Yahudi yerleşimciler Kisan köyü camisine İsrail bayrağı astı https://turkish.aawsat.com/home/article/3723146/yahudi-yerle%C5%9Fimciler-kisan-k%C3%B6y%C3%BC-camisine-i%CC%87srail-bayra%C4%9F%C4%B1-ast%C4%B1
Yahudi yerleşimciler Kisan köyü camisine İsrail bayrağı astı
İsrail güçleri dün Nablus yakınlarında protesto gösterisi düzenleyen Filistinli gençlere gaz bombalarıyla müdahale etti. (DPA)
İsrail askerlerinin, işgal altındaki Batı Şeria'da, yasa dışı Yahudi yerleşim birimleri karşıtı protesto eylemlerine müdahalesinde, bir kısmı plastik mermiyle olmak üzere onlarca Filistinli yaralandı.
İsrail güvenlik güçleri dün (Cuma) El-Halil kentindeki cebel Şerif bölgesinde bir düğün törenini basarak, davetlilere sert bir şekilde davrandı ve üst araması yaptı. İsrail güçleri ayrıca, El-Halil kenti Yatta beldesinde, bölgedeki tehcir politikalarının ele alınacağı bir etkinliğe katılmak isteyen yerli ve yabancı aktivistleri engelledi.
El-Halil'deki ‘ayrımcı duvar ve yasa dışı yerleşim karşıtı’ ulusal komitenin koordinatörü Ratıb el-Cebbur, Saint Eve Katolik İnsan Hakları Merkezi gönüllülerinin Musafir beldesindeki yerleşim karşıtı eylemlere destek vermek amacıyla bölgeye geldiklerini ancak geçişlerinin, İsrail askerleri tarafından engellendiğini aktardı. Cebbur, Musafir ve Yatta beldesi halkının Ayn Beyda bölgesinde cuma namazının ardından, bölgedeki yasa dışı yerleşim yerlerini birbirine bağlayan yeni yolla ilgili bir protesto gösterisi düzenlediğini bildirdi. Söz konusu yol inşa edilirken, Filistinlilere ait binlerce dönüm toprağın gasp edildiğini söyleyen Cebbur, ‘’Bu yolun inşası asla meşru değildir, Dais, Ebu Zuhre, Muhamire ve diğer ailelere ait olan binlerce dönüm toprağı gasp ettiler’’ dedi.
Filistin Kızılayı: İsrail askerlerinin yaraladığı 131 kişiye müdahale edildi
Filistin Kızılayı, ekiplerinin Batı Şeria’nın çeşitli bölgelerinde İsrail askerlerinin müdahalesi sonucu yaralanan 131 kişiye müdahale ettiğini duyurdu. Beyt Decin, Beyta, Karyut, Burin ve Kefr Kadum beldelerinde toplanan Filistinliler, Yahudi yerleşim birimleri karşıtı eylemler düzenledi. İsrail askerleri Filistinlilere, kauçuk kaplı mermi ve gaz bombalarıyla müdahale etti. Filistin Kızılayı'ndan yapılan açıklamada, 9 kişinin kauçuk kaplı mermiyle, 4 kişinin darp ve düşme sonucu, bir sağlık görevlisinin ise gaz bombasının yüzüne isabet etmesi sonucu yaralandığı, ayrıca onlarca kişinin göz yaşartıcı gaz bombalarından etkilendiği belirtildi. Filistinliler, Ayrım Duvarı ve yasa dışı Yahudi yerleşim birimleri inşasına karşı her hafta cuma günü protestolar düzenliyor.
Dün yapılan protestolara Yahudi yerleşimciler de saldırdı. Yerleşimciler Kalkiliye'nin doğusunda Uzbet Tabib köyü yakınlarında Filistinlilerin araçlarını taşladı. Yerel kaynaklar, Yahudi yerleşimcilerin Nablus-Kalkiliye yolundan geçen Filistinlilerin araçlarına taş attığını ve maddi zarara sebebiyet verdiğini aktardı. Beytüllahim’in doğusundaki Kisan köyüne güvenlik güçlerinin koruması altında giren Yahudi yerleşimciler, köyün camisine İsrail bayrağı astı. Filistinlilerin direnerek yerleşimcilerin camiye girmesine izin vermemesi üzerine, yerleşimciler caminin üzerine çıkıp İsrail bayrağı astı. Kisan köyü bir süredir güvenlik güçlerinin koruması altında yerleşimciler tarafından taciz ediliyor. İsrail askerleri Kisanlıların tarımsal faaliyetlerini engelliyor, bazen sürülerini sulamalarına izin vermiyor. Ayrıca köylülere ait yüzlerce dönüm toprağa el konulmuş durumda, bunun daha da artmasından endişe ediliyor.
Mescid-i Aksa’da 50 bin Müslüman Cuma namazı kıldı
Kudüs Mescid-i Aksa’da 50 binin üzerinde Müslüman Cuma namazını eda etti. Kaynaklar, İsrail askerlerinin bölgede yoğun güvenlik önlemleri aldığını, Mescid-i Aksa kapılarında oluşturduğu kontrol noktalarında kimlik kontrolü yaptıklarını ve çok sayıda kişinin Harem-i Şerif’e girmesine izin vermediğini aktardı. Mescid-i Aksa’daki sabah namazında da binlerce kişi hazır oldu. Filistiniler arasında Mescid-i Aksa’nın korunması için bir seferberlik başlatılmış durumda.
Mescid-i Aksa’nın yönetiminden sorumlu Kudüs İslami Vakıflar İdaresi, İsrail otoritesinin, Mescid-i Aksa’nın altında ve çevresinde kazı çalışmaları yaptığını ve bu çalışmaların kutsal mabede zarar verebileceği uyarısında bulunmuştu. Vakıflar İdaresi’nden yapılan yazılı açıklamada, "İsrail Tarihi Eserler Kurumu ve yerleşimci Elad örgütü, bir süredir Mescid-i Aksa çevresinde gizli ve şüpheli kazılar yapıyor. Özellikle Mescid-i Aksa’nın bitişiğinde güney ve batı yönlerinde, Burak Duvarı ve Emevi Sarayları alanlarında kazı faaliyetleri yürütüyorlar. Kutsal mabedin güney surlarının bitişiğindeki duvar kenarına toprak ve molozların atıldığı ve oyukların açıldığı gözlendi. Yapılan kazıları gizlemek amacıyla geçiş koridorlarını boşaltıyorlar’’ denilmişti. Açıklamada ayrıca, Mescid-i Aksa ve Kudüs'teki vakıfların hukuki olarak Ürdün’e bağlı Kudüs İslami Vakıflar İdaresinin himayesinde bulunduğu hatırlatılmış ve Ürdün Kralı 2. Abdullah’tan, Mescid-i Aksa'daki bu tehlikeli durumu durdurmak için doğrudan müdahale etmesi istenmişti.
Philip Habib ile Tom Barrack arasında ışıltısını yitiren Lübnanhttps://turkish.aawsat.com/arap-d%C3%BCnyasi/5163160-philip-habib-ile-tom-barrack-aras%C4%B1nda-%C4%B1%C5%9F%C4%B1lt%C4%B1s%C4%B1n%C4%B1-yitiren-l%C3%BCbnan
Philip Habib ile Tom Barrack arasında ışıltısını yitiren Lübnan
Lübnan Meclis Başkanı Nebih Berri, ABD'nin Ankara Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack Beyrut'ta ile bir araya geldi, 7 Temmuz 2025 (AFP)
Elie el-Kuseyfi
ABD'nin Ankara Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack’ın iki hafta içinde Beyrut'a yaptığı ikinci ziyaretten çıkan başlıca sonuç, Lübnan'ın ABD'nin Ortadoğu gündeminde öncelikli bir yer tutmadığıdır. Her zamanki gibi kendi büyüklüğünü ve rolünü gereğinden fazla abartan Lübnan hükümetinin ve halkının anlamadığı ya da Lübnan'ın artık dünyadaki hiçbir ülke için bölgesel çıkarları dışında bir önemi kalmadığını kabul etmek istemediği bir gerçek bu.
Bu durum, öncelikle Lübnan siyasetinde ve tarafların davranışlarında ve konumlarında belirleyici faktörlerin, temelde tarafların iktidar ve nüfuz haritasındaki imajlarını ve konumlarını iyileştirme becerileriyle bağlantılı iç faktörler olmasından kaynaklanıyor. Dolayısıyla, söz konusu taraflar için Lübnan'ın gerçek konumu, değişen koşullardaki rolü ve dış dünyanın Lübnan'a olan ilgisi kadar, dış baskılar ve önceliklerin kendi imajlarını ve konumlarını etkilememesi, Lübnan'ın çevresinde olup bitenlerden etkilenmemesi daha önemli.
Yani, siyasi kadro öncelikle kendi sorunlarıyla meşgul olduğu ve bölgedeki gelişmelere göre Lübnan'ın önceliklerini belirleyen bir dış politika söylemi oluşturmak için gerekli unsurlara sahip olmadığı sürece, Lübnan'da güvenilir bir dış politika söz konusu olamaz.
ABD, Fransa'nın Lübnan çamuruna batıp, Lübnan siyasetinin labirentlerinde kaybolduğunu gördükten sonra bunu anlamış olabilir. Lübnan siyaseti, elçilerin ve temsilcilerin ziyaretlerinin sonunda, lezzetli ‘mezeler’ ve ‘Doğu'nun büyüsünden’ yoksun olmayan bir halkla ilişkiler kampanyasına dönüşüyor.
Lübnanlı politikacılar, Lübnan'ın uzun zamandır kaybetmeye başladığı köklü siyasi geleneklere ihtiyaç duyan bu zor görevi yerine getiremiyorlarsa, ABD Başkanı Donald Trump döneminde bile, doğaçlama yapmakla suçlanan ABD yönetimi, durumu gözden geçirmeye ve düzeltmeye hazır olduğu da bir gerçek. Çünkü ABD Başkanı Donald Trump'ın Ortadoğu Özel Temsilci Yardımcısı Morgan Ortagus’un görevine aşırı ciddiyetle yaklaştığını ve Lübnan'ı bölgedeki Amerikan politikasının merkeziymiş gibi gördüğünü fark ettikten sonra Ankara Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Barrack’ı Lübnan dosyasını takip etmekle görevlendirdi. Bu dosya için özel bir temsilci atanmasına gerek yoktu. Hatta yönetim, Lübnan dosyasının Suriye dosyasına eklendiği ve bölgedeki diğer dosyalara, özellikle de Suriye dosyasına göre fazla çaba harcanmasını gerektirmediği için Suriye temsilcisinin Lübnan dosyasını takip etmesinin daha uygun olduğunu düşündü.
Beşşar Esed'in Tahran’daki yeni İslam rejimiyle ittifakı giderek derinleşiyordu, özellikle de İran, Esed'ın ezeli düşmanı Saddam Hüseyin'in Irak'ıyla savaşırken
2025'teki Lübnan, artık 1982'deki Lübnan değil. O zamanlar Şam'da iktidarda olan Hafız Esed, Soğuk Savaş'ın oluşturduğu dengelerden yararlanarak Suriye'yi demir yumrukla yönetmiş ve bölgede önemli bir siyasi aktör haline gelmişti. Amerikalılar onu devirmenin nelere mal olabileceğini hesaplarken, Sovyetler Birliği onun iktidarda kalmasından yararlanıyordu.
Bu iki dönem arasındaki tek ortak nokta, 1982'de ABD’nin Lübnan kökenli Özel Temsilcisi Philip Habib ve 2025'te Ankara Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Barrack’ın görevde olması olabilir. Bunun dışında, zamanın geçmesi, kişilerin ve politikaların değişmesiyle birlikte, bu iki dönem arasındaki farklar o kadar büyük ki, aralarında tam bir kopukluk var.
Amerikalılar, 1982 yılında Esed'in Filistin Kurtuluş Örgütü'nün (FKÖ) Lübnan'dan çıkarılmasıyla ilgili anlaşmayı engellememesini istiyordu. Esed ise bu ‘yükün’ Suriye'ye değil, bunu üstlenmeye hazır uzak bir Arap ülkesine taşınması şartıyla Lübnan'daki ‘zayıf noktayı’ ortadan kaldırmak istiyordu. Bu yüzden Esed, ABD’nin şartlarını kabul etmekte hiç vakit kaybetmedi. Ancak daha sonra Amerikanlara sırtını dönerek, 1983 yılında Beyrut'ta Amerikan deniz piyadelerinin ve Fransız kuvvetlerinin karargahını bombalayarak, İran'ın ve belki de Sovyetler Birliği’nin desteğiyle bir darbe gerçekleştirdi.
Suriye Cumhurbaşkanı Ahmed eş-Şara, Dışişleri Bakanı Esad eş-Şeybani ve ABD'nin Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack, Şam'da Suriye ile Katar-ABD-Türkiye enerji koalisyonu arasındaki anlaşmanın imza törenine katıldılar, 29 Mayıs 2025 (AFP)
Hafız Esed'in Tahran'daki yeni İslamcı rejimle ittifakı özellikle de İran, Esed'in her ne kadar her ikisi de Baas ideolojisini paylaşıyor olsalar da ezeli düşmanı olan Saddam Hüseyin'in Irak’ıyla savaş halindeyken giderek derinleşiyordu.
Şimdi, dört yılı aşkın bir süre İran’ın ekseninde kaldıktan sonra yeni bir Suriye ile karşı karşıyayız.
Dolayısıyla Lübnan, Yaser Arafat ve savaşçılarının 1982'de Beyrut'tan ve ardından 1983'te Trablus'tan son kez ayrılmasından itibaren Suriye-İran eksenine kademeli olarak girmeye başladı. Şimdi akıllarda “Suriye, 2024 yılının sonlarında Beşşar Esed rejiminin düşüşüyle İran ekseninden çıktığında Lübnan yeniden nasıl bir konumda olacak?” sorusu var.
ABD’nin Suriye Özel Temsilcisi Barrack’ın açıklamalarındaki abartılı ifadeler bir yana, Washington'ın Suriye gündeminin dışında Lübnan'la ilgilenmediği açıkça ortada.
ABD’nin Trump'tan başlayıp Barrack'la sona eren genel tutumlarından Washington’ın önceliğinin Suriye olduğu açıkça anlaşılıyor. Trump, Suriye Cumhurbaşkanı Ahmed eş-Şara’ya hayranlığını dile getirmiş ve ABD tarafından Suriye’ye uygulanan yaptırımları kaldırarak, Suriye'ye kendini yeniden inşa etme fırsatı verme kararı almıştı. Şarku’l Avsat’ın al Majalla’dan aktardığı analize göre bu hamle, ABD’nin bölgedeki yeni planının bir parçası olarak gerçekleşirken, şu anda Hamas ile İsrail arasında ateşkes sağlanması noktasına gelindi. Bu konu, Trump ve İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun Beyaz Saray'daki görüşmelerinin ana gündem maddesi. İsrailli kaynaklardan sızdırılan bilgilere göre Trump, Tel Aviv'e Gazze'deki savaşın sona erdirilmesi karşılığında Suriye ile İsrail arasında bir anlaşma imzalanması için ABD'nin ödeme yapacağını teklif ediyor. Ancak bu anlaşmanın perspektifleri ve sınırları ne olursa olsun, ABD'nin tutumu, ABD'nin masasındaki bölgesel dosyaların birbiriyle bağlantılı olduğunu gösteriyor.
Yeniden Lübnan'a geri dönecek olursak, Lübnanlıların pazartesi günü ABD’li Özel Temsilci Barrack'ın Beyrut'a gelerek Hizbullah'ın silahları, Suriye ile sınırların belirlenmesi ve ekonomik reformlar konusunda ABD'nin hazırladığı belgeye Lübnan'ın cevabını almak üzere geldiği gün yaşadıkları nefes kesici saatler, Barrack'ın Baabda Sarayı'nda (Lübnan Devlet Başkanı'nın resmi konutu) yaptığı açıklamada, Hizbullah'ın silahlarının tamamen Lübnan'ın iç meselesi olduğunu ve Lübnan'ın bölgede ufukta beliren fırsatı değerlendirmesi gerektiğini, aksi takdirde ‘geri kalmışlar’ arasında yer alacağını söylemesi üzerine kısa sürede sona erdi. Hizbullah da bu acil ve belki de son çağrının dışında tutulmadı, çünkü Hizbullah'ın bir geleceğe ihtiyacı olduğu düşünülüyor.
Beyrut’un güney banliyösünde Hizbullah'ın Aşure Günü törenleri sırasında ‘Silahları bırakmayacağız’ yazılı bir pankart taşıyan bir kişi, 6 Temmuz 2025 (AFP)
ABD’nin Suriye Özel Temsilcisi Barrack’ın açıklamalarındaki abartılı ifadeler bir yana, Washington'ın Suriye gündeminin dışında Lübnan'la ilgilenmediği açıkça ortada. Nasıl ki 1982'de Yaser Arafat'ın Beyrut'tan ayrılmasının ardından Suriye'nin Lübnan'daki gündemini bozmaması hedeflendiyse, şimdi de Hizbullah’ın Suriye'deki gündemi ve orada başarılı olup olmayacağına bakılmaksızın Lübnan'ın ‘rahatsız edilmemesi’ hedefleniyor. Bu da Hizbullah'ın İsrail üzerindeki tehdidinin azalması ve hatta ortadan kalkmasının ardından gerçekleşti. Lübnan, Washington'dan İsrail'in Hizbullah kadrolarına yönelik suikastlarını durdurması ve Hizbullah'ın yıpranmış yeteneklerini yeniden inşa etmek için kullandığı iddia edilen mevzileri bombalamayı bırakması için garanti verilmesini istiyor.
Burada Tahran, müzakerelere başlamak için ABD'nin bir daha İran topraklarını bombalamayacağına dair garanti talep ettiği sürece, Hizbullah'ın İsrail-İran çatışmasından sonra kendini nasıl gördüğünü analiz etmenin bir anlamı yok. Trump dün İran ile müzakerelerin yeniden başlaması için bir tarih belirlendiğini söylediği için Tahran bu garantiyi almış gibi görünse de Lübnan, ABD'nin Lübnan Troykası’na, özellikle de Hizbullah adına Barrack ile görüşen Meclis Başkanı Nebih Berri'ye yaptığı tüm övgülere rağmen, henüz böyle bir garanti almamış gibi görünüyor.
Yenilen tarafların, güçlerinin büyüklüğünü ve meydana gelen değişikliklerle başa çıkma yeteneklerini kabul edilebilir sınırların ötesinde abartmaları
Ancak, Berri ile Barrack arasındaki ‘dostluk’ ilişkisini bir kenara bırakırsak, Barrack'ın geçtiğimiz kasım ayında Washington'ın ateşkesin garantörü olmadığını ilk kez teyit etmesi, İsrail'in Lübnan'daki hedeflerini sürdürmesi ve Hizbullah'ın Barrack'ın dediği gibi bir gelecek görmesi ve yeni düzenlemeler yapılana kadar mevcut durumun devam edeceği anlamına geliyor. Aynı şekilde, Lübnan Kuvvetleri Partisi lideri Samir Caca ile yan tartışmaya giren Başbakan Nevvaf Selam da kendisiyle ilişkileri pek iyi görünmeyen Berri ve Cumhurbaşkanı Avn adına konuştu.
Ancak Lübnan’ın bu olağan detaylarının ötesinde, Hizbullah'ın teslim etmesi istenen silahları, özellikle de hassas füzeleri teslim etmeyi kabul ettiği yönündeki sızıntılar, Berri-Barrack görüşmesinin içeriği hakkında soru işaretleri yaratıyor. Barrack'ın tanımıyla deneyimli bir politikacı olan Berri, Hizbullah adına, silahların devletin elinde toplanmasını savunan Cumhurbaşkanı Avn’ı atlatarak Amerikalılarla doğrudan bir iletişim hattı açmış olabilir mi? Eğer öyleyse, Hizbullah'ın elindeki İran yapımı hassas füzelere ne olacak? İran bunların teslim edilmesini kabul edecek mi ve kime teslim edecek?
Lübnan Cumhurbaşkanı Joseph Avn ve ABD’nin Özel Temsilcisi Tom Barrack, Lübnan'ın Baabda kentindeki Cumhurbaşkanlığı Sarayı’nda bir araya geldiler, 7 Temmuz 2025 (AFP)
Bu sorular elbette açık uçlu sorular, ancak kesin olan bir şey var ki o da Amerikalıların Lübnanlılar arasındaki diyalogu veya çatışmayı yönetmeye hazır olmadıklarıdır. Onlar için önemli olan, Lübnan'ın, ‘komşuları’ Suriye ve İsrail için bir rahatsızlık kaynağı olmaması. Eğer Lübnan bu gruba katılırsa, ona ‘hoş geldin’ denir.
Bu durum Lübnan'ın ötesine geçebilecek bir siyasi gerileme reçetesidir, çünkü ilgili tarafların bölgedeki değişikliklere ayak uydurma ve müzakere koşullarını iyileştirme kabiliyetleri gerektiğinden daha zayıf görünüyor. Buna karşın yenilgiye uğramış taraflar, güçlerinin büyüklüğünü ve meydana gelen değişikliklerle başa çıkma kapasitelerini kabul edilebilir sınırların ötesinde abartıyor. Fakat en nihayetinde, uzlaşmalar masada yapılır. Kim bilir, belki de Pakistan ve İsrail tarafından Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterilen Trump, Lübnan, Suriye ve hatta İran tarafından da aday gösterilir!
*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.
