عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
DÜNYA Asya

DJ'likten başbakanlığa... Yeni Zelanda lideri Jacinda Ardern'in siyasi yolculuğu

Yeni Zelanda Başbakanı Jacinda Ardern (EPA)
Yeni Zelanda Başbakanı Jacinda Ardern (EPA)
TT
TT

DJ'likten başbakanlığa... Yeni Zelanda lideri Jacinda Ardern'in siyasi yolculuğu

Yeni Zelanda Başbakanı Jacinda Ardern (EPA)
Yeni Zelanda Başbakanı Jacinda Ardern (EPA)

Seçimleri kazandığı 2017'de dünyanın en genç kadın başbakanı unvanıyla Yeni Zelanda'nın lideri olan Jacinda Ardern, gelecek ay görevi bırakacağını açıkladı.
Yeni Zelanda İşçi Partisi lideri Ardern, bugünkü açıklamasında "artık ülkeyi yönetecek yeterli gücü kalmadığını" söyleyerek, 7 Şubat'ta görevden çekileceğini belirtti.
Ardern, iki dönem yaptığı görevi boyunca terör saldırıları, yanardağ faciası ve Kovid-19 salgını gibi zorlu olaylardaki duruşuyla beğeni kazandığı gibi eleştirilerin de hedefi oldu.

DJ'likten başbakanlığa
26 Temmuz 1980'de Yeni Zelanda'nın Hamilton şehrinde dünyaya gelen Ardern, siyasetle erken tanıştı.
17 yaşında Yeni Zelanda İşçi Partisi'ne katılan Ardern, Waikato Üniversitesi'nde iletişim alanındaki eğitimini tamamladıktan sonra 2005'te Birleşik Krallık'ın başkenti Londra'ya gitti. Burada, 1997'de işbaşına gelen İşçi Partili eski Başbakan Tony Blair'in ekibinde çalıştı.
Yeni Zelanda'nın 2008'de seçilen eski lideri Helen Clark'ın ekibinde de yer alan Ardern, ülkesinin başına geçmeden önce farklı festivallerde DJ'lik de yaptı.

37 yaşında lider oldu
Ekim 2017'deki seçimlerde 37 yaşında ülkenin başına geçen Ardern, ilk zorlu sınavını Christchurch şehrinde Mart 2019'da iki camiye düzenlenen, 51 kişinin öldürüldüğü ve 49 kişinin yaralandığı saldırılarda verdi.
28 yaşındaki Brenton Harrison Tarrant, üçüncü bir camiye daha saldırmak için aracıyla giderken polis tarafından durdurularak yakalandı.
Camilere düzenlediği saldırıları Facebook'tan canlı yayımlayarak gündem olan Tarrant, Ağustos 2020'de şartlı tahliye olmaksızın müebbet hapis cezasına çarptırıldı. Böylelikle ülkede bu ceza ilk defa verilmiş oldu.

Christchurch saldırıları
Olayı açık şekilde "terör saldırısı" diye niteleyen Ardern, ülkedeki Müslümanları ziyaret edip saldırıda yakınlarını kaybedenleri teselli ederek uluslararası kamuoyundan övgü topladı. Ardern, cenaze törenlerine başörtüsü takarak katılmasıyla da dikkat çekti.

Yeni Zelanda lideri, yasal adımlar da atarak ülkedeki tüm yarı otomatik silah ve tüfeklerin satışını yasakladı.

Whakaari yanardağ patlaması
Aralık 2019'daysa ülke, Beyaz Ada olarak da bilinen Whakaari'de yaşanan yanardağ patlamasıyla sarsıldı. Faciada adada bulunan 47 turistten 22'si hayatını kaybetti. Ölenler arasında Avustralyalılar, ABD yurttaşları ve bir Alman turist vardı.
Ardern, "Yaşanan trajedinin boyutları çok yıkıcı" diyerek, olayla ilgili detaylı soruşturma başlatılması emrini verdi.
Whakaari'de patlamadan önce deprem yaşanmasına ve alarm seviyesinin yükseltilmesine rağmen turizm şirketlerinin adaya sefer düzenlemesi ülkede tartışma yarattı. Soruşturmada özel mülkiyetteki adanın sahiplerine ve olayla ilgili aralarında devlet birimlerinin de yer aldığı 10 kuruluşa ceza verildi.

İkinci seçimlerden daha güçlü çıktı
17 Ekim 2020'de yapılan genel seçimlerde Ardern'in İşçi Partisi, 120 koltuklu meclisteki sandalye sayısını 46'dan 65'e yükseltti. Muhafazakar rakibi Yeni Zelanda Ulusal Partisi'ninse koltuk sayısı 56'dan 33'e geriledi.
2017 seçimlerinde oyların yüzde 36,89'unu alan İşçi Partisi, 2020'de oy oranını yüzde 50'ye çıkarırken, Ulusal Parti'nin 2017'deki yüzde 44,45'lik oy oranıysa yüzde 25,58'e geriledi.

Pandemi protestolarının hedefinde
28 Şubat 2020'de ilk Kovid-19 vakasının tespit edilmesiyle Yeni Zelanda alarma geçti.
Ardern, hızlı hareket ederek ülkesinin sınırlarını kapattı ve tecrit uygulamaya başladı. İki ay süren tecrit önlemlerinin ardından kademeli izolasyon uygulamalarıyla pandemiyi kontrol altında tutmaya çalıştı.
Bu dönemde aşı ve maske karşıtları ülkede eylemler de düzenledi. Şubat 2022'deki hükümet karşıtı eylemlerde protestocular, parlamento binasının önündeki bölgede "Özgürlük Kampı" kurdu.
Aynı dönemde Kanada'nın başkenti Ottawa'daki aşı karşıtı kamyoncuların düzenlediği "Özgürlük Konvoyu"ndan ilham alan göstericiler, başkent Wellington'da yolları da kapattı.

Ardern, protestocuları halka "gözdağı vermek ve onları taciz etmekle" suçlarken, polisin göstericilere sert müdahalesi de gündem oldu. Güvenlik güçleri daha sonra kampı dağıtarak eylemleri sonlandırdı.
Öte yandan Ardern, pandemi önlemlerini hızlı hayata geçirdiği için uluslararası kamuoyundan övgü de topladı.
Eylül 2022'de zorunlu maske ve aşı uygulamaları kaldırılırken, Sağlık Bakanlığı'nın haftalık güncellediği verilere göre 16 Ocak 2023 itibarıyla ülkede toplamda 2 bin 437 kişi Kovid-19 nedeniyle yaşamını yitirdi.
Yaklaşık 5 milyon nüfusa sahip ülkede toplam vaka sayısıysa 2 milyondan fazla.

Küfürleri açık artırmada satıldı
Ardern, 3 Aralık'taki parlamento oturumunda, sağcı ACT partisinin lideri David Seymour'un sorularına yanıt verdikten sonra yerine otururken, siyasetçiye "Kendini beğenmiş p**t" dediği duyuldu.
Canlı yayın sırasında yaşanan olay sosyal medyada da viral olurken Ardern, Seymour'dan özür diledi.
Daha sonra ikili, küfrün yer aldığı parlamento kaydının yazılı kopyasını imzalayarak açık artırmaya çıkardı.

100 bin Yeni Zelanda Doları'na (yaklaşık 1,1 milyon TL) satılan kayıttan elde edilen gelirlerse ülkedeki Prostat Kanseri Vakfı'na bağışlandı.

"Kadınlara ilham kaynağı oldu"
ABD merkezli haber ajansı Associated Press, Ardern'in ülkesini yönetirken doğum yapan ikinci kadın lider olduğuna dikkat çekti.
2018'de hamile olduğunu ve doğum izni kullanarak görevi 6 haftalığına dönemin Başbakan Yardımcısı Winston Peters'a devredeceğini açıklarken Ardern, "Birçok işi aynı anda yürüten ilk kadın değilim. Hem çalışan hem de çocuk sahibi olan ilk kadın da değilim" dedi.
Ardern, doğum yaptıktan sonra üç aylık bebeğini 2018'deki Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'na getirmesiyle de gündem oldu.

Buradaki konuşmasında, işyerlerinin kadın istihdamına daha açık hale getirilmesi için çalışmalar yapmayı hedeflediğini söylerken, gençlere fırsat tanınmasına ve toplumsal cinsiyet eşitliğine destek verdiğini belirtti.

Anketlerde düşüş
Son dönemde seçim vaatlerini yerine getiremediği eleştirileriyle karşılaşan Ardern yönetimi anketlerde düşüş yaşadı.
Özellikle pandemiyle iyice artan konut sorununa yeterli çözüm üretemeyen Ardern yönetimi, vergi kanunlarında talep edilen değişiklikleri gerçekleştirememesi ve küresel ısınmaya karşı vaat ettiği adımları atamamasıyla güç kaybetti.

14 Ekim'de düzenlenmesi planlanan genel seçimler için yapılan farklı anketlerde, İşçi Partisi'nin rakibi Ulusal Parti karşısında popülerliğini kaybettiği görüldü.

Yeni lider kim olacak?
Ardern'in istifasını açıklamasıyla İşçi Partisi, başbakanı ve parti liderini belirlemek için kendi içinde seçim düzenleyecek. Şu ana dek herhangi bir parti üyesi adaylığını açıklamadı.
Başbakan Yardımcısı Grant Robertson ve İşçi Partisi Başkan Yardımcısı Kelvin Davis, aday olmayacağını duyurdu.

Eğitim Bakanı Chris Hipkins, Göç Bakanı Michael Wood, Konut Bakanı Megan Woods ve Dışişleri Bakanı Nanaia Mahuta, liderlik için adı geçen adaylar arasında yer alıyor.

Daha fazlasını oku

 
 
DÜNYA Asya

Hindistan ve Pakistan nükleer silahlarının hikayesi

Hindistan-Pakistan çatışması (Shutterstock)
Hindistan-Pakistan çatışması (Shutterstock)
TT
TT

Hindistan ve Pakistan nükleer silahlarının hikayesi

Hindistan-Pakistan çatışması (Shutterstock)
Hindistan-Pakistan çatışması (Shutterstock)

Muhammed Mansur

Hindistan ve Pakistan'ın 1947 yılında ayrılmasından bu yana iki ülke arasındaki ilişkiler gerginliğini korurken, geçici bir ateşkes ile kalıcı çatışma arasında gidip gelmeye devam etti. Keşmir meselesi başından beri sönmeyen bir kıvılcım olurken, defalarca çatışmaya ve ciddi diplomatik krize yol açtı. Ancak bugünkü gerilimi benzersiz ve tehlikeli kılan, uzun bir geçmişi olan bu çatışmanın her iki tarafın da nükleer silahlara sahip olduğu gerçeğiyle birleşmesi. Bunun da işlerin kontrolden çıkması halinde nereye varabileceği sorusunu beraberinde getirmesidir.

Çeyrek asrı aşkın bir süre önce, 1998 yılının mayıs ayında Racistan'daki Pokhran Test Sahası yakınlarındaki sıcak ve kuru Tar Çölü'nün derinliklerinde Hindistan, 'güç' anlamına gelen 'Operasyon Shakti’ kod adıyla nükleer silah sahibi ülkeler kulübüne resmen girdi.

Hindistan, Güney Asya'daki güvenlik dengelerini sarsan ve uluslararası tepkilere yol açan bir hamleyle beş nükleer bomba patlattı.

Hindistan'ın nükleer programının kökleri, genç bir fizikçi olan Homi K. Bhabha'nın Tata Sanayi Grubu'nun yardımıyla Tata Temel Araştırma Enstitüsü'nü (Tata Institute of Fundamental Research/TIFR) kurduğu 1945 yılına kadar uzanıyor. Pakistan-Hindistan bölünmesinden sonra hükümet, 1948 yılında Atom Enerjisi Yasası ile nükleer programın ilk yasal adımlarını attı ve ardından Hindistan Atom Enerjisi Komisyonu'nu (AECI) kurdu.

Hindistan 1974 yılında ‘Gülümseyen Buda’ kod adlı ilk yeraltı nükleer denemesini gerçekleştirdi. Bu testin her ne kadar ‘barışçıl’ olduğu söylense de uluslararası endişelere ve Yeni Delhi ile nükleer iş birliğine kısıtlamalar getiren Nükleer Tedarikçiler Grubu'nun (NSG) kurulmasına yol açtı.

Uluslararası baskı

Takip eden on yıllar boyunca Hindistan'ın nükleer programı, özellikle Homi K. Bhabha'nın ölümüyle birlikte uluslararası baskı ve yaptırımlardan ve iç siyasi istikrarsızlıktan zarar gördü. Yine de Hindistan nükleer altyapısını inşa etmeye devam etti ve 1980'li yıllarda Ebubekir Zeynelabidin Abdulkelam ve Rajagopala Chidambaram gibi bilim adamlarının çabaları sayesinde füze geliştirme ve uranyum zenginleştirme için paralel programlar başlattı.

Hindistan 1990'lı yıllarda çok sayıda nükleer bomba yapmak için yeterli malzeme ve bileşene sahipti, ancak yeni bir deneme yapmadı. 1998 yılında Atal Bihari Vajpayee’nin lideri olduğu Hindistan Halk Partisi’nin (Bharatiya Janata Partisi/BJP) iktidara gelmesiyle her şey değişti. Vajpayee, Hindistan'ı nükleer silahlarla donatma niyetini açıkça ifade ederek bunu bir ‘egemen hak’ ve ‘savunma ihtiyacı’ olarak değerlendirdi.

1990'lar kararlı bir tutumun hâkim olduğu yıllardı. 1998 yılında Hindistan nükleer denemelerini gerçekleştirdikten sonra Pakistan'ın cevabı gecikmedi.

Ancak uluslararası tepki gecikmedi. ABD, Japonya ve diğer ülkeler, vakit kaybetmeden Hindistan’a ekonomik yaptırımlar uyguladı. Çin bölgede bir nükleer silahlanma yarışından duyduğu endişeyi dile getirdi.

Hindistan'ın komşusu ve geleneksel rakibi Pakistan, 28 Mayıs 1998 tarihinde Chagai Tepeleri'nde birkaç deneme yaparak komşusunun bu hamlesine hemen karşılık verdi ve nükleer güçler kulübüne girdiğini resmen ilan etti. Bu sadece bir güç gösterisi değil, 1971 yılında Bangladeş'in ayrılmasıyla başlayan ve ülke tarihinin en büyük yenilgilerinden birinin ardından gelen uzun bir sürecin zirve noktasıydı.

Sind eyaletinin Haydarabad kentinde toplanan ve Hindistan karşıtı bir protesto gösterisi sırasında Hindistan Başbakanı Narendra Modi'nin kuklasını yakan protestocular, 9 Mayıs 2025 (AFP)Sind eyaletinin Haydarabad kentinde toplanan ve Hindistan karşıtı bir protesto gösterisi sırasında Hindistan Başbakanı Narendra Modi'nin kuklasını yakan protestocular, 9 Mayıs 2025 (AFP)

Pakistan’ın nükleer silahlarla olan hikayesi 20 Ocak 1972'de Başbakan Zulfikar Ali Butto’nun Multan şehrinde üst düzey bilim adamları ve mühendisleri bir araya getirmesiyle başlar. Pakistan'ın Hindistan ile bir “caydırıcılık dengesi” olmadan hayatta kalamayacağını ilan etti. Butto, açık sözlülükle “Gerekirse ot yeriz ama bomba yapacağız” ifadelerini kullandı. Böylece Pakistan'ın nükleer programı resmen doğmuş oldu.

Nükleer fizikçi Munir Ahmed Han, Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı'ndaki (UAEA) görevinden döndükten sonra, Pakistan Atom Enerjisi Komisyonu'nu (PAEC) yönetmekle görevlendirildi, ancak PAEC çok geçmeden özellikle gerekli bölünebilir malzemenin üretilmesi konusunda büyük teknik zorluklarla karşılaştı. Hollanda'daki uranyum zenginleştirme tesislerinde çalışmış bir metalürji mühendisi olan Abdulkadir Han'ın ismi burada ortaya çıktı. Han, ülkesine santrifüj uranyum zenginleştirme alanında önemli bilgiler ve teknikleri kazandırdı.

Hükümetin tam desteğiyle daha sonra Pakistan'ın ana nükleer araştırma kurumu haline gelecek olan Kahuta tesisini kuran Han, PAEC ile birlikte nükleer programın geliştirilmesinde iki paralel hat oluşturdu. Han'ın, dönemin Cumhurbaşkanı General Muhammed Ziya-ül Hak'a gönderdiği bir mektuba göre Pakistan 1984 yılında geniş, ağır gözetime ve Batı ülkelerinin uyguladığı yaptırımlara rağmen yüksek oranda zenginleştirilmiş uranyum üretmeyi başararak nükleer silaha sahip oldu.

1990'lar kararlı bir tutumun hâkim olduğu yıllardı. 1998 yılında Hindistan nükleer denemelerini gerçekleştirdikten sonra Pakistan'ın cevabı gecikmedi. Aynı ay içinde Pakistan ülkenin batısındaki Chagai Çölü'nde beş nükleer bomba denemesini aynı anda yaptı. İki gün sonra da Haran Çölü'nde altıncı denemeyi gerçekleştirdi. Bu, Pakistan'ı dünyada nükleer silah geliştiren ve deneyen yedinci ülke haline getirerek bölgesel gerilimi arttırdı ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) 1172 sayılı kararla kınamasına yol açtı.

Hindistan'ın plütonyumu, Pakistan'ın uranyumu

Hindistan ve Pakistan’ın nükleer devletler kulübüne girmelerinden sonra bu iki ülkenin kapasiteleri ve hangi ülkenin daha üstün olduğu konusundaki tartışmalar hiç bitmedi. Her iki ülke de nükleer denemelerini aynı yılın aynı ayında gerçekleştirmiş olsa da iki program arasındaki teknolojik farklılıklar başından beri vardı ve bugün de devam ediyor.

Hindistan orta ve uzun menzilli balistik füzelerin yanı sıra nükleer füze fırlatabilen denizaltılardan oluşan geniş bir cephanelik geliştirerek kara, deniz ve havayı kapsayan üç boyutlu bir caydırıcılık kabiliyetine sahip oldu.

Hindistan, nükleer programını, nükleer silah tasarımında daha yüksek teknik kabiliyet ve hassasiyeti yansıtan bir seçim olarak nükleer araştırma reaktörlerinden elde edilen plütonyum temelinde geliştirdi. Buna karşın Pakistan, Kahuta Santrifüj Tesisi’nde üretilen yüksek oranda zenginleştirilmiş uranyum kullandı. Teknik olarak, plütonyum savaş başlıkları için boyut ve ağırlık açısından daha verimli, ancak teknik olarak işlenmesi daha zor.

Kanıtlar, Hindistan'ın hidrojen termobarik bomba tasarımına odaklandığını gösteriyor. Hindistan, 1998 yılında yapılan bir testte bu bombanın kullanıldığını duyurmuş olsa da tam ölçekli testin başarısı konusunda şüpheler söz konusu. Termonükleer bomba fisyondan sonra nükleer füzyona dayanır ve Pakistan'da olduğu gibi muazzam bir patlama gücü sağlar. Pakistan sadece fisyon bombalarını ve bazı geliştirilmiş bombaları test etti, ancak henüz termal bir silaha sahip olduğunu ilan etmedi.

Plütonyum ve uranyum bombaları arasında bölünebilir maddenin türünde ve kullanılan patlatma yönteminde farklar söz konusu. Hiroşima'ya atılan bomba gibi uranyum bombaları uranyum-235 adlı madde temelinde geliştirilmiştir ve ‘top’ olarak bilinen nispeten daha basit bir tasarıma sahiptir. Burada iki kritik altı kütle hızla birbirine itilerek bir patlama meydana getirilir. Uygulanması nispeten kolay olsa da büyük miktarda saf zenginleştirilmiş uranyuma ihtiyaç duyulur.

Buna karşılık Nagazaki'ye atılan ‘Fat Man’ (Şişman Adam) bombası gibi plütonyum bombaları, plütonyum-239 maddesi temelinde geliştirilir ve plütonyumun son derece koordineli patlayıcılar kullanılarak kritik kütleye sıkıştırıldığı ‘patlama’ olarak bilinen daha karmaşık bir tasarım gerektirir. Bu da daha küçük boyutta daha güçlü ve verimli bombaların yapılmasına olanak sağlar. Ancak son derece gelişmiş mühendislik teknolojisine ihtiyaç duyar. Plütonyum ayrıca daha radyoaktif bir maddedir. Kalıplanması ve depolanması daha zor. Bu da onu fiziksel ve güvenlik açısından zor bir maddeye dönüştürüyor. Şarku’l Avsat’ın al Majalla’dan aktardığı analize göre bununla birlikte, yüksek yoğunluğu ve daha küçük boyutlarda daha büyük patlamalar üretme kabiliyeti nedeniyle modern silah tasarımlarında tercih ediliyor.

İslamabad, kısa menzilli Nasr füzesi gibi taktik nükleer silahların kullanılmasının, özellikle Hindistan'ın sayısal ve lojistik üstünlüğüne ayak uyduramaması çerçevesinde konvansiyonel bir savaş durumunda Hindistan'ın olası bir ilerlemesini durdurmanın tek yolu olabileceğine inanıyor.

Hindistan orta ve uzun menzilli balistik füzelerden oluşan geniş bir cephaneliğin yanı sıra nükleer füze fırlatabilen denizaltılar geliştirerek kara, deniz ve havayı kapsayan üç boyutlu bir caydırıcılık kabiliyetine sahip oldu. Buna karşılık Pakistan, Şahin ve Ghauri gibi etkili, ancak daha kısa menzilli, daha az çok yönlü bir füze sistemine sahip. Bu da uzun menzilli caydırıcılıktan ziyade hız ve anında karşılık verme yaklaşımını ön plana çıkarıyor.

Hindistan’ın üstünlüğü

BM Silahsızlanma İşleri Ofisi’ne (UNODA) göre Hindistan yaklaşık 172, Pakistan ise yaklaşık 170 nükleer savaş başlığına sahip. Bu sayısal yakınlığa rağmen, her iki tarafın nükleer doktrini, kullandığı teknoloji ve stratejik yönelimleri önemli ölçüde farklılık gösteriyor. Bu da aralarındaki dengeyi kırılgan hale getiriyor.

Hindistan kamuoyu önünde ‘ilk adımı atmama’ politikasını benimsiyor. Yani nükleer bir saldırıya karşılık vermedikçe nükleer silah kullanmayacağını taahhüt ediyor. Ancak Yeni Delhi hükümetinin üst düzey bazı isimleri son zamanlarda bu doktrinin gözden geçirilebileceğinin sinyallerini verdi. Pakistan ise böyle bir politikayı benimsemeyi kategorik olarak reddederken, varoluşsal bir tehdit algılaması halinde nükleer silahları önleyici olarak kullanma hakkını savunuyor.

İslamabad, kısa menzilli Nasr füzesi gibi taktik nükleer silahların kullanılmasının, özellikle Hindistan'ın sayısal ve lojistik üstünlüğüne ayak uyduramaması çerçevesinde konvansiyonel bir savaş durumunda Hindistan'ın olası bir ilerlemesini durdurmanın tek yolu olabileceğine inanıyor.

Nükleer silahlar dışında, Pakistan sadece 560 bin askere sahipken Hindistan, 1,24 milyondan fazla askeriyle konvansiyonel kabiliyetlerde askeri üstünlüğe sahip.

İslamabad'da düzenlenen Pakistan Milli Günü geçit töreni sırasında Nasr (sağda) ve Babur (solda) füzelerini taşıyan askeri araçların üstünden selam veren Pakistan askerleri, 23 Mart 2022 (AFP)İslamabad'da düzenlenen Pakistan Milli Günü geçit töreni sırasında Nasr (sağda) ve Babur (solda) füzelerini taşıyan askeri araçların üstünden selam veren Pakistan askerleri, 23 Mart 2022 (AFP)

Hindistan, ithalata bağımlılığın azaltılmasına ve modernizasyona odaklanarak 2025-2029 yılları için 415,9 milyar dolarlık devasa bir savunma bütçesi ayırdı. Buna karşın Pakistan, içerideki ve sınır güvenliği alanındaki zorunluluklar nedeniyle 2028 yılında sadece 10 milyar dolara ulaşması beklenen savunma bütçesiyle daha mütevazı ilerliyor.

Hindistan 220'den fazla Rus yapımı Suhoy Su-30 MKI çok amaçlı savaş uçağı ve 36 gelişmiş Fransız yapımı Rafale savaş uçağı ile sayısal ve niteliksel olarak Pakistan karşısında üstün bir konuma sahip. Pakistan ise Pekin ile ortaklık kurarak Hindistan'ın üstünlüğünü dengelemek amacıyla JF-17 ve J-10C gibi Çin yapımı savaş uçaklarına ve bazı eski Amerikan yapımı F-16'larına güveniyor.

Hindistan, başta Rus yapımı T-90 tankı ve kendi yapımı Arjun tankı olmak üzere çok çeşitli bir tank filosunun yanı sıra, K9A1 gibi modern obüslere sahip. Öte yandan Pakistan, neredeyse tamamen Khalid ve VT-4 gibi Çin tanklarından oluşan bir tank filosuna sahip ve Amerikan M109 silahlarını kullanıyor. Hindistan ise Rus yapımı S-400 ve İsrail yapımı Barak-8’den oluşan ikili hava savunma sistemine sahip. Buna karşın Pakistan’ın aradaki teknolojik farkı azaltmak amacıyla edindiği uzun menzilli HQ-9 ve orta menzilli LLY-80 gibi Çin yapımı hava savunma sistemleri var.

Hindistan iki uçak gemisi, nükleer ve hücum denizaltıları ile çok sayıda destroyer ve fırkateynden oluşan güçlü bir donanmaya sahipken, Pakistan’ın uçak gemisi olmayan sınırlı bir donanması var. Donanmanın envanterinde eski Fransız Agusta denizaltıları ile bazı Çin yapımı fırkateynler bulunuyor.

Hindistan’ın hava ve deniz kuvvetlerindeki üstünlüğüne ve daha geniş bir askeri üs ve tesis ağına sahip olmasının yanında bu üstünlüğü, paradoksal bir şekilde, Pakistan'ın erken nükleer saldırı seçeneğini sürdürmesinin ana nedenlerinden biri. Çünkü İslamabad, kısa menzilli Nasr füzesi gibi taktik nükleer silahların kullanılmasının, özellikle Hindistan'ın sayısal ve lojistik üstünlüğüne ayak uyduramaması nedeniyle konvansiyonel bir savaş durumunda Hindistan'ın olası bir ilerlemesini durdurmanın tek yolu olabileceğine inanıyor.