Türkiye Suriye’nin kuzeyindeki SDG hedeflerini vuruyor

Türk kaynaklar: Suriye’ye yönelik askeri operasyonun başlaması için TSK’nın hazırlıklarını tamamlaması bekleniyor.

Türkiye'nin YPG’ye yönelik askeri hareket hazırlığının hedefindeki bölgelerden Tel Rıfat (Hadil Amır/AA)
Türkiye'nin YPG’ye yönelik askeri hareket hazırlığının hedefindeki bölgelerden Tel Rıfat (Hadil Amır/AA)
TT

Türkiye Suriye’nin kuzeyindeki SDG hedeflerini vuruyor

Türkiye'nin YPG’ye yönelik askeri hareket hazırlığının hedefindeki bölgelerden Tel Rıfat (Hadil Amır/AA)
Türkiye'nin YPG’ye yönelik askeri hareket hazırlığının hedefindeki bölgelerden Tel Rıfat (Hadil Amır/AA)

Suriye’nin kuzeyindeki Suriye Demokratik Güçleri’ne (SDG) yönelik olası operasyonun, askeri yığınakların henüz tamamlanmaması nedeniyle geciktiğine işaret eden haberlerin yayınlandığı bir süreçte, Türk ordusu ve Ankara destekli Suriye Milli Ordusu (SMO) Rakka vilayetinin kuzeyindeki Ayn İsa kırsalında yer alan SDG hedeflerini ağır topçu ateşiyle bombalamaya devam ediyor. Ayn İsa Kampı ve Muallak köyüne dün (salı) mermilerin düştüğü bildirildi.
Türk güçleri ve desteklediği gruplar Fırat’ın doğusundaki Tel Abyad ve Ayn İsa kırsalını günübirlik bombalıyor. Bu bombardıman, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Suriye sınırında 30 kilometre derinliğinde ‘güvenli bölge’ inşa etmeyi hedefleyen bir askeri operasyonun başlatılacağını ilan etmesinden bu yana devam ediyor.  Türkiye daha sonra Fırat’ın batısındaki Menbiç ve Tel Rıfat’ı ilk hedefi olarak belirledi. Fakat bu operasyonun aynı zamanda Fırat’ın doğusundaki YPG noktalarına uzanabileceği konuşuluyor. YPG, SDG’nin ana omurgasını oluşturuyor.
İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, dün yaptığı açıklamada, Türk güçleri ve desteklediği grupların kontrolündeki Suriye’nin Afrin kentine terör saldırı gerçekleştirme amacıyla Amanos dağlarına sızma girişiminde bulunan YPG militanlarının ele geçirildiğini aktardı.
Konuya yakın Türk kaynakları, Menbiç ve Tel Rıfat’ta SDG hedeflerine yönelik olası askeri operasyonun başlaması için Türk Silahlı Kuvvetlerinin (TSK) hazırlıklarını tamamlamasının ve Irak’ın kuzeyinde PKK hedeflerine yönelik düzenlenen Pençe-Kilit Operasyonu’nun nihayetlendirilmesinin beklendiğini belirterek, operasyonun düzenlenme tarihi için Kurban Bayramı’ndan sonrasına işaret etti.
Türk hükümetine yakınlığıyla bilinen Hürriyet gazetesinin yazarı Abdülkadir Selvi’ye konuşan kaynaklara göre, Suriye’nin kuzeyine yönelik askeri operasyon, TSK’nın gerekli hazırlıkları tamamlaması ve öncelikle Irak’taki Pençe-Kilit Operasyonu’nu nihayetlendirmesi amacıyla ertelendi. Cumhurbaşkanı Erdoğan ilk kez 23 Mayıs’ta Türkiye-Suriye sınırının Suriye tarafında 30 kilometre derinliğinde bir güvenli bölge inşa etmeyi hedeflediklerini ilan etmişti.
Kaynaklar, Tel Rıfat ve Menbiç operasyonu için planlanan askeri yığınak tam olarak yapılmadığına işaret ederek, önümüzdeki haftadan itibaren askeri sevkiyatın artmasının beklendiğini dile getirdi.
Selvi, bu tür uluslararası operasyonlarda uluslararası konjonktürün çok önemli olduğunu belirterek, “Konjonktür hiç olmadığı kadar yanımızda” ifadelerini kullandı.
“Ukrayna Savaşı nedeniyle Suriye, Rusya’nın birinci önceliği değil” diyen Selvi, birçok ülkenin hava sahasını Rusya’ya kapatması nedeniyle Türkiye’nin Rusya için batıya açılan tek kapısı konumunu üstlendiğine işaret etti.
Cumhurbaşkanı Erdoğan daha önceki açıklamasında, Türk güçlerinin ‘bir gece ansızın’ Menbiç ve Tel Rıfat’a gireceğini, bunun için hiç kimseden izin beklemediklerini aksine müttefik ve dost ülkelerden (ABD ve Rusya) Türkiye’nin güvenlik endişelerini dikkate almalarını ve terör örgütlerini desteklemeyi durdurmalarını beklediklerini söyledi. ABD YPG’yi terör örgütü DEAŞ ile mücadelede en güvenilir müttefiki olarak niteleyip silah ve lojistik destek sunarken, Türkiye ise YPG’yi, terör örgütü kategorisine aldığı PKK’nın Suriye uzantısı olarak tanımlıyor.
ABD Türkiye’yi Suriye’nin kuzeyinde herhangi bir askeri hareketliliğe karşı uyararak, böyle bir adımın DEAŞ’la Mücadele Uluslararası Koalisyon çatısı altındaki ABD kuvvetlerini ve terör örgütüyle mücadele operasyonunu tehlikeye atacağını belirtti.
Aynı şekilde, SDG kontrolündeki Menbiç ve Tel Rıfat’ta güçleri bulunan Rusya da bölgede herhangi bir Türk askeri hareketliliğine karşı uyardı. Rusya Türkiye’nin güvenlik endişelerini dikkate aldığını fakat aynı zamanda bunun çözümünün Rus güvenlik güçlerinin sınıra konuşlandırılması olduğunu ifade etti.
Washington ve Moskova, Ankara’ya 17 ve 22 Ekim 2019’da imzaladıkları mutabakat muhtıralarına bağlı kalma çağrısında bulundu. Nitekim söz konusu anlaşmalar, Türkiye’nin Suriye’nin kuzeydoğusundaki SDG hedeflerine yönelik başlattığı Barış Pınarı Harekatı’nın durdurması, ateşkes ilan etmesi ve YPG güçlerinin Türkiye’nin güney sınırından uzaklaştırılmasını öngörüyordu. Türkiye ise ABD’nin bu anlaşmadaki taahhütlere bağlı kalmadığını söylüyor.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.