliği yok etmeye çalışmakla suçladığı düşmanların, kendi deyimiyle, yetkililer tarafından ‘zapt edilmesine’ destek verilmesi çağrısında bulundu.
Patrik Kirill, 2009 yılında göreve geçmesinden bu yana, Batı liberalizmi yerine muhafazakar değerleri destekleyerek Devlet Başkanı Vladimir Putin hükümetiyle yakın ilişkiler kurmaya çalışıyor.
Rus Ortodoks Kilisesi, Sovyetler Birliği döneminde gizli istihbarat servisi KGB'nin kontrolü altındaydı. Kilise yetkilileri eleştiriye teşvik etmese de bazı rahipler seslerini yükseltiyor.
Edelshtein 25 Şubat'ta, rahip arkadaşı Peder Ioann Burdin tarafından yazılan, Kostroma bölgesindeki Karabanovo köyündeki kilisenin internet sitesinde yayınlanan bir mektubu imzalamıştı. Yayınlanmasının ardından silinen mektupta şu ifadelere yer verilmişti:
“Ukraynalıların kanı yalnızca Rusya'daki yöneticilerin ve bu emri yerine getiren askerlerin ellerinde değil, bu savaşı onaylayan ya da sadece sessiz kalanların da eline bulaşacak.”

Sorgulanma ve para cezası
Kostroma Metropoliti Ferapont, bölgedeki 160 rahipten sadece ikisinin operasyona karşı çıktığını söyleyerek mektubu kınadı.
Ancak söz konusu protesto bununla sınırlı kalmadı. 6 Mart'taki vaazında da çatışma hakkında olumsuz konuşan Burdin, aynı gün müfettişler tarafından sorgulanmak üzere çağrıldı. Kendisi 10 Mart’ta, silahlı kuvvetleri ‘itibarsızlaştırdığı’ gerekçesiyle 35 bin ruble (yaklaşık 492 dolar) para cezasına çarptırıldı. Suç tekrarlandığı halde üç yıla kadar hapis cezasına çarptırılabileceği belirtildi.
Duruşmada dört kişi Burdin’in aleyhinde ifade verdi. AFP'nin ulaştığı mahkeme belgelerine göre cemaatten biri “Budin vaaz sırasında Ukrayna için dua edeceğini de söyledi” iddiasında bulundu.

“Satanist”
Sürekli olarak Rus saldırısına karşı olduğunu ifade eden 50 yaşındaki Burdin, Kostroma yakınlarındaki evinde yaptığı açıklamasında “Benim için 'Öldürmeyeceksin (Thou shalt not kill)' emri koşulsuzdur” dedi.  
Oldukça az sayıda Rus Ortodoks rahibin çatışmayı eleştirdiğini belirten Burdin, zira birçoğunun ‘propagandadan’ etkilendiğini, ‘yüksek eğitimli olmadıklarını’ ya da aleyhlerindeki cezalar veya yasal işlemlerden korktuklarını vurguladı. Aynı zamanda polisin evinin ve arabasının fotoğraflarını çekmeye geldiğini de söyledi.
Peder Gregory Edelstein ise “Burdin benden daha cesur. Ben emekliyim” dedi.
Polonyalı Katolik bir anneye ve Yahudi bir babaya sahip Edelstein, Sovyet sisteminden kaçma umuduyla 1955'te Ortodoksluğa geçti ancak hayal kırıklığına uğradı. İki oğlundan biri olan Yuli-Yoel Edelstein, siyasi kariyer için İsrail'e göç etti.
Moskova patriarkallığının 1943'te, kendi deyimiyle ‘satanist’ bir adam olan Stalin tarafından yeniden canlandırıldığını vurgulayan Edelstein “Kilisemizin liderleri halen komünist rejime tabi” dedi.  

Köklü inançlar
Ancak rahipler kendilerini muhalif olarak tanımlamıyorlar. Tarihinde korkunç bölünmelere tanık olan Rus Kilisesi'nin birliği adına Patrik'e itaatsizlik çağrısında de bulunmuyorlar.
Nisan ayının başlarında aktif hizmetten çekilen, kilisede kalıp kalmamak üzerine düşünen Burdin, “Bir kişi bir günah işlerse, kilisenin tümüne değil, kendisine zarar verir” vurgusunda bulundu.
Dindar bir aileden gelen Burdin, gazeteci olarak çalıştıktan sonra 2015 yılında görevine atanmıştı. ‘Köklü inançlara’ saygı duyduğunu’ belirten Burdin açıklamasını şöyle sürdürdü:
“Bu kilisede kendimi sansürleyerek konuşursam, günahın günah olduğunu, kan dökülmesine izin verilmediğini söylemeyi bırakırsam, yavaş yavaş artık papaz olmayı da bırakırım.”



Suriye ve komşu ülkeler

Kamışlı şehrinde düzenlenen Süveyda halkına destek yürüyüşünde pankart taşıyan Suriyeli Kürt kadınlar (AFP)
Kamışlı şehrinde düzenlenen Süveyda halkına destek yürüyüşünde pankart taşıyan Suriyeli Kürt kadınlar (AFP)
TT

Suriye ve komşu ülkeler

Kamışlı şehrinde düzenlenen Süveyda halkına destek yürüyüşünde pankart taşıyan Suriyeli Kürt kadınlar (AFP)
Kamışlı şehrinde düzenlenen Süveyda halkına destek yürüyüşünde pankart taşıyan Suriyeli Kürt kadınlar (AFP)

Mustafa Feki

Suriye, Bilad-ı Şam ülkeleri arasındaki çatışma denkleminde bir taraf ve “Büyük Suriye” dediğimiz bölgedeki çatışmaların ağırlık merkezi olmaya devam edecektir. Bunun nedeni, Batı Asya'da önemli bir Arap ülkesi olması ve Arap, Asya ve hatta küresel meselelerde etkili olmasıdır. Son yıllarda “Suriye'deki çatışma" başlığı altında birçok kitap ve çalışma yayınlandı. Arap-İsrail çatışması uzmanları, “Mısır olmadan savaş, Suriye olmadan barış olmaz” derken haklıydılar. Dahası Suriye devletinin tarihi, kuruluşundan itibaren İslam devletinin tarihidir ve Şam'da başlayan hilafetin doğuşunun gerçek doruk noktasıdır. Şairlerin Emiri, Ahmed Şevki'nin dediği gibi, “Doğu'nun ihtişamı Şam ile başlar.”

Suriye coğrafi konumu, İsrail, Türkiye ve İran ile olan sınırları, Irak'a yakınlığı ve Lübnan ile iç içe geçmişliği, ayrıca etnik azınlıklar Türkler, Kürtler, Farslar ve Araplar da dahil olmak üzere çeşitli milletlerden oluşan bir mozaiği barındırması nedeniyle büyük acılar yaşadı. Bu nedenle Suriye, Arap Maşrık (Levant) bölgesinin jeopolitik yapısında zorlu bir aktör olmayı sürdürdü ve hem Araplar hem de Arap olmayanlar tarafından yönetildi. Bu tarihi süreç Emevi devletiyle başladı, ardından Şam Abbasi hakimiyetine geçti. Sonrasında Emevi başkentinde İslam devletçikleri birbirini takip etmeye devam etti. Ta ki Osmanlı Türkleri gelip Maşrık’ı kontrol edene kadar. Suriye ve Türkiye arasındaki coğrafi yakınlık, Maşrık bölgesinin bu önemli kısmında hakim olan kimliğin şekillenmesinde etkili bir rol oynadı.

Suriye, işgalcilerin ve Arap vatanının kalbi ve İslam dünyasının incisi olan bu bölgeyi kontrol altına alma girişimlerinin hedefi olmaya devam etti. Aynı zamanda komşu milletlere ve Araplaştırılmış azınlıklara karşı bir siper görevi gördü. Keza zaman zaman komşu ülkelere, zaman zaman da Doğu ve Batı'dan İslam ülkelerinden ve Frenk topraklarından gelen davetsiz misafirlere karşı bölgenin ilk savunma hattı oldu. Ayn Calut, Hıttin ve Mercidabık'ın, Maşrık’ın ayrılmaz bir parçası olduğu belirleyici savaş ve çatışma merkezleri olduğu bilincimizden ve hafızamızdan kaçabilir mi?

Ardından, Suriye devletinin Fransız mandası yönetimi altına girdiği ve Suriyeli Dürzi lider Sultan Paşa el-Atraş ile Şam’ın özgür ve Suriye'nin cesur adamlarının önderliğindeki evlatlarının cesurca mücadele ettiği dönem geldi. Sonunda, başkenti Şam'da bulunan mevcut Suriye devleti ile başkenti Beyrut'ta bulunan Lübnan devleti ortaya çıktı. Şamlı zihinler Mısır'a doğru da ilerledi ve edebiyat, düşünce, gazetecilik, yayıncılık, tiyatro ve sinema alanlarına ışık tuttular.

Maşrık’taki Türk varlığı sona erdiğinde, Suriye'nin konumu ve çatışmanın yönetimindeki merkezi rolü çeşitli güçlerin iştahını kabarttı. Bu çatışmanın özellikleri, Yahudi varlığı ve Filistin'de yabancı bir oluşumun kuruluşu ile netleşti. Suriye devleti, İsrail gibi yabancı bir düşmanın veya Abdunnasır'ın Mısırı gibi milliyetçi bir müttefikin tarafı olduğu çeşitli aşamalardan geçti. Suriye hafızası, Suriye devleti ve milliyetçi duygularıyla güçlü bir bağı olan merhum Mısır devlet başkanının yönetimine duyulan o aşırı coşkuyu hâlâ canlı bir şekilde koruyor. Abdunnasır Suriye’de eşi benzeri görülmemiş bir popülerliğe sahipti. Öyle ki, 1958'de birliğin doğuşu deklare edildiğinde, Suriyeliler neredeyse arabasını taşıyacaklardı. Birlikle birlikte bölge, Batı'yı rahatsız eden ve özellikle de Amerika Birleşik Devletleri'ni endişelendiren bir yola girmişti. Suriye'de yaşananlar birbiriyle bağlantılı iki noktada özetlenebilir.

Birincisi, Suriye, Suriye ordusundan maceracı subayların liderliğinde kapalı bir askeri darbe döngüsü yaşadı. Bu darbelerle Hüsnü el-Zaim, Sami el-Hinnavi ve Edib el-Çiçekli gibi isimler iktidara geldi. Ayrıca, Şükrü el-Kuvvetli, Haşim el-Atasi ve Suriye sahasının genelinde ulusal eylem arenasının önemli isimlerinden sivillerin cumhurbaşkanlığını üstlendiği kısa süreli sivil yönetim dönemleri de yaşandı.

Suriye her zaman dirençli oldu ve belirli ajandaları olan isimler ortaya çıkana kadar kimliğinden veya statüsünden asla ödün vermedi. Bunlar arasında, Lübnan sahilinde idam edilen Antun Saade liderliğindeki Suriye Ulusal Partisi'ni özellikle anabiliriz. Saade, Büyük Suriye'yi ve Kıbrıs'ın yıldızı olduğu Bereketli Hilal adını verdiği bölgeyi savunuyordu. Bu dönemde Zeki el-Arsuzi, Mişel Eflak ve Selahaddin Bitar tarafından kurulan Arap Sosyalist Baas Partisi de ortaya çıktı. Bunu milliyetçi hareketin Cumhurbaşkanı Cemal Abdunnasır liderliğinde vücut bulduğu Temmuz 1952’deki Mısır Devrimi izledi. Abdunnasır Suriye’ye hayrandı, çünkü halkında kendisine karşı zamanının hiçbir yöneticisinin görmediği bir destek, coşku ve hamaset görmüştü. O sırada genç Suriyeli subaylardan oluşan bir askeri heyet Kahire'ye gelerek Mısır ve Suriye arasında bir birlik kurulmasını talep etti. Bunu, Şam'daki rejime ve Kahire'deki yeni rejime karşı yürütülen politikaların yarattığı çıkmazdan kurtulmanın tek geçerli yolu olarak görüyorlardı. Ancak, bildiğimiz gibi birlik uzun sürmedi. Çok geçmeden Eylül 1961'de ayrılık gerçekleşti ve Arap Sosyalist Baas Partisi kontrolü ele geçirmeyi başardı.

Mısır ve Suriye arasında ikili birlik ve Mısır, Suriye ile Irak arasında üçlü birlik projeleri birbirini takip etmeyi sürdürdü. Nasır öldüğü güne kadar, Şam'a zaferle dönerek kuzey ve güney bölgeleri birleştiren bir devletin yeniden kuruluşunu ilan etmenin ve böylece iki ülkeyi yeniden tek bir oluşum haline getirmenin hayalini kurdu. İki bölge, Mehmet Ali Paşa'nın oğlu İbrahim Paşa Arap ordusuna liderlik ederek ikisini birleştirdiği dönem hariç, daha önce hiç birleşmemişti. Suriye ve Mısır, Londra Antlaşması'nın imzalandığı 1831'den 1840'a kadarki süreçte birleşik kaldı. Bu antlaşma, Muhammed Ali ailesinin yönetimini, sınırları içinde kalması ve başkalarının işlerine karışmaması koşuluyla, oğullarına ve torunlarına geçecek bir yönetim olarak sınırlamıştı.

Ardından Suriye sahnesinde Arap Sosyalist Baas Partisi başta olmak üzere eski partilerden unsurlar ortaya çıktı. Hafız Esed, rakibi Salah Cedid'i devirdi, iktidarı ele geçirdi ve Suriye'de demirden bir yumrukla kontrolü sağladı. Döneminin en dikkat çekici kanlı olaylarından biri, Savunma Tugayları'nın tarihi şehirde binlerce sivili katlettiği Hama katliamıydı. Moskova ve Tahran ile bağlantılı olan baba ve oğulun iktidarı boyunca tarih uzun süre durakladı. Bu iki ülkeyle ilişki onlara Arap bölgesinde özel bir statü kazandırdı.

İkincisi, bölge daha sonra, kendisini DEAŞ olarak ilan eden örgütün başını çektiği şüpheli yan terör örgütlerinin ve benzer isimli diğer örgütlerin ortaya çıkışına sahne oldu. Bu örgütler, Suriye sahnesinde kendilerine yer edinmeye çalışarak, normal şartlar altında başaramadıklarını, bu anormal koşullar altında başardılar.

Arap Baharı olayları sırasında, ilk kıvılcım Dera şehrinde çaktı ve durum bulaşıcı ve tutuşabilir hale geldi. Sonuç olarak, Suriye Arap denkleminden neredeyse tamamen çıktı. Ta ki bazı evlatları iktidar ve yönetim pozisyonlarını geri kazanana ve geçici Cumhurbaşkanı Ahmed eş-Şara, Suriye halkının bir kısmıyla birlikte iktidarın dizginlerini ele geçirene kadar. Suriye bugün, geleceğe dair sağlam ve eksiksiz öngörülerde bulunamayacağımız kadar hassas ve karmaşık koşullar altında toparlanmaya çalışıyor. Zira Suriye'yi riske atmaya çalışanlar var ve bunlar tarihi emelleriyle İsrail, yerel acılarıyla İran’dır. Türkiye de şüphesiz gelecek hedefleriyle öne çıkıyor.

Ancak Suriye'nin adı yüksekte olmaya ve bayrağı dalgalanmaya devam edecek, çünkü olumlu çoğulculuğuyla tanınan ve bu sayede dinler ve etnik kökenler arasında büyük bir birliktelik ve yakın bağlar kuran bir ülkedir. Suriye, günümüz dünyasında ciddi bir ağırlığa ve net bir öneme sahip insan topluluklarını kapsadığı için her ulusal veya bölgesel denklemde zor bir sayı olmuş ve olmaya devam edecektir.

Bugün, yaraları ve acılarıyla Suriye'yi, çevredeki koşullara ve yaklaşan zorluklara rağmen en kısa sürede iyileşip umutlarını gerçekleştirmeye başlayacağından emin bir şekilde izliyoruz.