Libya’da siyasi sürecin tökezlemesinden kimler çıkar sağlıyor?

Ulusal Birlik Hükümeti başkentte bazı bölgeleri ziyaret ederken (Ulusal Birlik Hükümeti’nin resmi sitesi)
Ulusal Birlik Hükümeti başkentte bazı bölgeleri ziyaret ederken (Ulusal Birlik Hükümeti’nin resmi sitesi)
TT

Libya’da siyasi sürecin tökezlemesinden kimler çıkar sağlıyor?

Ulusal Birlik Hükümeti başkentte bazı bölgeleri ziyaret ederken (Ulusal Birlik Hükümeti’nin resmi sitesi)
Ulusal Birlik Hükümeti başkentte bazı bölgeleri ziyaret ederken (Ulusal Birlik Hükümeti’nin resmi sitesi)

Libya Temsilciler Meclisi Başkanı Akile Salih ile Devlet Yüksek Konseyi Başkanı Halid el-Mişri arasındaki görüşmelerin askıya alınmasından ve Temsilciler Meclisi’nin geçen hafta ortasında Yüksek Anayasa Mahkemesi Yasası’nı kabul etmesinin ardından Libya Anayasal Süreç Komisyonu çalışmalarının durmasından en çok çıkar sağlayan tarafların veya kişilerin kimler olduğu konusunda Libyalı siyasetçiler farklı değerlendirmeler yapıyor.
Şarku’l Avsat’a konuşan siyasetçiler, iki meclis arasındaki görüşmelerin durdurulmasından “en çok kazançlı çıkan” kişinin Ulusal Birlik Hükümeti Başbakanı Abdulhamid Dibeybe olduğu görüşünde. Libya Ulusal Toplum Partisi Milletvekili Esad Zahyu ise siyasi sürecin tökezlemesinden faydalanan taraflar arasında Mişri ve Salih ile iki meclisin üyelerinin de bulunduğunu belirtti.
Salih ve Mişri arasındaki Yüksek Anayasa Mahkemesi Yasası’yla ilgili anlaşmazlıklarının Dibeybe tarafının içeride ve dışarıda maruz kaldığı suçlamalardan aklanmasını sağladığını belirten Zahyu, Salih ve Mişri’nin Fas’ta olumlu mesajlar vermesinden bu yana Dibeybe’nin iki tarafın arasını bozmak için çalışmakla suçlandığına dikkat çekti. Zahyu, “Dibeybe nasıl oluyor da iki taraf arasındaki müzakere sürecini engellemeye çalışıyor?” diye sordu.
Zayu, “Libyalıların çoğu uzun süredir iki meclis arasındaki mutabakatın sağlamlığından şüphe duyuyordu. Bunun nedeni sadece son yıllarda iki meclis arasında gerçekleşen tüm müzakere turlarının başarısız olmasından kaynaklanmıyor. Aynı zamanda seçimlerin düzenlenmesine yönelik herhangi bir olumlu atılım iki meclisin de ortak hasımları olan Dibeybe’den önce yönetimden gitmesi anlamına gelecek. Dibeybe’nin gelecekte kazanımlarını artırmasını bekliyorum. Bu kapsamda doğu bölgesinden aşiret liderlerini karşıladı. Dibeybe bununla uluslararası topluma ‘Libya’da herkese açık ve tüm eyaletlere hizmet götüren bir hükümet olduğu’ mesajını veriyor” diye konuştu.
Temsilciler Meclisi üyesi El-Mebruk el-Hattabi, Temsilciler Meclisi ve Devlet Yüksek Konseyi üyelerinden bazılarının müzakerelerin durdurulmasından faydalandığını kabul etmekle birlikte bu durumu tüm üyelere genellemeyi reddettiğini belirtti. Hattabi, “Bazı üyelerin bundan faydalanması, Başkanlık Konseyi, otorite makamlarının başındaki isimler ve hatta silahlı oluşumların mevcut durumdan memnun olduğu anlamına gelmiyor” dedi.
Hattabi, Dibeybe hükümetini iki konsey arasındaki yakınlaşmayı engellemeye çalışmakla ve aralarındaki bu kısmi istişarelerin dondurulmasından ilk yararlanan taraf olmakla suçlasa da Devlet Yüksek Konseyi’nin Anayasa Mahkemesi Yasası’nı kabulüyle ilgili tepkisini eleştirdi. Hattabi, “Talihsiz ve abartılı bir karardı. Bu mesele başkanlık düzeyindeki müzakereleri durduracak ve Ortak Anayasal Süreç Komisyonu çalışmaları askıya alacak derecede tepki göstermeyi gerektirmiyordu” diye konuştu.
Hattabi, konuşmasının devamında şunları kaydetti:
“Bu Komisyon’un Fas’ta üzerinde uzlaşma sağlanan otorite makamlarının sahiplerinin belirlenmesi, yürütme otoritesinin birleştirilmesi ve anayasal zemin oluşturulması konularında yeni bir müzakere turu başlatması gerekiyordu. Anayasa Mahkemesi’nin kurulması o dönem bu derece büyütülmemişti. Batılı aktörler ve ülkeler, ülkemizde devam eden bölünme ve kaostan kendi çıkarlarına hizmet edecek şekilde yararlanmayı sürdürürken, mevcut tüm devlet organları güvenirliklerini kaybetmeye devam ediyor. Bu aktörler herkes tarafından biliniyor. Son olarak Fethi Başağa hükümetinin Trablus'a doğru ilerlemesini durdurmakla övünmüştü. Libyalılar arasındaki herhangi bir uzlaşının başarısız olmasının arkasında bölgesel ve uluslararası çıkarların çatışması bulunuyor.”
Ulusal Güçler İttifakı Yüksek Kurulu Başkanı Tevfik eş-Şuhaybi, “Dibeybe mevcut koşullardan istifade etmek için acele ediyor. Bu kapsamda Mişri ile o veya bu şekilde tekrar tekrar temas kuruyor. Asıl sorumluluk Mişri ve Salih’e ait. Bu ikisi bazen yakınlaşıyor bazen uzaklaşıyor. Sonra da herhangi bir sorun için yeniden anlaşmazlığa düşüyorlar” dedi.
Eski Dışişleri Bakan Vekili Hasan es-Sağir, Dibeybe’nin iki meclis arasında uzlaşı sağlanmasına önem verdiğine dair açıklamaları gerçekçi bulmadığını belirtti. Sağir, “Müzakerelerin dondurulması Dibeybe için faydalı olabilir ancak Dibeybe hükümetinde kabine değişikliği yapmak için öncelikle Libya Ulusal Ordusu liderliğiyle anlaşabilmek adına temas kurmaya önem veriyor. Dibeybe güvenoyu alan birleşik bir hükümet istiyor. Dibeybe için daha sonra seçim meselesi geliyor” ifadelerini kullandı.
Genel Ulusal Kongre Üyesi Abdulmunaim el-Yesidr, “Dibeybe Türkiye’nin batı bölgesinde en fazla söz sahibi olması dolayısıyla
Türkiye’nin desteğine güveniyor. Dibeybe ve İhvan mensubu Mişri arasında anlaşmazlık olduğu konusunda şüpheliyim. İki meclisin sürekli başarısız olması, onları uluslararası toplumun gözünde iki başarısız kurum olarak gösteriyor. Dolayısıyla şu anda uluslararası toplumun önünde Dibeybe’den başka seçenek kalmıyor” ifadelerini kullandı.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.