Putin ve Esed görüşmesinde ‘ortaklığı güçlendirme ve yeni zorluklarla mücadeleye’ odaklanıldı

Şam ve Ankara arasındaki normalleşme iki liderin gündeminde yer aldı

Esed, Moskova’daki Meçhul Asker Anıtı’na çelenk bıraktı (AFP)
Esed, Moskova’daki Meçhul Asker Anıtı’na çelenk bıraktı (AFP)
TT

Putin ve Esed görüşmesinde ‘ortaklığı güçlendirme ve yeni zorluklarla mücadeleye’ odaklanıldı

Esed, Moskova’daki Meçhul Asker Anıtı’na çelenk bıraktı (AFP)
Esed, Moskova’daki Meçhul Asker Anıtı’na çelenk bıraktı (AFP)

Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esed, iki yıl sonra Rusya’ya yaptığı ilk ziyarette Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile kapsamlı bir görüşme gerçekleştirdi.
Kremlin Sözcüsü Dmitri Peskov’a göre, Putin ve Esed iki ülke heyetlerinin huzurunda genişletilmiş bir görüşme düzenledi ve ardından ikili kapalı bir toplantı yaptı.
Putin görüşmeye, iki ülke arasındaki yakın temaslar ve ilişkileri geliştirme çabalarından duyduğu memnuniyeti dile getirerek başladı.
Rus lider, “Rus silahlı kuvvetlerinin çabaları sayesinde Suriye’deki küresel terörizm tehdidi ortadan kaldırıldı. Bu da, siyasi bir çözüm için umutları artırmaya, ekonomik ve yaşam seviyelerinde daha fazla iç istikrara odaklanılmasına izin verdi” dedi.
Suriye’nin deprem felaketiyle karşılaşmasına değinen Putin, Rus kuvvetleri ile Acil Durumlar Bakanlığı’nın afetin etkilerine karşı oynadığı role dikkat çekti.
Geçen yıl karşılıklı ticaretin gelişmesine vurgu yapan Putin, bu gelişmenin bu yılda devam edeceğini söyledi.

Esed’den teşekkür
Esed ise Putin’e daveti için teşekkür ederek, “Çeşitli düzeylerdeki görüşmelere ara verilmemiş olsa da, son bir yılda meydana gelen büyük değişiklikler nedeniyle liderler düzeyindeki toplantı ayrı bir önem taşıyor ve artık bir sonraki aşama için bir araya gelmemizi ve ortak algılar geliştirmemizi gerektiriyor” dedi.
Rusya’nın deprem felaketinde Suriye’ye verdiği destek nedeniyle teşekkür eden Esed, “Suriye’nin egemenliği ve birliğini koruma, terörizmi ve topraklarımızdaki yabancı askeri varlığını reddetmeyi içeren Rus tutumu için minnettarız. Moskova şu anda savaş durumunda olmasına rağmen tavrını değiştirmedi ve sağlamlığını korudu” diye konuştu.
Esed, Ukrayna’daki savaştan sonraki Moskova’ya gerçekleştirdiği ilk ziyarette, Neo-Nazizm karşısında Rusya’yı desteklediklerini teyit ettiklerini söyleyerek, “Şam’ın konumu, dünyanın dengeyi yeniden sağlama ihtiyacından kaynaklanıyor, aksi takdirde dünya yıkıma gidecek” dedi.
Suriye Devlet Başkanı, Suriye-Rusya ortak hükümet komitesinin son toplantılarının sonuçlarından duyduğu memnuniyeti dile getirerek, “Toplantının sonuçları, ekonomik işbirliğinde yeni bir aşamanın yolunu açıyor. Sadece veri değil, pratik fikirler de taşıyor” ifadelerini kullandı.
Esed, bu ziyaretinde ‘bir sonraki aşamada üzerine inşa edebilecek gerçek sonuçlar’ üretme arzusunu da belirtti.

Esed’in bu ziyareti öncekilerden çok farklıydı
Esed’in yaptığı çalışma ziyaretinin düzenlemeleri, biçim ve içerik olarak Rusya’ya yaptığı önceki ziyaretlerden farklıydı.
Son ziyaret, resmi protokoller uygulanan ve kamuya açıklanan ilk ziyaret oldu.
Daha önceki ziyaretlerinde Esed, Rus savaş uçaklarına binerek Moskova’ya gitmiş ve ziyareti ancak bittikten sonra duyurulmuştu.
Esed bu kez, Vnukovo Uluslararası Havaalanı’nda Dışişleri Bakan Yardımcısı Mihail Bogdanov tarafından karşılandı. Törende iki ülkenin milli marşı çalındı ​​ve şeref kıtası geçit töreni yaptı.
Esed de yabancı liderlerin ziyaret protokollerine uyarak, Çarşamba sabahı Kızıl Meydan yakınlarındaki Meçhul Asker Anıtı’na çelenk koydu ve ziyaret faaliyetlerine başladı.
Ayrıca Esed, kendisine eşlik eden kişisel tercüman dışında, Rusya’ya önceki dört ziyaretinde yalnızdı. Hiçbirinde devlet amblemi ve toplantı odasında dalgalanan Suriye bayrağı yoktu.
Suriyeli lidere son ziyaretinde, Dışişleri ve Gurbetçiler Bakanı Faysal Mikdad, Devlet Başkanlığı İşlerinden Sorumlu Bakan Mansur Azzam, Ekonomi ve Dış ticaret Bakanı Muhammed Samir Halil, Savunma Bakanı Ali Abbas ve Suriye’nin Moskova Büyükelçisi Beşar el-Caferi gibi isimler eşlik etti.
Peskov: Suriye-Türkiye ilişkileri, muhakkak gündemin bir parçası olacak
Kremlin’in iki liderin görüşmesine yönelik geniş gündeme odaklanması da dikkat çekti.
Kremlin Sözcüsü Dmitry Peskov görüşmeden önce yaptığı açıklamada, iki liderin Suriye ve çevresindeki durumun kapsamlı bir şekilde çözülmesine yönelik umutların yanı sıra siyasi, ticari, ekonomik ve insani alanlarda Rusya-Suriye işbirliğinin daha da geliştirilmesi çerçevesinde ikili ilişkileri ele alacağını bildirdi.
Peskov ayrıca, “Suriye-Türkiye ilişkileri, muhakkak gündemin bir parçası olacak” ifadelerini kullandı.
Rus kaynaklar ise, Putin’in görüşmeye özel ilgi göstereceğini ve Esed’i Türkiye ile ilişkileri normalleştirme konusunda yeterli derecede esneklik göstermeye çağıracağını vurgulamıştı.
Şarku’l Avsat’a konuşan diplomatik kaynaklar, “Moskova, siyasi çözüm yolunun olgunlaşması için koşulların iyileştirilmesine yönelik çalışmalar çerçevesinde, iki ülke arasındaki yakınlaşma yolunun ilerlemesine büyük önem veriyor” ifadelerini kullanmıştı.
Son günlerde, Suriye’nin Türkiye ile yakınlaşma konusuna ilişkin tereddüdünün olduğu iddia edilmişti.
Medyada yer alan haberlere göre, Şam, Türkiye’nin Suriye topraklarından çekilmesi için bir takvim belirlemek ve yakınlaşma yolunda ilerlemeden önce Suriye muhalefetine desteği durdurması da dahil olmak üzere koşullar belirledi.
Öte yandan Moskova, Suriye’deki Türk varlığının geçici olduğuna ve 1998’de imzalanan Adana Anlaşması’na bağlı olduğuna ve işgal olarak görülmediğine inanıyor.
Ayrıca Ankara, Astana grubunun garantileri çerçevesinde, siyasi çözüm yolu netleşir netleşmez ve sınır bölgelerindeki güvenlik çıkarları için garantiler alır almaz güçlerini geri çekme taahhüdünde bulundu.

Lavrov ve Mikdad görüşmesi
Putin-Esed görüşmesi öncesinde Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, Suriyeli mevkidaşı Faysal Mikdad ile bir araya geldi.
Lavrov, görüşmenin başında “Bu görüşme çok uygun bir zamanda yapılıyor ve iki liderin zirvesinin ayrı bir önemi var” dedi.
Lavrov, iki tarafın geçmiş toplantılarda varılan anlaşmaların uygulanmasına ilişkin birçok sorusu olduğunu belirtti.
İkili işbirliğinin yanı sıra bölgesel ve uluslararası konuların görüşmelerde önemli yer tuttuğunu söyleyen Lavrov şu ifadelerle devam etti;
“Başta Suriye’nin Arap Birliği’ndeki haklarının dönüşü olmak üzere bölgedeki durumun nasıl değiştiğini görüyoruz. Arap dünyasındaki bu olumlu gidişatı ve olumlu duyguları önümüzdeki aylarda düzenlemeyi planladığımız Arap Birliği ile Rusya arasındaki bakanlar düzeyindeki toplantıda da desteklemeye devam edeceğiz.”
Lavrov, bölgesel atmosfere de değinerek, Mikdad’a hitaben şunları söyledi;
“Biliyorsunuz ki, yıllardır Suriyeli dostlarımız ve diğer Arap ülkelerinin desteğiyle yürüttüğümüz girişimlerimiz, Körfez bölgesinde ve bu kilit bölgeye komşu daha geniş bölgede toplu güvenliğin sağlanması içindir. İran ile Suudi Arabistan arasındaki ilişkilerin normalleştirilmesi konusunda Çinli dostlarımızın da desteğiyle varılan mutabakatlar bu konu bağlamında önemli bir olaydır. Bütün bunlar, Suriye konusunda siyasi bir çözüme doğru ilerlemek için daha uygun koşulları olgunlaştırıyor. Moskova, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin 2254 sayılı kararı temelinde adil anlaşmalara varmaya çalışıyor. Bu, Suriye’nin egemenliği ve toprak bütünlüğünün yeniden tesis edilmesi ve terör tehdidinin ortadan kaldırılması anlamına geliyor. Tüm bu alanlarda aktif olarak sizinle işbirliği yapıyoruz.”
Lavrov daha sonra, Ukrayna’daki çatışmanın arka planında uluslararası duruma değinerek, “Rusya ve Suriye’nin yanı sıra Birleşmiş Milletler’in diğer üyelerinin ezici çoğunluğunun Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi ve Genel Kurul tarafından alınan kararları uygulama çabaları, dayandığımız ilkeleri savunmak ortak ve daha geniş çalışmamızın bir parçasıdır” dedi.
Lavrov son olarak, Suriye ve Rusya’da yapılan görüşmelerin, ikili stratejik ortaklığı yeni bir düzeye taşıyacağına olan güveni de dile getirdi.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.