Yerinden edilen Suriyelilere göre Esed rejimiyle yaşamak imkânsız

Babüsselam Kampı’nın 2016 yılında alınan görüntü. (Getty)
Babüsselam Kampı’nın 2016 yılında alınan görüntü. (Getty)
TT

Yerinden edilen Suriyelilere göre Esed rejimiyle yaşamak imkânsız

Babüsselam Kampı’nın 2016 yılında alınan görüntü. (Getty)
Babüsselam Kampı’nın 2016 yılında alınan görüntü. (Getty)

Suriye'nin kuzeybatısında, muhaliflerin kontrolü altındaki bölgelerde yaşayan Suriyeliler, muhalefeti ve Suriye rejimini uzlaştırmaya yönelik her türlü uluslararası veya bölgesel çabaya ‘kuvvetle’ karşı çıkıyorlar. Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esed’in başta azınlıkları korumak ve ülkedeki sivil, askeri ve güvenlik kurumlarını kontrol etme yeteneği olmak üzere çeşitli gerekçelerle iktidarda kalmasına yol açan her türlü uluslararası eğilime de tepki gösteriyorlar.
Suriye rejim güçlerinden kaçan ve Özgür Suriye Ordusu'nda Komutan Albay olan Mustafa Bakur açıklamasında şunları söyledi:
“Esed rejiminin kurtarılan bölgelere yakın şehirlerin çeşitli bölgelerinde uzlaşma komiteleri kurması son zamanlarda çok konuşuluyor.  Her ne kadar son yıllarda rejimle uzlaşma deneyimleri başarısızlıkla sonuçlansa da bunların arasında devrimci muhaliflerin kontrolündeki İdlib’in yanı sıra rejimin güvenlik ve resmi kurumlarının karargahı haline gelen ve yerinden edilmişlerin geri dönüşünü kolaylaştırmak için güvenli bir ortamın sağlanmasından söz ettiği Han Şeyhun şehrindeki komite var.”
Bakur, Suriye rejiminin Suriyelileri evlerine dönmeye ikna etme girişimlerinin başlıca nedenlerini şöyle sıraladı:
1-Esed güçlerinin, güvenlik güçlerinin, şebiha çetelerinin, çok uluslu mezhepçi milislerin ve yabancı paralı askerlerin sivillere yönelik binlerce katliam ve toplu mezarın yanı sıra Suriye topraklarındaki her şehir, köy ve sokakta kullandığı kan nehri bir milyondan fazla masum sivilin şehit olmasına yol açtı. Bu, Suriye Araplarının on yıllar sonra bile intikamını alacağını gerçeği demek.
2-  Sayıları bir milyonu aşkın tutuklu ve Esed güçleri ile destekçilerinin elinde bulunan çok sayıda kayıp kişi var. Tüyler ürpertici hikayelere göre çocukların suç, cinayet, işkence korkularına ek olarak infazlar, Suriye toplumunda kurbanların aileleri ile Esed rejiminin yanında yer alanlar, eylemlerini ve suçlarını haklı çıkaranlar veya bunlara sessiz kalanlar arasındaki çatlağı derinleştiriyor.
3- Esed rejiminin kontrolü altındaki bölgelerde genel olarak aralarında kadınların bulunduğu adam kaçırma olayları yaygın. Kaçırılan kadınların Esed güçleri, güvenlik güçleri, şebiha çeteleri ve paralı milisler tarafından tecavüz edilip öldürüldüğüne dair sızdırılan haberler insanlık suçu olarak değerlendirilirken Esed rejiminin tüm unsurlarına karşı kin ve nefretler artıyor. Ayrıca intikam ruhunu besliyor.
Bakur, kurtarılan bölgelerdeki özgür Suriyelilerin, uzlaşma veya siyasi çözüm şekli ne olursa olsun, Esed rejimi veya onu destekleyen toplum bileşenleri ile hiçbir şekilde bir arada yaşayamayacağına işaret etti. Esed rejiminin devrilmesi, tutukluların serbest bırakılması, yerinden edilenlerin geri dönüşü ve suçluların yargılanmasının Suriye topraklarının ve halkının istikrar, güvenlik ve yönetim ortamında birliğini garanti eden tek çözüm olduğunu vurguladı.
Diğer yandan Suriye’nin merkezindeki Hama Valiliği’nden muhalefet aktivisti Bakar Hamidi şu açıklamada bulundu:
“Bazı partilerle Esed rejimi arasındaki yakınlaşma görüşmeleri sıklaştı ve bazıları sözde bu yakınlaşma bağlamında Suriyeli devrimcileri entegre etmeye çalıştı. Belli pozisyonlar arayan bir muhalefet olmadığımızı teyit ediyoruz. Suriye'de (suçlu) Beşşar Esed iktidarda olduğu sürece bu meselenin kabul edilmeyeceğini, hatta siyasi koridorlarda gündeme getirilmeyeceğini bildiriyoruz. Suriye halkının geri kalanına gelince; biz kendi içinde hiçbir mezhebe karşı değiliz. Daha ziyade insanlarımızı öldüren, yerlerinden eden, mallarını yağmalayan, Suriye'yi ve kaynaklarını Ruslara ve İranlılara satan bu rejimle yakınlaşmaya karşıyız.”
Suriye'nin çeşitli bölgelerinden yaklaşık bir milyon yerinden edilmiş kişiyi barındıran İdlib'in kuzeyi ve Türkiye sınırına yakın Atma kamplarındaki binlerce kişi son zamanlar gösteri düzenleyerek bazı uluslararası ve bölgesel partilerin Suriye rejimi ile muhalefet arasındaki uzlaşma ve yakınlaşma hakkında söylenenleri protesto etti.
Doğu Guta’dan Ebu Hasan gösterilerde Türkiye'ye, siyasi muhalefete ve askeri gruplara Suriye rejimiyle uzlaşmaya zorlamaması için çağrıda bulunulduğu bildirdi.
Şam kırsalındaki İrpin bölgesinde dört yıldır faaliyet gösteren el Emel Kampı’nda ikamet eden 55 yaşındaki Ebu Hasan açıklamasında şu ifadeleri kullandı:
“Suriye'nin kuzeyindeki her Suriyelinin, ülkemizi mahveden, çocuklarımızı katleden, gözümüzün önünde kadınlarımıza tecavüz eden Esed rejimi ve onun güvenlik ve askeri kurumlarıyla yeniden bir arada yaşaması mümkün değil. Şam kırsalındaki mahallelerimiz ve şehirlerimiz son altı yılda rejim askerleri tarafından gerçekleştirilen askeri operasyonlar ve baskınlar ile gerçekleştirilen en menfur katliamlara tanık oldu. Elektriksiz, susuz ve yeterli yiyecek olmayan çadırlarda yaşamak, hiçbir Suriye vatandaşına merhamet etmeyen şebiha ve mezhepçi milislerin insafı altında yaşamaktan çok daha iyi. Suriye rejimi ve istihbaratının olduğu bölgelerine dönerek rejimin istihbarat servislerinin bodrumlarında ölmektense açlık ve hastalıktan kamplarda ölmeyi tercih ederiz.
İdlib'in güneyindeki Han Şeyhun şehrinden yerinden edilen ve İdlib'in kuzeyindeki Deir Hasan kampında yaşayan 46 yaşındaki Ümmü Mahmud a şunları söyledi:
“4 Nisan 2017 sabahı Esed güçlerinin İdlib'in güneyindeki Han Şeyhun şehrini bombalamak için kullandığı sarin gazıyla boğularak ölen dokuz yaşındaki çocuğunun görüntüsünü unutmayacağım. O dönem onlarcası çocuk olmak üzere 100’den fazla sivil yaşamını yitirdi. Bu trajedi Esed rejimin yol açtığı sayısız trajedilerden. Esed rejimin ülkede hakim olduğu müddetçe onlarla bir arada yaşamanın mümkün olmadığı kanaatini zihinlerde oluşturmak yeterliydi. Havadan, karadan, şebbiha satırları veya sarin gazıyla çocuklarını kaybeden tüm Suriyeli anneler için rejimin adil yargılanmadan bırakılması uluslararası toplum için utanç kaynağıdır.”



Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
TT

Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)

Dürziler, dini ve sosyal gizliliğini korumaya çalışırken, Ortadoğu'da Lübnan, İsrail ve Suriye gibi yayıldığı ülkelerde siyasi roller oynayan bir azınlığı oluşturuyorlar.

Son birkaç gün boyunca, Güney Suriye'deki Suveyda şehrinde Dürzi milisler, Bedevi milislerle çatışmaya girdiler ve bunun sonucunda yaklaşık 100 kişi hayatını kaybetti. Suriye hükümeti güçleri salı günü Suveyda şehrine girip ateşkes ilan ederken, İsrail Suriye güçlerini hedef alan hava saldırıları düzenlediğini duyurdu. Zira Tel Aviv daha önce azınlık Dürzi halkını korumaya ve Güney Suriye'de asker konuşlandırmayı önlemeye çalışacağına söz vermişti.

Peki Dürziler kimdir ve inançları, siyaset ve toplumdaki rolleri hakkında ne biliyoruz?

Dini inançları

Dürzilik, 11’inci yüzyılın başında, İmamiye’den (İsna Aşeriye) sonra Şiiliğin ikinci en büyük dalı olan İsmâiliyye mezhebinin bir fırkasıdır.

Kendilerine Muvahhidun diyen Dürziler, Lübnan'daki en yüksek dini otorite olan el-Akl Şeyhliğinin web sitesine göre, “Bir ve tek olan, yeri ve göğü yaratan Allah’a” meleklerine, peygamber ve resullerine, ahiret gününe inanırlar.

Mezhep mensupları ile sınırlı olan öğretilerinin gizliliğini açıklar şekilde, ritüellerine aşina olan ve adının açıklanmasını istemeyen birinin AFP’ye vurguladığı gibi, Dürziler inançlarında “zahiri mesaj ile batini mesaj”ı temel alırlar.

Bahsi geçen kişi, tek tanrılı dinlerin uzun bağlamlarına dayanan, dini kavramları felsefe ile karıştırma yoluyla Platon'un fikirlerinden etkilenen, “Allah’ın gerçek tevhidinde olgun bir aşamaya” dayanan öğretilerden bahsediyor.

Dürzilik, sözde doğruluk, iman kardeşlerini koruma ve karşılıklı yardım, İblis'i ve bütün şer güçleri tanımama gibi yedi temel tavsiyeyi (esası) benimser ve reenkarnasyonun “mezhebin bir parçası” olduğuna inanır.

Dini günler

Dini günleri, diğer mezhepler ile aynıdır. Ek olarak, kurban bayramından önceki on gün boyunca yapılan günlük toplantılar vardır. Bu toplantılarda dini okumalar, bazı ibadetler, bazı şiirler ve manevi okumalar yapılır. Bunlar Muvahhid birisinin yerine getirmesi halinde gerçek tevhidi uygulamış kabul edileceği yedi esası pekiştirmektedir.

Aynı şekilde, Hicri yeni yılı ihya ederler ve herkes gücü yettiğince zekat öder.

Şeyhleri iman kardeşlerini koruma ve iletişimi koruma ilkesini yerine getirmek için perşembe-cuma gecesi ritüelleri ve ibadetleri eda etmek, dini okumalar yapmak amacıyla toplanırlar.

Mezhebin öğretileri mensupları arasında gizli kalır ve bazı karma evliliklerin varlığına rağmen, genellikle Dürzilerin kendilerine mezhep mensuplarının dışında hayat arkadaşı seçmeleri hoş karşılanmaz.

Yayıldıkları bölgeler

Dindar erkeklerinin siyah kıyafetler giyinip başlarına beyaz sarık sardıkları, kadınlarının ise yine siyah kıyafetler giyip, başlarını ve yüzlerinin bir kısmını örten beyaz bir başörtü taktıkları Dürzilerin sayısının 1 milyondan fazla olduğu tahmin ediliyor.  

Dürzi mezhebi mensupları çoğunlukla Lübnan, Suriye, Filistin toprakları ve Ürdün'deki dağlık bölgelerde yoğun bir şekilde yaşıyorlar.

Suriye'deki nüfuslarının 700 bin olduğu tahmin ediliyor ve çoğu kaleleri sayılan Suveyda şehrinin bulunduğu ülkenin güneyinde yaşıyor. Ayrıca Şam kırsalındaki Ceramana ve Sahnaya ilçeleri ile ülkenin kuzeybatısındaki Idlib'de sınırlı sayıda bulunuyorlar.

Lübnan'da sayılarının yaklaşık 200 bin olduğu tahmin ediliyor ve yoğun olarak ülkenin merkezindeki dağlarda, özellikle de Şuf, Aliya ve el-Metn el-Ala bölgelerinde, ayrıca Cebel el-Şeyh’in batı eteklerindeki Hasbaya ve Raşiya gibi bölgelerde yaşıyorlar.

İsrail'de ise Celile, Karmel Dağı ve işgal altındaki Golan Tepeleri'nde 20'den fazla köyde dağınık bir şekilde yaşıyorlar. Merkezi İstatistik Bölümü'ne göre, İsrail vatandaşlığına sahip olanların sayısı 153 bin. Ek olarak, Golan'da yaşayan yaklaşık 23 bin Dürzi’nin büyük çoğunluğu kalıcı İsrail ikametgah belgesine sahip.

İsrail'deki Dürzi Mirası Merkezi'ne göre, İsrail mezhebi “kendi mahkemeleri ve bağımsız manevi liderliği ile tek başına bir oluşum olarak” tanıyor.

Tarihçi Sami Nesib Makarem, “Dürzi İnancı” adlı kitabında, özellikle Lübnan ve Kuzey Suriye'deki bazı Dürzilerin “16. yüzyıldan itibaren Cebel-i Havran'a göç ettiğini” ve bölgenin “Cebel-i Dürzi” olarak anılmaya başladığını belirtiyor.

Buradan bazıları, özellikle kuzeyde yaklaşık 15 bin ila 20 bin Dürzi'nin yaşadığı Ürdün'e göç etti.

Az sayıda Dürzi de Latin Amerika, Güneydoğu Asya ve Avustralya gibi dünyanın çeşitli bölgelerine ve ayrıca Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Meksika'ya göç etti.

Sosyal ve politik rol

Dürziler, farklı ülkelere yayılmalarına rağmen yakın bağlarını sürdürmeye çalıştılar.

Beyrut Amerikan Üniversitesi'nden tarihçi Profesör Makram Rabah, Dürziler, Maruniler ve Lübnan Dağı'ndaki çatışmalar üzerine yazdığı bir diğer kitapta şu açıklamayı yapıyor: “Karma evlilikler ve Dürziler arasında ilişkiler var ve din adamları bu ilişkinin sürdürülmesinde önemli bir rol oynuyorlar. Sınırlar çizilmiş olsa da, Dürziler onları gerçekte tanımadılar.”

Makram'a göre, bir azınlık olmalarına rağmen, Ortadoğu'da Dürziler “bölgenin siyasi ve sosyal yaşamında, ekonomik ve sosyal meselelerinde önemli ve bazen öncü bir rol” oynadılar.

Bu durum genellikle, azınlığın rolünü, büyüklüğünün ötesinde şekillendirmede önemli bir etkiye sahip olan feodal liderlerden veya aile liderlerinden kaynaklanıyordu.

Örneğin Lübnan'da lider Kemal Canbolat, 1950'lerden iç savaşın başlangıcı (1975-1990) ve 1977'deki suikastına kadar önemli bir siyasi rol oynadı.

Suriye'de Fransız manda yönetimi, 1921'de Cebel el-Dürzi bölgesine idari bağımsızlık verdi ve bu statü 1937'ye kadar devam etti. Ancak bu dönemde, en önde gelen Dürzi liderlerinden biri olan Sultan Paşa el-Atraş, 1925'te Fransızlara karşı patlak veren büyük bir ayaklanmaya liderlik etti.

İsrail'e gelince, Makram Rabah, Dürzilerin “devlete tamamen entegre olduklarını ve orduda görev yaptıklarını, bunun da onlara devlet nezdinde daha fazla nüfuz sağladığını” açıklıyor.

Suriye'de çatışmanın patlak vermesinin ardından Dürziler, kendilerini çatışmadan ve sonuçlarından uzak tuttular. Birkaç istisna dışında, genellikle rejime karşı silahlanmadılar veya muhalefete katılmadılar. Bulundukları bölgelerde çeşitli silahlı grupların parçası olan Dürziler, Beşşar Esed'in devrilmesinden sonra iktidara gelen yeni yetkililerle henüz bir anlaşmaya varamadılar.

Nisan ayı sonlarında Şam kırsalındaki iki bölgede patlak veren ve Suveyda'ya uzanan çatışmalar, Dürzi milisler ile güvenlik güçlerinin de aralarında olduğu en az 119 kişinin ölümüne yol açtı. Bu kanlı çatışmaya İsrail hava saldırılarıyla müdahale etti ve Şam’ı, Dürzilere zarar verilmemesi konusunda uyardı.

Nadir görülen bir siyasi ayrışmayla, Dürziler arasında son olaylara ilişkin tutumlar farklılaştı. Kemal Canbolat’ın oğlu Lübnanlı lider Velid Canbolat, Dürzileri Müslümanlar ile “sonsuz bir savaşa” sürüklemek konusunda uyarıda bulunurken, dini otoriteler ve Suriyeli Dürzi askeri gruplar, Dürzilerin ülkenin “ayrılmaz bir parçası” olduğunu vurguladılar.Şarku'l Avsat'ın Independet Arabia'dan aktardığı analize göre buna karşılık, Suriyeli din adamları ve İsrail’deki Dürzilerin dini lideri Şeyh Muvaffak Tarif, İsrail'e Suriye Dürzilerini koruma çağrısında bulundular.

Rabah, bu tarafların “farklı ajandalara sahip olduğunu ve daha da önemlisi, üç ülkeye uzanan bir nüfuz mücadelesi olduğunu” belirtti.