Cezayir kamuoyu İspanya Dışişleri Bakanı’na tepkili

Madrid, Cezayir’in enerji ortağı olarak İtalya’yı tercih etmesine karşı memnuniyetsizliği dile getirdi. (EPA)
Madrid, Cezayir’in enerji ortağı olarak İtalya’yı tercih etmesine karşı memnuniyetsizliği dile getirdi. (EPA)
TT

Cezayir kamuoyu İspanya Dışişleri Bakanı’na tepkili

Madrid, Cezayir’in enerji ortağı olarak İtalya’yı tercih etmesine karşı memnuniyetsizliği dile getirdi. (EPA)
Madrid, Cezayir’in enerji ortağı olarak İtalya’yı tercih etmesine karşı memnuniyetsizliği dile getirdi. (EPA)

Cezayir’de resmi ve özel basın İspanya Dışişleri Bakanı José Manuel Albares’e karşı tepkili. Cezayir’in İspanya ile Dostluk ve İyi Komşuluk Antlaşması’nı askıya alması ve aralarındaki ticari çalışmaları durdurmasının ardından, Bakan Albares’in Avrupa Birliği’nde Cezayir’e karşı sert tavır alınmasını sağlamak üzere çalışması Cezayir kamuoyunda eleştiriliyor. Albares ayrıca, Rusya’yı iki ülke arasındaki ilişkilerdeki şiddetli gerilimde parmağı olmakla suçladı.
Yeni kurulan uluslararası kanal “i24NEWS” de dahil olmak üzere kamu kanallarındaki haber bültenleri iki gündür (Salı ve Çarşamba), Albares’e karşı sert ifadeler yayınlıyor. Söz konusu haberlerde “İspanya diplomasi liderinin, Madrid ve Brüksel arasındaki son hareketleri, her zaman saygıyı empoze eden isimleri ile bu büyük Akdeniz ülkesine layık bir diplomat olup olmadığına yönelik soru işaretleri yaratıyor” ifadelerine yer verildi. Bu ifadelerde, Albares’in cuma günü Brüksel’de Avrupa Birliği yetkilileriyle Cezayir’in İspanya ile ‘dostluk anlaşmasını’ askıya alma ve gaz tedariki haricinde ticari işlemleri durdurma kararını görüşmesine atıfta bulunuldu. Böyle bir arka planda, Cezayirliler, Madrid’in tartışmalı Sahra bölgesi konusunda özerklik planına verdiği desteğe yönelik şikayetlerini dile getirdi.
Avrupa Komisyonu, İspanya Dışişleri Bakanı’nı dinledikten sonra bir açıklama yayınladı. Açıklamada, Cezayir’in attığı adımların, kendisini 2005’ten bu yana Avrupa Birliği’ne bağlayan ortaklık anlaşmasının ‘ihlalini’ teşkil ettiği belirtildi. Bu bildiri Cezayir’i kızdırdı. Cezayir Brüksel’i, ‘Dostluk Antlaşması’nda yer alan temel yükümlülükleri ve değerleri ihlal eden’ Madrid’e karşı ‘haksız yere taraflı’ olmakla suçladı. Söz konusu ihlal, ortaklık anlaşmasında, iki ülkenin Birleşmiş Milletler önündeki anlaşmazlıklarla ilgili olarak uluslararası meşruiyete saygı gösterme taahhüdünden bahseden belgedeki bir maddeyle ilgili olarak geliyor. Cezayir, İspanya’nın Fas’ın Sahra’ya yönelik özerklik planına destek açıklamasının ‘bu taahhüdün ihlali’ olarak değerlendiriyor.
Cezayir medyası, Albares’e yönelik saldırısında bu adımları ‘Diplomasiye sızıntı ve hata yapmaktan asla vazgeçilmemesi” olarak nitelendirdi. Medya Avrupa Birliği'nin dış politika şefi Josep Borrell’i ima ederek, “Bugün Avrupa Birliği’nin dış ilişkilerini yöneten ve ülkesinin eski Dışişleri Bakanı olan yurttaşlarından birini manipüle etmeyi başardı ve bu adımı son derece önemli bir kurumun güvenilirliğine darbe oldu” ifadelerine yer verildi.
Devlet medyası “Albares cuma günü Avrupa Komisyonu binasında sert bir açıklama yaptı. Konuşmasında, pozisyonuna yakışmayan kaba bir dil kullanarak Cezayir makamlarına diyalog kurma emri verdi. Ancak bu uluslararası diplomasiyi bilen seçkin İspanyol diplomatları ve dışişleri bakanlarının tutumu ile çelişen, üzücü ve ironik bir diplomatik gösteri oldu” ifadelerine yer verdi.
Cezayir, Bakan Albares’i iki sebeple suçluyor. Bunlardan ilki, ülkesinin Cezayir ile olan geriliminde, uzun ve orta vadeli sözleşmelerle bağlantılı bir konu olmasına rağmen, gaz arzını kesme olasılığını öne sürmesi, ikincisi ise Cezayir’in Ukrayna’da savaşın başlamasından bu yana Ruslar ile dikkate değer yakınlaşması arka planında, İspanya ile yaşanan anlaşmazlığın Moskova’nın etkisi altında olduğunu düşünmesi olarak belirtildi.
Ayrıca Cezayir, son aylarda enerji alanında partneri olarak İtalya’yı tercih ettiğini gizlemedi. İspanya bunu kendisini açısından olumsuz bir işaret olarak değerlendirdi. İspanya’nın gaz ihtiyaçlarının yarısı, Sahra konusunda Rabat'a yönelmek dışında Madrid’in tüm ‘hatalarını’ ‘bağışlayabilecek’ Cezayir tarafından sağlanıyor.
Şarku’l Avsat’ın Cezayir basınından aktardığı bilgilere göre Albares’i hedef alan kampanyada, “Albares Avrupa Birliği'ni bir araya getirmek için boşuna çabalamasının ve bu konuda Avrupalı mevkidaşlarını kendi tarafını tutmaya ikna etmek için Rusya’yı kullanmasının ardından, ABD’ye ve NATO’ya kendisini kurtarması için acınası bir ricada bulundu” ifadelerine de yer verildi.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.