İsrail’deki protestolar kapsamında Netanyahu’nun Berlin ziyareti zorda

İsrail’de gösterilere ilk kez 5 eski emniyet müdürü öncülük etti

Netanyahu maskesi de dahil olmak üzere kılık değiştiren göstericiler, yargı reformu yasa tasarısını protesto ediyor (AFP)
Netanyahu maskesi de dahil olmak üzere kılık değiştiren göstericiler, yargı reformu yasa tasarısını protesto ediyor (AFP)
TT

İsrail’deki protestolar kapsamında Netanyahu’nun Berlin ziyareti zorda

Netanyahu maskesi de dahil olmak üzere kılık değiştiren göstericiler, yargı reformu yasa tasarısını protesto ediyor (AFP)
Netanyahu maskesi de dahil olmak üzere kılık değiştiren göstericiler, yargı reformu yasa tasarısını protesto ediyor (AFP)

İsrail’deki protesto liderleri, ‘hükümetin demokrasiye yönelik darbesine karşı direnme’ olarak adlandırdıkları adımlarını duyurarak, perşembe gününü protestoları açısından bu darbeye ve yargının zayıflamasına karşı ‘olağanüstü bir gün’ olarak belirlediler. Ayrıca, Başbakan Binyamin Netanyahu’nun Roma gezisinin öncesinde yaptıkları gibi, çarşamba günü Berlin’e yapacağı başka bir gezisini de engellemeye çalışıyor.
Cumartesi düzenlenen haftalık protestolarda İsrailli göstericilerin sayısı 300 bini aştı. Protestoların liderliği, İsrail polisinin tanınan 5 eski lideri tarafından üstlenildi ve protesto sırasında eski Hava Kuvvetleri Komutanı Amir Eshel konuşma yaptı.
Hükümetin planında yer alan yasa tasarılarının çoğunun yasalaştırma sürecine devam etme kararı hakkında, Netanyahu’nun bu yasama sürecini durdurmasını istediği ancak müttefiklerinin durdurmasına izin vermediği haberleri yayıldı. Protesto liderliği, yasa süreci durdurulmadıkça ve şimdiye kadar uygulanan yasalar yürürlükten kaldırılmadıkça müzakerelere girmeme kararı aldı, bu da müzakereleri neredeyse imkansız hale getirdi. Ancak Başbakan’a yakın kaynaklar, son zamanlarda uzlaşma niyetine yönelik birkaç işaret duyduğunu söyledi.
Hükümetin planını protesto eden kişiler, ülke çapında yaklaşık 130 yerde üst üste 10’uncu kez gösteri yaparak yeni bir rekor kırdı. Protestoları düzenleyenler, ülke çapındaki protestolara yaklaşık yarım milyon kişinin katıldığını söyledi, ancak medya bunu çeyrek milyon kişi olarak belirtti.
Bu protestoların İsrail’e yabancı bir biçim ve içerik kazanmaya başladığına dair kanaatler açık bir hal aldı. 1982’de Lübnan savaşına, Sabra ve Şatilla katliamlarına karşı sol partilerin daveti üzerine 400 bin gösterici sokaklara döküldüğünde olduğu gibi, protestolar tek bir konuya odaklanmadı. Ekim 1973 savaşının başarısızlıklarına karşı protesto kampanyasında durum daha farklıydı. 2011’de 400 bin kişinin konut krizini protesto ettiği zamanda durum böyle değildi.
Son protestolar devletin tüm departman ve alanlarındaki liderlerinin katıldığı kapsamlı ilk gösteri oldu. Ordu, polis, istihbarat, yargı temsilcileri, devlet daireleri, banka ve borsa yöneticileri, akademisyenler ve akademik kurumlardaki uzmanlar protestolara katıldı. Doktorlar, mühendisler, iş insanları, yüksek teknoloji sektör liderleri ve üniversite öğrenciler de yer aldı.
Geçen cumartesi günü, Tel Aviv’deki merkezi protestonun ön saflarında yürüyen ve göstericiler tarafından sıcak bir şekilde karşılanan 5 emniyet müdürü dikkat çekti. Hala görevde olan Polis Şefi Yakup Şebtai bu dava konusunda heyecanlıydı. Bir basın toplantısı düzenleyerek, Bakan Ben Gvir’in talebi üzerine, protestocuların Tel Aviv’in ana caddesini kapatmasına engel olmadığı gerekçesiyle Tel Aviv polis şefini görevden alarak hata yaptığını açıkladı.
Şebtai’nin geri adımı üzerine, Tel Aviv polis şefi, bakanın isteğinin aksine görevde kaldı. Şebtai, açıkça meydan okuyarak, ‘Polisin birinci ve tek lideriyim” ifadelerini kullandı. İstifa etmeyi reddetti ve yasal gösteri ve protesto haklarını kullanan göstericileri koruyacağına söz verdi.
Bu bağlamda, protesto kampanyasına öncülük eden ana kuruluşlardan biri olan İsrail’de Kaliteli Yönetim Hareketi Başkanı avukat Eliad Shraga, protestocuların hükümetle müzakere etmeyeceklerini ve yargıyı devirme planı bırakılana veya bu durumu yaratanlar düşene kadar protesto kampanyalarına devam edeceklerini açıkladı. Shraga hükümetle müzakere masasına oturmak için 10 katı koşul belirledi. Bunlar arasında, Bağımsızlık Bildirgesi’nin ruhuna dayalı bir anayasanın kabul edilmesi ve ‘uzlaşmanın ön koşulu olarak’ hak ve ödevlerde eşitliği güvence altına alan bir Haklar Bildirgesi’nin kabul edilmesi yer alıyordu.



Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
TT

Ortadoğu'da Dürziler: Gizemli doktrin ve önemli siyasi rol

Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)
Suriye’de bir cenaze sırasında Dürzi şeyhleri (AFP)

Dürziler, dini ve sosyal gizliliğini korumaya çalışırken, Ortadoğu'da Lübnan, İsrail ve Suriye gibi yayıldığı ülkelerde siyasi roller oynayan bir azınlığı oluşturuyorlar.

Son birkaç gün boyunca, Güney Suriye'deki Suveyda şehrinde Dürzi milisler, Bedevi milislerle çatışmaya girdiler ve bunun sonucunda yaklaşık 100 kişi hayatını kaybetti. Suriye hükümeti güçleri salı günü Suveyda şehrine girip ateşkes ilan ederken, İsrail Suriye güçlerini hedef alan hava saldırıları düzenlediğini duyurdu. Zira Tel Aviv daha önce azınlık Dürzi halkını korumaya ve Güney Suriye'de asker konuşlandırmayı önlemeye çalışacağına söz vermişti.

Peki Dürziler kimdir ve inançları, siyaset ve toplumdaki rolleri hakkında ne biliyoruz?

Dini inançları

Dürzilik, 11’inci yüzyılın başında, İmamiye’den (İsna Aşeriye) sonra Şiiliğin ikinci en büyük dalı olan İsmâiliyye mezhebinin bir fırkasıdır.

Kendilerine Muvahhidun diyen Dürziler, Lübnan'daki en yüksek dini otorite olan el-Akl Şeyhliğinin web sitesine göre, “Bir ve tek olan, yeri ve göğü yaratan Allah’a” meleklerine, peygamber ve resullerine, ahiret gününe inanırlar.

Mezhep mensupları ile sınırlı olan öğretilerinin gizliliğini açıklar şekilde, ritüellerine aşina olan ve adının açıklanmasını istemeyen birinin AFP’ye vurguladığı gibi, Dürziler inançlarında “zahiri mesaj ile batini mesaj”ı temel alırlar.

Bahsi geçen kişi, tek tanrılı dinlerin uzun bağlamlarına dayanan, dini kavramları felsefe ile karıştırma yoluyla Platon'un fikirlerinden etkilenen, “Allah’ın gerçek tevhidinde olgun bir aşamaya” dayanan öğretilerden bahsediyor.

Dürzilik, sözde doğruluk, iman kardeşlerini koruma ve karşılıklı yardım, İblis'i ve bütün şer güçleri tanımama gibi yedi temel tavsiyeyi (esası) benimser ve reenkarnasyonun “mezhebin bir parçası” olduğuna inanır.

Dini günler

Dini günleri, diğer mezhepler ile aynıdır. Ek olarak, kurban bayramından önceki on gün boyunca yapılan günlük toplantılar vardır. Bu toplantılarda dini okumalar, bazı ibadetler, bazı şiirler ve manevi okumalar yapılır. Bunlar Muvahhid birisinin yerine getirmesi halinde gerçek tevhidi uygulamış kabul edileceği yedi esası pekiştirmektedir.

Aynı şekilde, Hicri yeni yılı ihya ederler ve herkes gücü yettiğince zekat öder.

Şeyhleri iman kardeşlerini koruma ve iletişimi koruma ilkesini yerine getirmek için perşembe-cuma gecesi ritüelleri ve ibadetleri eda etmek, dini okumalar yapmak amacıyla toplanırlar.

Mezhebin öğretileri mensupları arasında gizli kalır ve bazı karma evliliklerin varlığına rağmen, genellikle Dürzilerin kendilerine mezhep mensuplarının dışında hayat arkadaşı seçmeleri hoş karşılanmaz.

Yayıldıkları bölgeler

Dindar erkeklerinin siyah kıyafetler giyinip başlarına beyaz sarık sardıkları, kadınlarının ise yine siyah kıyafetler giyip, başlarını ve yüzlerinin bir kısmını örten beyaz bir başörtü taktıkları Dürzilerin sayısının 1 milyondan fazla olduğu tahmin ediliyor.  

Dürzi mezhebi mensupları çoğunlukla Lübnan, Suriye, Filistin toprakları ve Ürdün'deki dağlık bölgelerde yoğun bir şekilde yaşıyorlar.

Suriye'deki nüfuslarının 700 bin olduğu tahmin ediliyor ve çoğu kaleleri sayılan Suveyda şehrinin bulunduğu ülkenin güneyinde yaşıyor. Ayrıca Şam kırsalındaki Ceramana ve Sahnaya ilçeleri ile ülkenin kuzeybatısındaki Idlib'de sınırlı sayıda bulunuyorlar.

Lübnan'da sayılarının yaklaşık 200 bin olduğu tahmin ediliyor ve yoğun olarak ülkenin merkezindeki dağlarda, özellikle de Şuf, Aliya ve el-Metn el-Ala bölgelerinde, ayrıca Cebel el-Şeyh’in batı eteklerindeki Hasbaya ve Raşiya gibi bölgelerde yaşıyorlar.

İsrail'de ise Celile, Karmel Dağı ve işgal altındaki Golan Tepeleri'nde 20'den fazla köyde dağınık bir şekilde yaşıyorlar. Merkezi İstatistik Bölümü'ne göre, İsrail vatandaşlığına sahip olanların sayısı 153 bin. Ek olarak, Golan'da yaşayan yaklaşık 23 bin Dürzi’nin büyük çoğunluğu kalıcı İsrail ikametgah belgesine sahip.

İsrail'deki Dürzi Mirası Merkezi'ne göre, İsrail mezhebi “kendi mahkemeleri ve bağımsız manevi liderliği ile tek başına bir oluşum olarak” tanıyor.

Tarihçi Sami Nesib Makarem, “Dürzi İnancı” adlı kitabında, özellikle Lübnan ve Kuzey Suriye'deki bazı Dürzilerin “16. yüzyıldan itibaren Cebel-i Havran'a göç ettiğini” ve bölgenin “Cebel-i Dürzi” olarak anılmaya başladığını belirtiyor.

Buradan bazıları, özellikle kuzeyde yaklaşık 15 bin ila 20 bin Dürzi'nin yaşadığı Ürdün'e göç etti.

Az sayıda Dürzi de Latin Amerika, Güneydoğu Asya ve Avustralya gibi dünyanın çeşitli bölgelerine ve ayrıca Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Meksika'ya göç etti.

Sosyal ve politik rol

Dürziler, farklı ülkelere yayılmalarına rağmen yakın bağlarını sürdürmeye çalıştılar.

Beyrut Amerikan Üniversitesi'nden tarihçi Profesör Makram Rabah, Dürziler, Maruniler ve Lübnan Dağı'ndaki çatışmalar üzerine yazdığı bir diğer kitapta şu açıklamayı yapıyor: “Karma evlilikler ve Dürziler arasında ilişkiler var ve din adamları bu ilişkinin sürdürülmesinde önemli bir rol oynuyorlar. Sınırlar çizilmiş olsa da, Dürziler onları gerçekte tanımadılar.”

Makram'a göre, bir azınlık olmalarına rağmen, Ortadoğu'da Dürziler “bölgenin siyasi ve sosyal yaşamında, ekonomik ve sosyal meselelerinde önemli ve bazen öncü bir rol” oynadılar.

Bu durum genellikle, azınlığın rolünü, büyüklüğünün ötesinde şekillendirmede önemli bir etkiye sahip olan feodal liderlerden veya aile liderlerinden kaynaklanıyordu.

Örneğin Lübnan'da lider Kemal Canbolat, 1950'lerden iç savaşın başlangıcı (1975-1990) ve 1977'deki suikastına kadar önemli bir siyasi rol oynadı.

Suriye'de Fransız manda yönetimi, 1921'de Cebel el-Dürzi bölgesine idari bağımsızlık verdi ve bu statü 1937'ye kadar devam etti. Ancak bu dönemde, en önde gelen Dürzi liderlerinden biri olan Sultan Paşa el-Atraş, 1925'te Fransızlara karşı patlak veren büyük bir ayaklanmaya liderlik etti.

İsrail'e gelince, Makram Rabah, Dürzilerin “devlete tamamen entegre olduklarını ve orduda görev yaptıklarını, bunun da onlara devlet nezdinde daha fazla nüfuz sağladığını” açıklıyor.

Suriye'de çatışmanın patlak vermesinin ardından Dürziler, kendilerini çatışmadan ve sonuçlarından uzak tuttular. Birkaç istisna dışında, genellikle rejime karşı silahlanmadılar veya muhalefete katılmadılar. Bulundukları bölgelerde çeşitli silahlı grupların parçası olan Dürziler, Beşşar Esed'in devrilmesinden sonra iktidara gelen yeni yetkililerle henüz bir anlaşmaya varamadılar.

Nisan ayı sonlarında Şam kırsalındaki iki bölgede patlak veren ve Suveyda'ya uzanan çatışmalar, Dürzi milisler ile güvenlik güçlerinin de aralarında olduğu en az 119 kişinin ölümüne yol açtı. Bu kanlı çatışmaya İsrail hava saldırılarıyla müdahale etti ve Şam’ı, Dürzilere zarar verilmemesi konusunda uyardı.

Nadir görülen bir siyasi ayrışmayla, Dürziler arasında son olaylara ilişkin tutumlar farklılaştı. Kemal Canbolat’ın oğlu Lübnanlı lider Velid Canbolat, Dürzileri Müslümanlar ile “sonsuz bir savaşa” sürüklemek konusunda uyarıda bulunurken, dini otoriteler ve Suriyeli Dürzi askeri gruplar, Dürzilerin ülkenin “ayrılmaz bir parçası” olduğunu vurguladılar.Şarku'l Avsat'ın Independet Arabia'dan aktardığı analize göre buna karşılık, Suriyeli din adamları ve İsrail’deki Dürzilerin dini lideri Şeyh Muvaffak Tarif, İsrail'e Suriye Dürzilerini koruma çağrısında bulundular.

Rabah, bu tarafların “farklı ajandalara sahip olduğunu ve daha da önemlisi, üç ülkeye uzanan bir nüfuz mücadelesi olduğunu” belirtti.