عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
ARAP DÜNYASI

Tahran’dan Kahire ile “ilişkileri güçlendirme” sinyali

İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan (EPA)
İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan (EPA)
TT
TT

Tahran’dan Kahire ile “ilişkileri güçlendirme” sinyali

İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan (EPA)
İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan (EPA)

İranlı yetkililer Kahire ile "ilişkileri güçlendirmeye" yönelik yeni sinyaller verirken, İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan "ülkesiyle Mısır arasındaki ortak paydalardan" bahsetti.
İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü, Kahire'deki çıkarları gözetme ofisinin "açık ve aktif" olduğunu kaydetti.
Diğer yandan İran ile ilişkiler dosyasına aşina olan Mısırlı bir kaynak, Şarku'l Avsat'a verdiği röportajda, İran’ın "sıfır sorun" girişimi ile ABD Başkanı Joe Biden'in önümüzdeki ayın ortalarında bölgeye yapacağı ziyaretin yaklaşması arasında ilişki kurdu. İran, özellikle Washington'un İran'la yüzleşmede bir ittifak kurmaya yönelik çabalar yürüttüğüne dair birçok söylentinin olduğu bir dönemde Kahire ile yakınlaşmak istiyor.
Abdullahiyan, önceki gün Irak Başbakanı Mustafa el-Kazimi ile yaptığı görüşmede "İran ile Mısır arasında ortak paydaların" olduğunu ve Tahran ve Kahire arasındaki ilişkilerin güçlendirilmesinin bölgeye ve İslam dünyasına hizmet edeceğini söyledi.
Bu açıklama, dün görevinden ayrılan eski İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Said Hatipzade'nin Kahire'deki İran’ın Mısır’daki Çıkarlarını Koruma Dairesi’nin faaliyetlerine ilişkin yaptığı açıklamayla aynı zamana denk geldi.
Hatipzade, “Kahire'deki, İran'ın Mısır'daki Çıkarlarını Koruma Dairesi açık ve şu anda aktif” dedi.
İran Dışişleri Bakanlığı dün, Kahire'deki İran'ın Mısır'daki Çıkarlarını Koruma Dairesi Başkanı Nasır Kenani’nin, Hatipzade'nin yerine İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü olarak atandığını duyurdu.
İsminin açıklanmamasını isteyen Mısırlı bir kaynak, "İranlılar, ABD Başkanı'nın ziyaretinin ardından bölgedeki durumla ilgili olarak Mısır'la yeni bir sayfa açmaya çalışıyorlar" dedi.
Mısırlı kaynak şunları söyledi: “Kahire, İran'ın yakınlaşma çabalarının arkasında doğrudan kendi çıkarları olduğunun farkında. Ayrıca Mısır'ın bölgedeki çatışmada İsrail tarafından temsil edilen önemli bir tarafla doğrudan ilişkileri bulunuyor. Bu nedenle İran, Washington ile bir ilişkiye ek olarak, bölgedeki başlıca ülkelerle sorunları sıfırlama bağlamında açıklamalar yapıyor. Dikkat edilmesi gereken açıklanmamış bir hedef var; İran'la yüzleşmek için herhangi bir Arap ittifakı kurma girişimini Tahran engelleme veya erteleme çabasında. İran böyle bir ittifak girişiminin başlatılması halinde Mısır'ı bu yolda etkisiz hale getirmeyi hedefliyor.”
Üç ay önce Mısır Dışişleri Bakanı Samih Şükri, İsrail'in ev sahipliğinde Necef’de (Negev) düzenlenen bakanlar toplantısına katıldı. Kahire'ye dönüşünde açıklamalarda bulunan Şükri, ülkesinin Necef toplantısına katılımını "herhangi bir tarafa karşı ittifak kurulması" olarak değerlendirmeyi reddetti.
Şükri, “Görüşme bölgede barış sürecinin konsolidasyonu ve konseptinin sağlamlaştırılması ile ilgilidir” dedi.
Bu açıklama, İsrail ve ABD'nin toplantının İran'la yüzleşmeyi amaçladığına dair tahminlerinin aksine geldi.
Kaynak, Kahire ve Tahran arasındaki önemli meselelerle ilgili değerlendirmesinde şunları söyledi: “İran ile Mısır arasında büyük bir anlaşmazlığa yer yok. Kahire'nin Tahran'dan Arap ülkelerinin işlerine karışmama dışında neredeyse hiçbir talebi yok” dedi.

Daha fazlasını oku

 
 
ARAP DÜNYASI

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.